Να μην γίνει η Κρήτη ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη βόρεια Αφρική

Πρόταση ψηφίσματος
Ηράκλειο, 28/2/2011

της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και της Επιτροπής Ειρήνης Ηρακλείου (Παράρτημα ΕΕΔΥΕ)
προς το δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου για τις εξελίξεις στη Λιβύη


Οι δημότες του Ηρακλείου παρακολουθούν με ανησυχία τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο και ιδιαίτερα τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στη Λιβύη.

Η κατάσταση είναι έκρυθμη, με το λιβυκό λαό να πνίγεται στο αίμα. Ο αριθμός των νεκρών, τραυματιών και συλληφθέντων ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες. Η χρησιμοποίηση της πολεμικής μηχανής σε βάρος των διαδηλωτών είναι ολοφάνερη.

Την ίδια στιγμή η ιμπεριαλιστική βία εντείνεται και νέα σχέδια ετοιμάζονται για ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ, βάζοντας σε εφαρμογή το Νέο του Δόγμα με πρόσχημα την "ανθρωπιστική βοήθεια" και την "αποκατάσταση της δημοκρατίας". Με απίστευτη υποκρισία, οι ιμπεριαλιστές διεθνώς καταδικάζουν τη βία και ζητούν επίλυση των προβλημάτων του λιβυκού λαού μέσω διαλόγου.

Πίσω, από την επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ - ΕΕ, κρύβονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους και την αύξηση της επιρροής τους στην καινούρια κατάσταση που διαμορφώνουν στην περιοχή οι λαϊκές εξεγέρσεις. Σε καμία των περιπτώσεων δεν κόπτονται για τα δικαιώματα του λαού, για τα οποία οι ιμπεριαλιστές, ούτως ή άλλως, δεν έδιναν δεκάρα τσακιστή όσο το καθεστώς του Καντάφι έκανε τη δουλειά τους.

Η «σταθερότητα» και η «ενεργή παρουσία της χώρας», που προπαγανδίζει και επιδιώκει τόσο η κυβέρνηση όσο και οι εταίροι της, στην ΕΕ, αφορά στη διασφάλιση του ενεργειακού ανεφοδιασμού και των μονοπωλιακών συμφερόντων στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή. Ήδη η κυβέρνηση, έχει αναθέσει στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ρόλο ΝΑΤΟικής δύναμης επιτήρησης ΝΑΤΟικών προδιαγραφών της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής, μεταξύ νότιων ελληνικών παραλίων και Λιβύης. Αυτή η πολιτική μπορεί να είναι χρήσιμη για τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας, αλλά όχι για το λαό, την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Ήδη, έχει ενεργοποιηθεί η βάση της Σούδας από τους αμερικανούς και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, προκειμένου να υλοποιήσουν τα πολεμοκάπηλα σχέδιά τους στην περιοχή για την προώθηση των οικονομικών τους συμφερόντων.

Από της 23/2/2011 το εμπορικό πλοίο «ROY. M. WHEAT» με σημαία Αμερικής, μισθωμένο από το πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, έχει ελλιμενιστεί στους Καλούς Λιμένες, κάτω από αυξημένα μέτρα ασφαλείας και μεταφέρει κοντέινερς, ενώ προβλέπεται να παραμείνει για ακόμη 10 μέρες.

Το δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου
1. καταδικάζει την άγρια καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, σε βάρος των διαδηλωτών στη Λιβύη και εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη στο λαό της, που αγωνίζεται για δημοκρατικά, κοινωνικά δικαιώματα, ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.

2. Καταγγέλλει τα σχέδια ανοιχτής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Βόρεια Αφρική, με το πρόσχημα της "αποκατάστασης της δημοκρατίας". Τη "δημοκρατία", που δήθεν μπορεί να εγγυηθούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την έχουμε δει στην πράξη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Κόσσοβο και παλαιότερα στην Κορέα και στο Βιετνάμ. Είναι η "δημοκρατία" της ιμπεριαλιστικής βίας, της καθυπόταξης των λαών στον ιμπεριαλισμό, που μόνο αίμα και πόνο προκαλεί στα λαϊκά στρώματα.

3. Είναι αντίθετο σε κάθε εμπλοκή της χώρας μας στα νέα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια και καλεί την κυβέρνηση να κλείσει τη βάση της Σούδας, που αντικειμενικά αποτελεί "ορμητήριο" αυτών των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτικών σχεδίων και "εστία" κινδύνου για τους λαούς της περιοχής.

Καμιά εμπλοκή, καμιά συμμετοχή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια κατά των λαών της περιοχής !

Τι εξελίξεις υπάρχουν στον Αραβικό κόσμο την επόμενη μέρα της εξέγερσης;

Η παρούσα ενδιαφέρουσα ανταπόκριση του "Υ" είναι αναδημοσιευμένη από το Γκράνμα http://mygranma.wordpress.com/
(Ένα μπλογκ που σας προτείνω να βάλετε στα αγαπημένα)

‘Καλημέρα, ονομάζομαι Φατί Τσανκί και είμαι Τυνήσιος κομμουνιστής επαναστάτης εδώ και 35 χρόνια.

Εμείς οι επαναστάτες χαρήκαμε ιδιαίτερα με τη λαϊκή επανάσταση γιατί έχουμε ξοδέξει τη ζωή μας γι’αυτή. Αυτή όμως ήρθε χωρίς να μας προειδοποιήσει.

Στις 14 Γενάρη κερδίθηκε μια πρώτη λαϊκή νίκη με το διώξιμο του δικτάτορα.

Το παλαιό καθεστώς όμως, υπηρέτης του παγκόσμιου καπιταλισμού επιχερεί να σταματήσει την επανάσταση.

Από τις 14 Γενάρη διαφαίνονται δύο κινήματα:

- H προσωρινή κυβέρνηση, υπηρέτης του διεθνούς καπιταλισμού προσπαθεί να σταματήσει την επανάσταση

- Το επαναστατικό κίνημα που προσπαθεί να τελειώσει μια και καλή με το παλιό καθεστώς.

Η αντίδραση κατάφερε να αναδιοργανωθεί γρήγορα. Όπλο της αντίδρασης είναι ο τρόμος, με ένοπλες ομάδες που εξαπολύει στις γειτονειές. Ο πρώην πρωθυπουργός του Μπεν Άλι είναι επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης.

Το επαναστατικό κίνημα αντίθετα δεν έχει ακόμα αποκτήσει πολιτική ηγεσία. Υπάρχουν πολλοί αγωνιστές που απολαμβάνουν του σεβασμού και του θαυμασμού του λαού αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορούν να χαρακτηριστούν ηγέτες του.

Οι κομμουνιστές προσπαθούν να συμβάλουν στην οικοδόμηση μια ηγεσίας. Όλη η ‘άκρα αριστερά’ συμμετέχει στο ‘Μέτωπο της 14ης Γενάρη’, είναι όμως πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί η σεχταριστική νοοτροπία του παρελθόντος.

