Οι «νέοι συνεταιρισμοί», που προωθεί η κυβέρνηση, θα μεταβληθούν σε αποκλειστικό «φέουδο» των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ
Πλήγμα για τη μικρομεσαία αγροτιά


Ο νέος νόμος για τους συνεταιρισμούς που επιχειρεί να κάνει πράξη η κυβέρνηση είναι σε βάρος των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και των εργαζομένων στους συνεταιρισμούς. Στο νομοσχέδιο που δόθηκε για διαβούλευση φαίνεται καθαρά πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί διά νόμου να μετατρέψει τους συνεταιρισμούς σε επιχειρήσεις - εταιρείες, στις οποίες θα συμμετέχουν, ως «μεριδιούχοι» ή «κεφαλαιούχοι», μόνο οι μεγαλοαγρότες και οι αγροτοεπιχειρηματίες.
Η κατεύθυνση που δίνεται σημαίνει ότι οι «νέοι συνεταιρισμοί» θα μεταβληθούν σε αποκλειστικό «φέουδο» των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών. Αλλά και όσοι μικρομεσαίοι αγρότες θα ενταχθούν στους «νέους συνεταιρισμούς», δε θα παραμείνουν για πολύ, καθώς τα δικά τους συμφέροντα θα έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών (εμπόρων, μεταποιητών κ.ά.). Το αντιδραστικό αυτό νομοσχέδιο εντάσσεται στη συνολική αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται και εξυπηρετεί την πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων. Επίσης γίνονται οι ανάλογες προσαρμογές ενόψει της αναθεώρησης της νέας ΚΑΠ για μετά το 2013, που θα είναι σε ακόμα πιο αρνητική κατεύθυνση. Αν γίνει πράξη αυτή η πολιτική, το πλήγμα θα είναι πολύ μεγάλο και για τους μικρομεσαίους αγρότες και τους εργαζόμενους στις συνεταιριστικές οργανώσεις. Οι μικρομεσαίοι αγρότες θα οδηγηθούν σε βίαιο ξεκλήρισμα και τη γη τους θα τη συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοεπιχειρηματίες αγρότες - καπιταλιστές. Οι εργαζόμενοι στις συνεταιριστικές οργανώσεις θα οδηγηθούν μαζικά στην ανεργία και σε ξεχαρβάλωμα των εργασιακών τους σχέσεων.
Στόχος της κυβέρνησης είναι από τους 6.500 περίπου συνεταιρισμούς (πρωτοβάθμιους και δευτεροβάθμιους) να μείνουν 200-300 περίπου. Η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την ολέθρια πολιτική της, επικαλείται ότι οι υπάρχοντες συνεταιρισμοί είναι καταρρακωμένοι και χρεοκοπημένοι. Δε λέει, όμως, ότι η υποβάθμιση και η χρεοκοπία οφείλονται στην ολέθρια πολιτική που εφάρμοσαν εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Παράλληλα δημιουργείται και μεγάλο θέμα με το τι θα γίνει η περιουσία των συνεταιρισμών που θα κλείσουν. Εδώ φαίνεται ότι ανοίγει ο δρόμος της μαζικής εκποίησης της περιουσίας τους, ενώ ακόμα επιχειρείται η εξυγίανση του χαρτοφυλακίου της ΑΤΕ, που οδεύει και αυτή για ξεπούλημα. Η κυβέρνηση πάντως επιχειρεί να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για να περάσει το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς πολύ σύντομα.
Η διέξοδος
Η όλη κατάσταση αποδεικνύει πόσο αναγκαία και ωφέλιμη για τους μικρομεσαίους αγρότες είναι η πρόταση του ΚΚΕ για τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, ενάντια στα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μεγαλοαγρότες. Ανάπτυξη που θα συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και λαϊκό έλεγχο, θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στις κρατικές, καθετοποιημένες, αγροτικές παραγωγικές μονάδες, θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών, ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων, αλλά και πρώτων υλών στη μεταποιητική βιομηχανία. Με την εθελοντική συνένωση του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου σε μεγάλους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με την αξιοποίηση της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας και με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους, θ' αυξάνεται η παραγωγικότητα της γης. Προϋπόθεση, όμως, για όλα αυτά είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, έτσι ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για την κυριαρχία της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.

Περισσότερα για τις αντιδραστικές αλλαγές άρθρο κατ' άρθρο εδώ:

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23/4/2011&id=13404&pageNo=15&direction=1

