Εμπόριο ελπίδας με τα "τοπικά σχέδια απασχόλησης"... Βγάζουν χιλιάδες από τις λίστες ανεργίας δίνοντάς τους μισθούς όσο περίπου το επίδομα ανεργίας!!!

 

«ΤΟΠΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ»

Εμπόριο ελπίδας χιλιάδων ανέργων

Δημοτικές αρχές, επιμελητήρια, εργοδοτικές ενώσεις ετοιμάζονται να «ροκανίσουν» εκατομμύρια ευρώ «μοιράζοντας» σε ανέργους δουλειά με ημερομηνία λήξης και μισθούς πείνας

Σε εμπόριο ελπίδας χιλιάδων ανέργων επιδίδεται αυτές τις μέρες η δημοτική αρχή Ηρακλείου, κόμματα, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μέσω των Τοπικών Σχεδίων Απασχόλησης. Συγκεκριμένα η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Ηρακλείου (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) αποφάσισε τη συμμετοχή του δήμου στην αναπτυξιακή σύμπραξη και τη σύσταση αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, που σύμφωνα με το νόμο απαιτείται για να ισχύσει το πρόγραμμα αυτό, καθώς και η χρηματοδότηση.

Με βάση λοιπόν αυτά που αποφασίστηκαν, στη συγκεκριμένη εταιρεία θα συμμετέχουν ο Δήμος Ηρακλείου, το Επιμελητήριο Ηρακλείου, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με την επωνυμία «Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης Ανάπτυξη Κρήτης», η Ενωση Ξενοδόχων Νομού Ηρακλείου, η ανώνυμη εταιρεία «Τεχνική Εκπαιδευτική ΚΕΚ ΑΕ» και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού Νομού Ηρακλείου.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι πανελλαδικά στα προγράμματα θα απασχοληθούν πάνω από 30.000 άνεργοι με συνολικό κόστος 80 εκατομμυρίων ευρώ. Στην Κρήτη το πρόγραμμα αφορά πάνω από 2.000 άνεργους με συνολικό κόστος 6 εκατομμύρια ευρώ και στο Ηράκλειο σύμφωνα με το μέτρο που προβλέπεται για το 1/3 του πληθυσμού υπολογίζονται πάνω από 600 άνεργοι με κόστος που θα ξεπερνά τα 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Το πρόγραμμα αυτό προβλέπει 200 ώρες απασχόλησης για κάθε άνεργο προς 6 ευρώ την ώρα.

Για όλα αυτά τα προγράμματα της αθλιότητας ο Δήμος μαζί με τους ξενοδόχους, το ΕΒΕΗ, διάφορα ιδιωτικά ΚΕΚ και το ΕΚΗ, συστήνουν εταιρείες, ετοιμάζοντας να ροκανίσουν το 60% της χρηματοδότησης και να δώσουν τα ψίχουλα στους ανέργους.

Τη στιγμή που η ανεργία υπερβαίνει το 1 εκατ. και ταυτόχρονα μειώνουν τα επιδόματα ανεργίας από τα 460 ευρώ στα 360 ευρώ, κυβέρνηση - ΕΕ ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ανέργων με προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας. Δηλαδή, απέναντι στην ανάγκη και το καθολικό αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα στη σύνταξη και την ασφάλιση, η δημοτική αρχή απαντά εντελώς υποκριτικά με προγράμματα φτώχειας και εξευτελιστικούς μισθούς - επιδόματα των 300 έως το πολύ 500 ευρώ. Συμβάλλει έτσι στην κεντρική κατεύθυνση που λέει την κρίση να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι το μεγάλο κεφάλαιο.

Παίζουν με τον πόνο χιλιάδων ανέργων και των οικογενειών τους. Τους «μαντρώνουν» στην κυριολεξία στα κομματικά και υπηρεσιακά τους γραφεία δίνοντάς τους υποσχέσεις για μια θέση εργασίας των δύο ή των 5 μηνών για 400 και 500 ευρώ. Αυτό το όργιο εξελίσσεται και στο Δήμο Ηρακλείου και ιδίως από εκείνους που ετοιμάζουν το... κοστούμι των εκλογών.

Όταν οι σοσιαλδημοκράτες, μετατρέπονται σε σοσιαλφασίστες

Ακούστε το παρακάτω ηχητικό ντοκουμέντο και κρατείστε την αηδία σας για την κάλπη...

http://merambellonews.blogspot.com/2012/03/blog-post_1647.html

Ακούστε το μετά το 9ο λεπτό που μιλάει για το εκλογικό διακύβευμα.
Ο κύριος είναι ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Λασιθίου...
Πέστε μου τώρα, γιατί αυτός δεν θα μπορούσε να είναι χρυσαυγίτης; Υποτακτικός στην Ε.Ε. όπως κάποτε και οι γερμανοτσολιάδες στο τρίτο ράιχ. Δηλώνει ότι κι ο Σαμαράς και η Χ.Α "να επανακτήσουμε τις πόλεις μας από τους ξένους που σκοτώνουν και ληστεύουν". Αντικομμουνιστής, με χαραχτηρισμους τύπου "αριστεροκουλτουριάρηδες" και φυσικά ούτε κουβέντα για σοσιαλισμό, ανεξαρτησία ή έστω εθνική κυριαρχία σε σχέση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αποφάσεων. Άλλος ένας πρακτοράκος του Δ.Ν.Τ και της Ε.Ε.
Στην πολιτική υγείας κοκορεύεται για μια κάθαρση από συμφέροντα που λεηλατούν το δημόσιο χρήμα, μόνο που ξεχνάει ποιανού πολιτικού χώρου τα λαμόγια κι αρπακτικά ρουφήξανε το χρήμα, για το αν ο Καρχιμάκης συμμετείχε με την κομματική του πελατεία σε αυτή τη λεηλασία... Και σήμερα χρησιμοποιούν το άλλοθι της διαφθοράς για να καταργήσουν οποιοδήποτε ψήγμα δημόσιας δωρεάν και ποιοτικής προσφοράς υγείας. Έτσι δρούσε και το 3ο ράιχ... με στρατό ευνοημένων και ημετέρων.
Άλλος ένας ντελάλης του όλοι ίδια είναι και οι 300 φταίνε. Ξέρει από Γκαίμπελς που έλεγε "συκοφαντείτε - συκοαφαντείτε όλο και κάτι θα μείνει". Σου λέει αν χρησιμοποιήσω το λαικίστικο γενικό μούντζωμα για τους 300, ίσως καταφέρω να επιπλεύσω σαν επιλογή ψήφου αφού όλοι κάνουν τα ίδια.
Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ σήμερα. Μια μούμια της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατίας που καταρέει κι από τη τρεμούλα δεν μπορεί ούτε τις μάσκες να κρατήσει.