Εμείς οι κομμουνιστές είμασταν ήδη αρκετά ριζωμένοι και στα συνδικάτα και αλλού αλλά εδώ μιλάμε ξαφνικά για ένα κίνημα τεραστίων διαστάσεων με τη νεολαία να έχει τεράστιο ρόλο και το οποίο αδυνατούμε να διαχειριστούμε.

Γράφω έναν άρθρο, κάνω μια ανάλυση και την άλλη μέρα δεν ισχύει πλέον γιατί έχουν μεσολαβήσει γεγονότα που έχουν αλλάξει τα δεδομένα.

Η επανάσταση έχει μια έντονα αντι-ιμπεριαλιστική διάσταση. Η αραβική περιοχή είναι ένας από τους πυλώνες του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Πολλοί είχαν ξεγράψει αυτήν την περιοχή λέγοντας ότι δύο εναλλακτικές υπάρχουν: οι δικτάτορες ή οι ισλαμιστές και οι σαλαφιστές.

Οι επαναστάσεις απέδειξαν ότι δεν είναι έτσι. Όλος ο κόσμος πιστεύει τώρα ότι επαναστάσεις μπορούν να γίνουν και στην Αίγυπτο και στο Σουδάν και την Υεμένη και παντού.

Όταν ένας λαός παλεύει για το μέλλον του, η ιστορία του κάνει το χατίρι. Αυτόν τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα τον είχαμε χάσει ακόμα κι εμείς οι επαναστάτες.

Το καθήκον που μπαίνει τώρα μπροστά μας είναι να οικοδομήσουμε μια ελεύθερη δημοκρατική Τυνησία που να απαντά στις ανάγκες της βάσης.

Η ταξική πάλη ξεκαθάρισε στην Τυνησία μετά τις 14 Γενάρη. Πριν όλος λίγο πολύ ο λαός ήταν πίσω από τη μία ή την άλλη μαφία του Μπεν Άλι. Τώρα, ο λαός ήταν που έκανε την επανάσταση ενώ οι μπουρζουάδες έκατσαν σπίτι τους.

Το τωρινό κίνημα είναι τάξη εναντίον τάξης. Η συνείδηση του λαού και της νεολαίας στην Τυνησία παίρνει μορφή. Αλλάς για τις επαναστατικές δυνάμεις είναι δύσκολο να καθοδηγήσουν αυτή τη διαδικασία.

Την τελευταία δεκαετία οι κομμουνιστές είχαν κάνει πολύ δουλειά. Το κίνημα που ξέσπασε μπορεί να ήταν αυθόρμητο αλλά υποστηρίχτηκε κι από τη δουλειά των κομμουνιστών η οποία βρήκε και διεξόδους με την επανάσταση.

Μέσα σε λίγες μέρες οι κομμουνιστές, έπρεπε να εκπονήσουμε ένα καινούριο πρόγραμμα σχεδόν λεπτομερές. Το παλιό μας πρόγραμμα το πετάξαμε. Όχι επειδή ήταν λάθος, αλλά επειδή οι κομμουνιστές πρέπει ακολουθούν προσεκτικά τις εξελίξεις.

Στην αρχή ψάξαμε στη μαρξιστική παράδοση για να κάνουμε ένα πρόγραμμα. Χρειαζόμασταν όμως και να καταλάβουμε τις νέες πραγματικότητες μέσα στην τυνησιακή κοινωνία. Ήταν και είναι απόλυτη ανάγκη να απαντήσουμε στο νούμερο ένα επιχείρημα του καθεστώτος ότι αν αυτό πέσει θα ακολυθήσει χάος. Εκεί ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία και καθυστέρηση μας.

Μετά τις 14 Γενάρη όταν ο Μπεν Άλι έφυγε σαν ένας κοινός κλέφτης, στις 15 Γενάρη έγινε μια απόβαση. Ήταν η απόβαση Τυνήσιων στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας που ήρθαν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας. Αμέσως επιβεβαίωσαν ότι ό,τι και να γίνει, η Τυνησία θα τιμήσει το χρέος της.

Σήμερα παλεύουμε για τη δημιουργία ενός Εθνικού Κογκρέσου Υπεράσπισης της Επανάστασης που θα οδηγήσει σε μία Προσωρινή Κυβέρνηση η οποία θα ακυρώσει όλες τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες (συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών με την ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ κλπ.). Επίσης, θα προετοιμάσει εκλογές για μια Συντακτική Συνέλευση.

Θα τα καταφέρουμε να διώξουμε το παλιό καθεστώς και να φτιάξουμε μια νέα Τυνησία. Θα’ρθει και η σειρά του Μουμπάρακ, του Άσσαντ, του Καντάφι, όλων. ’

Με το που τελειώνει τα όρθια χειροκροτήματα μετατρέπονται από τους Αφρικάνους στη σάλα σε χωρό και τραγούδι.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΟ Π.Α.ΜΕ. ΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-Ε.Ε-Δ.Ν.Τ.

Η ΣΥΝΕΠΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΜΑΘΗΤΕΣ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ.

Ο Πάγκαλος το τσίκνησε λίγο παραπάνω...

Μαζί τα φάγαμε. Αλλά ο Θόδωρος έχει άλλες χωρητικότητες.

Κάτι το ενάμιση κατσικάκι, κάτι οι στενές καρέκλες του Πρετεντέρη,

κάτι οι πράσινες σαχλαμάρες του Καφετζόπουλου και ...

πιάσαν οι κατάρες της Αλέκας :)

Δώστε ΦΟΥΛ ΗΧΟ και απολαύστε ένα συγκλονιστικό ηχητικό ντοκουμέντο.

Καλή Αποκριά παίδες

.................................

ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Πορεία πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στη πόλη μας στα πλαίσια της κινητοποίησης της γενικής απεργίας. Η πορεία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης και αφού συνενώθηκε με άλλη συγκέντρωση του Π.Α.Μ.Ε στην κεντρική πλατεία, όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στην Περιφερειακή Διοίκηση (πρώην Νομαρχία) όπου επιδόθηκε ψήφισμα.

Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ συμμετείχαν σε κοινή πορεία με το ΠΑΜΕ, γεγονός που χαιρετήθηκε από πολλούς συμμετέχοντες.

Η ενωμένη πορεία είχε παλμό και μέγεθος πρωτοφανή για τα δεδομένα της πόλης μας αποτυπώνοντας την μεγάλη αντίθεση των εργαζομένων στα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης εναντίον των μισθωτών και εργαζομένων.

