Γιάννης Παναγόπουλος: Ένας προδότης της τάξης του

Το άκουγα στα κανάλια και δεν πίστευα στα αυτιά μου....
Συνέβη στο συνέδριο της ΓΣΕΕ στη Χαλκιδική (στα θέρετρα υπερπολυτελείας που συνήθως συνεδριάζει ο ΣΕΒ και οι κομισάριοι της ΕΕ).
Αφού οι παρατάξεις του ευρωμονόδρομου όχι μόνο ακούσαν σαν κότες αλλά και χειροκρότησαν το πρωθυπουργό της πλουτοκρατίας, ο πρόεδρος Παναγόπουλος με ύφος εκατό καρδιναλίων προέβη σε μια παρέμβαση-σταθμό στο διάλογο για το φορολογικό:
ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΙ ΟΧΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ.
Παναγόπουλε, είσαι η χαρά της πλουτοκρατίας. Σε μια εποχή συνολικής επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία, αντί να αγωνίζεσαι να κυρηχθούν παράνομες οι απολύσεις, εσύ ζητάς λίγο βαζελίνη για να μην πονέσουμε πολύ.
Άξιος ο μισθός σου γίγαντα της εργατικής τάξης...
Άξιος συνεχιστής του Πολυζογόπουλου και των άλλων προέδρων που πρόδωσαν την τάξη τους.

Υ.Γ. Ριζοσπάστες που βρίσκεστε εγκλωβισμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ...Βγάλτε γρήγορα συμπεράσματα.

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΑ-ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.
ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ Π.Α.ΜΕ

ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ

Ένα τραγούδι για την Παλαιστίνη από τους "Υπεραστικούς".
Πλήθος συντονισμένων εκδηλώσεων γίνονται αυτή τη στιγμή
σε όλη την Ελλάδα για την συλλογή χρημάτων με σκοπό:
ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ,
ΣΤΟ ΣΤΟΛΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΑΖΑ.

Ένα ποίημα από συμπολίτη μας.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ

Αχ μικρέ καπιταλιστή
σ' όλη την ζωή κυνηγάς το όνειρο
δίχως να έχεις επιλογή
και πιο πολύ δίχως πιθανότητα
πάμπλουτος να γίνεις
στον χρυσό να βυθιστείς.
Μονάχα δάκρυ και καημό βγάζεις
πάνω απ την ταμειακή μηχανή
την καλογυαλισμένη μα την τόσο κουτή
που μηδενικά δεν βγάζει τόσα
όσα ποθείς
και μοναχά πενταροδεκάρες έχει για
το τέβε, την δεή, την εφορία και τον προμηθευτή.

Αχ μικρέ καπιταλιστή
έχεις τις διαστάσεις του μαγαζιού σου
μα η φαντασία σου καλπάζει
να γίνεις διάσημος και τρανός
της επιχειρηματικότητας το παράδειγμα το φωτεινό.
Αλλά η σκληρή η μοίρα και η τύχη η κωλοβή
σου έχουν παίξει βρώμικο παιχνίδι
και δεν έχεις διαφυγή.
Και όλο τα κέρματα μετράς
μήπως και σου καλύψουν το έλλειμα
για την δόση της τράπεζας
κι αγοράσεις και μια φρατζόλα για τα παιδιά



Γιάννης Σμίχελης


Υ.Γ. (δικό μου) Γιάννη σε ευχαριστώ που μου το εμπιστεύτηκες

Πέθανε ο Πάνος Γλυκοφρίδης

Αντιγράφω από τα ΝΕΑ:
Πέθανε χθες, σε ηλικία 80 ετών, ο Πάνος Γλυκοφρύδης, σκηνοθέτης των ταινιών του Θανάση Βέγγου.

Εκτός από τον κινηματογράφο, ο Γλυκοφρύδης σκηνοθέτησε τηλεοπτικές σειρές (Γιάννης και Μαρία) και θεατρικές παραστάσεις, ενώ διατέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και στον Οργανισμό Ηπειρωτικού Θεάτρου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου κι αργότερα έκανε την πρακτική του στο Παρίσι. Το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη έγινε το 1959 με την κωμωδία «Δουλειές με φούντες». Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε η συνεργασία του με τον Βέγγο.
Η ταινία του «Με τη λάμψη στα μάτια» (1966) με θέμα την αντίσταση του ελληνικού λαού την περίοδο της Κατοχής, βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Βραβεία σεναρίου, μουσικής, Α΄ ανδρικού ρόλου), ενώ προβλήθηκε στο πλαίσιο δύο μεγάλων αναδρομικών εκδηλώσεων που οργάνωσαν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1993) και το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι (1995).
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η ταινία εποχής Η δίκη των δικαστών (1974), με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο, μία από τις 21 ταινίες μεγάλου μήκους, που γύρισε συνολικά.
Επίσης, δίδαξε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου, ενώ ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και συμμετείχε στο Δ.Σ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και την Καλλιτεχνική Επιτροπή του Εθνικού Θεάτρου.
Η κηδεία του Πάνου Γλυκοφρύδη θα γίνει αύριο στις 16.30 στο Νεκροταφείο της Καισαριανής, στη γειτονιά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε

Υ.Γ. (δικό μου) Ίσως λίγοι ξέραμε ότι οι περισσότερες ταινίες του Θ. Βέγγου, με τις οποίες τόσο γελάσαμε μικροί, τόσο επιρρέασαν το χιούμορ μας, τις ατάκες μας αλλά και τόσο μας έκαναν να αγαπήσουμε τα πάθη του απλού Έλληνα, ήταν του Π. Γλυκοφρίδη.
Σαν έφηβος είχα λατρέψει τη τηλεοπτική σειρά "Γιάννης και Μαρία". Ήταν το 1982 όταν για πρώτη φορά ερωτεύτηκα...την Μαρία (Πέμμυ Ζούνη)
Λίγο αργότερα είδα και μια παλιότερη κινηματογραφική ταινία του Γλυκοφρίδη. Την "δίκη των δικαστών". Την αναφέρουν και τα ΝΕΑ πιο πάνω. Αυτή η ταινία αλλά και οι αφηγήσεις του πατέρα μου από το πρώτο και δεύτερο αντάρτικο, θεμελίωσαν μέσα μου μια πατριωτική-αντιμπεριαλιστική πολιτική κουλτούρα, που μέσα της κρατάει από το Κολοκοτρώνη ως το Βελουχιώτη.
Εν ολίγοις αυτός ο άγνωστος στους πολλούς σκηνοθέτης, με έκανε να γελάσω, να ερωτευτώ,να πολιτικοποιηθώ. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι ένα μικρό ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσε.

ΑΝΙΚΑΝΗ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Το διάβασμα του παρακάτω άρθρου (πηγή: εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) σε συνδιασμό με τα όσα διαδραματίστηκαν στη περιοχή μας, με την ενέγερση ξενοδοχειακών τουριστικών λιμένων και την οικοπεδοποίηση με ΠΕΡΠΟ στα "πλευρά", οδηγούν σε αναγκαστική άμεση κινητοποίηση της κοινωνίας για να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται...

ΧΤΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 16% ΤΩΝ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ ΑΚΤΩΝ!

Ενα τσιμεντένιο τείχος απειλεί τη Μεσόγειο. Tο «μεσογειακό τείχος», που σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος δημιουργείται όπου οι χτισμένες επιφάνειες καταλαμβάνουν πάνω από το 50% της ακτογραμμής. «Η δόμηση έχει καταλάβει τις ακτές σε μια πολύ εκτεταμένη ζώνη, ειδικά στα παράλια της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Δυτικής Ιταλίας» λέει στο «ΟΙΚΟ» η κ. Φρανσουά Μπρετόν, ερευνήτρια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος.

«Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι το φαινόμενο επεκτείνεται προς τα ανατολικά». Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΕΟΠ (2006) οι τεχνητές - κτισμένες επιφάνειες παρουσίασαν αύξηση της τάξεως των 190 τετραγωνικών χιλιομέτρων κάθε χρόνο, τη δεκαετία 1990 - 2000. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 16% των παραλίων της Μεσογείου είναι ήδη χτισμένο. Αν συνεχιστεί η ίδια τάση «το 50% των ακτών της Μεσογείου θα έχει χτισθεί ώς το 2025»(!) εκτιμά ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Σήμερα, η μεσογειακή λεκάνη είναι ο πρώτος τουριστικός προορισμός στον κόσμο, καθώς δέχεται περίπου το 1/3 της παγκόσμιας τουριστικής κίνησης. «Δεν μπορούμε να αξιοποιούμε ένα τόπο για 20 χρόνια και τον καταστρέφουμε για πάντα. Ηδη, στη Μεσόγειο εμφανίζονται περιοχές με μεγάλη τουριστική άνθηση στο παρελθόν, που βιώνουν τώρα την παρακμή», λέει η κ. Μπρετόν.