Ζει και θα ζει στην καρδιά και τη συνείδησή μας

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ζει και θα ζει στην καρδιά και τη συνείδησή μας

Στα 60 χρόνια από την εκτέλεσή του, στις 30 Μάρτη 1952, μαζί με τους Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη

«Εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας. Και η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας, είναι να γίνει αυτή η θεωρία πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο (...) Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας (...) Ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο (...) και, όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας».

Νίκος Μπελογιάννης, Απολογία στο στρατοδικείο.

***

Ξημερώματα Κυριακής 30 Μάρτη του 1952. Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του Δ. Μπάτσης, Ν. Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης πέφτουν νεκροί στο Γουδή από τα δολοφονικά πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος, του οπλισμένου από το ταξικό μίσος του μετεμφυλιοπολεμικού αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα.

Ο Ν. Μπελογιάννης, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μπήκε παράνομα στην Ελλάδα δέκα περίπου μήνες μετά τη λήξη του Εμφυλίου, στις αρχές Ιούνη του 1950, με αποστολή την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων και την ανάπτυξη της παράνομης δουλειάς του Κόμματος, ώστε να αποκτήσει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα, στις τότε φοβερά αντίξοες και δυσμενείς συνθήκες μετά την ήττα, τη δύναμη της οργάνωσης, της αντίστασης και πάλης ενάντια στο καθεστώς της αντίδρασης. Αυτή η προοπτική θα όρθωνε μεγάλα εμπόδια στην απρόσκοπτη δράση της πλουτοκρατίας. Ο λαός μας ήξερε να παλεύει και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Στημένες σκευωρίες

Η σύλληψη του Ν. Μπελογιάννη έγινε στις 20 Δεκέμβρη του 1950, αλλά η Ασφάλεια την έδωσε στη δημοσιότητα στις 5 Γενάρη 1951. Η πρώτη δίκη, στην οποία δικαζόταν μαζί με άλλους κομμουνιστές, άρχισε, στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών, στις 19 Οκτώβρη 1951 και ολοκληρώθηκε στις 16 Νοέμβρη 1951, με την κατηγορία ότι παραβίασαν τον ΑΝ 509, το νόμο, δηλαδή, με τον οποίο βγήκε, και τυπικά, παράνομο το ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 1947. Η δίκη, λοιπόν, ήταν πολιτική και οι κατηγορούμενοι δικάζονταν για τις ιδέες τους.

Σ' αυτήν ο Ν. Μπελογιάννης και 11 ακόμη σύντροφοί του καταδικάστηκαν σε θάνατο. Αλλά δεν έφτανε στους ηγέτες του καθεστώτος η «κατηγορία» για να εκτελέσουν την απόφαση. Ηθελαν «κατηγορίες» που να στοιχειοθετούν το άλλοθί τους, ότι οι κομμουνιστές παλεύουν για «ξένα», «αντεθνικά» συμφέροντα. Αυτό τους διευκόλυνε όχι τόσο και μόνο για να δολοφονήσουν τον κομμουνιστή ηγέτη, αλλά για να «φυτέψουν» στη συνείδηση του λαού την πεποίθηση ότι η κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική δράση επιδιώκει την υπονόμευση των συμφερόντων της Ελλάδας, άρα και του λαού της. Πίστευαν πως μ' αυτήν την προπαγάνδα θα ξεριζώσουν το ΚΚΕ από το νου και την καρδιά του λαού.

Ετσι, χρησιμοποίησαν την «υπόθεση των ασυρμάτων», για να στήσουν τη δεύτερη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του, αυτή τη φορά στο τακτικό στρατοδικείο, με την κατηγορία της διάπραξης του αδικήματος της κατασκοπείας σε βάρος της Ελλάδας. Η δεύτερη δίκη άρχισε στις 15 Φλεβάρη και τελείωσε την 1η Μάρτη του 1952. Ο Μπελογιάννης και άλλοι εφτά σύντροφοί του καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Η ποινή εκτελέστηκε (στήθηκαν στο απόσπασμα οι Μπελογιάννης, Μπάτσης, Αργυριάδης, Καλούμενος), η δολοφονία διαπράχτηκε, παρά το ότι προσέφυγαν στο Συμβούλιο Χαρίτων. Η κυβέρνηση Πλαστήρα και το Παλάτι δεν έδωσαν χάρη, παρά και τη διεθνή κατακραυγή για το έγκλημα από τα εκατομμύρια των επωνύμων και ανωνύμων που αγωνίστηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό να το ματαιώσουν. Το καθεστώς χρειαζόταν αίμα για να τρομοκρατήσει το λαϊκό κίνημα. Το φοβόταν ακόμη και ηττημένο, όπως και το ΚΚΕ, γιατί γνώριζε τη δύναμη του Κόμματος στη συνείδηση του λαού. Ετσι, ο Ν. Μπελογιάννης πέρασε στην Ιστορία.

Γιατί η κατηγορία της κατασκοπείας;

Η δίκη στο Α' Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών διεξήχθη με βάση τον Μεταξικό νόμο 375/1936, που ανασύρθηκε από τα συρτάρια και μπήκε σε εφαρμογή.

Με την κατηγορία της κατασκοπείας, το αστικό κράτος επιδίωξε το διασυρμό του ΚΚΕ ως κόμματος «ξενοκίνητου», που η δράση του δήθεν ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα του λαού. Η κατηγορία εξυπηρετούσε το στόχο της απομόνωσης του ΚΚΕ από το λαό, τη συκοφάντηση και το μηδενισμό της ηρωικής δράσης του ενάντια στο γερμανοϊταλικό και βουλγαρικό και στη συνέχεια στον αγγλικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ο ταξικός αντίπαλος κατασκεύασε αυτήν την κατηγορία, διαστρέφοντας απόλυτα το περιεχόμενο του προλεταριακού διεθνισμού, τον πατριωτισμό της εργατικής τάξης.