Πηγή: Ιστολόγιο Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου

Καμμία ανθρωπιά από τον πολυδιαφημισμένο "φίλο των μεταναστών" και την παράταξή του

«Όχι» σε ψήφισμα συμπαράστασης στους μετανάστες, από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας

ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΣ
Παρέμβαση υπέρ των μεταναστών απεργών πείνας στις 8/2
Απορρίφθηκε το αίτημα των συμβούλων του ΚΚΕ να εκφράσει το δημοτικό συμβούλιο την αλληλεγγύη του και να ζητήσει από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους
Στην απόρριψη του αιτήματος των εκλεγμένων με το ΚΚΕ δημοτικών συμβούλων στο Δήμο Αθήνας, να εκφράσει το δημοτικό συμβούλιο την αλληλεγγύη του στους μετανάστες απεργούς πείνας και να ζητήσει από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους, προχώρησε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης. Μάλιστα, η πλειοψηφία του Σώματος αρνήθηκε, στη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης, να θέσει σε ψηφοφορία σχετικό ψήφισμα που κατέθεσαν οι σύμβουλοι του ΚΚΕ, υιοθετώντας προφανώς το σκεπτικό που εκφράστηκε από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Π. Μπέη ότι «ο δήμαρχος εκφράζει το δήμο».

Ο Γ. Καμίνης έκανε σαφές ότι δεν προτίθεται να υιοθετήσει ο δήμος ένα αίτημα που είναι απραγματοποίητο, από τη μία, και που δε συναντά τη συναίνεση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, από την άλλη. Ισχυρίστηκε, δε, ότι ελάχιστοι από τους μετανάστες απεργούς πείνας έχουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να λάβουν τα νομιμοποιητικά έγγραφα και ξεκαθάρισε ότι ο ρόλος του δήμου εξαντλείται στην ανθρωπιστική βοήθεια.

Ο δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ, Ν. Σοφιανός, υπογράμμισε ότι γύρω από τον αγώνα των μεταναστών υπήρξαν πολιτικά παιχνίδια και σκοπιμότητες, συμπληρώνοντας ότι σε λίγες μέρες οι μετανάστες δεν θα έχουν πού να πάνε - καθώς θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το κτίριο της Πατησίων - και το θέμα θα απασχολήσει, όχι προς το συμφέρον τους, αλλά στο πλαίσιο συνολικότερων σχεδιασμών.

Το ψήφισμα που κατέθεσαν οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» έχει ως εξής:

«Για 13η ημέρα, 237 μετανάστες πραγματοποιούν απεργία πείνας στο κέντρο της πόλης, διεκδικώντας νομιμοποιητικά έγγραφα από την κυβέρνηση. Οι μετανάστες απεργοί πείνας είναι άνθρωποι που δούλευαν χρόνια στη χώρα μας, είχαν νόμιμα χαρτιά παραμονής και εργασίας. Λόγω της κρίσης δεν μπόρεσαν να συμπληρώσουν τους όρους ανανέωσης.
Το Δημοτικό Συμβούλιο εκφράζει την αλληλεγγύη του στους μετανάστες απεργούς πείνας και ζητά από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους».

Οι ...προθέσεις
Στο μεταξύ, με αφορμή τα γεγονότα στη Νομική και τους μετανάστες, ο Γ. Καμίνης έκανε λόγο για ενέργειες που υπονομεύουν την έννοια του ασύλου. Συμπλήρωσε πως όταν τα πανεπιστήμια χρησιμοποιούνται από τον καθένα που αισθάνεται αδικημένος για τέτοιους σκοπούς, τότε καταντούν ουσιαστικά οπλοστάσια. Φανερώνοντας, δε, τις προθέσεις του για το πώς πρέπει να «κινείται» το κέντρο, ο δήμαρχος είπε ότι διαδηλώσεις λίγων ατόμων υπονομεύουν το δικαίωμα της διαδήλωσης και έκανε λόγο για κατάληψη του κέντρου.

Υπέρ του ψηφίσματος τάχθηκαν επτά δημοτικοί σύμβουλοι, του ΚΚΕ, της Ανοιχτής Πόλης, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Επιμένουμε Αθήνα. Οι έντεκα σύμβουλοι της παράταξης Κακλαμάνη ψήφισαν λευκό.


ΜΟΛΙΣ ΧΤΕΣ
Αντιδήμαρχοι της Αθήνας παραιτούνται, διαμαρτυρόμενοι σε ψήφισμα Καμίνη για τους απεργούς πείνας
Παραιτήσεις αντιδημάρχων Αθηναίων για τους 300

Τις παραιτήσεις τους κατέθεσαν ο αντιδήμαρχος Αθηναίων, αρμόδιος για τα οικονομικά του δήμου, Γιώργος Αναγνωστόπουλος και ο αντιδήμαρχος Πολεοδομίας και Διαμερισμάτων, Φώτης Προβατάς, που είχαν ψηφίσει “παρών” σε πρόταση του δημάρχου Γιώργου Καμίνη, η οποία πρότεινε στους μετανάστες στο κτίριο Υπατία να αναστείλουν την απεργία πείνας τους. Η παραίτηση του κ. Προβατά ήρθε έπειτα από την αποδοχή της παραίτησης του κ. Αναγνωστόπουλου από τον κ. Καμίνη.

Η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τους μετανάστες, που διανύουν την 28η μέρα της απεργίας τους, διεξήχθη σε έντονους τόνους. Κατατέθηκαν δύο προτάσεις και απορρίφθηκαν και οι δύο. Η μία ήταν του δημάρχου Γιώργου Καμίνη, που πρότεινε στους απεργούς πείνας να αναστείλουν την απεργία τους, με στόχο την έναρξη διαλόγου με την Πολιτεία, προτείνοντας παράλληλα την μεσολάβηση του δημάρχου και του δήμου.

Η άλλη πρόταση, την οποία κατέθεσαν οι παρατάξεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης», της «Ανοιχτής Πόλης», του Γ. Αμυρά και της «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» ήταν να υιοθετηθεί το ομόφωνο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Θεσσαλονίκης, με το οποίο εκφράζεται η αλληλεγγύη στους 300 απεργούς πείνας και καλείται η κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματα τους.

Και στα δύο ψηφίσματα η παράταξη Κακλαμάνη ψήφισε λευκό. Η παράταξη του δημάρχου Γιώργου Καμίνη δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία, καθώς 6 από τους δημοτικούς της συμβούλους (Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Νέλλη Παπαχελά, Ρέα Γαλανάκη, Μαρία Κουβέλη, Φώτης Προβατάς και Άννα Χατζηγιαννάκη) ψήφισαν παρών και η πρόταση απορρίφθηκε με μια ψήφο διαφορά.

Ο κ. Αναγνωστόπουλος δήλωσε κατόπιν ότι θέτει την θέση του στη διάθεση του δημάρχου, επισημαίνοντας ότι «ψήφισα με βάση την συνείδησή μου και την αίσθηση πολιτικής ευθύνης».
Ένας από τους απεργούς πείνας, ο Ρασίντ Ραφίκ, πριν από την έναρξη της συζήτησης, απευθυνόμενος προς τους δημοτικούς συμβούλους, ζήτησε τη συμπαράσταση του δημοτικού συμβουλίου στον αγώνα τους, τονίζοντας ότι «ο αγώνας των απεργών πείνας έχει φθάσει σε οριακό σημείο όσον αφορά στην υγεία τους».

