Με όλες μας τις δυνάμεις, για την μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης.

ΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΡΠΑΖΟ-ΕΙΣΠΡΑΧΤΟΡΕΣ...

Τα μεγάλα τζιμάνια της δημοσιογραφίας κάνουν την πάπια. Αποσιωπούν την αλήθεια και δεν κάνουν ίχνος σοβαρής κριτικής.

΄Ετσι οι κυβερνώντες φέρνουν άλλο ένα ταξικά επιθετικό νομοσχέδιο με το μοτό:

"ΣΚΛΗΡΟ ΑΛΛΑ ΔΙΚΑΙΟ"

Δεν το παίζω οικονομολόγος αλλά νομίζω ότι οι παρακάτω επισημάνσεις βγάζουν μάτι για το πόσο άδικο είναι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο...κι όποιος δεν το βλέπει, αξίζει μια θέση "δημοσιογράφου" στο MEGA ή στο ΣΚΑΪ.

Την ίδια στιγμή που φορολογούν τον κάθε Έλληνα με έσοδα 850ε το μήνα (αφορολόγητο ετήσιο ως 12.000ε), την ίδια ώρα που χρησιμοποιείται ως τεκμήριο η πρώτη κατοικία (ακόμα κι αν νοικιάζεται) και το αμάξι(ανεξαρτήτως κυβισμού)....για το μεγάλο κεφάλαιο επιφυλάσσουν τα εξής δωράκια:
1) Ο φορολογικός συντελεστής στα επιχειρηματικά κέρδη μειώνεται σταδιακά από 25% σε 20%. Η υπαγωγή στη φορολογική κλίμακα των διανεμόμενων κερδών στους μετόχους είναι στάχτη στα μάτια. Για παράδειγμα, οι μετοχές των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο μετοχών κατέχονται σε ποσοστό πάνω από 50% από ξένους λεγόμενους επενδυτές που δηλώνουν έδρα σε κράτη με τα οποία υπάρχουν «διακρατικές συμβάσεις αποφυγής διπλής φορολογίας» και οι οποίοι δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή, όπως ακριβώς έκαναν και στο παρελθόν. Τα παράθυρα είναι ορθάνοιχτα και για τους «ντόπιους» κεφαλαιοκράτες
2) Η περιβόητη φορολόγηση των διανεμόμενων μερισμάτων αποτελεί ακόμα μία κυβερνητική κοροϊδία. Για να συνειδητοποιήσει μάλιστα κάποιος το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας και εξαπάτησης, σημειώνεται ότι: Το συνολικό κονδύλι που εμφανίζεται στο «στατιστικό δελτίο φορολογικών δεδομένων του 2008», ως αυτοτελής φορολόγηση μερισμάτων είναι όλο κι όλο της τάξης των ...2,35 δισ. ευρώ (!) ή το 2,5% ολόκληρου του φορολογητέου εισοδήματος του 2008. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι και με αυτό το μέτρο τη νύφη θα την πληρώσουν κάποιες χιλιάδες μικροαποταμιευτές που διαθέτουν 200-300 μετοχές και οι οποίοι μπορεί να εισπράττουν (αν εισπράττουν) μερίσματα της τάξης των 300-400 ευρώ το χρόνο. Οι άλλοι, τα μεγάλα ψάρια και οι εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίων, προστατεύονται από άλλες ρυθμίσεις και δεν πρόκειται να πληρώσουν παραπάνω φόρους ούτε δεκάρα τσακιστή. Γι' αυτό άλλωστε και έχουν λουφάξει και δε βγάζουν τσιμουδιά.
3) Από τη λεγόμενη «ενιαία κλίμακα φορολόγησης» εξαιρούνται οι τόκοι καταθέσεων και οι τόκοι από ομόλογα, σε όφελος των τραπεζών και άλλων μερίδων της πλουτοκρατίας Να σημειωθεί ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος από τα κέρδη του τραπεζικού κεφαλαίου προέρχεται από τόκους και βέβαια φορολογείται «αυτοτελώς».
4) «Επαναπατρισμός κεφαλαίων» αντί συμβολικού φόρου 5%. Είναι η απόλυτη πρόκληση με τη χορήγηση φορολογικής αμνηστίας σε κάθε είδους και προέλευσης κεφάλαια, προκειμένου να ενισχυθεί και η επάρκεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε όφελος της κεφαλαιοκρατίας στην ολότητά της. Στην πραγματικότητα πρόκειται για «ξέπλυμα χρήματος». Σε περίπτωση που μέσα σε δυο χρόνια τα κεφάλαια αυτά «επενδυθούν», θα τους γυρίσουν πίσω και το μισό φόρο, δηλαδή ακόμη 2,5%. Η κυβέρνηση τους δίνει τη δυνατότητα να τα δηλώσουν τώρα και να τα αφήσουν στο εξωτερικό με αντίτιμο 8%.
5) Έξω από κάθε τεκμήριο ήταν και παραμένει η δημιουργία Ανώνυμων Εταιρειών, η αγοραπωλησία μετοχών, η συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο επιχειρήσεων
6) Απαλλάσσονται από κάθε φόρο τα κέρδη από αγοραπωλησίες μετοχών στο Χρηματιστήριο με τη μοναδική προϋπόθεση ότι οι μετοχές δε θα μεταβιβαστούν για ένα τρίμηνο. Στην εποχή των «ελλειμμάτων» ο φόρος στις χρηματιστηριακές συναλλαγές παραμένει στο συμβολικό 1,5 τοις χιλίοις.
7) Νέες φοροαπαλλαγές στο όνομα της διατήρησης θέσεων εργασίας. Το μπόνους διαμορφώνεται σε μείωση του συντελεστή φορολογίας κερδών κατά 2 μονάδες και αφορά επιχειρήσεις που δηλώνουν μείωση του τζίρου για τρία στη σειρά χρόνια
8) Εκπτώσεις στα φορολογητέα κέρδη επιχειρήσεων που δηλώνουν δαπάνες για «έρευνα και τεχνολογική καινοτομία» με τη δημιουργία «αφορολόγητου αποθεματικού».