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΕΚΑΒ

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) συμπαραστέκεται στον αγώνα που ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ πανελλαδικά, για μια σειρά από προβλήματα που έχουν και αρνείται να τα ικανοποιήσει η κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ προχώρησαν ξανά σε επίσχεση εργασίας από τη Δευτέρα, συνεχίζοντας τις προηγούμενες κινητοποιήσεις γιατί δεν τους έχουν καταβληθεί δεδουλευμένα (νυχτερινά, Σαββατοκύριακα και αργίες) από το Δεκέμβριο του 2010 ενώ τα εκτός έδρας είναι απλήρωτα από το Σεπτέμβριο του 2010. Αυτή τη στιγμή εκτελούνται μόνο επείγοντα περιστατικά.
Την ίδια στιγμή σημαντικές είναι και οι ελλείψεις σε προσωπικό πανελλαδικά αλλά και τοπικά στο νομό Λασιθίου. Στο νομό Λασιθίου υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις και είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης, που θέλει να απαξιώσει το δωρεάν δημόσιο σύστημα υγείας. Συγκεκριμένα, σε καμιά πόλη του νομού δεν υπάρχει γιατρός συνοδός στα πληρώματα του ΕΚΑΒ. Άμεσα θα πρέπει να προσληφθούν 3 γιατροί με οργανικές θέσεις. Το καθεστώς πρόσληψης με ορισμένο χρόνο εργασίας έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα κι αν προσληφθούν κάποιοι γιατροί όταν θα βρουν μια μόνιμη εργασία στο δημόσιο σύστημα υγείας να αποχωρούν από τη θέση τους. Στο κέντρο του ΕΚΑΒ στον Άγιο Νικόλαο υπάρχουν μόνο 14 μάχιμοι εργαζόμενοι με αποτέλεσμα να υπάρχουν 2 πληρώματα μόνο την πρωινή βάρδια , ενώ στην απογευματινή και τη βραδινή υπάρχει μόνο 1 πλήρωμα. Στη Σητεία και την Ιεράπετρα είναι ακόμα λιγότεροι οι μάχιμοι εργαζόμενοι με αποτέλεσμα να υπάρχει 1 πλήρωμα μόνο σε κάθε βάρδια. Για να καλυφθούν και οι 3 βάρδιες με 2 πληρώματα στο κέντρο του ΕΚΑΒ στον Άγιο Νικόλαο, χρειάζεται να προσληφθούν τουλάχιστον 8 εργαζόμενοι ακόμα. Αντίστοιχες προσλήψεις πρέπει να γίνουν για να καλύψουν και την Ιεράπετρα και τη Σητεία.
Επειδή ο χρόνος διακομιδής στο νοσοκομείο σε σοβαρά περιστατικά είναι πολύτιμος και εάν τύχουν 2 περιστατικά την ίδια στιγμή δε θα υπάρχει πλήρωμα για να καλύψει το ένα από τα δύο γεγονός που μπορεί να στοιχίσει ακόμα και τη ζωή κάποιου ασθενούς, πρέπει άμεσα να γίνουν προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας την ανάλγητη πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ, αρνείται να εντάξει τους εργαζόμενους του ΕΚΑΒ στα βαρέα και ανθυγιεινά. Πολλοί εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ από μια ηλικία και μετά έχουν προβλήματα με τα οστά τους (γόνατα-μέση) και είναι απαράδεκτο να μην αναγνωρίζεται η εργασία τους σαν βαριά και ανθυγιεινή. Πολλές φορές καταβάλλουν ηρωικές προσπάθειες, παρά τα προβλήματα υγείας που έχουν, προκειμένου να σώσουν ασθενείς που χρειάζονται άμεση διακομιδή στο νοσοκομείο.
Το ΠΑΜΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να κάνουν τον αγώνα των εργαζόμενων στο ΕΚΑΒ και δικό τους αγώνα και να τους συμπαρασταθούν με κάθε τρόπο.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το τελευταίο νομοσχέδιο για την υγεία αλλά και με τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Υπουργείου Υγείας για τα νοσοκομεία, προσπαθεί να γκρεμίσει ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας. Επιδιώκει ένα δημόσιο αγαθό όπως είναι η υγεία να το κάνει εμπόρευμα. Η δική μας απάντηση πρέπει να είναι ο ενωμένος ταξικός αγώνας προκειμένου να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό λαϊκό μέτωπο, που δύο από τους κύριους στόχους του θα είναι η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και η διεκδίκηση ενός δημόσιου-δωρεάν συστήματος υγείας σύμφωνο με τις λαϊκές ανάγκες. Η δική μας απάντηση είναι η δημιουργία ενός μετώπου για λαϊκή οικονομία και εξουσία.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΑΜΕ Ν. ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Πασχαλινές ευχές προς καφενόβιους κι όχι μόνον…

Αγαπητοί φίλοι,
Ούτε φέτος θα παραστώ στις πασχαλινές εκδηλώσεις του Δήμου μας, θα στείλω την αντ' αυτού. Διανύουμε την πεντηκονταετία των Παθών για τους εργαζόμενους της χώρας μας. Όλοι μαζί δουλεύουμε για να κονομάνε τρελά τα λαμόγια, τοκογλύφοι του διεθνούς τζετ-σετ, εγχώριοι και αλλοδαποί τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλοκατασκευαστές και πλήθος ικανό ανεπάγγελτων αστών και μικροαστών πολιτικών, οίτινες ουδέποτε διέβησαν πόρτα τινά εργασίας, πλην της εισόδου της Βουλής. Εκεί δηλαδή που θα έπρεπε να είστε εσείς..., χειρότερα αποκλείεται να τα κάνατε.

Όπως πολύ καλά γνωρίζετε εις την νήσο της Μ. Βρετανίας έχουν ακόμα βασιλεία, εξ ου κι η ετέρα ονομασία της χώρας ταύτης, Ηνωμένο Βασίλειο. Βασιλόπαις ονόματι, δεν θυμάμαι ακριβώς, έρχεται εις γάμου δεσμά μετά ευειδούς αστής, μου διαφεύγει το όνομά της. Λέω λοιπόν να μεταβώ εις την νήσο, μπας και στριμώξω καμιά πλούσια γεροντοκόρη και τη βγάλω καθαρή μέχρι να μου απονείμουν την πολυπόθητη και πολύθρυλη σύνταξη. Διαφορετικά δεν βλέπω νάχω τσιγάρα αύριο. Και που ξέρεις; Μπορεί να τη βάλω να μεσολαβήσει, μπας κι επιστρέψουν τα αποικιοκρατικά κλεφτρόνια τα κλεμμένα μάρμαρα της μετόπης του Παρθενώνα. Πως είπατε, τρώω το ψωμί του Γερουλάνου; Αχ! Καλέ, σιγά. Αυτή ξέχασε να βάλει στο τουριστικό χάρτη, το Καστελόριζο, τη νήσο Ρω και την Στρογγύλη, αυτά τα οποία αμφισβητούν οι γείτονες Τούρκοι, τέως εχθροί και μελλούμενοι συνδιαχειριστές του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου, τα μάρμαρα του Παρθενώνα θα τον απασχολήσουν; Πολύ αφηρημένο το τρίτο φύλο στη χώρα μας.