Ανταπόκριση από τη Γερμανία και την φοιτητική διαμαρτυρία.

Από το athens indymedia
Πριν λίγο επέστρεψα από το πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, όπου μίλησε ο Γιώργος Παπανδρέου. Είμαι συγκλονισμένος από την βιαιότητα των οπαδών του ΠαΣοΚ, την υποκρισία του προέδρου του και την παραπληροφόρηση των ελληνικών ΜΜΕ...
Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα θα είναι πολιτικό, οπότε ισχύουν τα γνωστά. Όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας προσπεράσει.

Την περασμένη Πέμπτη κυκλοφόρησε η είδηση ότι θα έρθει ο Παπανδρέου να μιλήσει με θέμα: Addressing the Financial Crisis. An Opportunity for Europe. Το Σάββατο το απόγευμα συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες (ή ελληνικής καταγωγής) φοιτήτριες, μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου του 2008 (που θυμίζω δεν είχε καμία κομματική ταυτότητα ή συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό). Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα εξής:
- να τυπώσουν φυλλάδιο, το οποίο θα αναλάμβαναν οι δύο να μοιράζουν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου
- να βγάλουν τρεις διαφορετικές αφίσες και να τις κολλήσουν στις εισόδους και τους διαδρόμους που οδηγούν στην αίθουσα
- να φτιάξουν τρία πανό και να τα σηκώσουν ανά δύο στην διάρκεια της ομιλίας.

Σήμερα το πρωί συναντήθηκαν ξανά για τα πανό και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Τα πανό έγραφαν (στα γερμανικά) τα εξής:
- Παπανδρέου: 20 χρόνια στην εξουσία. Αυτός που προκάλεσε την κρίση, τώρα θα μας σώσει απ' αυτήν
- Η κρίση ως ευκαιρία (ήταν ο τίτλος της ομιλίας του): μείωση της φορολογίας κερδών από 24 σε 20% και κατάργηση των συμβάσεων
- Ανεργία νέων: Τυνισία 30% - Ελλάδα 30%. Η εξέγερση έρχεται

Εγώ ήμουν ενήμερος για όλα αυτά, όμως δεν συμμετείχα στις συναντήσεις. Πρόθεσή μας ήταν να μην εμπλακώ στην δράση τους, αλλά να προσπαθήσω να πάρω τον λόγο, αν στο τέλος ο Παπανδρέου δεχόταν ερωτήσεις. Φυσικά είχαμε την βεβαιότητα ότι θα δραστηριοποιηθούν κι άλλες ομάδες του Βερολίνου.

Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά και λίγο πριν ξεκινήσει η εκδήλωση η αστυνομία έκανε δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τσάντες νέων που βρίσκονταν στο βάθος της αίθουσας. Όταν μπήκε ο Παπανδρέου, το μισό ακροατήριο χειροκροτούσε όρθιο. Δίπλα μου είχα κάτι γεροντάκια, έτοιμα να λιποθυμήσουν από την συγκίνηση που θα ακούσουν τον ηγέτη - κι ας μην καταλάβαιναν γρι αγγλικά.

Ο Παπανδρέου ξεκίνησε την ομιλία του μιλώντας για την Δημοκρατία - αυτό ήταν τελικά το βασικό θέμα της ομιλίας του και μάλιστα στην αρχή έκανε αναφορά στην χούντα, η οποία, όπως είπε, περιόρισε την δημοκρατία με την πρόφαση ότι έτσι την έσωζε (την δημοκρατία) από τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Περίπου δέκα λεπτά μετά την έναρξη της ομιλίας του, κι ενώ έλεγε κάποιο από τα γνωστά ψεύδη για το πώς η κυβέρνησή του εμβαθύνει την έννοια της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε στα ελληνικά ένα "ψεύτη!" και αμέσως πετάχτηκε μια ομάδα 5-6 ατόμων (αγνώστων σε μας) που σήκωσε ένα πανό και άρχισε να φωνάζει συνθήματα. Η αντίδραση ήταν ακαριαία, Έλληνες μπράβοι έπεσαν πάνω στους "ταραξίες" και τους μπουζούριασαν. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν μου είναι ξεκάθαρη η ταυτότητα αυτών που αποκαλώ μπράβους, υποθέτω ότι ήταν η φρουρά του Παπανδρέου. Όπως τους τραβούσαν λοιπόν έξω από την αίθουσα, ένας από αυτούς (γερμανός) φώναξε malaka και fuck you, γεγονός που πλήγωσε βαθύτατα τα γεροντάκια κι εξόργισε τα κομματόσκυλα του ΠαΣοΚ. Αυτοί που πολύ βίαια απομακρύνθηκαν από την αίθουσα χτύπησαν δυο-τρεις φορές δυνατά την πόρτα, φώναξαν απ' έξω μερικά συνθήματα και σταμάτησαν. Μέσα σε 2-3 λεπτά η κατάσταση ηρέμησε πλήρως και η ομιλία συνεχίστηκε.

