Εργασιακός χειμώνας...ντάλα καλοκαίρι

Δίνουν δυνατότητα γενίκευσης της εργασίας ανηλίκων! Με το φερετζέ της «μαθητείας» οι εργοδότες θα μπορούν να ξεζουμίζουν ακόμα και μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα για τα εργασιακά

Δυνατότητα γενίκευσης της εργασίας ανηλίκων, παιδιών από 15 έως 18 χρόνων που πηγαίνουν στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο, φέρνει το Προεδρικό Διάταγμα για τα εργασιακά που δημοσιοποίησε το υπουργείο Εργασίας. Με το ΠΔ «απελευθερώνεται» η δυνατότητα για μαθητές ακόμα και Γυμνασίων και Γενικών Λυκείων να δουλεύουν παράλληλα με το σχολείο, ως μαθητευόμενοι στις πιο άγριες εργασιακές σχέσεις! Συγκεκριμένα, στο άρθρο 8 του Προεδρικού Διατάγματος με τίτλο «Ρυθμίσεις Εργασιακών θεμάτων για τις ανάγκες εφαρμογής προγράμματος σταθερότητας της Ελληνικής Οικονομίας» αναφέρεται:
«Μεταξύ εργοδοτών και ατόμων που έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος μέχρι και το 18ο έτος της ηλικίας τους, δύνανται να καταρτίζονται ειδικές συμβάσεις μαθητείας, μέχρι ενός (1) έτους, με σκοπό την απόκτηση δεξιοτήτων. Οι εν λόγω μαθητευόμενοι λαμβάνουν το εβδομήντα (70) τοις εκατό του κατώτατου ημερομισθίου ή μισθού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και ασφαλίζονται στον κλάδο ασφάλισης ασθενείας σε είδος και 1% κατά του κινδύνου ατυχήματος. Οσοι δεν έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους, καθώς και όσοι φοιτούν σε γυμνάσια, λύκεια κάθε τύπου ή τεχνικές επαγγελματικές σχολές δημόσιες ή ιδιωτικές αναγνωρισμένες από το κράτος, δεν μπορεί να μαθητεύουν περισσότερο από έξι (6) ώρες την ημέρα και τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα. Για τους έχοντες συμπληρώσει το 16ο έτος η μαθητεία δεν μπορεί να υπερβαίνει τις οκτώ (8) ώρες την ημέρα και τις σαράντα (40) την εβδομάδα. Απαγορεύεται η μαθητεία να πραγματοποιείται από την 22α ώρα μ.μ. έως και την 6η π.μ. Τα άτομα αυτά, με εξαίρεση τις διατάξεις για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, δεν υπόκεινται στις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας».
Πρόκειται για ρυθμίσεις που πατούν πάνω στις τεράστιες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, η οποία βλέπει το εισόδημά της κυριολεκτικά να τσακίζεται και δεν είναι μακριά από το σημείο εκείνο που θα αναγκαστεί να βγάλει στην παραγωγή και τα ανήλικα παιδιά της που βρίσκονται στα θρανία. Παράλληλα, οι ρυθμίσεις αυτές ανοίγουν όλο και περισσότερο την όρεξη των εργοδοτών, αφού με το φερετζέ της «μαθητείας» παρέχεται η δυνατότητα στους εργοδότες να ξεζουμίζουν στην εκμετάλλευση ακόμα και μικρά παιδιά, κανονικά και με τη βούλα του νόμου! Οι περιορισμοί που βάζει το ΠΔ σχετικά με το ωράριο εργασίας των ανηλίκων είναι άκρως υποκριτικοί, γιατί η πραγματικότητα και η ζωή έχει δείξει ότι και μέχρι σήμερα, στις περιορισμένες περιπτώσεις για τις οποίες ίσχυε η μαθητεία σε αυτές τις ηλικίες (π.χ. σπουδαστές ΕΠΑΣ), αυτοί καταστρατηγούνταν πανεύκολα από τους εργοδότες, που πατούσαν πάνω στην ανάγκη των «μαθητευόμενων» ακόμα και για αυτά τα λίγα ψίχουλα που κέρδιζαν από τη «μαθητεία». Προκειμένου να παραμείνουν στη δουλειά, οι νέοι (που αντικειμενικά έχουν πολύ μικρή κοινωνική πείρα) δέχονται συχνά να δουλεύουν παραπάνω ώρες, αλλά και να κάνουν δουλειές που καμιά σχέση δεν έχουν με «μαθητεία» (π.χ. να φτιάχνουν καφέδες και να κάνουν θελήματα στα αφεντικά)... Με τη γενίκευση της «μαθητείας» που φέρνει το ΠΔ και με τα δεδομένα που δημιουργεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση, οι εργοδότες θα γίνουν εντελώς ασύδοτοι.

ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Το παρακάτω κείμενο έδωσε ένας Ιεραπετρίτης μαθητής στην τοπική μας εφημερίδα.

Να μη δημοσιεύονται οι βαθμολογίες

Αξιότιμοι κύριοι εκδότες και δημοσιογράφοι
Είμαι ένας Ιεραπετρίτης απόφοιτος της Γ’ Λυκείου. Μόλις τελείωσα τη μάχη μου κι εγώ με τις πανελλήνιες εξετάσεις. Περιττή, χωρίς νόημα μάχη. Δύσκολη, ανυπόφορη, γιατί δεν είχα κίνητρο για να αντέξω και να προχωρήσω με δύναμη. Πολλές φορές πήγα να λυγίσω. Και πολλοί άλλοι συμμαθητές μου. Τι να μας δώσει δύναμη; Το ζοφερό μας μέλλον; Η ανεργία; Οι σχολές χωρίς αντίκρισμα;
Τελικά ξέρετε γιατί παλεύουμε; Γιατί είναι καθιερωμένο στις συνειδήσεις των ανθρώπων της κοινωνίας μας, τους δασκάλους και τους γονείς μας ότι πρέπει να μπαίνουμε στο Πανεπιστήμιο μετά το σχολείο. Γιατί όλοι περιμένουν να αποδείξουμε ότι αξίζουμε κάτι μόνο με αυτό τον τρόπο. Έτσι, σε λίγο οι βαθμολογικές μας επιδόσεις θα γίνουν ΤΟ ΘΕΜΑ συζήτησης σε όλη την πόλη μας (και στις άλλες βέβαια πόλεις του νομού μας). Τα ονόματά μας θα λανσάρονται στην εφημερίδα, η οποία θα κυκλοφορεί από σπίτι σε σπίτι, από γραφείο σε γραφείο, από καφετέρια σε καφετέρια και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά τα σχόλια, τα πικρόχολα, τα απαξιωτικά, τα απορριπτικά που ακούγονται κάθε χρονιά (γιατί από την Α’ Γυμνασίου μας κυνηγά εφιαλτικά αυτό το πράγμα) ήρθε η ώρα να τα ακούσουμε πάλι, αλλά αυτή τη φορά σε διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες.
Τελικά, ξέρετε όλοι εσείς, που πριν τις εξετάσεις μας δίνατε συμβουλές να μην έχουμε άγχος, να μη θεωρούμε ότι οι πανελλήνιες είναι το παν κ.λπ., ότι αυτή είναι η στιγμή του μεγαλύτερου άγχους για μας; Η στιγμή που χωρίς τη θέλησή μας προσωπικά μας δεδομένα θα είναι αναρτημένα παντού και θα λογοδοτούμε – έστω και έμμεσα – σε ανθρώπους που δε μας γνωρίζουν και οι οποίοι με κανένα τρόπο δε θα ήθελαν τα δικά τους προσωπικά δεδομένα να είναι προς κοινή θέα και κριτική…
Αλήθεια, ως ενήλικες πια, δεν έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε να μην κατατίθενται δημοσίως οι επιδόσεις μας στις πανελλήνιες, οι προσωπικοί μας στόχοι; Θα μπορούσατε εσείς, με την άρνησή σας να ανακοινώσετε τα αποτελέσματα στην εφημερίδα σας, να μας αφήσετε να χαρούμε ή να λυπηθούμε για τα αποτελέσματα με τους δικούς μας ανθρώπους;
Εκ μέρους μας είναι μια μεγάλη ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ. Ας σταματήσει πια αυτός ο «θεσμός» της δημοσιοποίησης των βαθμολογικών επιδόσεών μας. Ο μαθητής αξιολογείται μέσα στο σχολείο του, όπως και κάθε εργαζόμενος για τις εργασιακές του επιδόσεις αξιολογείται στο χώρο της δουλειάς του. Κανείς εργαζόμενος δε θα ήθελε εργαζόμενος να κρίνονται
Με σεβασμό
ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ
ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Σημ: Αν θέλετε να δημοσιοποιήσετε αυτή την επιστολή δεν έχω καμιά αντίρρηση. Και αν δεν την υπογράφω επωνύμως, είναι γιατί η ανωνυμία μου εκφράζει και εκπροσωπεί ένα μεγάλο αριθμό συμμαθητών μου - των περισσότερων νομίζω.

