Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.

Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες, τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Σκαραμαγκάς: Οι εγκληματίες, φορούσαν τη μάσκα του "σωτήρα"



ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Σελίδα 31
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
Σκαραμαγκάς: Οι «σωτήρες» επί το έργον!
Το 1985 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν πήρε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά από το Νιάρχο
- στο πλαίσιο της αμαρτωλής πολιτικής που βαφτίστηκε «κοινωνικοποίηση των προβληματικών» και ισοδυναμούσε με κρατικομονοπωλιακή επιδότηση των κεφαλαιοκρατών -
του πρόσφερε από πάνω και 130 εκατ. δολάρια
*
Η ιστορία της συνεχούς υπονόμευσης, του πλιάτσικου, της συρρίκνωσης και της ιδιωτικοποίησης εξελίχθηκε ως εξής:
***
Μετά το πέρασμα του 51% των μετοχών του ναυπηγείου στην ΕΤΒΑ
(η οποία στην πορεία και μετά από το πρόγραμμα «εξυγίανσης» ύψους 1 τρισ. δραχμών πέρασε στον όμιλο «Σάλλας» έναντι... 250 δισ. δρχ.)
ήρθαν οι «σωτήρες» της αγγλικής πολυεθνικής «Brown & Root».
*
Το επιτυχές «μάνατζμεντ» που ακολούθησε - και για το οποίο η πολυεθνική αμειβόταν με 600 εκατ. δραχμές ετησίως - φέσωσε το ναυπηγείο με 15 δισ. δραχμές...
***
Το 2001 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέδωσε το ναυπηγείο στη γερμανική πολυεθνική «HDW» που απορροφήθηκε στη συνέχεια από την «Thyssen Kroupp».
Η γερμανική πολυεθνική, αφού πήρε προίκα 1,5 τρισ. δραχμές παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού, τεμάχισε το ναυπηγείο, το απαξίωσε και έφτασε να ζητάει άλλα 520 εκατ. ευρώ από το ελληνικό δημόσιο για το θεάρεστο έργο της.
Στο πλαίσιο αυτού του θεάρεστου έργου της εντάσσονται και τα «υποβρύχια που γέρνουν»...
*
Η πείρα από την «Thyssen Krupp» είναι διδακτική και αποδεικτική. Ενώ διαφημίστηκε κι αυτή ως «σωτήρας», που θα έφερνε νέες δουλειές στα ναυπηγεία, δεν έφερε στο ναυπηγείο ούτε ένα εμπορικό πλοίο για κατασκευή, υποβάθμισε το επισκευαστικό έργο και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν τα δισ. ευρώ που της χαρίζονταν για την κατασκευή πολεμικών πλοίων.
***
Αφού επί «Thyssen Krupp» η δεξαμενή των 60.000 τόνων του Σκαραμαγκά πουλήθηκε σε ναυπηγείο στην Τουρκία, αφού ξεπουλήθηκε το λιμάνι, αφού μεταβιβάστηκε το τμήμα τροχαίου υλικού σε μία εταιρεία-«φάντασμα» με αποτέλεσμα επί της ουσίας να κλείσει,
το Σεπτέμβρη του 2010, στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ. με τη στήριξη της ΝΔ παρέδωσαν το 75% των μετοχών του ναυπηγείου στο αραβικό μονοπώλιο «ADM» (με το υπόλοιπο ποσοστό να παραμένει στην «Thyssen»).
*
Στο πλαίσιο αυτής της νέας φάσης του σκανδάλου, έβαλαν «λουκέτο» στο εμπορικό τμήμα του ναυπηγείου για 15 χρόνια, επικυρώνοντας απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκδόθηκε με πρόσχημα κρατικές ενισχύσεις στο ναυπηγείο την περίοδο του 1996.
***
Για όλη αυτή τη «σωτήρια» πολιτική, που επιβλήθηκε από τα κόμματα του κεφαλαίου και στηρίχτηκε με όλες τις μεθόδους της «συνδικαλιστικής» προστυχιάς από τους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους στο ναυπηγείο,
*
α) τα δύο μονοπώλια μέχρι τώρα έχουν τσεπώσει 2,3 δισ. ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού.
*
β) οι εργαζόμενοι, από τους 3.200 που ήταν το 1985, σήμερα έχουν απομείνει 1.000, ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης με τα αραβογερμανικά μονοπώλια να έχουν επιβάλει σε βάρος τους το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας (σ.σ.: δουλειά μια μέρα τη βδομάδα!) και ήδη διανύουν τον 6ο μήνα απλήρωτοι.
*
Επιπρόσθετα:
Στις 11 Ιούλη ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ότι προχωράει στην υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τι προβλέπει;
Οτι πέρα από το κλείσιμο του εμπορικού τμήματος του ναυπηγείου, επιβάλλεται και η εκποίηση των περιουσιακών του στοιχείων!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Ποίηση στα χρόνια της χολέρας....



Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας

Νύχτωνε γρήγορα.
Ο αγέρας ερχόταν από μακριά μυρίζοντας βροχή και πόλεμο.
Τα τραίνα γεμάτα φαντάρους περνούσαν βιαστικά
Μόλις προφταίναμε πίσω απ΄τα τζάμια να τους δούμε.
Μεγάλα σιδερένια κράνη κλείναν τον ορίζοντα.
Γυάλιζε η άσφαλτος βρεγμένη. Πίσω απ΄ τα παράθυρα καθαρίζοντας λίγα ξερά κουκιά σώπαιναν οι γυναίκες.
Και το βήμα της περίπολος
έπαιρνε τη σιωπή απ ΄το δρόμο κι απ΄ τον κόσμο τη ζεστασιά.

Γύρισε λοιπόν τα μάτια σου να κοιτάξω τον ουρανό
Δος μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου.
Πόσο χλωμή είσαι, αγαπημένη μου!
Σα να χτυπούσε η πόρτα μας τη νύχτα. Η μητέρα σου σέρνοντας τα χοντρά της τσόκαρα πήγαινε ν΄ ανοίξει.
Κανείς. Κανείς, ξανάλεγε. Ο αγέρας θαναι.
Εμείς σφιγγόμαστε ο ένας πλάι στον άλλο. Γιατί ξέραμε
Το ξέραμε, αγαπημένη μου, πως δεν ήταν ο άνεμος.

Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίναν έξω απ΄ την πόρτα μας.
…..
Κλείναμε πίσω μας τη πόρτα μας και κρυώναμε
Κλείναμε τα παράθυρα και κρυώναμε πιο πολύ
Και καθώς γύριζα να δω τα μάτια σου
Έβλεπα τα μάτια της γειτόνισσας που της σκότωσαν τέσσερα παιδιά
Και καθώς άπλωνα να βρω το χέρι σου
Ήταν σα νακλεβα το ψωμί απ΄ τα χέρια των πεινασμένων.
Μ΄αγκάλιαζες
Μα εγώ πάνω απ΄ τον ώμο σου κοίταζα τον δρόμο.
Κι όταν θέλαμε να μιλήσουμε σωπαίναμε ξαφνικά.
Αφουγκραζόμαστε από τ΄ ανοιχτό παράθυρό μακριά το βήμα των μελλοθανάτων.
Πώς να ζεστάνει πια η κουβέρτα μας τόση παγωνιά
Πώς να μας προστατέψει η πόρτα μας απ΄ όλη αυτή τη νύχτα
Ανάμεσα μας ρίχναν οι άνθρωποι το μεγάλον ίσκιο τους.
Έπρεπε να χωριστούμε, μαρία,
Να χωριστούμε για να μην ξαναχωρίζουν πια οι άνθρωποι.
….
Ναι, αγαπημένη μου,
Εμείς γι αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε
Για να μπορούμε νάχουμε μια πόρτα, εν΄ άστρο, ένα σκαμνί
Ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
Ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για ναχουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώσουν
Ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε.
Αυτοί όμως σπάνε τις πόρτες μας
Πατάνε πάνω στον έρωτα μας.
Πριν πούμε το τραγούδι μας
Μας σκοτώνουν.
….
Μπορεί κιόλας να σκοτωθούμε, αγάπη μου. Μα ποιος το λογαριάζει.
Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα
Δίχως όνομα
Χιλιάδες γυναίκες ξύπνησαν ξαφνικά το πρωί
Και βρέθηκαν για πάντοτε μονάχες.
Τα παιδιά δεν έχουν ούτε χάδι, ούτε ψωμί. Αντίο.
Κι όταν πεθάνουμε, αγαπημένη μου, εμείς δε θα πεθάνουμε.
Αφού οι άνθρωποι θα κοιτάζουν το ίδιο αστέρι που κοιτάξαμε
Αφού θα τραγουδάνε το τραγούδι που αγαπήσαμε
Αφού θ΄ ανασαίνουν σ΄ έναν κόσμο, που εγώ κ΄ εσύ τον ονειρευτήκαμε
ε, τότε, αγαπημένη, θάμαστε πιο ζωντανοί από κάθε άλλη φορά.

Αφού σε κάθε στιγμή οι άνθρωποι θα μας βρίσκουν
Στο ήρεμο ψωμί,
Στα δίκαια χέρια,
Στην αιώνια ελπίδα,
πως θα μπορούσαμε, αγαπημένη μου,
ναχουμε πεθάνει….

Τάσος Λειβαδίτης

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Χομπσμπάουμ... ένας σκεφτόμενος άνθρωπος

ΕΡΙΚ ΧΟΜΠΣΜΠΑΟΥΜ 1917-2012
Ερώτηση: Εκφράζονται φόβοι για κοινωνικές ταραχές που μπορεί να αποτελέσουν κίνδυνο για τη δημοκρατία.

Eric Hobsbawm: Όλα είναι δυνατά. Πληθωρισμός, αποπληθωρισμός, υπερπληθωρισμός. Πως θα αντιδράσουν οι άνθρωποι όταν εξαφανιστούν όλες οι ασφάλειες, γίνει η ζωή τους άνω-κάτω; Η ιστορική εμπειρία με διδάσκει, ότι - δεν μπορώ να το αποκλείσω - κατευθυνόμαστε προς μια τραγωδία. Θα χυθεί αίμα, περισσότερο από αυτό, πολύ αίμα, η οδύνη των ανθρώπων θα μεγαλώσει, όπως και ο αριθμός των προσφύγων. Ακόμη ένα πράγμα δεν θέλω να αποκλείσω: ένα πόλεμο, που μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο - μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.

Εμένα, που έζησα την μεγάλη οικονομική ύφεση του '30, μου είναι ακόμη δύσκολο να καταλάβω γιατί οι ιδεολόγοι της άκρατης οικονομίας της αγοράς, των οποίων οι προκάτοχοι είχαν ξαναδημιουργήσει μια καταστροφή με φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, οι οποίοι συνευθύνονται και για το παγκόσμιο πόλεμο, στα τέλη της δεκαετίας του '70, των '80 και των '90 μπόρεσαν και πάλι να πάρουν τα ηνία.


Η 15η Σεπτεμβρίου 2008, την ημέρα που κατέρρευσε η τράπεζα Lehman-Brothers, θα αλλάξει το ρου της ιστορίας περισσότερο απ'ότι η 11η Σεπτεμβρίου 2001, όταν κατέρρεαν οι πύργοι του World Trade Center.



Ερώτηση: Έχουμε ένα σωρό οικονομολόγους, ειδικούς, που δεν κάνουν όλη την ημέρα τίποτα άλλο!

Eric Hobsbawm: Πάνω απ' όλα έχουμε Θεολόγους της αγοράς με μια παιδική πίστη, ότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα μόνη της. Κλείνουν τα μάτια μπροστά στη πραγματικότητα, αυτό είναι που τους κάνει τόσο επικίνδυνους για την ανθρωπότητα. Τα προηγούμενα χρόνια αρνήθηκαν να λάβουν υπόψη τις κρίσεις, που ενισχύονταν όλο και περισσότερο. Είναι τυφλωμένοι και αδαείς!

Ερώτηση: ΟΙ "New York Times" υποστηρίζουν ότι η τωρινή κρίση είναι χειρότερη από τη κρίση του '30.Εκείνη η κρίση όμως ξεπεράστηκε μόνο με το παγκόσμιο πόλεμο.

Eric Hobsbawm: Το "New Deal" του Roosevelt, που σήμερα εξυμνείται, πραγματικά δεν έφερε το τέλος τη κρίση, απλώς απέτρεψε πολιτικές και κοινωνικές εξεγέρσεις στις ΗΠΑ. Κανείς δεν μπόρεσε να ελέγξει την κρίση στη δεκαετία του '30. Και σήμερα - παρότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται - είναι το ίδιο δραματικά όπως τότε, όχι, ακόμη χειρότερα: Καμία κυβέρνηση δεν ξέρει τι να κάνει!


Ερώτηση: Έτσι όπως μιλάτε καταλήγουμε στο συμπέρασμα: Ο άνθρωπος είναι χαζός.

Eric Hobsbawm: Κοιτάξτε, από ματεριαλιστικής άποψης ο κόσμος βελτιώθηκε για πολλούς ανθρώπους .Είμαστε μεγαλύτεροι, ζούμε περισσότερο, είμαστε πιο υγιείς. Αλλά διανοητικά, πολιτικά, ηθικά - ο άνθρωπος έχει μείνει πίσω, ίσως να υπάρχει και ένας εκφυλισμός αυτή τη στιγμή!

Ερώτηση: Ανεύθυνοι τραπεζικοί, απληστία, αυτοί είναι οι λόγοι που η κοινωνία μας πήρε αυτή τη στροφή λένε οι πολιτικοί. Αυτό θυμίζει λίγο το μεσαίωνα: Αν υπήρχε ξηρασία, πίστευαν ότι είχαν αμαρτήσει και ο Θεός τους τιμωρούσε. Τώρα φταίει η απληστία για όλα - ο τιμωρός Θεός είναι τώρα η αγορά που τιμωρεί!

Eric Hobsbawm: Οι πολιτικοί πρέπει να μιλάνε έτσι, διότι είναι δύσκολο να παραδεχθούν ότι δεν φταίει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, αλλά το σύστημα είναι λάθος. Η αγορά δεν έχει ηθική. Η καθαρή οικονομία της αγοράς βασίζεται στην απληστία - και σε τίποτα άλλο. Αυτό είναι το σύστημα!



*από συνέντευξή τους στο περιοδικό STERN