Στην Ελλάδα, η «Φωνή της Αμερικής» μετέδωσε: «Η δίκη Μπελογιάννη αποδεικνύει στον Ελεύθερο Κόσμο πως τα Κομμουνιστικά Κόμματα, όπου κι αν βρίσκονται, δεν είναι πολιτικά κόμματα, όπως τα υπόλοιπα, αλλά κατασκοπευτικές οργανώσεις».

Το αστικό κράτος είχε και άλλους λόγους που χρειαζόταν την αναβίωση του συγκεκριμένου νόμου. Η επιλογή του συντασσόταν με τη διεθνή αντικομμουνιστική υστερία και την ψυχροπολεμική πολιτική του καπιταλισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την ίδια περίοδο στις ΗΠΑ (29 Μάρτη 1951) καταδικάστηκαν σε θάνατο ως κατάσκοποι της Σοβιετικής Ενωσης ο Τζούλιους και η Εθελ Ρόζενμπεργκ, που εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα στις 19 Ιούνη 1953.

Η κατηγορία της κατασκοπείας ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο να εμπέσει σε αμνηστία, σε αντίθεση με τις καταδίκες με τον νόμο 509, για τις οποίες διαφαινόταν ότι μπορούσε η ποινή του θανάτου να μετατραπεί σε ποινή ισόβιων δεσμών. Ο Μπελογιάννης είχε ήδη καταδικαστεί σε θάνατο με το νόμο 509/1947.

Τι έκανε η ΕΔΑ;

Ως προς τις αντιδράσεις της ΕΔΑ, μετά τις εκτελέσεις, διαβάζουμε:

«Οι επίσημες αντιδράσεις της ΕΔΑ για τις εκτελέσεις ήταν έντονες και σοβαρές, αλλά ήπιες στη φρασεολογία, προσαρμοσμένες στις τότε συνθήκες. Στις ανακοινώσεις της προβάλλεται περισσότερο η ανάγκη για γαλήνευση της χώρας, παρά εκείνο που είναι πια ένα τετελεσμένο συνταρακτικό γεγονός.

Το βράδυ της Δευτέρας 31ηςΜαρτίου 1952, την άλλη μέρα δηλαδή από τις εκτελέσεις, στη συνεδρίαση της Βουλής, ο πρόεδρος της ΕΔΑ ζητά να του δοθεί ο λόγος πριν από την ημερήσια διάταξη. Ο πρόεδρος της Βουλής αρνείται. Υστερα από αυτό, οι οχτώ βουλευτές της ΕΔΑ αποχωρούν από την συνεδρίαση, ακολουθούμενοι και από τον ανεξάρτητο Μιχάλη Κύρκο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αφού καταθέτουν σχετικό έγγραφο στο προεδρείο. Η έγγραφη διαμαρτυρία τους για τις εκτελέσεις καταλήγει με έκκληση προς "τους αντιπροσώπους του έθνους, όσους πιστεύουν εις την εθνικήν ανάγκην της ειρηνεύσεως του τόπου, να αντικρύσουν το ελληνικό πρόβλημα ψύχραιμα χωρίς προκαταλήψεις και φανατισμούς, παραμερίζοντες τας ξενικάς επεμβάσεις"»! (Σπύρος Λιναρδάτος, «Από τον εμφύλιο στη χούντα», τ. Α΄, σελ. 436 - 437, εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ).

Οι βουλευτές της ΕΔΑ αποχώρησαν από τη Βουλή, επειδή δε δόθηκε ο λόγος στον Πασαλίδη. Εκείνο όμως που θα είχε αξία ήταν οι καταθέσεις τους στο δικαστήριο ως μαρτύρων υπεράσπισης του Μπελογιάννη, κάτι που δεν έκαναν. Αλλά και δεν προσπάθησαν να κινητοποιήσουν κόσμο που θα πολιορκούσε τη φυλακή, για να παρεμποδίσει τις εκτελέσεις.

Για το θέμα αυτό ο ραδιοφωνικός σταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα» μετέδωσε στις 11 Μάρτη 1952: «Στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου κ.α. συζητιέται πολύ το γεγονός ότι η ΕΔΑ και οι βουλευτές της κράτησαν και γύρω από τη δίκη, όπου ουσιαστικά δικαζόταν και η ΕΔΑ, και γύρω από τις κινητοποιήσεις για τη σωτηρία των δικασμένων σε θάνατο λαϊκών αγωνιστών, πολύ περίεργη ανεκτική και χλιαρή στάση. Συζητιέται και το γεγονός ότι στη δίκη δεν παρουσιάστηκαν (...) ούτε οι βουλευτές της ΕΔΑ, ούτε και ο Σαράφης...» (Αρχείο ΚΚΕ - Εγγραφο 313317).

Υπάρχουν και απόψεις ότι σωστά έπραξαν οι βουλευτές της ΕΔΑ, που δεν πήγαν μάρτυρες υπεράσπισης! Διαβάζουμε: «Ετσι, ορθά (συν)εκτιμήθηκε από τους δημοκρατικούς παράγοντες της ΕΔΑ, αλλά και από τον κομμουνιστικό πυρήνα της, ότι μια δημόσια εμφάνιση βουλευτών της, ως μάρτυρες υπεράσπισης του Νίκου Μπελογιάννη στη δεύτερη δίκη για "κατασκοπεία", θα μπλοκάριζε την κυβέρνηση Πλαστήρα, και θα επιτάχυνε τη διαδικασία του Αν. Ν. 509/1947 για να διαλύσει την ΕΔΑ και να τη θέσει εκτός νόμου (...) Αυτός ήταν ο πολύ σοβαρός λόγος της μη εμφάνισης της επίσημης κοινοβουλευτικής ΕΔΑ στη διάρκεια της δεύτερης δίκης του Νίκου Μπελογιάννη» (Ντούντα Α. Κουσίδου - Σταύρος Γ. Σταυρόπουλος, «Η υπόθεση Νίκου Πλουμπίδη», σελ. 637, εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ»).