Περίπου δέκα λεπτά μετά, σηκώθηκαν τα κορίτσια της δικιάς μας ομάδας. Οι δυο πρώτες άνοιξαν το πανό τους και το κρατούσαν στην μέση της αίθουσας εντελώς σιωπηλές. Μόλις τους πήραν είδηση, μέλη του ΠαΣοΚ έπεσαν πάνω τους και τους τράβηξαν το πανό βίαια. Οι μπράβοι έσπευσαν πάλι και απωθούσαν τις κοπέλες, ενώ άλλες δύο προσπάθησαν να ανοίξουν το δικό τους πανό, χωρίς επιτυχία. Τα υπόλοιπα (κατά κανόνα γηραιά) μέλη του ΠαΣοΚ που βρίσκονταν στην αίθουσα εξοργίστηκαν με την ασέβεια των νέων στο πρόσωπο του ηγέτη (οι περισσότεροι είχαν σηκωθοί όρθιοι) και επιτέθηκαν λεκτικά στις τέσσερις φοιτήτριες, οι οποίες με την σειρά τους άρχισαν να φωνάζουν κι αυτές συνθήματα. Πάνω στην αναμπουμπούλα οι τελευταίες δύο κατάφεραν να ανοίξουν το δικό τους πανό, ενώ εγώ ασυναίσθητα διέσχισα απαρατήρητος την αίθουσα και βρέθηκα σε απόσταση δύο μέτρων από τον Παπανδρέου. Τον ρώτησα αν έτσι αντιλαμβάνεται την δημοκρατία κι αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση των μπράβων του (τότε δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δρούσαν και απλά μέλη του κόμματος) απέναντι σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Ο Παπανδρέου με ρώτησε αν εκπροσωπώ τους διαμαρτυρόμενους, του απάντησα αρνητικά και σ' αυτό το σημείο πρότεινε από το μικρόφωνο να βγει κάποιος εκπρόσωπος και να ανέβει στο πάνελ, όμως μέσα στην αίθουσα επικρατούσε τέτοιος πανικός που κανείς δεν μπορούσε να τον ακούσει. Κινήθηκα πάλι προς τα πίσω, να πω στα κορίτσια ότι ζητάει εκπρόσωπο και όταν επιστρέφαμε με μία από αυτές προς το βήμα, με ακινητοποίησε ένας μπράβος πιάνοντάς με από τους καρπούς (μου ήταν αδύνατο να κουνηθώ έστω κι ένα χιλιοστό), ενώ ΠαΣοΚοι μας έφραξαν τον δρόμο. Τους φώναζα ότι είναι η εκπρόσωπος που ζήτησε ο Παπανδρέου, του φώναζα κι εκείνου, αλλά με άκουγε χωρίς να αντιδρά. Τελικά ξανάρχισαν να μας σμπρώχνουν βίαια, με απείλησαν ότι θα μου πάρουν την φωτογραφική (όλη αυτήν την ώρα τους φωτογράφιζα) και ότι θα με δείρουν (!), εγώ γαντζώθηκα σε μια καρέκλα και την ώρα που πετούσαν τις κοπέλες έξω από την αίθουσα, ο Παπανδρέου ξανάρχισε την έκκληση για εκπρόσωπο.

Λίγα λεπτά μετά με πλησίασε μια κοπέλα από την διοργάνωση της εκδήλωσης και με ρώτησε αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που έφυγαν. Απάντησα αρνητικά και της είπα ότι δεν έφυγαν, αλλά τους πέταξαν έξω. Της είπα να ανοίξει την πόρτα και να τους μιλήσει. Βγήκε πράγματι έξω και ξαναγύρισε λέγοντάς μου ότι οι άλλοι είχαν φύγει (στην πραγματικότητα η αστυνομία τους έβγαλε από το κτίριο). Μου ζήτησε να βγω έξω να μιλήσουμε και μου εγγυήθηκε ότι θα μπορέσω να ξαναμπώ.

Έξω από την αίθουσα με περίμενε ο κοσμήτορας της σχολής. Μου ζήτησε συγνώμη και τον ρώτησα ποιοι ήταν αυτοί που απομάκρυναν τους φοιητητές από τον χώρο του πανεπιστημίου. Μου απάντησε "η αστυνομία" και όταν του είπα ότι μιλούσαν ελληνικά, παραδέχτηκε ότι ήταν ελληνική αστυνομία, αλλά ότι στην αίθουσα βρίσκονταν και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Με ρώτησε πολύ ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος και να πάρω τον λόγο, να θέσω μία ερώτηση στον Παπανδρέου και του εξήγησα ότι γι' αυτόν τον λόγο βρέθηκα εκεί. Στην συνέχεια με συνόδευσαν στην θέση μου. Εν τω μεταξύ ο Παπανδρέου συνέχιζε να μιλάει για την Δημοκρατία κι εγώ να δέχομαι τις επιθέσεις των γύρω μου για την αναίδεια της γενιάς μας…

Το πιο σουρεαλιστικό στοιχείο της εκδήλωσής ήταν ότι μέχρι το τέλος στεκόντουσαν όρθιοι, στην μέση και το βάθος του διαδρόμου, δυο μπράβοι που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης σε μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία (βλ. λινκ στο τέλος).

Πράγματι ο κοσμήτορας, ο οποίος συντόνιζε τις ερωτήσεις, μου έδωσε τον λόγο κι έθεσα την εξής ερώτηση (συγχωρέστε τα αγγλικά μου):
I'm afraid, that the question that I have prepared will sound silly. So allow me to ask the question and then add a sort comment.
Government proceedings in Greece are becoming less and less democratic. You were elected one and a half year ago with a program completely different to what you apply, your members of the Parliament are not free to vote at will, Parliament itself does not need to approve Minister's of Finance decisions, Justice cannot touch members of the ruling political parties. Is this your personal vision for the future of Europe?
Well, you spoke too much about democracy today. It is obvious that your environment does not understand democracy in the same way. Do you approve this violent reaction to the non violent demonstrating students? Are you interested in listening to the voice of the new generation and the opposition, or all you want is the applause of your party members?

Απάντησε και στα δυο σκέλη. Στο δεύτερο είπε ότι η αντίδραση για την αντίδραση δεν βγάζει πουθενά και ότι θα ήθελε να καθίσουμε να συζητήσουμε. Κι αυτός, είπε, αν ήταν νέος, θα ήθελε να διαδηλώσει, αλλά αυτό δεν έχει νόημα. Να πάμε με τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας, να συζητήσουμε [sic].

Για το πρώτο σκέλος είπε ότι η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή δεν λειτουργούσε δημοκρατικά. Επειδή οι πολίτες δεν έλεγχαν τους πολιτικούς. Και κατέληξε - ναι, δεν κάνω πλάκα - ότι στο σημείο που βρέθηκε η χώρα ήταν απαραίτητο να κάνουμε ένα βήμα πίσω στην Δημοκρατία μας, για να την διαφυλάξουμε και να μπορέσουμε στο μέλλον να την εμβαθύνουμε. Κι έτσι, ο ανεκδιήγητος, κατάφερε να επιστρέψει εκεί απ' όπου άρχισε: στον Παπαδόπουλο.

Τον λόγο πήραν συνολικά δώδεκα ακροατές, όλοι δημοσιογράφοι ξένων εντύπων, εκτός από έναν γερμανό φοιτητή και μια ελληνίδα ΠαΣοΚα, η οποία ρώτησε γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να περικόψει τα εισοδήματα των μισθωτών, αντί να φορολογήσει τις τράπεζες. Ο Παπανδρέου απάντησε ότι το κάνανε υπολογίζοντας τις συνέπειες που θα είχε κάθε κίνηση. Αν είχαν επιτεθεί στο κεφάλαιο, είπε, θα χάναμε για πάντα την αξιοπιστία μας στις αγορές, ενώ όλοι οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, οδηγώντας τες σε πτώχευση. Ομολόγησε δηλαδή ξετσίπωτα ότι η απόφαση να πλήξει τους μικρομεσαίους ήταν συνειδητή επιλογή.