Αν κάποιος διαβάσει επιπόλαια αυτό το κείμενο, ίσως παρεξηγήσει την πρόθεση του μαθητή, θεωρώντας ότι το αίτημα για τη μη δημοσίευση των βαθμολογικών επιδόσεων, έγινε προκειμένου να σκαπουλάρει την κριτική από το περιβάλλον του, επειδή απέτυχε...
Δεν νομίζω καν να απέτυχε. Με λίγα λόγια νομίζω ότι ο σκοπός της συγγραφής αυτού του κειμένου δεν έχει στο βάθος του καμιά "ιδιοτέλεια".
Αντιθέτως θεωρώ το κείμενο κοινωνικό. Μια κοινωνική διαμαρτυρία, από τη σκοπιά των παιδιών που κάποτε υπήρξαμε όλοι μας. Μόνο που όταν περάσαμε από αυτή την δύσκολη ηλικία...(πιθανά επειδή θέλαμε γρήγορα να τη ξεχάσουμε), την συνδέσαμε με κάποια φαντασιακά "ξέγνοιαστα" χρόνια. Η σύνδεση αυτή είναι το ζωτικό μας ψεύδος. Ένα ψεύδος δηλαδή που έχουμε ανάγκη να το αποδεχθούμε. Γιατί αλλιώς θα μελαγχολήσουμε που τα χρόνια της νιότης μας, τα χρόνια που είμαστε πιο δυνατοί πιο υγιείς και πιο οραματιστές από ποτέ, τα περάσαμε μέσα στον κοινωνικό εξαναγκασμό του ολοήμερου διαβάσματος και άγχους.
Στην ζούγκλα ακραίου ανταγωνισμού που ζούμε, τα "ξέγνοιαστα" χρόνια τελειώνουν (τουλάχιστον για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών) με το πέρας της πρώτης παιδικής ηλικίας. Αμέσως μετά τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, το καθηκοντολόγιο αυξάνει εκθετικά. Με αποκορύφωση τις τάξεις του Λυκείου, στις οποίες η γνώση έχει πάψει να είναι χαρά, παιχνίδι κι αναζήτηση, και καταντά μια στρατιωτικού τύπου πειθαρχημένη απομνημόνευση, μόνο όσων πληροφοριών χρειάζονται για να εισαχθεί κανείς στην τριτοβάθμια.
Το κείμενο του μαθητή από αυτή τη σκοπιά, εκτός από συναισθηματική εξομολόγηση, αποκτά και πολιτικές διαστάσεις: Τι σχολείο θέλουμε, για να μεταφέρει πια γνώση, με ποιο τρόπο και για ποιο λόγο.
Βέβαια όπως αναφέρει κι ο συγγραφέας του, ο κυρίαρχος λόγος ύπαρξης του κειμένου είναι η περιφρούρηση της προσωπικής αξιοπρέπειας. Για μένα που είμαι κομμουνιστής η αξιοπρέπεια δεν συμβαδίζει πάντα με την ανωνυμία. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι η δημοσίευση των προσωπικών επιδόσεων (και όχι προσωπικών δεδομένων όπως εσφαλμένα αναφέρει ο αρθρογράφος) δεν εξυπηρετεί ούτε τον "επιτυχόντα" ούτε τον "αποτυχόντα". Τον "αποτυχόντα" τον συνθλίβει μέσα από μια διαδικασία υποτίμησης των προσπαθειών του, από μια κοινωνία που διψάει για "πετυχημένους"... Τον δε "επιτυχόντα" δεν τον ωφελεί σε τίποτα η επιβράβευση εκτός από το να το κάνει υπερόπτη και αλαζόνα.
Ίσως λοιπόν να είναι καλύτερα οι πανελλαδικές εξετάσεις να μας προσφέρουν ανώνυμα στατιστικά δεδομένα που θα μας παρέχουν πληροφορίες για το πώς θα βελτιωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα, πληροφορίες για τις τοπικές ή ταξικές ανισότητες που αναπαράγει, πληροφορίες για το πόσο βαθιά είναι η αντίληψη των γνωστικών αντικειμένων κλπ.