Όθεν σας απευθύνω τας εγκαρδίους πασχαλινάς ευχάς μου κι εύχομαι τα βαρελότα κι οι κροτίδες, με τις οποίες συνοδεύεται κάθε χρόνο η Ανάστασις του Κυρίου, να σας προκαλέσουν βαριάς μορφής απώλεια μνήμης, η επάνοδος της οποίας να συνοδεύεται από ταξικό προσανατολισμό, ώστε να σμίξουμε την Κυριακή 1η του μηνός Μαΐου εις τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Μαρίνα του Αγ. Νικολάου.
Καλή επΑνάσταση.

ΥΓ. Η ιστορία με την εφημερία στο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ είναι μια στημένη πλεκτάνη του υπουργού για να δυσφημίσει τον αγώνα των γιατρών και να τους φέρει σ' αντιπαράθεση με τους ασθενείς και τους οικείους τους. Κομματόσκυλα δικά τους είναι, σε λίγο καιρό θα τους δείτε σ' άλλο πόστο, εις ανταπόδοσιν.... ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ, αποδοκιμάστε τους, όχι μόνο με γιαούρτια κι αυγά, αλλά με τη ψήφο σας και με τη συμμετοχή σας στους ταξικά προσανατολισμένους μαζικούς αγώνες.

Ρωμύλος Αβδής

VIVA CUBA LIBRE

Στο δελτίο της ΝΕΤ και μετά από ερώτηση της Έλλη Στάη, ο φίλος και καθοδηγητής μου από τις οργανώσεις της Πάτρας Νίκος Σοφιανός, έκανε την παρακάτω δήλωση για τις μεταρυθμίσεις στην Κούβα και την αποχώρηση του Φιντέλ από τα ηγετικά κλιμάκια της χώρας.
«Βλέπουμε με ανησυχία της αλλαγές στην Κούβα γιατί εισάγουν στην βάση της σοσιαλιστικής οικονομίας νόμους και κανόνες της αγοράς, και επειδή έχουμε βγάλει συμπεράσματα από τις ανατροπές που ζήσαμε στον 20ο αιώνα θεωρούμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι για την προοπτική του σοσιαλισμού στην Κούβα».

ΣΧΟΛΙΟ ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΥ:

Στη Κούβα, ένα μόλις χρόνο μετά από τη λαϊκή επανάσταση που ανέτρεψε την Αμερικανόδουλη δικτατορία του Μπατίστα, ο λαός με την καθοδήγηση των Μαρξιστών Φιντέλ Κάστρο, Τσε Γκεβάρα και Καμίλο Σιενφουέγος, επέλεξε να ακολουθήσει το Σοσιαλιστικό δρόμο κοινωνικής οργάνωσης, τον Σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής. Στον Σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής συνυπάρχουν και δομές της παλιότερης οικονομίας. Είναι μια ταξική κοινωνία όπου υπάρχει η πάλη του παλιού με το καινούριο. Ο λαός στην μεγάλη του πλειοψηφία, επέλεξε να στηρίξει τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Στο διάβα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ο Κουβανέζικος λαός και η κυβέρνησή του απέδειξαν με την διεθνιστική τους αλληλεγγύη, ότι στεκόταν υπέρ της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας.

Λαθεμένα, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, υπήρξε στενή οικονομική σχέση με τη Σοβιετική ένωση, στα πλαίσια ενός παγκόσμιου Σοσιαλιστικού καταμερισμού εργασίας. Αυτός όμως ο καταμερισμός δημιούργησε εξαρτήσεις . Η Κουβανέζικη κοινωνία είχε κάνει άλματα στους τομείς της λαϊκής παιδείας (μηδέν αναλφαβητισμός), της υγείας με παροχή δωρεάν και ποιοτικών υπηρεσιών όχι μόνο στην επικράτεια της Κούβας αλλά και στη Ν. Αμερική και στην Αφρική. Η επιστημονική πρόοδος ασύλληπτη. Η ισότητα ανδρών γυναικών αδιαπραγμάτευτη, η εξάλειψη του ρατσισμού πλήρης. Όλα αυτά όμως δεν είναι ικανά να κρατήσουν την ευημερία μιας κοινωνίας όταν δεν υπάρχει πετρέλαιο να πας στη δουλειά σου. Και μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για την απομονωμένη γεωγραφικά Κούβα. Όταν δεν υπάρχει βιομηχανία παραγωγής μηχανημάτων ή έστω εξαρτημάτων μηχανών, οι υποδομές μένουν χωρίς ανταλλακτικά (οι σοβιετικοί εξυπηρετούσαν τέτοιες προμήθειες) . Με τις ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη, η Κούβα οδηγήθηκε (από το 90 και ως το 95) στη λεγόμενη «σκοτεινή περίοδο». Σκοτεινή γιατί τα βράδια πάνω από την Αβάνα και την επικράτεια, έπεφτε βαθύ σκοτάδι. Φωτισμός δεν υπήρχε. Άρχισαν να ξαναμπαίνουν καγκελόπορτες στα σπίτια. Τα λεωφορεία «καμήλες» που είχαν πάρει από τον Νάσερ δεν μπορούσαν να κινηθούν. Τα ολντσμομπιλ που είχαν αφήσει πίσω τους οι Αμερικάνοι λεφτάδες, έμεναν στο δρόμο από ανταλλακτικά. Η Κίνα, στη τελευταία κίνηση διεθνιστικής αλληλεγγύης που πραγματοποίησε, παρείχε στην Κούβα 1 εκ ποδήλατα για να πηγαίνουν οι εργατοαγρότες στη δουλειά τους. Μην αμφιβάλουμε ότι σε αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο τον οικονομικό αποκλεισμό από τις ΗΠΑ (νόμος Χέλμς -Μπάρτον) κάθε άλλη χώρα θα έπεφτε σε λοιμό. Η Κούβα όχι. Αυτός ο λαός εξακολουθούσε να παίζει μουσική στους δρόμους, να χορεύει και να διασκεδάζει με τα ελάχιστα. Με ένα ταπεραμέντο που οι δυτικοί δεν μπορούν ούτε να τον μιμηθούν και μεις οι Έλληνες το θυμόμαστε από την εποχή που ήμασταν και μείς «έξω καρδιά». Μια φτισιά λαού μερικά χιλιόμετρα από τη Φλόριντα, αντιστάθηκε με κάθε τρόπο. Μια φτισιά λαού που πανηγυρίζει ακόμα όταν οι αθλητές του κατατροπώνουν τους αμερικάνους στο μποξ και στο μπέϊζμπολ. Ο Σοσιαλισμός όμως μπορεί να αρχίσει από μια μόνο χώρα, αλλά δεν μπορεί να επιβιώσει σε μια μόνο χώρα.

Το 2000 πήγα στη Κούβα. Οι άνθρωποι με Ισπανικά κυρίως ιδιωτικά κεφάλαια (αλυσίδες MELIA), ανανέωσαν κατεστραμένες τουριστικές υποδομές και έχτισαν συγκροτήματα απίστευτης ομορφιάς. Έπρεπε μέσω του τουριστικού συναλλάγματος να επιβιώσουν. Δεν είχαν άλλη επιλογή. Και το κατάφεραν μέσα σε 3 χρόνια. Όμως πλήρωσαν το αντίτιμο. Άρχισε να αναπτύσσεται μια μεσαία τάξη. Ξεναγοί, εστιάτορες, ταξιτζήδες και πόρνες (που είχαν να εμφανιστούν, από την εποχή που η Κούβα ήταν το επίσημο μπουρδέλο των ΗΠΑ) , εξασφάλιζαν εισοδήματα πολλαπλάσια από το γιατρό και το δάσκαλο που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι. Για να επανεκκινήσει η οικονομία επιτράπηκαν μικρές, μικτές συνήθως (ημικρατικές), οικογενειακές εκμεταλλεύσεις. Όμως την ίδια ώρα εμφανίστηκαν και φαινόμενα ζητιανιάς και αλκοολισμού. Κανείς δεν έμεινε άστεγος όμως οι συνθήκες στέγασης ήταν οικτρές. Δεν είχαν ούτε καν βιομηχανία χρωμάτων για να βάψουν τα ερειπωμένα πια αποικιακά αρχοντικά που είχαν μετατραπεί σε εργατικές κατοικίες, με τις γαλαζοπράσινες αποχρώσεις της Καραϊβικής. Κανείς δεν πέθανε από την πείνα, αφού υπάρχουν πάντα κοινωνικά συσσίτια, αλλά οι φτωχοί και οι μαυραγορίτες αυξάνονται και πληθύνονται στους δρόμους της Αβάνας.
Σήμερα οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής υπάρχουν και δυναμώνουν τις θέσεις τους. Πάντα συνυπάρχει ο Δημόσιος και κολεκτιβίστικος τομέας. Η διεύθυνση είναι πάντα κεντρικά σχεδιασμένη. Οι τράπεζες, η οικονομική και η δημοσιονομική πολιτική είναι στα χέρια του κράτους. Ο αντι-ιμπεριαλιστικός ρόλος της κυβέρνησης της Κούβας παραμένει. Όμως αυξάνουν διαρκώς τα αμιγώς ιδιωτικά εμπορικά καταστήματα και παραθεριστικά κέντρα.
Όσο η παγκόσμια κρίση δεν θα φέρει ανατροπή των παραγωγικών σχέσεων παγκόσμια, τόσο στη Κούβα θα υπάρχουν αλεπάλληλες υποχωρήσεις. Η ανατροπή που 50 χρόνια τώρα προετοιμάζουν οι Αμερικάνοι ίσως δεν υλοποιηθεί ποτέ. Όμως η χώρα του Φιντέλ και του Τσε έχει πάψει να αποτελεί τον επαναστατικό φάρο των λαών της Λατινικής Αμερικής κι όχι μόνο. Δεν ξέρω πραγματικά αν έλλειπε η ευλογημένη συγκυρία της ανόδου του Μπολιβαριανού κινήματος στην Βενεζουέλα (στην οποία η Κούβα βοήθησε), αν θα μιλούσαμε για μια Κούβα ανεξάρτητη.

Εν κατακλείδι. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι στη Κούβα δεν επιχειρήθηκε Σοσιαλιστική οικοδόμηση. Όποιος το πει είναι ή ανιστόρητος ή βλάκας.
Το ΚΚΕ που κάποτε είχε κλειστά τα μάτια στις εκπτώσεις πάνω σε ζητήματα σοσιαλιστικής οικοδόμησης και υπεράσπιζε αναφανδόν τον Κουβανέζικο δρόμο, σήμερα δεν μπορεί να συνεχίσει την άκριτη υποστήριξη.
Πάντως όποιος έχει έστω και ελάχιστα κατανοήσει τι σημαίνει διεθνιστική αλληλεγγύη, δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΚΚΕ για εθελοτυφλία.
Τα όσα κατάφερε ο Κουβανέζικος λαός, που υπήρξε δούλος για ένα μεγάλο διάστημα της ιστορίας του, θα μείνουν γραμμένα με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της συνεισφοράς των λαών στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου.
Venceremos

.

ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΧΤΗΡΑ

« Η Λαϊκή Συσπείρωση Αγίου Νικολάου επισημαίνει, ότι η Δημοτική αρχή μας καλεί να συναινέσουμε σε πρόσληψη προσωπικού με σύμβαση 8 μηνών, που θα καλύψουν μόνιμες ανάγκες του Δήμου . Με το να προωθούν οι Δημοτικές αρχές, την κάλυψη πάγιων αναγκών από συμβασιούχους, ουσιαστικά λύνουν τα χέρια της κυβέρνησης, της οποίας η πολιτική μείωσης του κόστους λειτουργίας του κράτους, μεταφράζεται σε καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων και κατάργηση της μονιμότητας από το παράθυρο .

Εμείς δεν μπορούμε να συναινούμε σε αυτό το αντεργατικό σήριαλ, που έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους σε απασχολήσιμους . Κουτσουρεμένα δικαιώματα, κουτσουρεμένοι μισθοί, κουτσουρεμένες ζωές. Αυτή είναι η σύγχρονη πραγματικότητα . Εκεί οδηγούν οι πολιτικές του μνημονίου αλλά και η φοβία των Δημοτικών αρχών να πουν «όχι» .

Λαμπρό παράδειγμα μας δίνει ο Δήμος Πετρούπολης που αρνείται να απολύσει τους συμβασιούχους και συνδράμει στο δικαστικό αγώνα που έχουν ξεκινήσει για τη μονιμοποίησή τους . Μέχρι την τελική απόφαση ο Δήμος Πετρούπολης πληρώνει τους εργάτες από ιδίους πόρους, αντιστεκόμενους σε επιτρόπους και κυβερνητικούς .

Φυσικά δεν έχουμε τις αυταπάτες ότι το συγκεκριμένο Δημοτικό Συμβούλιο, με το συγκεκριμένο πολιτικό συσχετισμό, μπορεί να προχωρήσει σε μια τέτοια ανυπακοή. Όμως για να τηρήσουμε τα όσα έχουμε υποσχεθεί κατά την προεκλογική περίοδο, εμείς δεν θα συμβάλλουμε με την ψήφο μας στην υλοποίηση μιας ακόμα αντιλαϊκής πολιτικής . Θα ψηφίζουμε υπέρ , μόνο για πρόσληψη συμβασιούχων που θα αφορούν εποχικές ανάγκες .

Καλούμε το σωματείο εργαζομένων στο Δήμο μας να κινητοποιηθεί προς την ίδια κατεύθυνση, ζητώντας τη μονιμοποίηση όσων συμβασιούχων καλύπτουν πάγιες ανάγκες .

Το δράμα του Παλαιστινιακού λαού δεν έχει τέλος.

Την Τετάρτη 20 Απριλίου, το «Oliva", ένα πλοίο παρατήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με διεθνές πλήρωμα, θα ξεκινήσει από το λιμάνι της πόλης της Γάζας. Η πρωτοβουλία έχει την υποστήριξη δεκάδων διεθνών οργανισμών και πολλών τοπικών παλαιστινιακών οργανώσεων. Το πλήρωμα της Υπηρεσίας Αστικής ειρήνης, το οποίο σήμερα αποτελείται από πολίτες από την Ισπανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιταλία και το Βέλγιο, θα συνοδεύσει αλιείς της Γάζας στα παλαιστινιακά ύδατα. Οι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, θα πρέπει να παρακολουθούνται και να τεκμηριώνοναι. Δεδομένα και βίντεο θα συλλέγονται και θα διαδοθούν.


Ο Vittorio Arrigoni, ο δολοφονημένος υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστήριξε σθεναρά το σχέδιο αυτό και, συνεπώς, μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του θα πραγματοποιηθεί μετά το πέρας της συνέντευξης Τύπου.


Ο απόπλους της Oliva, ενός 8-μετρου λευκού μηχανοκίνητου σκάφους, θα εγκαινιάσει τη δράση της Υπηρεσίας Αστικής ειρήνης στα παλαιστινιακά ύδατα. Δεδομένου ότι με την Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι, η πρόσβαση σε αλιευτικές περιοχές έχει περιοριστεί μονομερώς από το Ισραήλ στα 3 ναυτικά μίλια. Αυτή η δραματική μείωση των 20 μιλίων που είχε συμφωνηθεί στο Όσλο έχει ως αποτέλεσμα την υπερεκμετάλλευση των αλιευτικών πεδίων στα οποία τα αποθέματα βρίσκονται κοντά στην εξάντληση. Οι αλιείς απειλούνται με πυροβολισμούς, με κατάσχεση των πλοίων τους και των αλιευτικών εργαλείων και συλλήψεις από το ισραηλινο Πολεμικο Ναυτικο που κάνει τακτικά επιθέσεις και επιδρομές στα παλαιστινιακά ύδατα.


Σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού, σχεδόν το 90% των 4000 ψαράδων της Γάζας θεωρούνται πλέον φτωχοί (με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 100 και 190 δολάρια) ή πολύ φτωχοί(εισόδημα κάτω από 100 δολάρια το μήνα), από 50% το 2008.


Η δρομολόγηση της Oliva είναι μια απάντηση σε αυτή την εξαιρετικά ευάλωτη κατάσταση. Δεκάδες διεθνείς οργανισμοί στηρίζουν αυτή την πρωτοβουλία που έρχεται σε συνεργασία με τις τοπικές οργανώσεις. Το Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτελεί βασικό εταίρο, την παροχή νομικών ειδικών γνώσεων και κατάρτισης. Άλλες οργανώσεις που συνεργάζονται στενά με την οργάνωση είναι οι επιτροπές συντονισμού λαϊκού αγώνα, η Ένωση επιτροπών Γεωργίας και αλιείας και η ένωση αλιείας και θαλάσσιου αθλητισμού.

To KKE διοργανώνει πικετοφορία την Τετάρτη 20/4/2011 στις 8π.μ. στο Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου

Στο σχέδιο αντιλαϊκής λεηλασίας απαντάμε με αγώνες

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι,
Η κυβέρνηση με τις ανακοινώσεις της την Παρασκευή το πρωί για το (Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015), επαναλαμβάνει τις χιλιοειπωμένες γενικολογίες για να συγκαλύψει την ανείπωτη τραγωδία που φέρνει για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων με καταιγίδα νέων βάρβαρων μέτρων και με σκοπό να προστατεύσει τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Σκοπεύουν να αφαιμάξουν ακόμα 76 δισ. ευρώ από το λαό και τον κοινωνικό πλούτο και να τα προσφέρουν κι αυτά στο μεγάλο κεφάλαιο. Τα 76 αυτά δισ. ευρώ θα προέλθουν από:
- Επιπρόσθετα μέτρα ύψους 3 δισ. ευρώ για το 2011.
- Ακόμα 23 δισ. ευρώ για το διάστημα 2012-2015 που θα εξασφαλιστούν με μείωση των δαπανών κατά 14 δισ. ευρώ και αύξηση των εσόδων κατά 9 δισ. ευρώ. Δηλαδή νέα μείωση των μισθών και των συντάξεων, χτύπημα στον τομέα της υγείας και της παιδείας, αύξηση των φόρων για τα λαϊκά στρώματα.
- Από 50 δισ. ευρώ που θα εξασφαλιστούν από ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων και παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Να σημειώσουμε ότι στη δέσμη των μέτρων που ανακοινώθηκαν την Παρασκευή δεν περιλαμβάνονται τα μέτρα που έχουν ήδη ανακοινωθεί με το μνημόνιο κυβέρνησης - τρόικας αφού θεωρείται ότι ήδη βρίσκεται σε φάση υλοποίησης. Έτσι για παράδειγμα δεν υπάρχει καμιά αναφορά στη σχεδιαζόμενη μετάταξη εκατοντάδων ειδών πρώτης ανάγκης από το μεσαίο στον υψηλό συντελεστή του ΦΠΑ, στην επικείμενη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων, στην κατάργηση της ειδικής φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης κλπ. Όλ΄ αυτά είναι άλλα θανάσιμα χτυπήματα για το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, που θα τα υποστούν πριν καν ξεκινήσει το πρόγραμμα των 76 δισ. ευρώ.
Το κεφάλαιο «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας» προβλέπει την παραχώρηση σε ιδιώτες και επιχειρηματικά συμφέροντα κάθε περιουσιακού στοιχείου που ανήκει στο δημόσιο (και κατ΄ επέκταση στο λαό) το οποίο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ενδιαφέροντος ή πόλο έλξης για την κερδοφορία ιδιωτικών κεφαλαίων. Ό,τι συγκεντρωθεί από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα καταβληθεί απ΄ ευθείας στις τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα επειδή τόσα χρόνια χρηματοδοτούσαν με δάνεια την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου.
Το κεφάλαιο για τις αναγκαίες προσαρμογές της δημοσιονομικής πολιτικής δεν είναι τίποτα άλλο παρά χτύπημα ακόμα περισσότερο στα εναπομείναντα λαϊκά δικαιώματα στην υγεία, την παιδεία και την κοινωνικά ασφάλιση. Τη ώρα που διοχετεύουν εκατοντάδες δισ. προς την πλουτοκρατία μειώνουν ακόμα περισσότερο τα τελευταία κρατικά κονδύλια που δικαιούνται οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Το να κόβεις ακόμα 2,5 δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων ή να μειώνεις ακόμα κατά 2,7 δισ. τις δαπάνες για τον τομέα της δημόσιας υγείας, μπορεί να φαίνεται πως είναι επιλογή αρρωστημένων εγκεφάλων, μόνο που η αρρώστια δεν αφορά απλά αυτούς τους ίδιους, αλλά το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν και χάριν του οποίου παίρνονται τέτοιες αποφάσεις.
Στη στρατηγική της κυβέρνησης να μειώσει ακόμα περισσότερο τις δαπάνες για την υγεία, εντάσσονται και οι σχεδιασμοί για τα δημόσια νοσοκομεία που παρουσίασε η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας την Παρασκευή 1 Απριλίου. Με την κατάργηση δημόσιων νοσοκομείων, τη μετατροπή τους σε Κέντρα Υγείας και την αντικατάσταση των κλινικών από τομείς, ξεκινά η σύνθλιψη των δημόσιων υπηρεσιών υγείας. Αυτές οι δραματικές ανατροπές, θα λειτουργήσουν με φόντο και τη θεσμοθετημένη ολοήμερης λειτουργίας του δημόσιου νοσοκομείου και τη συγκρότηση του Ενιαίου Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), όπου τα δημόσια νοσοκομεία θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις και η παροχή των υπηρεσιών υγείας θα περιοριστεί σε ένα ελάχιστο πακέτο με βάση τον κανονισμό του ΕΟΠΥΥ. Στα πλαίσια της ισότιμης αντιμετώπισης (μέσω του ΕΟΠΥΥ) δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μερίδιο σε «φιλέτα» των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας θα δοθούν και σε ασφαλιστικές εταιρείες. Μέσα στις 5 μορφές συγχωνεύσεων που παρουσίασε η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας είναι και η μετατροπή μικρών νοσοκομείων σε Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου, που θα λειτουργούν στα πλαίσια του ΕΟΠΥΥ με επιχειρηματικά κριτήρια απόκτησης εσόδων. Δηλαδή και στα ολοήμερα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας που θα δημιουργηθούν με την κατάργηση των νοσοκομείων , εκτός από το χαράτσι των 5 ευρώ, οι ασθενείς θα πληρώνουν και μια σειρά από εξετάσεις. Έτσι η δημόσια υγεία από κοινωνικό αγαθό γίνεται εμπόρευμα. Η προσπάθεια του κυβερνητικού βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκη να παρουσιάσει τις προειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης για τη συγχώνευση των νοσοκομείων του Ν. Λασιθίου σαν προσωπικές απόψεις του κ. Λιαρόπουλου, είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων του Ν. Λασιθίου προκειμένου να συγκαλύψει τις εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στον τομέα της υγείας. Οι αποφάσεις είναι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ την οποία με συνέπεια υπηρετεί.
Η Ν.Ε. Λασιθίου του ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους νέους στη συγκέντρωση και την πικετοφορία που διοργανώνει την Τετάρτη 20/4/2011 στις 8π.μ. στο Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου. Καλούμε το λαό του Ν. Λασιθίου σε λαϊκή αφύπνιση, οργάνωση και συμπόρευση με το ΚΚΕ για ν’ αποκρουστούν τα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης.

Να παλέψουμε οργανωμένα για αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο, δωρεάν, καθολικό σύστημα υγείας - πρόνοιας, ανεπτυγμένο σε όλες τις βαθμίδες ώστε να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών.