Την ίδια στιγμή μια νέα αναδιανομή με δικά μας λεφτά και υπέρ του κεφαλαίου συντελείται με τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων
Τα προγράμματα αυτά περιλαμβάνουν:
• Επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών για 4 χρόνια σε 40.000 θέσεις εργασίας ανέργων ύψους 500.000.000 ευρώ. Η επιχορήγηση των επιχειρήσεων για τους «κοινούς ανέργους» θα ανέρχεται στο 100% των ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτών και εργαζομένων) για το 1ο έτος, το 75% των ασφαλιστικών εισφορών το 2ο, το 50% το 3ο και το 25% το 4ο έτος. Σε μια δεύτερη κατηγορία επιχειρήσεων που θα απασχολήσουν νέους 30 ετών, ή αυτούς που βρίσκονται πλησίον της σύνταξης και υπολείπονται 5 έτη ασφάλισης για σύνταξη, καθώς και πολύτεκνους και γυναίκες μακροχρόνια άνεργες, οι επιχειρηματίες θα επιδοτηθούν με το 100% των ασφαλιστικών εισφορών το 1ο και 2ο έτος και με 50% το 3ο και 4ο.
Το κόστος της επιχορήγησης των ασφαλιστικών εισφορών, ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ μιας χούφτας καπιταλιστών, θα βαρύνει τον ΟΑΕΔ.
• Ειδικό διετές πρόγραμμα επιχορήγησης ασφαλιστικών εισφορών σε επιχειρήσεις για τις θέσεις 25.000 ανέργων, ύψους 170.000.000 ευρώ, το οποίο θα καλυφθεί από το ΕΣΠΑ του υπουργείου Εργασίας. Στην κατηγορία των «κοινών» ανέργων, η επιχορήγηση των εργοδοτών θα ανέλθει στο 80% του κόστους των εισφορών για το 1ο έτος και στο 60% για το 2ο έτος. Στις άλλες κατηγορίες η επιχορήγηση θα ανέλθει στο 80% για το 1ο και 2ο έτος. Προτεραιότητα στα δύο παραπάνω προγράμματα θα έχουν επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους τομείς της «πράσινης ανάπτυξης».
• Ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης των μεγαλοξενοδόχων, ύψους 50.000.000 ευρώ, για να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους και να «δεηθούν» να επαναπροσλάβουν τους ανέργους. Το διάστημα της επιδότησης θα είναι δύο μήνες και θα ανέρχεται στο 100% των ασφαλιστικών εισφορών και θα βαραίνει τον ΟΑΕΔ.

ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ...

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΑΛΙΟ

Κείμενο Ρωμύλου αντί Πασχαλινών ευχών...

......Ερέχθειο των πουλιών.....

Τα τελευταία χρόνια δεν πάω στην Ανάσταση ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, παρίσταμαι δια του ετέρου ημίσεως της εγγάμου σάρκας μου. Ανελλιπώς και αδιαλείπτως πρώτο στασίδι στην εκκλησία, βαθιές γονυκλισίες μέχρι το πάτωμα, ευελπιστεί σε μια θέση στη ‘Βασιλεία των Ουρανών’, ενώ εγώ ευελπιστώ στη Βασιλεία της εργατικής τάξης επί Γης’. Να μην τα πολυλογώ και σας κουράζω, άσε που μπαίνει και θέμα χώρου, είπε ο παπάς το Χριστός Ανέστη, ακολούθησε μια επιτυχής επίδειξις των τελευταίων βεγγαλικών οπλικών συστημάτων, αγρίεψαν οι σκυλίτσες μου, με αποκάλεσαν ψεύτη, διότι τους είχα πει ότι η χώρα περνάει οικονομική κρίση, είχα ξεχάσει όμως τα βεγγαλο-δάνεια. Περιμένοντας την επιστροφή της ευσεβούς και μελλιρύτου συμβίας μου, η ώρα πέρναγε, η μαγειρίτσα κρύωνε, το γουργούρισμα της εσαεί αναιδούς κι αυθάδους κοιλιάς μου ακουγόταν μέχρι τον Προφήτη- Ηλία. Συνέστησα στο στομάχι μου να πάψει να είναι κοιλιόδουλο και να αναμένει την κυρά-Μαρία, χρονιάρα μέρα. Της συζύγου αφιχθείσης, έπεσε και το φιλί της Αγάπης, ευτυχώς που υπάρχει και το Πάσχα και εισπράττουμε κι εμείς οι δυστυχείς ύπανδροι κάποιο φιλί, έστω και εθιμικό Ύστερα έπεσα με τα μούτρα στη μαγειρίτσα, το ψωμί, η αδυναμία μου, τις σαλάτες και τα τυριά, τα κουλουράκια, ενώ δεν έδωσα περιθώριο για γκρίνια στο τσουρέκι. Δανεικά – ξεδανεικά, κρίση-ξεκρίση, εγώ την ταράτσωσα κανονικά και αποσύρθηκα στην κρεβατοκάμαρα, προκειμένου να εκνευρίσω με το θορυβώδες ροχαλητό μου το φίλο μου το Μορφέα.
Όσοι επιδίδονται στο ευγενές άθλημα του ροχαλίζειν, ασφαλώς και θα έχουν προσέξει πως μερικές φορές σηκώνεσαι το πρωί και το κεφάλι σου είναι βαρύ κι ασήκωτο, όπως τότε του Δία, που του είχε ρίξει μια σφυριά ο Ήφαιστος για να ξεπηδήσει η Αθηνά. Έχω όμως βάσιμες υποψίες ότι, πρόκειται για δουλειά του Μορφέα, όστις ενοχλημένος από τον ιδιόρρυθμο θόρυβο, με κάποιο τρόπο παίρνει την εκδίκησή του. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει στον ύπνο μου, διάφορες φράσεις, όπως :’βάλε πρώτη’ ή ‘κόφτο αριστερά’ και άλλα τινά παρόμοια.
Ξυπνάς μ’ ένα κεφάλι καζάνι, βγαίνεις στο μπαλκόνι σου, έχεις φτιάξει προηγουμένως τη φραπεδιά σου τη ζόρικη, ανάβεις κι ένα τσίγαρο για να πάει καλά η μέρα σου κι αρχίζεις να παρατηρείς την ομορφιά του Κόλπου του Μεραμπέλου, την ωραιότητα της φύσης θαυμάζεις τα λουλούδια σου, χαϊδεύεις τη Λίζα και τη Ζούμπη που σε κοιτάν στα μάτια ολόχαρες, κουνώντας την ουρά τους, κι αρχίζει ο κάναρος, νέο μέλος της οικογένειας, να υμνεί την ωραιότητα του φυσικού κάλλους.