Μπράβο λοιπόν στο παιδί που συνέγραψε το παραπάνω κείμενο. Και μόνο που πήγε η σκέψη του κόντρα στο καθιερωμένο, σε αυτό που αναπαράγεται χρόνια τώρα χωρίς λόγο και αντίλογο...σημαίνει ότι ο πιτσιρικάς έχει ριζοσπαστική σκέψη. Έχει σκέψη διαλεκτικής αμφισβήτησης και άρα ανεξάρτητα του τι θα δείξουν οι βαθμοί η σχέση του με τη γνώση προβλέπεται εξαιρετική.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΑΣ ή αλλιώς........... Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ένας αγαπημένος μου μπλόγκερ έκατσε και δημιούργησε, μια πολύ χρήσιμη ανασκόπηση της Ελληνικής ιστορίας βγαλμένη από την εξέλιξη του κρατικού μας χρέους. Μια ιστορία υποτέλειας, εκμετάλλευσης και τρόμου όπως ο ίδιος την τιτλοφορεί, της οποίας ένα απόσπασμα θα προβάλει ο "βυσσινόκηπος".
Περισσότερα στο http://tetrafarmakos.blogspot.com/

Ένα προοδευτικό αίτημα όπως η λειτουργία "ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ" ενσωματώνεται από το εκπαιδευτικό μας σύστημα ως αντιδραστική καρικατούρα

ΤΟ «ΝΕΟ» ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΑΝΕΠΑΝΩΡΘΩΤΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Το Υπουργείο Παιδείας, μ΄ ένα έγγραφό του στις 28/5/2010 με την ένδειξη «Απόφαση», αποφάσισε και διέταξε τον ορισμό 800 Δημοτικών Σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Παράλληλα με δύο άλλες αποφάσεις του, ορίζει συγκεκριμένες διαδικασίες για την υλοποίηση των στόχων του στα 800 σχολεία και καθορίζει το αναμορφωμένο διδακτικό ωράριο και το ωρολόγιο πρόγραμμα των 800 σχολείων, αγνοώντας πλήρως τους εκπαιδευτικούς.

Σύμφωνα με το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα με εντελώς αντιπαιδαγωγικό και αυθαίρετο τρόπο χωρίς καμιά παιδαγωγική και επιστημονική τεκμηρίωση, εισάγει στην Α΄ Δημοτικού το μάθημα των Αγγλικών και το μάθημα Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) για 2 ώρες εβδομαδιαίως. Βάζουν παιδιά που ακόμα δεν έχουν κατακτήσει το βασικό μηχανισμό ανάγνωσης και γραφής της μητρικής τους, να μάθουν μια ξένη γλώσσα! Στην πραγματικότητα όχι μόνο δε θα μάθουν σωστά και καλά την ξένη γλώσσα αλλά θα δημιουργήσουν στους μικρούς μαθητές συγχύσεις και στην εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας, η οποία δεν αποτελεί απλά μέσο επικοινωνίας αλλά μέσο λόγου, δηλαδή σκέψης. Υπάρχουν τεκμηριωμένες μελέτες για την ανάγκη ύπαρξης στέρεου γλωσσικού υπόβαθρου της μητρικής γλώσσας προκειμένου να στηριχθεί και να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας. Χρόνια τώρα όλοι οι δάσκαλοι αλλά και οι Σχολικοί Σύμβουλοι, λέμε στους γονείς να αρχίζουν την ξένη γλώσσα μετά τη Β΄ τάξη του Δημοτικού για να έχει κατακτηθεί ένα σχετικά ανεβασμένο επίπεδο γνώσης της μητρικής γλώσσας, που είναι η βάση για την οργάνωση της σκέψης.

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για την εισαγωγή του μαθήματος Τ.Π.Ε στην Α΄ Δημοτικού. Αυτό θα αποσυντονίσει πλήρως τα παιδιά από τα 6 τους χρόνια. Το παιδί βοηθιέται απ΄ αυτή τη διαδικασία στο σχολείο για την υγιή διαμόρφωση της προσωπικότητάς του; Η απάντηση είναι, όχι. Η εκμάθηση της χρήσης υπολογιστών από την Α΄ Δημοτικού θα απομονώσει συναισθηματικά και σωματικά το παιδί σε μια ηλικία που η κοινωνικοποίηση είναι ένα κυρίαρχο μέσο ανάπτυξής του. Η εισαγωγή του μαθήματος Τ.Π.Ε θα έρθει σε αντίθεση με τη φύση του παιδιού αυτής της ηλικίας , θα το αλλοτριώσει και «η αλλοτρίωση είναι για την παιδαγωγική βαρύτατο αμάρτημα και εγκληματική ενέργεια» Χρ. Φράγκος, «Ψυχοπαιδαγωγική». Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η γενικευμένη χρήση των υπολογιστών από μικρή ηλικία όχι μόνο δεν επέλυσε προβλήματα στη μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών, αλλά συνδέεται με στρεσογόνες διαταραχές εξαιτίας της πρώιμης χρήσης Η/Υ, προβλήματα όρασης, μυοσκελετικά προβλήματα κ.ά. καθώς στην παιδική ηλικία δεν έχει ολοκληρωθεί η λειτουργία των ανθρώπινων οπτικών οργάνων, δεν έχει επέλθει πλήρης σωματική ανάπτυξη. Επιπλέον οι Η/Υ απομονώνουν συναισθηματικά και σωματικά τα παιδιά από την άμεση εμπειρία, από το φυσικό και κοινωνικό κόσμο.

Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί το Υπουργείο Παιδείας ξέροντάς τα όλ΄ αυτά προωθεί αυτές τις αντιπαιδαγωγικές πρωτοβουλίες; Η απάντηση βρίσκεται στις αποφάσεις της Ε.Ε. που πρέπει να υλοποιήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς να λογαριάσει τις επιπτώσεις που θα έχουν στους μικρούς μαθητές. Η Ε.Ε δεν ενδιαφέρεται για την ολόπλευρη γνώση και μόρφωση των μαθητών αλλά να αποκτήσουν οι μαθητές τις περιβόητες 8 δεξιότητες που πρέπει να εντάσσονται στα εκπαιδευτικά συστήματα. Συγκεκριμένα πρόκειται για μια συρραφή στοιχειωδών γνώσεων και χρηστικών δεξιοτήτων. Ανάμεσα σ΄ αυτές τις 8 δεξιότητες είναι και η στοιχειώδης επικοινωνία σε ξένες γλώσσες και η ψηφιακή ικανότητα. (Σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου σχετικά με τις βασικές ικανότητες της δια βίου μάθησης 2006/962/ ΕΚ). Θέλουν τους σημερινούς μαθητές μισομορφωμένους με δεξιότητες κατάλληλες για ένα φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό που θα μπορεί ν΄ αλλάζει δουλειές ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι, πλέον σύμφωνα με την πολιτική της ΕΕ για την «κινητικότητα» των εργαζομένων θα ζητιανεύουν δουλειά σ΄ όλη την Ευρώπη.

Με την αναμόρφωση του Ολοήμερου Προγράμματος στα 800 Σχολεία δίνεται η δυνατότητα να διαφοροποιείται το πρόγραμμα σε κάθε σχολείο , ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε σχολικής μονάδας. Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να επεκταθεί η διαφοροποίηση σε όλο το «νέο» σχολείο και στο βασικό πρόγραμμα με στόχο την κατάργηση του ενιαίου προγράμματος. Έτσι άλλα θα διδάσκονται τα παιδιά της αστικής τάξης στα σχολεία που βρίσκονται σε οικονομικά εύρωστες περιοχές της χώρας και άλλα τα παιδιά που προέρχονται από λαϊκά στρώματα και ζουν σε υποβαθμισμένες οικονομικά περιοχές της χώρας. Αυτό σε συνδυασμό με την αποκέντρωση και την υπαγωγή των σχολείων στους δήμους, μετά την υλοποίηση του «Καλλικράτη», θα δώσει το οριστικό χτύπημα στο δημόσιο σχολείο και θ΄ ανοίξει το δρόμο στο σχολείο της «αγοράς» όπως επιδιώκει η κυβέρνηση. Σχολεία που οι δήμοι δε θα έχουν χρήματα για να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες τους θα απευθύνονται ή στις επιχειρήσεις για να βρουν χορηγό ή θα αναγκάζουν τους γονείς να πληρώνουν δίδακτρα στο δημόσιο σχολείο!

Σήμερα είναι καθήκον μας να απαντήσουμε επιθετικά και να πούμε ότι το ζήτημα για μας τους εκπαιδευτικούς, για κάθε λαϊκή οικογένεια, για κάθε γονιό είναι να διεκδικήσουμε ένα σχολείο δημόσιο, δωρεάν, που να δίνει ολόπλευρη μόρφωση σ΄ όλους τους μαθητές. Να κατευθύνουμε την πάλη μας για μια κοινωνία, όπου οι ανάγκες του λαού για μόρφωση των παιδιών του θα είναι στις βασικές προτεραιότητες του κράτους. Καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων των προτεινόμενων σχολείων να εναντιωθούν και να αποφασίσουν να απορρίψουν τα νέα μέτρα.

Για το ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Σαραντόπουλος Κώστας