Κανένας Έλληνας δημοσιογράφος (από τους πολλούς που συνόδευαν τον πρωθυπουργό, μεταξύ των οποίων και ο Χασαπόπουλος) δεν ενδιαφέρθηκε να μας μιλήσει, σε αντίθεση με ξένους συναδέλφους τους. Μας άκουσαν με προσοχή δημοσιογράφοι της Deutsche Welle, των London Financial Times και άλλων εντύπων. Η είδηση έπαιξε αμέσως στην Ελλάδα, φυσικά διαστρεβλωμένη. Στην αρχή τα ελληνικά μέσα μιλούσαν για μία ομάδα νεαρών αναρχικών που επιτέθηκε φραστηκά στον Παπανδρέου και με βίαιο τρόπο διέκοψε την ομιλία του. Αργότερα το άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει", ενώ τελικά κάποια μέσα μίλησαν για δύο διακριτές ομάδες και άλλαξαν το "αναρχικών" σε "φοιτητών".

Για όλα τα παραπάνω έχουμε - ευτυχώς - ντοκουμέντα. Μεγάλο μέρος της εκδήλωσης το βιντεοσκοπήσαμε ή το μαγνητοφωνήσαμε. Μέρος από το υλικό έχει ήδη ανέβει στο ίντερνετ και σύντομα θα ανεβούν και τα υπόλοιπα.

ΥΓ: Όλο αυτό οργανώθηκε σε δυο μέρες από μια ομάδα 12 ανθρώπων, ερασιτεχνών του συνδικαλισμού μέσα σε δύο μέρες (δεν υπολογίζω την πρώτη ομάδα, για τους οποίους δεν έχω ιδέα πόσοι και ποιοι ήταν).

ΠΑΜΕ με όλες μας τις δυνάμεις

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ
Το ΠΑΜΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους και στους λαούς της Αιγύπτου, της Τυνησίας, του Μαρόκο, της Υεμένης και αλλού, που μαζικά, μαχητικά ξεσηκώνονται και επιχειρούν να σπάσουν τις αλυσίδες της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης, της βίας και του αυταρχισμού.
ΤΟ ΠΑΜΕ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ,
Εργαζόμενη, εργαζόμενε, άνεργε, νέα και νέε,
Στην οργάνωση κι αντεπίθεση της τάξης μας έλα κι εσύ, που έως τώρα δεν έχεις απεργήσει. Πρέπει να το κάνεις τώρα για να δείξουμε, ότι δεν ανεχόμαστε και αποδοκιμάζουμε όσα έγιναν σε βάρος μας, ότι δε νομιμοποιούμε τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, δε σκύβουμε το κεφάλι και ότι δυναμώνουμε την αντίστασή μας στα χειρότερα που φέρνουν. Πρέπει κι εσύ να συμβάλλεις, ώστε η απεργιακή κινητοποίηση να τους ταρακουνήσει. Να δείξουμε τη δύναμή μας σε κυβέρνηση, μεγαλοεργοδότες, ΕΕ, ΔΝΤ. Να ξεθαρρέψουν οι φοβισμένοι.
Όχι άλλες θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Όχι στα αντεργατικά τελεσίγραφα και στη διαρκή λιτότητα.
Η εργατική τάξη δέχεται πόλεμο και πρέπει να απαντήσει. Από αυτή την απεργία και τους επόμενους αγώνες μπορεί και πρέπει να ηττηθούν οι άρπαγες του κοινωνικού πλούτου που παράγουμε, βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, με τα κόμματα και τα στηρίγματά τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, που τους υπηρετούν.
Έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε ένα αδιαπέραστο τείχος, να αποκρούσουμε τα χειρότερα που έρχονται, φτάνει να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο. Με το ΠΑΜΕ μπροστά μπορούμε να ανατρέψουμε τα αντιλαϊκά μέτρα και τις πολιτικές και να ανοίξουμε το δρόμο για άλλη πολιτική, άλλο δρόμο ανάπτυξης, που να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού.
Καμία συναίνεση, καμία υποταγή.
Απειθαρχία και ανυπακοή στην αντεργατική, αντιλαϊκή λαίλαπα.
Ενιαίος αγώνας παντού. Οργάνωση, αλληλεγγύη.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία και τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η επιχείρηση αφαίμαξης του λαού με νέα χειρότερα μέτρα θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση. Οι εκβιασμοί σε βάρος των εργαζομένων δεν πρόκειται να σταματήσουν. Δε δεχόμαστε να πληρώσουμε την κρίση, τα ελλείμματα και το χρέος τους. Να πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν. Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Μην παρασύρεσαι από τα ψέματά τους, ότι από την επιμήκυνση του χρέους, την επαναδιαπραγμάτευση ή τα ομόλογα θα έχεις όφελος. Ωφελημένοι θα είναι πάλι οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες. Σε σένα θα έρθει πάλι ο λογαριασμός με πιο βαριές αλυσίδες.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!
Με το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις θέλουν να μειωθούν δραστικά οι μισθοί σε όλο τον ιδιωτικό τομέα. Θέλουν να καταργήσουν τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις. Να επιβάλλουν ατομικές συμβάσεις. Να δουλεύουμε χωρίς ωράρια, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Να καταργήσουν την Κυριακή αργία.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ:
Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Καμία διαπραγμάτευση για μειώσεις μισθών και επιδομάτων! Τώρα αυξήσεις σε μισθούς που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες.
Η αντιασφαλιστική επίθεση συνεχίζεται. Μειώνονται παραπέρα οι συντάξεις. Οι επικουρικές θα μειωθούν τουλάχιστον 20%. Κόβονται οι μισές αναπηρικές. Η 13η και η 14η σύνταξη καταργούνται οριστικά.
Οι μισοί εργαζόμενοι που ανήκουν στα Βαρέα κι Ανθυγιεινά Επαγγέλματα πετάγονται έξω. Με αυτό τον τρόπο τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται 5 – 7 χρόνια. Οι συντάξεις θα μειωθούν τουλάχιστον 20%. Ωφελημένη θα είναι η εργοδοσία.
Να καταργηθούν τώρα όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Όριο συνταξιοδότησης 60 για τους άντρες, 55 για τις γυναίκες.
Οι άνεργοι είναι πάνω από ένα εκατομμύριο. Ο αριθμός τους είναι βέβαιο ότι θα εκτιναχθεί σε νέα ύψη. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να μειώσει κι άλλο το επίδομα ανεργίας. Η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Φτάνει πια! Ουσιαστικές αυξήσεις τώρα στο επίδομα ανεργίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Με το πολυνομοσχέδιο για την Υγεία δίνουν τελειωτικό χτύπημα σε ό,τι έχει απομείνει από τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προς όφελος των εμπόρων της Υγείας. Για τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για την εργατική – λαϊκή οικογένεια η κατάσταση θα είναι δραματική.
Απαιτούμε κανένας εργατοϋπάλληλος ανασφάλιστος. Κανένας εργατοϋπάλληλος να μην πληρώνεται κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις και όσα άλλα προβλέπουν.
Καμιά οικογένεια άνεργου χωρίς τα απαραίτητα.
Εργάτη, εργάτρια, άνεργε, άνεργη,
Μη χάνεις άλλο χρόνο
Για να υπάρξει αποτελεσματική άμυνα και να εξασφαλιστεί σχέδιο νικηφόρας αντεπίθεσης από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, χρειάζεται ισχυρή οργάνωση κι ενιαίο μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στις κυβερνήσεις τους, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Για ένα τέτοιο κίνημα αγωνίζεται το ΠΑΜΕ. Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να υπηρετήσουν αυτόν τον αγώνα. Είναι απέναντι. Ήταν και είναι στρατευμένοι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αποτελούν μια οργανωμένη γραφειοκρατία με στενούς δεσμούς με την εργοδοσία και το κράτος. Εκφράζουν την εργατική αριστοκρατία που έχει συμφέροντα και σκοπό να συντηρεί την άθλια κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημά μας.
Η απόφαση για προκήρυξη απεργίας στις 23 Φλεβάρη πάρθηκε κάτω από την πίεση που άσκησαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ούτε θέλει, ούτε πρόκειται να παλέψει για την επιτυχία της.
Τώρα να πάρουμε στα χέρια μας την ευθύνη του αγώνα, της οργάνωσής του, της κλιμάκωσής του. Απεργιακές επιτροπές παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς.
Η Απεργία στις 23 Φλεβάρη πρέπει να γίνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός
Μπορούμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε μαζί με τις δυνάμεις που παζαρεύουν τι θα χάσουμε. Το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας δεν μπορεί να καθορίζεται από τη θέληση των εκμεταλλευτών μας. Απεγκλωβισμός τώρα από τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τους δορυφόρους τους.
Σταθερά, αμετακίνητα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ο πλούτος που παράγουμε να γίνει κτήμα της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων. Να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία απαλλαγμένη από μονοπώλια, με τα μέσα παραγωγής να είναι λαϊκή περιουσία. Εμείς είμαστε η δύναμη που θα σαρώσει και κυβερνήσεις και συμφέροντα και θα επιβάλλουμε τη δική μας λαϊκή εξουσία. Μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί πλήρης, σταθερή δουλεία για όλους, θα ικανοποιούνται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.
Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!
Σ’ αυτόν τον αγώνα σας καλεί το ΠΑΜΕ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ:
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Κεντρική Πλατεία 10:30 π.μ. ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ Πλατεία Δημαρχείου 10:30π.μ.
ΣΗΤΕΙΑ Πλατανάρια 10:30 π.μ.
Γραμματεία ΠΑΜΕ Ν. Λασιθίου