Υπήρχαν πράγματι λόγοι για μη διάλυση της ΕΔΑ. Η επιδίωξη της άρχουσας τάξης και του ιμπεριαλιστικού παράγοντα να διατηρούν στην Ελλάδα μια δημοκρατική βιτρίνα στις τότε συνθήκες ήταν μέσα στην τακτική τους και γιατί υπήρχε διεθνής κατακραυγή και κινητοποιήσεις, καθώς και καταγγελίες σε διεθνείς οργανισμούς για τα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα. Αλλά και με βάση την ιστορική εμπειρία σήμερα, από τις αλλεπάλληλες προσπάθειες διάλυσης του ΚΚΕ ή ενσωμάτωσής του στο αστικό πολιτικό σύστημα, φαίνεται ότι η άρχουσα τάξη ήλπιζε να αξιοποιήσει την ΕΔΑ ως μοχλό κατά του ΚΚΕ, αξιοποιώντας ιδεολογικοπολιτικά δυνάμεις που συμμετείχαν στην ΕΔΑ.

Ο χαρακτήρας αυτών των δυνάμεων της παρείχε τέτοιες δυνατότητες. Δυνατότητες που αυξάνονταν, εξαιτίας της ήττας του επαναστατικού κινήματος, της διασποράς των κομματικών δυνάμεων (πολιτική προσφυγιά - Ελλάδα) και των εντεινόμενων διώξεων. Η άρχουσα τάξη, έχοντας υπέρ της έναν σαφέστατα υπέρτερο συσχετισμό δυνάμεων, μεθόδευε το δικό της στόχο.

Το θέμα της υπεράσπισης του Ν. Μπελογιάννη ήταν θέμα υπεράσπισης του ίδιου του ΚΚΕ. Φαίνεται πως εκτός από κάποιους συμμάχους του ΚΚΕ στην ΕΔΑ, δεν το υπερασπίζονταν και κάποια από τα τότε στελέχη του. Αλλωστε, η μετέπειτα πορεία και η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 αυτό δείχνουν, αφού αυτά τα στελέχη του ΚΚΕ που δρούσαν τότε μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ, στη συνέχεια πέρασαν με τους οπορτουνιστές ηγέτες της δεξιάς Αναθεωρητικής Ομάδας που ηγήθηκαν στις τότε συνθήκες της επιδίωξης διάλυσης του ΚΚΕ, με τη μετατροπή του σε κόμμα σοσιαλδημοκρατικό, ενώ σχημάτισαν ανάλογο τέτοιο κομματικό μηχανισμό, το λεγόμενο «ΚΚΕ Εσωτερικού».

Ο Μ. Γλέζος, π.χ., γράφει για εκείνη την περίοδο: «Ποια πολιτική γραμμή έπρεπε να ακολουθηθεί; Από την ίδρυσή της το 1951, ως τη διάλυσή της το 1967, η ΕΔΑ αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα σε δύο πολιτικές γραμμές. Στην ανεδαφική γραμμή που απαιτούσε να επιβάλει το ΠΓ του ΚΚΕ και στην προσγειωμένη πολιτική γραμμή που διαμόρφωνε η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΔΑ (συνεργασία κομμουνιστών - σοσιαλιστών - αριστερών) άμεσα αντιμέτωπη με την ελληνική πραγματικότητα, όπως καθημερινά διαπλάσσονταν». (Ντ. Κουσίδου - Στ. Σταυρόπουλου, «Αριστερή Νεολαία Ελλάδας», σελ. 9).

Τελικά, ποιο ήταν εκείνο που τροφοδότησε με τόση δύναμη τον Μπελογιάννη, που τροφοδότησε με τόση δύναμη εκατομμύρια Μπελογιάννηδες στην Ελλάδα και όπου Γης, ώστε να αντιμετωπίσουν με τόση περιφρόνηση το θάνατο; Ηταν δίχως αμφιβολία το όραμα για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία αληθινής ελευθερίας. Ηταν η πίστη ότι αυτά θα γίνουν πραγματικότητα. Οι νέες γενιές των κομμουνιστών ας κρατήσουν τα λόγια του Μπελογιάννη: «Αντλείς όμως απέραντες και ανεξάντλητες δυνάμεις από την πίστη σου στο Κόμμα και στη νίκη».

(Στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» ειδικό αφιέρωμα στο ένθετο «ΙΣΤΟΡΙΑ»)

Σ.

Ο αγώνας κατά των "Βιομηχανικών Α.Π.Ε." επεκτείνεται από χωριό σε χωριό και οι κεραίες συλλογής ανεμολογικών στοιχείων παθαίνουν βλάβες ή πέφτουν...

Οι Μεραμπελιώτες αποφασίζουν να μη γίνει ο τόπος τους βορά συμφερόντων

H Συνέλευση κατοίκων της Τοπικής Κοινότητας Βραχασίου που συγκλήθηκε την Πέμπτη 29/3/12 μετά από πρόσκληση των συλλόγων της περιοχής, εκφράζει την αντίθεση της στη χωροθέτηση και αδειοδότηση εγκατάστασης Βιομηχανικών ΑΠΕ στην περιοχή της Τοπικής Κοινότητας Βραχασίου , χωρίς καμιά ενημέρωση και χωρίς καμιά άδεια από την τοπική κοινωνία.

Εμβρόντητοι διαπιστώνουμε ότι χωρίς κανείς από τους τοπικούς αυτοδιοικητικούς φορείς να γνωρίζει τίποτα, έχουν δοθεί άδειες παραγωγής για τεραστίου μεγέθους βιομηχανικές ΑΠΕ: Δύο υβριδικά υδροηλεκτρικά , ένα σταθμό με 13 ανεμογεννήτριες, ενώ υπάρχει αίτηση άδεια και για άλλες 9 ανεμογεννήτριες.

Και όλα αυτά σε μια περιοχή προστατευόμενη ως ζώνη ειδικής προστασίας του δικτύου ΝΑΤΟΥΡΑ 2000 και σε δύο σημεία κυρηγμένα ως καταφύγια άγριας ζωής.