Μια χαρά θα ήταν η ζωή, αν ο παράωρος ο Αδάμ δεν είχε υποκύψει στον πειρασμό της Εύας. Εξετάστε, σας παρακαλώ, το ζήτημα από ανδρικής απόψεως. Τι θα έκανε η μαντάμ; Να την κάνει γυριστή με άλλον αδύνατον. Οι δυο τους ήταν στον αχανή Παράδεισο. Δεν θα καθόταν τη μια μέρα, θα καθόταν την αύριο, την επαύριο. Διότι δεν υπήρχαν την εποχή εκείνη κανάλια να της φουσκώσουν τα μυαλά. Ούτε φεμινίστριες υπήρχαν, να την βάλουν ν’ αντιπαλεύει με το άλλο φύλο. Αμ, το άλλο που το πάτε; Ήταν απάντηση αυτή που έδωσε στο Θεό; Η Εύα με εξηπάτησε. Τον κακό σου τον καιρό, κακομοίτσι, παράωρε. Πήγες να φορτώσεις σ’ άλλον την κουταμάρα σου. ‘Είχα φουσκοθαλασσιές, Κύριε’, έπρεπε να του πεις. ‘Είπα να μην της χαλάσω το χατίρι, μπας και μου καθόταν μια ώρα αρχύτερα’. Δεν μπορεί κι ο Θεός άντρας είναι θα καταλάβαινε. ‘ Αποποιήθηκες των ευθυνών σου, γύφτο. Έξω’. Και τους σούταρε ο Πάνσοφος και την πληρώνουμε τώρα εμείς. Άσε που κι ο Χριστός τράβηξε τα Πάθη του χωρίς λόγο.
Μετά άρχισαν τα ζόρια. Να η μισθωτή εργασία, η συσσώρευση πλούτου, νάτηνε κι η συσσώρευση δημόσιου χρέους, ελλείμματα, οι λιτότητες, τα Χρηματιστήρια, να κι οι Τράπεζες, τα δάνεια, οι χοληστερίνες, τα τριγλυκερίδια, τα εμφράγματα και στο τέλος σε πάνε τέσσερις. ( Τόσο βάρος, ρε παιδί μου. Χάθηκε ένα τσουβαλάκι να σε βάλουν, να τελειώνουμε; Άσε πια τα κόλλυβα, τα τρισάγια, ούτε να πεθάνει δεν μπορεί κανείς. Πανάκριβη η ζωή, τσουχτερός κι ο Θάνατος. Και που να έρθει κι η καύση των νεκρών. Εκεί να δεις τσουρούφλισμα.)
Ενώ τα πουλάκια τι ωραία τη βγάζουνε, φίλε μου. Πηδούν αμέριμνα από το ένα κλαδί στο άλλο, πάντα μ΄ ένα καλό λόγο στο λάρρυγγά τους, όλη μέρα κελαηδούν. Ούτε Τράπεζες, ούτε ανεργία, ούτε απολύσεις, ούτε νοθεία στις εκλογές των οικοδόμων. Ζωή μερακλαντάν, που θα έλεγε κι ο Τσιφόρος. Τώρα θα μου πεις το χειμώνα ζορίζονται λιγάκι. Με τα δικά μας ανθρώπινα μάτια μπορεί να ζορίζονται. Αυτά όμως με τα δικά τους μάτια βλέπουν τα πράγματα. Αυτά λένε ότι προσαρμόζονται στις αλλαγές της Φύσης, ενώ τα τελευταία τριάντα χρόνια οι άνθρωποι έχουν πάντα χειμώνα. Και μάλιστα χειμώνα ζόρικο. Να παλτά, να κάλτσες χειμωνιάτικες, να ξυλόσομπες, να πετρέλαιο σε τιμή απλησίαστη, να περικοπές δώρων κι επιδομάτων, επειδή αυτοί μας κυβερνούν, εσείς τους ψηφίζετε, έχουν κατακλέψει και το τελευταίο πενηνταράκι.
Να σας θυμίσω, μάγκες μου, τι τραγούδαγε ο Χρηστάκης:
Θα μείνω ελεύθερο πουλί, κι όχι κορόιδο στο κλουβί,
Από κανάρα σε κανάρα να πετάω….’
Α, ρε Αδάμ. Α, ρε Αδάμ. Κουκούτσι μυαλό; Μα ντιπ για ντιπ;
Και του χρόνου, αδέλφια.
( Αντί SMS ή καρτών, για την παραλαβή των οποίων σας Ευχαριστώ.)