Το Κυριακάτικο ντέρμπι με τη ματιά του Ρωμύλου

Μια Κυριακή της νιότης μου….
Νιώθω πολλές φορές ντροπή που είμαι Έλληνας. Την πρώτη φορά που ένιωσα έτσι ήταν, όταν αποσπάστηκα στο Κάιρο και αντιλήφθηκα με ποια ευκολία μπορούν οι αποσπασμένοι στα ελληνικά σχολεία στο εξωτερικό εκπαιδευτικοί, να πουλήσουν και τη μάνα που τους γέννησε προκειμένου να παρατείνουν την απόσπασή τους. Την ίδια ντροπή νιώθω, όταν βλέπω πόσο πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων βρίσκεται η, κατ όνομα μόνο ελληνική, αστική τάξη της χώρας και οι πολιτικοί υπηρέτες της.
Στην Ελλάδα, η οποία βιώνει ένα εργασιακό Μεσαίωνα, τα κρατικοδίαιτα λαμόγια τα οποία ηγούνται των ΠΑΕ, πολλά από τα οποία θα έπρεπε σ’ ένα έστω στοιχειωδώς ευνομούμενο αστικό κράτος να κατοικούν στον Κορυδαλλό, πουλούν πανάκριβα ένα κάκιστο προϊόν, το οποίο αυτοαποκαλείται πρωτάθλημα της SUPERLEAGUE. Οι σκηνές του Σαββάτου που έκαναν τον γύρο του κόσμου είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα. Συνέβησαν τα ίδια και πέρσι στον αγώνα μπάσκετ ανάμεσα στις ίδιες ομάδες, συνέβησαν και στο φετινό πρωτάθλημα σε διάφορες πόλεις της χώρας, από οπαδούς όλων των μεγάλων ομάδων, οι πρόεδροι των οποίων διατηρούν ιδιωτικούς στρατούς. . Είναι γεγονότα ΣΤΗΜΕΝΑ, με την ανοχή μιας παραπαίουσας, παρηκμασμένης Πολιτείας. Τα αστικά κόμματα εξουσίας θα βάλουν πάλι το ‘μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο’, αρκεί αυτά τα νέα παιδιά να μην συμμετέχουν στις απεργίες, τις πορείες, τις διαδηλώσεις.
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε πριν τέσσερα χρόνια κι αποτελεί απόσπασμα από ένα διήγημα με τίτλο ‘Καλώς τον παπά…’ από τη συλλογή διηγημάτων μου με τίτλο: ‘Γήινα, Ονειρικά και Επουράνια’ και περιγράφει μια Κυριακή των παιδικών μου χρόνων. Τότε που πηγαίναμε εμείς οι γάβροι στη Λεωφόρο και πανηγυρίζαμε τα γκολ της ομάδας μας, όπως ακριβώς έκαναν και οι πράσινοι στο Καραϊσκάκη, χωρίς παρατράγουδα, χωρίς βία, χωρίς φόβο. Είναι αφιερωμένο στα νέα παιδιά που αγαπούν τις ομάδες τους, αλλά θα πρέπει να μάθουν, ότι το ίδιο δικαίωμα έχει κι ο φίλος τους, άσχετα αν αυτός υποστηρίζει άλλη ομάδα κι όχι τη δική μας.
‘…. Κυριακή απόγευμα αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο, όπως τα χρόνια της παιδικής του αθωότητας. Έχει δημοσίως αναστείλει την ιδιότητα του ‘γαύρου’, εξ αιτίας της νοοτροπίας του Κόκκαλη : απομάκρυνση με το χειρότερο τρόπο των Ιωαννίδη, Ρίβερς, Μπάγιεβιτς, Ριβάλντο, άσχετα αν ο τελευταίος αποδείχτηκε, στο τέλος της εν Ελλάδι παρουσίας του, φραγκοφονιάς και κηλίδωσε την παγκόσμια φήμη του.. Κακό ποδόσφαιρο τα δύο τελευταία χρόνια, με εξαίρεση ορισμένα ευρωπαϊκά του παιχνίδια, στο πρωτάθλημα δε βλεπόταν, ιδιαίτερα στους εκτός έδρας αγώνες. Όταν φύγει ο Κόκκαλης πάλι στις επάλξεις.
Την ίδια απόφαση έχουν πάρει και άλλοι φίλαθλοι της ηλικίας του, οπαδοί άλλων ομάδων, επειδή το ποδόσφαιρο έχει χάσει πλέον τη μαγευτική του αίγλη και έχει γίνει επαγγελματικό, δηλαδή καπιταλιστικό προϊόν και χρησιμοποιούνται όλες οι καπιταλιστικές λοβιτούρες και αθλιότητες, προκειμένου οι Πρόεδροι να φτάσουν στο στόχο τους. Ο στόχος είναι το πρωτάθλημα, το οποίο φέρνει τις εισπράξεις της συμμετοχής στο Champions League. Οι ‘παράγκες’ στη διαιτησία, τις οποίες επικαλούνται οι ‘δευτερότριτοι’, ήταν ανέκαθεν παρούσες ( πόσα πέναλτι του Σούρπη στο Γιούτσο δεν πέρασαν ατιμώρητα;), αλλά τώρα έχουμε και τους ιδιωτικούς στρατούς των προέδρων, η βία υποθάλπεται από όλους τους αρμόδιους παράγοντες πρωτοστατούντων των διοικητικών παραγόντων και των οπαδικών αθλητικών εφημερίδων, νεαροί φίλαθλοι έχουν αποδημήσει πρόωρα, λόγω συμπλοκών