Μάλιστα το τεράστιο υδροηλεκτρικό υβριδικό στη θέση Κουτράλια (ισχύος 100 mw το μεγαλύτερο στην Ελλάδα) έχει χωροθετηθεί δίπλα και μέσα στο σπάνιο Αζιλακόδασος, ένα δάσος του σπάνιου είδους δρυός quercious ilex, που όμοιο του δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα.

Δηλώνουμε την αντίθεση μας στα παραπάνω και ζητούμε από όλους τους αυτοδιοικητικούς φορείς να μας στηρίξουν στον αγώνα μας για να αποτραπούν αυτές οι καταστροφικές για τον τόπο μας ενέργειες.

Στα πλαίσια αυτά συγκροτούμε επιτροπή αγώνα για να πράξει όλα τα δέοντα ώστε να εκφραστεί η αντίθεση μας έμπρακτα και να αποτραπεί η καταστροφή του φυσικού πλούτου του τόπου μας.
Η επιτροπή αγώνα θα αποτελείται από τους: Δ. Κυριακάκη, Γ. Κωστάκη, Γ. Μηλιαρά, Γ. Μανουσάκη, Αγγ. Σουλαδάκη, Αγγ. Βιδάλη, Μιχ. Κυριακάκη, Σπ. Βροντινό, Μ. Λυδάκη.

Ζητούμε να συζητηθεί άμεσα στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγ. Νικολάου το θέμα της υποβληθείσας Μ.Π.Ε. για το υδροηλεκτρικό υβριδικό στα Κουτράλια και η υποβολή ένστασης στο Περιφερειακό Συμβούλιο.

 

 

Το Facebook στην υπηρεσία της εργοδοσίας

Τον προσωπικό κωδικό ασφαλείας ...στο Facebook ζητούν ολοένα και περισσότεροι εργοδότες στις ΗΠΑ, προκειμένου να προσλάβουν κάποιον υποψήφιο για μια θέση εργασίας στην εταιρεία τους, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι τα περιβόητα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι μόνο «η χαρά των μυστικών υπηρεσιών» ανά τον κόσμο, αλλά μετατρέπονται σε πολύτιμα εργαλεία στα χέρια της εργοδοσίας, για να ελέγχουν πλήρως τους εργαζόμενους. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ή κυρίως η «παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή», όπως κατήγγειλαν δύο γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος που ζήτησαν να γίνει ομοσπονδιακή έρευνα, αλλά ότι οι εργοδότες αποκτούν τη δυνατότητα να χειραγωγούν και να παρακολουθούν τους εργαζόμενους, εντός και εκτός του χώρου εργασίας και να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής τους.
Το ηλεκτρονικό φακέλωμα μέσω του facebook, του twitter και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πλέον διαδεδομένη πρακτική όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες για τους μάνατζερ των πολυεθνικών για τον έλεγχο του προσωπικού, αφού με βάση το φακέλωμα αυτό καθορίζουν όχι μόνο την πρόσληψη αλλά και την υπηρεσιακή εξέλιξη και την απόλυση... Ακριβώς γι' αυτό η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι αρεστή και ενθαρρύνεται και στη χώρα μας από τους εργοδότες. Δεν είναι άσχετο βέβαια ότι το ΚΚΕ στοχοποιήθηκε, επειδή «διαγράφει το Facebook και απαγορεύει στα μέλη του τη χρήση του», όπως με θράσος έγραψε τις προάλλες το «Βήμα». Ξέρουμε πού το πάνε, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη και να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα.

Ο εντιμότατος κύριος Καζάκης, αποδείχτηκε πολύ λίγος.

 Ο «αντιμνημονιακός» μπαχτσές του Καζάκη.

Όλα τα έχει ο μπαχτσές του επονομαζόμενου «Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου» (ΕΠΑΜ) του οικονομολόγου Καζάκη, ο οποίος, την περασμένη Κυριακή, εξέδωσε «αντιμνημονιακή» - όπως ο ίδιος λέει - εφημερίδα. Κάθε αράδα επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας την ορθότητα της κριτικής που ασκεί το ΚΚΕ στη συστηματική προσπάθεια πολιτικών και άλλων κύκλων να αθροίσουν ετερόκλητες μεταξύ τους δυνάμεις κάτω από τον τίτλο «αντιμνημονιακοί». Στόχος τους είναι να διαμορφώσουν πλαστά κριτήρια στο λαό για τη στρατηγική που υπηρετεί η κάθε δύναμη, να συγκαλύψουν τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής πολιτικής και διαχείρισης και να καλλιεργήσουν αυταπάτες ότι με επιδερμικές αλλαγές στην πολιτική διαχείριση, χωρίς ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της (καπιταλιστικής) οικονομίας, ο λαός μπορεί να βγει κερδισμένος από την κρίση και να ευημερήσει.Ολοι τους, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές και επιδιώξεις, συγκλίνουν σε αναλύσεις περί «κατοχής» της Ελλάδας από τη Γερμανία και «υποτελών πολιτικών», διαγράφοντας με μια μονοκοντυλιά την αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών σε συνθήκες έντασης της διεθνοποίησης, σε συνδυασμό με την ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη, που προϋπήρχε και οξύνεται με την κρίση, αλλά και το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της Ελλάδας συναποφασίζουν στο πλαίσιο της ΕΕ τις πολιτικές που εφαρμόζονται.

***
Η εφημερίδα του Καζάκη είναι αποκαλυπτική για τα παραπάνω. Σταχυολογούμε ορισμένα από τα όσα γράφονται: Σε δημοσκόπηση για τις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, οι πολιτικές δυνάμεις ομαδοποιούνται σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές». Στις δεύτερες, δίπλα στο ΚΚΕ, ο Καζάκης βάζει μεταξύ άλλων το ΛΑ.Ο.Σ. και τη Χρυσή Αυγή (!) δείχνοντας πως το μέτωπο που οραματίζονται χωράει όλα τα «λουλούδια», ακόμα και αυτά που έχουν δώσει εξετάσεις στο τσάκισμα, στην κοροϊδία, στη δηλητηρίαση και τη χειραγώγηση του λαού. Βάζει ακόμα το κόμμα του Καμμένου, ο οποίος μέχρι πριν από λίγους μήνες υπηρετούσε με συνέπεια την πολιτική της ΝΔ, έχοντας μάλιστα διατελέσει και υπουργός της, σε κυβερνήσεις που πέρασαν τα μύρια όσα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού (Ασφαλιστικό, εργασιακές ανατροπές, φόροι κ.ά.). Ανάγοντας σε μοναδικό κριτήριο την εφήμερη στάση του καθενός στην ψήφιση των μνημονίων, ο Καζάκης και οι άλλοι «αντιμνημονιακοί» δίνουν συγχωροχάρτι στις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους εκπροσώπους τους για τα εγκλήματα που διέπραξαν ή στήριξαν διαχρονικά σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
***
Σε άλλο σημείο διαβάζουμε: «Ολοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε το αποικιοκρατικό καθεστώς που επέβαλαν οι δανειστές (...) να πετύχουμε την κάθαρση της πολιτικής ζωής (...) να οργανώσουμε την αντίσταση». Και σε άλλη σελίδα: «Επιδίωξη του ΕΠΑΜ είναι (...) να συμβάλει στη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού δυνάμεων και κινημάτων, για να κατέβουν στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο υποψηφίων, κάτω από μια ελάχιστη συμφωνία που θα επικεντρώνεται: Στο ξήλωμα του καθεστώτος κατοχής που ξεπούλησε τη χώρα, στην ανατροπή των πάσης φύσεως δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει η παρούσα και η προηγούμενη κυβέρνηση, σε μια σειρά άλλων δημοκρατικών θεμάτων, που θα είναι συμφωνημένα εκ των προτέρων». «Εξυπακούεται - συμπληρώνει η εφημερίδα - ότι το ΕΠΑΜ (...) δε θα θέσει θέμα ΕΕ και ευρώ». Μέχρι και ένας εφημέριος από εκκλησία της Αθήνας επιστρατεύεται να αρθρογραφήσει για την 25η Μάρτη και τη σημερινή «σκλαβωμένη Ελλάδα», για την οποία, όμως, «ο Χριστός (...) θα ελκύσει την παντοδυναμία του, για να μη χαθεί το έθνος μας (...) αλλά να ξαναγίνει ολοφώτεινος φάρος θεανθρώπινου πολιτισμού, όπως ήταν πάντα»!
***
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς! Διακηρυγμένος στόχος του ΕΠΑΜ είναι η εκλογική συμμαχία, η οποία, αν κυβερνήσει, θα ακυρώσει τα μνημόνια, χωρίς όμως να συγκρουστεί με την ντόπια αστική τάξη, την ΕΕ και τη στρατηγική της, που είναι των μονοπωλίων. Τα ίδια πάνω - κάτω φύκια πουλάει και ο (επίσης «αντιμνημονιακός») ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για μεταξωτές κορδέλες. Προβάλλουν σαν αιτία όλων των δεινών του λαού τη διαπλοκή και τη ρεμούλα, που είναι σύμφυτη στις σχέσεις των μονοπωλίων με τα κόμματά τους, γι' αυτό και απαντάται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο (πιο πρόσφατο παράδειγμα η Μ. Βρετανία). Κοροϊδεύουν το λαό ότι αν αναλάβουν να κυβερνήσουν «έντιμοι» πολιτικοί, το σύστημα θα βρει την υγειά του, σαν να πρόκειται τότε να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να γεμίσει η Ελλάδα νοσοκομεία και σχολεία, με καθολικές και δωρεάν υπηρεσίες στο λαό. Σαν να μπορούν να γίνουν φιλεργατικοί, φιλολαϊκοί οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Σαν να μπορούν και τα κέρδη να αυξάνονται και οι μισθοί! Μιλάνε για «ξήλωμα του καθεστώτος της κατοχής», δε λένε όμως κουβέντα για το πώς θα αποκαταστήσουν την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, κρατώντας τη χώρα μέσα στην ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι επικίνδυνοι και λειτουργούν σαν αναχώματα, για να μην ξεστρατίσει η λαϊκή πάλη και ψήφος έξω από τα όρια της αστικής διαχείρισης και της καπιταλιστικής ΕΕ, που όλοι την έχουν για «ιερή αγελάδα». Να τους προσπεράσει ο λαός. Στην κάλπη να μη σκορπίσει την ψήφο του σε δυνάμεις που σπέρνουν αυταπάτες και με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγούν στην ήττα και την απογοήτευση.

Αναδημοσίευση από redflyplanet.blogspot.com
.

"Με τα μάτια των παιδιών" της Βέρας Κλώντζα-Γιάκλοβα - Ενα βιβλίο προσφορά αλληλεγγύης στον αγώνα των χαλυβουργών

Το βιβλίο "Με τα μάτια των παιδιών" περιγράφει ζωή μιας φτωχής οικογένειας στη Σλοβακία στα χρόνια της οικονομικής κρίσης της δεκαετίας 1930. Λόγω της επικαιρότητας του θέματος το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στους απεργούς χαλυβουργούς όπως και σε όλους τους συντρόφους και συναγωνιστές τους.


Καλούμε τους αναγνώστες του βιβλίου αντί πληρωμής να ενισχύσουν τους απεργούς χαλυβουργούς οι οποίοι κλείνουν τον πέμπτο μήνα απεργίας μην έχοντας άλλη επιλογή πέρα από τη νίκη.


Προλογίζει ο PETER NISPONSKY , αντιπρόεδρος του Κομουνιστικού κόμματος Σλοβακίας (KSS) .

Τα στοιχεία του λογαριασμού είναι:

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
200/623301-52
IBAN: GR4001102000000020062330152
BIC or Swift Code : ETHNGRAA
Δικαιούχος λογαριασμού:
Δημήτρης Λιάκος, ταμίας του Σωματείου


Οι αναγνώστες οι οποίοι αδυνατούν να συμμετάσχουν οικονομικά, μπορούν να βοηθήσουν μοιράζοντας το βιβλίο στους φίλους , να μας στείλουν τα σχόλια τους, να προσφέρουν ζωγραφιές τους ή των παιδιών τους οι οποίες θα δημοσιευτούν στο μπλογκ μας όπως και στην επόμενη έκδοση του βιβλίου.

Το βιβλίο "Με τα μάτια των παιδιών" μπορείτε να προμηθευτείτε

 κάνοντας click στην παρακάτω εικόνα :



Πατήστε εδώ

Βέρα Κλώντζα-Γιάκλοβα

Αρχαιολόγος, Συγγραφέας

Μέλος της Ένωσης 

Τσέχων Συγγραφέων

Τσίπρας και Κουβέλης, ξεκαθαρίζουν τι πραγματικά θέλουν να κάνουν.

Τελικά θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει;

Άλλοι καλοπροαίρετα από γνήσιο ενδιαφέρον, κι άλλοι κακοπροαίρετα αφού δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί σε 3 αράδες η διαφορετική αντίληψη των κομμουνιστών για την εξουσία, μας ρωτάνε:

Ποια θα είναι η τύχη της ψήφου τους μετά τις κάλπες, αν το ΚΚΕ πάρει εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης.

Αφετηριακά είναι πολύ αισιόδοξο, ότι ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, δεν θεωρεί πια ότι η ψήφος στο ΚΚΕ είναι μια απλή ψήφος διαμαρτυρίας. Ένα μεγάλο κομμάτι του λαού αρχίζει να ψάχνει την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Αναζητά απάντηση και σε νέα ερωτήματα όπως:

Υπάρχει προοπτική για τον ελληνικό λαό και τη χώρα, εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Υπάρχει η δυνατότητα οικοδόμησης σοσιαλισμού και στη χώρα μας και με τι κόστος;

Ας παραδεχτούμε, ότι τέτοια ερωτήματα, πριν από 3 μόλις χρόνια θα ήταν αδιανόητα. Στα 3 τελευταία χρόνια όμως έγιναν πολλά. Καταρχήν η καπιταλιστική οικονομία πέρασε σε οξύτατη φάση κρίσης. Για να συνεχίσει το καπιταλιστικό σύστημα να παράγει μελλοντικά κέρδη, έπρεπε μαζί με μέρος του κεφαλαίου (βλέπε ομόλογα), να κουρέψει κοινωνικά δικαιώματα, να οδηγήσει σε οικονομική χρεοκοπία την τεράστια εργαζόμενη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και να εκτινάξει την ανεργία στο 20%.

Έτσι όμως εκατομμύρια εργαζόμενοι αντιλήφθηκαν ότι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που εξυπηρετεί την αναπαραγωγή των κερδών της πλουτοκρατίας, είναι ο πραγματικός εχθρός.

Η αλήθεια είναι ότι δεν άλλαξαν μόνο οι αντικειμενικές συνθήκες. Στη πολιτική ωρίμανση του Ελληνικού λαού, ρόλο έπαιξε και η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ και η σταθερή στάση του στο πλευρό της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Είχε ανάγκη ο εργαζόμενος λαός από μια πολιτική δύναμη που να στέκεται δίπλα του και να τραβάει προς τη μπάντα του το σχοινί της ταξικής πάλης. Χωρίς σταθερό μισθό, χωρίς καμμία πρόσοδο από το χωράφι ή το μικρομάγαζο, χωρίς σταθερή δουλειά, χωρίς δυνατότητα πληρωμής λογαριασμών και φόρων, χωρίς πλέγμα κοινωνικής προστασίας, ο εργαζόμενος λαός αναζητά ένα πολιτικό στήριγμα. 

Η αντιπαθητική νομενκλατούρα των Βρυξελλών, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τα εξαπτέρυγά τους, προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για όσα σήμερα τραβάει. .. Το εκμεταλλευτικό σύστημα προσπαθεί να φορτώσει τη δικιά του βρωμιά, στο... DNA του νεοέλληνα. Τον παρουσιάζει σαν καλοπερασάκια, τεμπέλη, εγωιστή, ζαμανφουτίστα, με έφεση στη διαφθορά κι άλλα τόσα... κοσμητικά που πλησιάζουν στα όρια του ρατσισμού.

Το ΚΚΕ προειδοποιούσε τόσα χρόνια ότι ο εχθρός, αυτός που πραγματικά φταίει, είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, η αντικοινωνική και άναρχη φύση του. Ο καπιταλισμός άλλωστε δεν έχει μόνο οικονομική επικυριαρχία επί των εργαζομένων. Έχει και ιδεολογική επικυριαρχία. Η κυρίαρχη ιδεολογία που περνά μέσα από σχολειά, από θεσμούς και τηλεοράσεις, έχει για βασικό πυρήνα της, το "ζήσε εσύ κι άσε τους άλλους να πεθάνουν". Αυτή η ιδεολογία εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και κουβαλάει μαζί τη σάπια μυρωδιά της. Αυτή η ιδεολογία ως άρχουσα, επηρεάζει την συνείδηση της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων του χωριού και της πόλης. Στο βαθμό λοιπόν που κάποιοι πίστεψαν, επηρεάστηκαν, ανέχτηκαν, χρησιμοποίησαν ή χρησιμοποιήθηκαν από την προπαγάνδα της αστικής ιδεολογίας, έχουν μερίδιο ευθύνης. Αλλά αυτή η παραδοχή δεν δικαιολογεί τους ανθρώπους της εξουσίας τύπου Θόδωρου Πάγκαλου, να κουνάνε το δάχτυλο σε ένα ολόκληρο λαό. Είναι σα να έστειλαν ένα φαντάρο σε πόλεμο και σήμερα τον κατηγορούν γιατί σκότωσε...

Σήμερα, το ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ, είναι ένα ακόμα ιδεολόγημα της άρχουσας τάξης που χρησιμοποιείται ενάντια στον ελληνικό λαό. Για δύο λόγους. Αφενός για να μουδιάζει τις λαϊκές αντιδράσεις  και αφετέρου για να καλύψει τη βασική αιτία της κρίσης. Ότι δηλαδή ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ.

 Πολύς κόσμος σήμερα, αναγνωρίζει ότι το ΚΚΕ έλεγε την αλήθεια ακόμα κι όταν μέσα στο κλίμα μιας γενικευμένης προπαγανδιστικής ευφορίας, ο λόγος του ακουγόταν παράταιρος κι αιρετικός, .