Να μην κλείσει ή συρρικνωθεί κανένα δημόσιο νοσοκομείο. Πλήρη ένταξη όλων των νοσοκομείων στις εφημερίες. Καμία αναστολή στη νοσοκομειακή περίθαλψη.

Προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και κλάδων σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε νοσοκομείου.

Άμεση και πλήρη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Όλοι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία να είναι μόνιμοι, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

Ο δρόμος του αγώνα μπορεί να αποκρούσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορεί ν΄ ανοίξει το δρόμο για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Ν.Ε. ΛΑΣΙΘΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ

.

Η αλήθεια για το χρέος

Στην πραγματικότητα, σε όλη την περίοδο από το 1994 και μέχρι την υιοθέτηση του Μνημονίου, διατηρήθηκε η αυξητική τάση του δημόσιου χρέους, αν και με την ένταξη στο ευρώ μειώθηκε το επιτόκιο δανεισμού μέχρι και την απότομη άνοδό του το 2010. Η αύξηση του επιτοκίου δανεισμού και η μείωση των κρατικών εσόδων, λόγω της παραγωγικής συρρίκνωσης, παρά τη μεγάλη αύξηση κυρίως της έμμεσης φορολογίας, οδηγούν σε όξυνση του φαύλου κύκλου μεταξύ δημόσιου χρέους και ύφεσης. Με την υπογραφή του Μνημονίου αυξάνονται οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους από 6,5% το 2009 σε 9,55% του ΑΕΠ το 2014, λόγω των δυσμενέστερων όρων δανεισμού και της μείωσης του ΑΕΠ λόγω κρίσης μετά το 2009. Το χρέος και το έλλειμμα δε συνιστούν ελληνική ιδιομορφία. Πηγή τους είναι οι παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, όλα δηλαδή τα μέτρα που αποβλέπουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων με φοροελαφρύνσεις, κίνητρα αναπτυξιακών νόμων. Οφείλονται επίσης στις ΝΑΤΟικές δαπάνες, σε άλλες αντιπαραγωγικές δαπάνες, όπως τα ολυμπιακά έργα. Οξύνεται το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων από τις συνέπειες που έφερε η ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ, γενικότερα στη βαλκανική και ανατολικο-ευρωπαϊκή αγορά. Είναι ουτοπία να πιστεύουν οι λαϊκές δυνάμεις ότι το κεφάλαιο επενδύει με κίνητρα ορθολογισμού ανάμεσα στους κλάδους της παραγωγής, με στόχο την εγχώρια παραγωγή που αποτελεί βάση για μια πιο ισορροπημένη δημοσιονομική διαχείριση. Επιπρόσθετα, η ένταξη στην ΕΕ επέδρασε καταστροφικά για σημαντικό μέρος της αγροτικής και ένα μέρος της μεταποιητικής παραγωγής. Ετσι, η ενδεχόμενη ανάκαμψη από την κρίση γίνεται πιο αμφίβολη, αναιμική και αδύναμη να περιορίσει σημαντικά την ανεργία. Οι υποσχόμενες καινοτομίες που προβάλλονται για νέες επενδύσεις, όπως είναι η πράσινη ανάπτυξη, η επέκταση και εμβάθυνση του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού δεν μπορούν να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας που αντισταθμίζουν την αύξηση της ανεργίας, ούτε γενικά δυναμική καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλωστε, οι βιομηχανικοί κλάδοι της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών ή και κάποιων κλάδων της μεταποίησης έχουν μικρό μερίδιο στο ΑΕΠ, για να μπορέσουν να αντισταθμίσουν τη μακρόχρονη συρρίκνωση άλλων κλάδων της μεταποίησης και συνολικά της μεταποίησης. Για να πραγματοποιηθούν νέες επενδύσεις προαπαιτούμενο είναι να αποσπάσουν οι επιχειρηματίες νέα μείωση ασφαλιστικών εισφορών, νέες κρατικές επιδοτήσεις, πρόσθετες φοροαπαλλαγές που μεταφράζονται σε νέα επιδείνωση του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος. Είναι μια ευκαιρία, μια σοβαρή δυνατότητα να κατανοηθούν τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος, η αναρχία της παραγωγής, η ανισομετρία, η μεγάλη μείωση της σχέσης μεταξύ των ίδιων βιομηχανικών κεφαλαίων προς τα τραπεζικά, η έκταση και η ταχύτητα αγοραπωλησίας τίτλων ιδιοκτησίας και της κυκλοφορίας του χρηματικού κεφαλαίου. Να αξιοποιηθεί η πολιτική αστάθεια που αντικειμενικά θα εμφανιστεί από τη σκοπιά και προς όφελος του κινήματος. Να μην αξιοποιηθεί για να περάσουν σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας που θα δυναμώσουν με διάφορα αριστερά, ανανεωτικά ή κεντρώα τάχα άλλοθι την επίθεση σε βάρος του λαού. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει να ανασυνταχθεί με σαφή αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό, στην ουσία αντικαπιταλιστικό, προσανατολισμό. Να αξιοποιήσει σε κάθε χώρα κάθε ρωγμή, κάθε τριγμό της αστικής διακυβέρνησης, με ανάλογο ιδεολογικό - πολιτικό προσανατολισμό και οργανωτική ετοιμότητα.

Μονόδρομος η ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ Η ρήξη και η αποδέσμευση από την ΕΕ και η πάλη για την Ελλάδα της εργατικής λαϊκής εξουσίας είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και σήμερα στην ΕΕ, η όλη συμμετοχή της σ' αυτήν έγινε συνειδητά, ως στρατηγική επιλογή συμμετοχής της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρωπαϊκή αγορά και κερδοφορία. Γιατί, όπως η κάθε αστική τάξη, έτσι και η ελληνική, δεν περιορίζεται στην απόσπαση της υπεραξίας μόνο στο πλαίσιο της εσωτερικής εθνικής αγοράς. Ταυτόχρονα, έχει πλήρη συνείδηση της αξίας που έχει η προστασία με κάθε τρόπο, πολιτικό και κατασταλτικό, την οποία της προσφέρει η διακρατική περιφερειακή ιμπεριαλιστική ένωση απέναντι στο λαϊκό κίνημα της χώρας, στην προοπτική διεκδίκησης της εξουσίας. Η αστική τάξη της χώρας, καθώς και τα αστικά κόμματα εξουσίας είχαν και έχουν πλήρη συνείδηση ότι η συμμετοχή, η απόσπαση μεριδίου των κερδών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο καθορίζεται από τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς, ότι τη σφραγίδα βάζει κάθε φορά και σε κάθε φάση ο συσχετισμός δυνάμεων. Δεν έχει καμία βάση, αντίθετα είναι ανιστόρητη και αποπροσανατολιστική, η άποψη που καλλιεργείται ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι μια εθελόδουλη κυβέρνηση που έφερε την Ελλάδα στη θέση της κατεχόμενης χώρας από την τρόικα και τη γερμανική κυβέρνηση. Η αστική τάξη της χώρας και τα δύο ανταγωνιζόμενα αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, διεκδικούν και υποχωρούν έως εκεί που τους επιτρέπει ο συσχετισμός δυνάμεων, προσφέροντας ανταλλάγματα είτε θέσεις στα ευρωπαϊκά και άλλα μονοπώλια στην Ελλάδα, είτε κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, με στόχο πάλι τον πλουτισμό των μεγάλων επιχειρήσεων. Τον ίδιο στόχο έχουν και όταν προσφέρουν την ίδια τη χώρα ως εφαλτήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, είτε ως διαμετακομιστικό κέντρο στα διάφορα ενεργειακά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Η διαμάχη ανάμεσα στις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις της ΕΕ διαπλέκεται με τους ανταγωνισμούς στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, περικλείει ανακατατάξεις μεταξύ τους, του ενός κέντρου ή κράτους σε βάρος του άλλου. Παντού οι λαοί ζουν και θα ζουν την επιδείνωση της θέσης τους και των δικαιωμάτων τους, όσο ο συσχετισμός δεν αλλάζει, δεν ανατρέπεται σε εθνικό επίπεδο, σε όσο γίνεται περισσότερες χώρες μαζί ή διαδοχικά. Η ανισομετρία, η δυσαναλογία, τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης και των μονοπωλίων της κάθε χώρας εκφράζονται στους βασικούς δείκτες της παραγωγής και της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της διάρθρωσης των κλάδων, στη σχέση εισαγωγών και εξαγωγών εμπορευμάτων, στους ρυθμούς αύξησης και στον όγκο και του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, αλλά και στη δημοσιονομική πολιτική, στο βιοτικό επίπεδο και στην ονομαστική αξία των μισθών, στην κοινωνική πολιτική. Αρα και στους όρους δανεισμού, στο ύψος των ελλειμμάτων και του χρέους, είτε υπάρχει ανάπτυξη είτε ύφεση - κρίση.

Έφυγε ο Νίκος Παπάζογλου

Μετά από δίχρονη μάχη με τον καρκίνο έφυγε ο Νίκος Παπάζογλου.

Ο άνθρωπος που εξέφρασε μουσικά τη γενιά μας. Ο άνθρωπος που μας έκανε να μη νιώθουμε κόμπλεξ για την γνήσια λαϊκή δημιουργία. Ο άνθρωπος που μας έκανε να παραδεχτούμε την αγάπη μας για την Ελληνική και την Ανατολική παραδοσιακή μουσική. Ο άνθρωπος που ταίριαξε τους μελωδικούς δρόμους του αμανέ, με τον σύγχρονο ποιητικό στίχο, τη ΡΟΚ άποψη και την κοινωνική ευαισθησία. Ο άνθρωπος που πήρε μαζί του μια γενιά νέων εργατών και διανοουμένων, που αναζητούσαν την ποιότητα και την αυθεντικότητα. Ο Νίκος μας δασκάλεψε ότι το "σύγχρονο" μουσικό άκουσμα, ήταν απλά η συνέχεια της Ελληνικής μουσικής δημιουργίας μέσα από τη διαλεχτική σύνθεση του παλιού με το καινούριο. Η λεγόμενη “Σχολή της Θεσσαλονίκης” είναι ουσιαστικά η “σχολή Παπάζογλου”. Εκείνος άνοιξε το δρόμο, για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Κανείς δεν ξέρει τι μέλλον θα είχαν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και τόσοι άλλοι, αν δεν τολμούσε πρώτος ο Παπάζογλου.

Ο Νίκος ήταν ένας καλλιτέχνης ψαγμένος μα ανεπιτήδευτος. Ήταν ο γλυκός άνθρωπος με τα τζην και το κόκκινο φουλάρι, πολιτικοποιημένος, δημιουργικός, ερωτεύσιμος. Είχα τη τύχη να είμαι σε μια κορυφαία συναυλία του στο Κάστρο της Πάτρας, στα πλαίσια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ. Έγινε τις χρονιές που ανασυγκροτούσαμε στην Ελλάδα το μαχόμενο κομμουνιστικό κίνημα. Τότε που πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες απέφευγαν να χαραχτηριστούν... ως συμπαθούντες. Ο Νίκος όμως δεν ήταν ποτέ "δήθεν". Οι στιγμές που ζήσαμε σε εκείνη τη συναυλία είναι απερίγραπτες. Όλοι φύγαμε από εκεί γοητευμένοι. Μερικοί από εμάς και ερωτευμένοι. Μα κυρίως σίγουροι ότι είχαμε διαλέξει το δύσκολο μα σωστό πολιτικό μονοπάτι. Η συναυλία εκείνη σημάδεψε τη ζωή μου.

Φίλε και αδερφέ Νίκο, συνεχίζουμε.

.