ή ρίψεως βεγγαλικών, ο κόσμος φοβάται να πάει στο γήπεδο με το παιδί του, μιας και δε ρισκάρει ούτε τη ζωή τους, ούτε τη σωματική τους ακεραιότητα. Τα παιχνίδια για τις περισσότερες ομάδες παίζονται σε κενές εξέδρες, πλην των ντέρμπι κι έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι, εκτός από τους παλιούς λάτρεις του ποδοσφαίρου, οι οποίοι απέχουν αηδιασμένοι και απλά παρακολουθούν το άθλημα για ‘εγκυκλοπαιδικούς’ και ενημερωτικούς λόγους από την πολυθρόνα του σαλονιού τους. Το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται σήμερα σαν ένα από τα μέσα αποπροσανατολισμού των μαζών από τα πραγματικά του προβλήματα. Όμως στα παιδικά του χρόνια……,
Αλησμόνητη πανδαισία. Κυριακάτικα πρωινά στο γήπεδο του Φωστήρα, για παιγνίδια μικρών κατηγοριών, είσοδος τσάμπα. Το κυριακάτικο τραπέζι, με το παραδοσιακό κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο της γειτονιάς. Τότε δεν υπήρχαν ηλεκτρικοί φούρνοι στο σπίτι και όλοι τρέχαμε ποιος θα πρωτοπήγαινε το φαί στο φούρνο, για να το πάρει πρώτος στο γυρισμό από το γήπεδο, τρώγαμε και καμιά πατάτα στο δρόμο, κατηγορούσαμε το φούρναρη γι’ αυτό, αλλά τελικά όλο και κάτι έφτανε σπίτι.
Όλοι βράζαμε στο ίδιο καζάνι. Υπήρχε ‘έντιμη’ φτώχεια και όλοι σχεδόν είμαστε της ίδιας οικονομικής επιφάνειας. Μεροδούλι μεροφάι. Δεν είχε ακόμα εφευρεθεί το πλαστικό χρήμα και η δανειοδοτούμενη ευμάρεια. Γι’ αυτό και οι φιλίες της φτώχειας αντέχουν πολύ περισσότερο, απ’ αυτές του επίπλαστου νεοπλουτισμού……
……..‘ Η μετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων είναι μια προσφορά της καπνοβιομηχανίας Παπαστράτος. Άσσος σκέτος και Άσσος φίλτρο. Κάθε λεπτό κι ένας καινούργιος φίλος’. Για να έχει μάλιστα μια πιο ολοκληρωμένη αντίληψη γι’ αυτό που άκουγε, μιας και οι τηλεοράσεις ήρθαν στην Ελλάδα με καθυστέρηση δύο περίπου δεκαετιών σε σχέση με άλλες οικονομικά αναπτυγμένες χώρες,, είχε δημιουργήσει ένα δικό του σύστημα. Για κάθε κερδισμένο φάουλ, πλάγιο, για κάθε σουτ και κάθε κεφαλιά των δύο αγωνιζόμενων ομάδων, σημείωνε μια κουκίδα, ξεχωριστά σημείωνε τις αποκρούσεις των τερματοφυλάκων. Στο τέλος έκανε τη σούμα, τα αποτελέσματα της οποίας δεν συμβάδιζαν πάντα με το νικητή
Όταν μεγάλωσε αρκετά πέρασε και την πόρτα των καφενείων. Ο κόσμος γέμιζε τα καφενεία της γειτονιάς. Τάβλι, πρέφα, μπιλιάρδο, ουζάκι ή μπυρίτσα για τους μεγάλους και το περίφημο ‘ υποβρύχιο ’, γνωστό και ως βανίλια, για μας τους μικρούς και το αυτί στο ραδιόφωνο. Πλακίτσες και πειράγματα ανάμεσα στους Ολυμπιακούς, τους Παναθηναϊκούς και τους Αεκτζήδες ( ο όρος : βάζελοι, γαύροι, χανούμια εισήχθη αργότερα. Αν τολμούσες τότε να αποκαλέσεις κάποιον με τέτοιο προσωνύμιο έπεφτε άγριο ξύλο ). Φιλίες στέρεες τις οποίες δεν επηρέαζε η οπαδική διαφορά. Είχαν σφυρηλατηθεί γερά στο μετερίζι του μεροκάματου, στο εργοστάσιο, στο γιαπί, στο σχολείο.
Την επισημοποίηση του πρωταθλητή σε πολλές γειτονιές, ακολουθούσε η κηδεία του ‘δεύτερου’, με περιφορά νοικιασμένου φέρετρου, σκεπασμένου με τη σημαία του, ενώ οι κολώνες στους δρόμους της γειτονιάς ήταν γεμάτες με ‘κηδειόχαρτα’. Την άλλη μέρα όλοι μαζί αγκαλιασμένοι στη δουλειά ή το σχολείο.
Τα παιχνίδια τότε, όπως θυμούνται οι παλιότεροι, ήταν όλα απογευματινά, έτσι το βράδυ της Κυριακής αφιερωνόταν στην 7η Τέχνη : Βέγγος, Σταυρίδης καουμπόικα, ταινίες με πειρατές, Τζέρι Λιούις, η Οδύσσεια, η Μυστηριώδης Νήσος, αργότερα μικρά τζόβενα μπαίναμε στα ‘ ακατάλληλα ‘ και έτρεμε το φυλλοκάρδι μας μήπως και μπει κανένας μπάτσας κι έχουμε τραβήγματα, ταινίες του Χίτσκοκ ( Ψυχώ ), Καζανμπλάνκα με τον Χόμφρει Μπόγκαρτ, τον Τζέιμς Γκάγκνεϊ……. Αχ, εποχές αξεπέραστες.