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει έγκαιρα:

•  για τη συνθήκη του Μάαστριχτ και την πλήρη υποταγή μας στους μηχανισμούς της κερδοφορίας του κεφαλαίου,
•  για τον αντιδραστικό ρόλο της Ε.Ε. ως ιμπεριαλιστικού μηχανισμού, 
• για την συμμετοχή μας σε εγκληματικές επεμβάσεις εναντίον άλλων λαών σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη και αλλού ώστε να μοιραστούν σφαίρες επιρροής, αγορές και επενδυτικά σχέδια των ευρωμονοπωλίων
• για τη λευκή βίβλο που επέστρεφε σταδιακά την εργατική τάξη, στον εργασιακό μεσαίωνα
•  για τον ξεπουλημένο στην αστική τάξη εργοδοτικό συνδικαλισμό,
• για τον κίνδυνο από τη δημιουργία διασπαστικών μηχανισμών δήθεν θιγμένων-αγανακτισμένων πολιτών, όποτε ένα κομμάτι εργαζομένων τολμούσε να αγωνιστεί 
•  για την απόλυτη ταύτιση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ως κόμματα της αστικής τάξης,
•  για την κοινή αγροτική πολιτική και τις επιδοτήσεις που απαξίωναν την ίδια τη παραγωγή,
• την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους Ευρωενωσιακούς οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς θεσμούς
• για τα περίφημα ευρωπαϊκά κονδύλια που χρύσωναν το χάπι και εξαγόραζαν συνειδήσεις
• για την εκχώρηση νευραλγικών τομέων της οικονομίας (λιμάνια, αεροδρόμια, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, ενέργεια, ορυκτό πλούτο) στις αδηφάγες ορέξεις ξένων επιχειρηματικών ομίλων
• για το ρόλο των τραπεζών και του χρηματιστηρίου 
• για τα καταναλωτικά πρότυπα  και την ευτελή επιρροή τους στα θέματα συνείδησης
• για την καλλιέργεια της αυταπάτης ότι στο καπιταλισμό μπορεί κάποιος να κερδίζει χωρίς να δουλεύει
• για το βρώμικο ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της διαπλοκής τους με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους και των κομμάτων εξουσίας
• για τη πελατειακή σχέση που διαμορφώθηκε μεταξύ του πελάτη-ψηφοφόρου και του βολευτή-αντιπροσώπου
• για την υποχρηματοδότηση, σταδιακή διάλυση και ιδιωτικοποίηση των δημοσίων συστημάτων υγείας, παιδείας και πρόνοιας.

Όλες αυτές οι εύστοχες προειδοποιήσεις, (για την αμφισβήτηση των οποίων, η προπαγάνδα της άρχουσας τάξης αρκούσε να πετάξει ένα λίβελο περί αναχρονιστικής και ξεπερασμένης αντίληψης του ΚΚΕ) τώρα αποτελούν το πιο δυνατό χαρτί του ΚΚΕ για να πείσει για την αλήθεια και του άλλου δρόμου που προτείνει. Του δρόμου της ΛΑΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Για τους λόγους που αναφέρω παραπάνω, ο κόσμος αναζητά απαντήσεις από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος. Στο ερώτημα λοιπόν, αν το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει, αναδημοσιεύω μιαν απάντηση από τον ιστότοπο http://taxikiantepithesi.blogspot.com/ 

από όπου πήρα και το σχετικό βίντεο:

 

.

Γιάννη Σκαρίμπα-ΤΟ 1821 ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Ένα βιβλίο σταθμός για την ιστοριογραφία και την επαναστατική αναγκαιότητα

ΤΑ ΔΥΟ ‘21

Το Εικοσιένα,όπως το ξέρουμε μέσα από την επίσημη ιστορική παράδοση,μοιάζει με τ’αναστραμμένο είδωλο που βλέπουμε να καθρεφτίζεται στα θαμπά νερά μιας λίμνης.
Είναι βέβαια η ίδια εικόνα,μα δοσμένη από την ανάποδη.
Για να γνωρίσει κανείς τ’αληθινό Εικοσιένα πρέπει να σκύψει πάνω σ’άλλα κείμενα, σ’εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ’αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καρυοφύλλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στ’απομνημονεύματα των αγωνιστών -του Μακρυγιάννη,του Κασομούλη,του Κολοκοτρώνη,του Φωτάκου,του Σπυρομήλιου, του Περραιβού,του Σπηλιάδη και τόσων άλλων.

Δύο ήταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων. Του πρώτου οι ρίζες αντλούνε τους χυμούς τους από τα “Δίκαια του ανθρώπου” του Ρήγα Βελεστινλή, πάνω στ’άλλο πέφτει βαρύς ο ίσκιος της “Πατρικής Διδασκαλίας” του Μακαριωτάτου Πατριάρχη της Αγίας Πόλης Ιερουσαλήμ Κυρ Ανθίμου ή πιο σωστά του Γρηγορίου.

Δημήτρης Φωτιάδης
(από το πρόλογο του βιβλίου)

Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λεφτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει αν όχι η επανάσταση; 

 (ο συγγραφέας)

Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμμιά διαφορά.
Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό,δεν έκαμες τίποτα.
Το ‘21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις σε ζυγό-αυτό είναι επανάσταση.
 (ο συγγραφέας)

Το θαύμα του ‘21 δεν έγκειται στη στρατιωτική ήττα της Τουρκίας-πράγμα ευκολώτερο-αλλά στο (ως εκ θαύματος) σώσιμό του από την εχθρότητα των κοτζαμπάσηδων,των λογίων και του Κλήρου. 
 (ο συγγραφέας)

Ο κατά μόνο, το γένος και το θρήσκευμά του διαφέρων είναι ένας άγιος, μπρος στον κατά μόνο το “κατεστημένο” του διαφέροντα. 
(ο συγγραφέας)

Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι…Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες.Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια.
Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων.
Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αφτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους.
Το ότι σ’αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν πάει να πεί διόλου ότι τους εφείσθη.
Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας,
Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό,αυτό την έφαγε…Η Επανάσταση απότυχε… 
(ο συγγραφέας)
.