Το κόκκινο ποτάμι δυναμώνει...

Είμασταν εκεί χιλιάδες, με σίγουρα πρόσωπα, με αισιόδοξα χαμόγελα και ανυπομονησία για τις εποχές που έρχονται. Εποχές γκαστρωμένες από την οργή του λαού, εποχές μπολιασμένες με σοσιαλιστική προοπτική και την εμπειρία χρόνων. Ένα νέο ραντεβού με τη νιότη του κόσμου.
Κι η Αλέκα να δείνει ξανά στο πρόγραμμά μας την δύναμη των εργατικών συμβουλίων που θα χτιστούν από το λαϊκό μέτωπο. Να μας μιλάει για μια Ελλάδα λεύτερη, για ένα σύνταγμα που θα υπηρετεί και θα προστατεύει τις λαϊκες ανάγκες. Για τράπεζες και μονοπώλια που θα μετατραπούν σε λαϊκή περιουσία. Για νόμους και θεσμούς που θα προστατεύονται από λαϊκούς δικαστές. Και μια πολιτική ενότητα με ευρύτερες δυνάμεις που πρέπει να σφυρηλατηθεί πάνω στην αναγκαιότητα της επαναστατικής προοπτικής.
Όχι σε μια βερμπαλιστική ενότητα της "αριστεράς". Μιας ενότητας για την ενότητα...που θα λανσάρεται σαν προεκλογικό τρικ, και θα αποπροσανατολίζει τον εργαζόμενο λαό από το στόχο της ανατροπής σύγκορμου του Ελληνικού πολιτικού οικοδομήματος.
70-80 χιλιάδες κόσμου, χωρίς καμμιά διάθεση να το παίξουν νταβατζήδες της τάξης τους, χωρίς καμμιά διάθεση να καπελώσουν ή να διαμεσολαβήσουν εκ μέρους της, την απελευθέρωσή της.
70-80 χιλιάδες που δηλώνουν όμως έτοιμοι να μπουν στη πρώτη γραμμή, όταν ώριμη πια η εργατική τάξη, θα διεκδικήσει την έφοδό της για την κοινωνική απελευθέρωση.
70- 80 χιλιάδες άνθρωποι που επωμίζονται να πείσουν τον Ελληνικό λαό, ότι η μεγαλύτερη αναδιανομή του λαϊκού πλούτου, δεν γίνεται από τα σύμφυτα με το καπιταλισμό λαμόγια, κομπραδόρους και κρατικούς μανδαρίνους, αλλά από την "νόμιμη" ιδιοποίηση του πλούτου των παραγωγών, από βιομήχανους, εφοπλιστές και τραπεζίτες.

Το κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδας έρχεται από μακριά. Έχει βαθιές ρίζες στον Ελληνικό λαό. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πέρασαν, από τις γραμμές της κομμουνιστικής νεολαίας και μπολιάστηκαν, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, με την επαναστατική ιδεολογία.
Σήμερα όλος αυτός ο κόσμος ξαναπιάνει το μίτο από την αρχή και διεκδικεί το μέλλον. Ένα μέλλον που δεν θα προδιαγράφεται από το διευθυντήριο κανενός καπιταλιστικού οργάνου, αλλά θα σχεδιάζεται από ένα παλλόμενο λαϊκό κίνημα.
Πολλούς "φόβους" θα προσπαθίσει το σύστημα να ορθώσει... Τι θα γίνει με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, πως θα ζήσουμε χωρίς το ευρώ, που θα βρούμε λεφτά να πλρηρώσουμε τις συντάξεις, τι θα γίνει με τα "εθνικά" θέματα. Τόσα κι άλλα τόσα θα ακούσουμε από δω και πέρα. Τα παπαγαλάκια της κινδυνολογίας θα ναι μπόλικα. Εδώ όμως θα μετρηθεί κι η ωριμότητα και αποφασιστικότητα των εργαζομένων.
Κι εδώ το κομμουνιστικό κόμμα πρέπει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, με σωστή προπαγάνδα, επίμονη δουλειά και αυτοθυσία από τα μέλη του. Ελεύθερος χρόνος, οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι απραξίας γιατί

ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΠΟΤΕ; ... ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΙΟΙ;