Η Xρυσή Aυγή τιθεται ΑΠΕΝΤΑΝΤΙ απο τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ και στηρίζει ανοικτά τον ΒΙΟΜΗΧΑΝΟ Μάνεση της Ελληνικης Χαλυβουργιας.
"XΡΥΣΗ" εφεδρεία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛαΟΣ -Καπιταληστων* ενάντια στον αγώνα της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ
Με ανακοίνωση του το φασιστικό μόρφωμα της ‘’Χρυσής Αυγής’’, επιτίθεται με σφοδρότητα στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ. Μιλούν κινδυνολογικά, για ‘’νέα PIRELLI’’, επισείοντας τον κίνδυνο να κλείσει το εργοστάσιο. Είναι καλά γνωστό, πως οι ακροδεξιοί και πολύ περισσότερο οι φασίστες είναι ενάντια στις εργατικές απεργίες και στα συνδικάτα, πράγμα που αποδεικνύει και την ψεύτικη φύση του ενδιαφέροντός τους για τους ‘’έλληνες εργάτες’’. Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο ωστόσο να αναγκάζεται η οργάνωση αυτή να πάρει δημόσια ειδική θέση για μια απεργία.
Δεν είμαστε όμως και σε συνηθισμένη περίοδο. Όταν στις 11/11/11 στην κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Παπαδήμου,σύρθηκαν εξευτελιζόμενοι ο Σαμαράς και ο Καρατζαφέρης, ενώ υπήρχε ήδη δηλωμένη μνημονιακή κοινοβουλευτική ΠΑΣΟΚική πλειοψηφία, πολλοί είχαν εκπλαγεί. Μα γιατί τους επιστρατεύουν άρον-άρον εκθέτοντας τους; Δεν ήταν μόνο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε μόνο του να γονατίσει την αγωνιζόμενη κοινωνία. Ήταν και είναι η ανάγκη μιας μεγάλης αστικής συστράτευσης χωρίς ρωγμές, για την επιτυχή έκβαση μιας συντριπτικής επίθεσης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Κατά τη γνώμη μας, τα σοβαρότερα και τα χειρότερα αποτελέσματα αυτής της επίθεσης, δεν τα έχουμε δει ακόμη. Δεν θα κινδυνεύσουν μόνο το εισόδημα, τα κοινωνικά δικαιώματα και η απασχόληση. Το δικαίωμα λαού να οργανώνεται, να αγωνίζεται, να επιβάλλει την θέληση του στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα, με άλλα λόγια το τσάκισμα της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, έστω σαν δυνητικό ενδεχόμενο, είναι η μεγάλη προϋπόθεση, αλλά και ο σαφής στόχος αυτής της ‘’επανίδρυσης του καπιταλισμού’’ επί των ερειπίων των εργατικών δικαιωμάτων και κοινωνικών καταχτήσεων.
Η υπερ-αντιδραστική στροφή του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, είναι ο δίδυμος αδερφός της κλιμάκωσης της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και της αρπαγής του κοινωνικού πλούτου.
Ακριβώς επειδή είναι έτσι τα πράγματα, θα γίνουμε μάρτυρες και σε νέα στιγμιότυπα επιστράτευσης εφεδρειών του συστήματος. Μέσα από το κράτος, το παρακράτος, τις υπηρεσίες. Εφεδρείες πολιτικές, ιδεολογικές, αλλά και κατασταλτικές. Ο λαός πρέπει να πεισθεί για το μάταιο της αντίστασης, μπροστά σε ένα συντριπτικό χτύπημα.
Εδώ εντάσσεται η επιστράτευση και της σποράς του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Έχει επομένως πολιτική σημασία και πρέπει να κάνουμε τον κόπο να ασχοληθούμε μαζί της.
Η ανακοίνωση των φασιστών εκπέμπει συγκεκριμένα μηνύματα.
Πρώτον, η ΧΑ στηρίζει καθαρά, απόλυτα και συγκεκριμένα τον βιομήχανο Μάνεση.
Ας παρακολουθήσουμε σχετικά:
‘’Αφορμή της απεργίας είναι το αίτημα της διοίκησης να μειωθούν οι ώρες εργασίας του προσωπικού στις πέντε ώρες την ημέρα από 1η Νοεμβρίου 2011 - 29 Φεβρουαρίου 2012, ώστε να περιορίσει η εταιρεία τις ζημιές της και να μην προβεί σε απολύσεις 180 εργαζομένων’’
‘’Η πρόταση της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» προς τους εργαζομένους ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά’’.
‘’το περιορισμένο χρονικό διάστημα ισχύος του πενταώρου αποδεικνύει ότι η εργοδοσία δεν επιθυμεί να προβεί σε απολύσεις’’.
‘’Δυστυχώς, παρ' όλο που η διοίκηση της εταιρείας έκανε δεκτά τις τελευταίες ημέρες τα αιτήματα των απεργών και επιθυμεί να ανακαλέσει τις απολύσεις, τίθενται και νέες αξιώσεις που αφορούν ανύπαρκτες προθέσεις της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις και να προωθήσει τις ατομικές’’.
Συμπέρασμα:
Πρόκειται για πιστή αναπαραγωγή των ψεύτικων ισχυρισμών της εργοδοσίας. Αποδεικνύουν έτσι, πόσο δημαγωγική και ψεύτικη είναι και η προπαγάνδα τους πως δήθεν η ΧΑ είναι ‘’εχθρός της μεγάλης και εκμεταλλευτικής ιδιοκτησίας, είτε ντόπιας είτε διεθνιστικής’’.
Δεύτερον, σε μια στιγμή λεηλασίας των εργατικών εισοδημάτων, η ΧΑ έρχεται να μιλήσει γενικότερα για τα ιερά δίκαια του κεφαλαίου γενικά.
Διαβάζουμε σχετικά στην ανακοίνωση τους:
‘’Δεν αρνείται κανείς ότι οι ελληνικές Χαλυβουργίες είχαν πολύ μεγάλα κέρδη τα προηγούμενα έτη, εκμεταλλευόμενες τόσο τους Ολυμπιακούς Αγώνες όσο και τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα, κάτι που δεν είναι κατακριτέο καθώς οι επενδυτές στήνουν εργοστάσια για να κερδίσουν και όχι για να χάσουν’’.
Συμπέρασμα:
Οι φασίστες ζώντας υποτίθεται σε άλλο κόσμο, διατείνονται να μη γνωρίζουν πως τα πλούτη των βιομηχάνων είναι η εργασία και το αίμα των εργαζομένων. Ίσως να θεωρούν πως αυτά βγαίνουν με μαγικά αθώα κόλπα ή αυτό-πολλαπλασιάζονται σαν τα κουνέλια. Ομολογούν πόσο υποκριτές είναι όταν δηλώνουν εχθροί ‘’κάθε εξουσίας που διαιωνίζει αυτή τη σήψη που ‘χει για στήριγμά της την πλουτοκρατία’’.
Τρίτον, οι φασίστες με την ανακοίνωση τους επιχειρούν με χυδαίο τρόπο να προκαλέσουν πόλεμο μεταξύ των εργαζομένων, προς χάρη και χαρά του εργοδότη φυσικά.
Αναφέρεται στην ανακοίνωση τους:
‘’Οι εργαζόμενοι του εργοστασίου Ασπροπύργου έχουν επιτύχει να θεωρούνται υπάλληλοι και να δικαιούνται αποζημίωσης απόλυσης βάσει της υπαλληλικής κλίμακας, οι εργαζόμενοι του Βόλου θεωρούνται εργάτες και σε περίπτωση απόλυσης, η αποζημίωσή τους θα είναι βάσει της εργατοτεχνικής κλίμακας, δηλαδή ψίχουλα.Εάν το εργοστάσιο του Ασπροπύργου κλείσει οι εργαζόμενοι θα λάβουν παχυλές αποζημιώσεις ενώ αντίθετα οι εργαζόμενοι του Βόλου θα βρεθούν στον δρόμο απένταροι.’’
Συμπέρασμα:
Όταν το εθνικιστικό φασιστικό ρεύμα ισχυρίζεται πως αποτελεί τη ‘’μόνη απόλυτη και πραγματική επανάσταση γιατί επιδιώκει γέννηση νέων ηθικών, πνευματικών, κοινωνικών και ψυχικών αξιών’’, δεν εννοεί τίποτα άλλο παρά την καλλιέργεια της λογικής ‘’ο θάνατος σου, η ζωή μου’’. Αποδεικνύουν έτσι ότι το υπόβαθρο του χυδαίου ρατσισμού τους κατά των μεταναστών, δεν είναι η ανοησία της ‘’βιολογικής καθαρότητας της φυλής’’, αλλά ο στόχος που έχουν για εμφύλιο πόλεμος μεταξύ των εργαζομένων, για να μένει αλώβητο το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Είναι χρήσιμο να δούμε αυτή την παρέμβαση μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.
Αρχικά θα κάνουμε ορισμένους σχολιασμούς σε ότι αφορά τη στάση του ευρύτερου ακροδεξιού χώρου στην Ελλάδα απέναντι στην κρίση, το μνημόνιο, την αντεργατική επίθεση.
Στη συνέχεια, θα γίνουν κάποιες επισημάνσεις για την συνολική ταυτότητα του φασιστικού φαινομένου, όπως αυτό ιστορικά εμφανίστηκε.
Η ακροδεξιά σε ρόλο ελεύθερου σκοπευτή
Η λαϊκίστικη δημαγωγία του ακροδεξιού ΛΑΟΣ μαζεύτηκε ταχύτατα, όταν χρειάστηκε να στηριχτεί ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής του συστήματος. Είναι γνωστό ότι το ΛΑΟΣ ψήφισε το Μνημόνιο Ι επί της αρχής, πρωτοστάτησε στην συγκρότηση της δοτής συγκυβέρνησης Παπαδήμου, στηρίζει όλη την αντεργατική και αντικοινωνική επίθεση.
Με πιο κριτήριο και γιατί;
Καθόλου δεν υιοθετούμε τους χαρακτηρισμούς ‘’κωλοτούμπας’’ για τον Καρατζαφέρη.
Είναι χρήσιμοι μόνο στον μικρό εμφύλιο δεύτερης σημασίας μεταξύ ΛΑΟΣ και ΧΑ για την φθορά του πρώτου και την είσοδο της δεύτερης στη Βουλή, που είναι τώρα ο στόχος της.
Ο Καρατζαφέρης (ας μην ξεχνάμε ένας από τους πλουσιότερους βουλευτές) και η ακροδεξιά ευρύτερα, συμπεριφέρονται με απόλυτη ταξική συνέπεια, σε ένα δύσκολο έργο.
Από τη μια, πρέπει να έχουν επαφή με την κοινωνική δυσαρέσκεια, ώστε αυτή να μην αποχτά αριστερό αντικαπιταλιστικό πρόσημο. Σε αυτό βοηθάει το σχήμα ‘’βρίζουμε τους πολιτικούς, ακόμη και τους αστούς πολιτικούς, όχι όμως την αστική πολιτική’’.
Από την άλλη, όπως πάντα, η ακροδεξιά και ο φασισμός, πρέπει να είναι σε ρόλο ελεύθερου σκοπευτή, μαντρόσκυλου προστασίας του καπιταλιστικού συστήματος.
Το ΛΑΟΣ ουδέποτε σκοτίστηκε να επιμείνει σε τεχνοκρατικά υποκριτικά επιχειρήματα περί ‘’οικονομικής καταστροφής’’ ή ‘’κινδύνου χρεωκοπίας’’.
Επέμενε πάντα στο πολιτικό διακύβευμα: Προστασία του συστήματος, αναχαίτιση της αριστεράς ως πολιτική πρόταση ανατροπής, χτύπημα του εργατικού κινήματος.
Ας δούμε δύο πολύ χαρακτηριστικές τοποθετήσεις.
Ο Μάκης Βορίδης, πρώην γενικός γραμματέας της ΕΠΕΝ που ίδρυσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή και σημερινός Υπουργός Μεταφορών, έλεγε τον Νοέμβρη του 2010:
‘’Η Αριστερά, πολιτικά κερδισμένη, θα αισθανθεί υποχρέωσή της την αύξηση της έντασης για να ανατραπεί η «μνημονιακή» πολιτική. Κινητοποιήσεις, ακτιβισμοί, καταλήψεις κ.λπ. Η κυβέρνηση απέναντι σε αυτό έχει μία υποχρέωση: να προστατέψει την κοινωνία, τους πολίτες, τις επιχειρήσεις, την παραγωγική δραστηριότητα. Η Ελλάδα δεν θα διαλυθεί γιατί κάποιοι θέλουν να ζήσουν την επαναστατική τους φαντασίωση. Και εμείς, ως ΛΑ.Ο.Σ., θα διεκδικήσουμε, θα απαιτήσουμε, θα πιέσουμε την κυβέρνηση για την διατήρηση της ευταξίας και της νομιμότητας.’’ (Η Νέα Δημοκρατία «γιγάντωσε» την Αριστερά
Συνέντευξη του Μάκη Βορίδη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος»)
Τα δικά μας σχόλια περιττεύουν εδώ. Απλά βρίσκουμε μια ακόμη ευκαιρία να συγχαρούμε το ΠΑΣΟΚ που περιμάζεψε ένα τυπικό φασίστα, προστάτη των επιχειρηματιών και εχθρό του λαού.
Και όταν ο στόχος που είχε τεθεί επετεύχθη με τη συγκρότηση της κυβέρνησης των τραπεζιτών και της ΕΕ, να πως συνοψίζει τα πράγματα ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ:
‘’Αυτό το οποίο τόνισα χθες στην συνάντησή μου με τους εκπροσώπους της τρόικα είναι πως έτσι όπως επιμένουν τελικά ίσως θα πρέπει να πάρουν υπογραφές από την κυρία Παπαρήγα και τον κ. Τσίπρα γιατί με την στάση τους θα κάνουν την αριστερά κυβέρνηση. Τότε οι δικές μας υπογραφές δεν θα έχουν πια καμία αξία. Είναι μια παράμετρος που δεν τους είχε θέσει ποτέ κανείς έως τώρα, πως με την στάση τους θα κάνουν κυβέρνηση την αριστερά, θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε «Κούβα της Μεσογείου» και φυσικά δεν ομιλώ για κόμματα της αριστεράς που συμφωνούν με την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη. Τα κόμματα αυτά θα έπρεπε κατά την άποψή μου να συμμετέχουν και στην κυβέρνηση’’. (ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑΟΣ κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΟΥ MEGA 21/11/11)
Φυσικά αυτή η επιλογή θα έχει κόστος για το ΛΑΟΣ, που ήδη καταγράφεται σε καθοδικά δημοσκοπικά ποσοστά. Η ΧΑ έρχεται ακριβώς από πίσω να περιμαζέψει ότι αποβάλλεται από τον Καρατζαφέρη. Δεν πρόκειται για ανταγωνισμό, αλλά για αλληλοκάλυψη, συγκοινωνούντα δοχεία. Όνειρο της ΧΑ να διανύσει την διαδρομή του Βορίδη: Από τις συμμορίες με τα μαχαίρια και τα τσεκούρια, στα βουλευτικά κοστούμια. Απαράλλακτες ομοιότητες. Άλλωστε ο αρχηγός της, Ν. Μιχολολιάκος, είναι και αυτός ‘’της οικογενείας’’, καθώς ήταν ‘’αρχηγός της Νεολαίας ΕΠΕΝ, κατόπιν προσωπικής εντολής του Γεώργιου Παπαδόπουλου’’, όπως περηφανεύονται.
Θα έλεγε μάλιστα κανείς, πως η ΧΑ αν και εξωκοινοβουλευτική και περιθωριακή, είναι πολύ προσεκτική στη δημαγωγία της και δεν ανοίγεται δημαγωγικά.
Ενώ κάνει λόγο για ‘’καταγγελία του Μνημονίου και όλων των δανειακών συμβάσεων που δέσμευσαν την χώρα μας’’, δεν θα βρει κανείς θέση για διαγραφή του χρέους.
Ενώ διατυπώνεται μια αόριστη θέση για ‘’αποδέσμευση από διεθνείς οργανισμούς που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα’’, πουθενά δεν ονοματίζεται η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αντίθετα, διατυπώνεται η γνωστή διαφυγή: ‘’Ναι στην Ευρώπη των Εθνών, όχι στην Ευρώπη του κεφαλαίου’’. Ας μην κάνουμε πικρόχολα σχόλια εδώ
Φασισμός: ακραία αστική απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και γέννημα της
Κάθε εκμεταλλευτική τάξη όταν κινδυνεύει, αναπτύσσει την τάση προς την απολυταρχία, το χτύπημα της δημοκρατίας, την συντριβή της ελευθερίας των εκμεταλλευόμενων.
Το φασιστικό κίνημα γέννημα των δεκαετιών 1920 και 1930, συμπύκνωσε τον διπλό φόβο του αστικού κόσμου.
Από τη μια, ο κίνδυνος από την αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, τις καπιταλιστικές κρίσεις.
Από την άλλη, ο κίνδυνος των εργατικών κοινωνικών επαναστάσεων, με τον κύκλο που εγκαινίασαν οι μπολσεβίκοι αλλά όχι μόνο.
Στην πρώτη απειλή, ο φασισμός διατυπώνει την απάντηση της σωτηρίας, μέσα από μια περισσότερο διευθυνόμενη οικονομία και ένα καπιταλιστικό κράτος πραγματικό στρατόπεδο. Πρόκειται για την προσπάθεια να περισωθεί, με ελάχιστους και φαινομενικούς περιορισμούς, η βάση της αστικής κοινωνίας, η ατομική ιδιοκτησία της παραγωγής και η ατομική ιδιοποίηση των προϊόντων της. Είναι η αυταπάτη να παγιοποιηθεί η εκμεταλλευτική σχέση εργοδότη και εργάτη. Δεν πρόκειται για νέα μορφή οικονομίας, ούτε για νέα σχέση παραγωγής. Γίνεται μόνο προσπάθεια να καταργηθούν όλα εκείνα τα στοιχεία, που δημιουργούν κλονισμό και κίνδυνο μεταβολής της σημερινής βασικής εκμεταλλευτικής σχέσης.
Στην πολιτική απειλή του εργατικού κινήματος και της κοινωνικής επανάστασης ο φασισμός απαντά με συντριβή των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, κατάργηση του δικαιώματος της ελεύθερης οργάνωσης, έκφρασης, σκέψης και φυσικά του δικαιώματος του λαού να επιβάλει τη θέληση του.
Στο επίπεδο της φασιστικής ιδεολογίας, ο εθνικισμός και η ‘’ενιαία εθνότητα, χωρίς κόμματα και τάξεις’’, είναι το αναγκαίο επίστρωμα για την ουτοπία της κατάργησης της ταξικής πάλης, για την δικαιολόγηση της διάλυσης των εργατικών οργανώσεων και των επαναστατικών (αλλά και όλων, πλην φασιστικού) κομμάτων. Ο φυλετικός ρατσισμός είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του αστικού εθνικισμού για να λυθεί τεχνητά η αντίφαση μεταξύ των χωριστών εθνικισμών και να δικαιολογηθεί στη βάση της ανωτερότητας κάποιας ράτσας/φυλής/έθνους, το δικαίωμα να συντρίψει άλλα.
Η προσφυγή των φασιστών στα γνωστά μας και από την απριλιανή δικτατορία 1967-1973 στο τρίπτυχο ‘’πατρίς-θρησκεία-οικογένεια’’, αντανακλά την αναζήτηση ενός συνεκτικού κοσμοθεωρητικού οράματος με μια εξωιστορική επιστροφή στο παρελθόν, πίσω και από την αστική επανάσταση και τον διαφωτισμό. Η αρχαιοπρέπεια και αρχαιολατρεία (και μάλιστα στην σπαρτιατική πολεμική εκδοχή) είναι μια κλασσική έκφραση αυτών των φαντασιώσεων
Ο φασισμός ενάντια στον κομμουνισμό
Ειδικά μετά την κατάρρευση του 1989 στην Ανατολική Ευρώπη, στο πλαίσιο του λεγόμενου ‘’ιστορικού αναθεωρητισμού’’, επιχειρείται από τους αστούς ιδεολόγους η ταύτιση φασισμού και κομμουνισμού, ως ιδεολογιών νομιμοποίησης των «ολοκληρωτικών καθεστώτων».
Είναι μια τοποθέτηση αντιϊστορική.
Αξιοποιεί ωστόσο μορφολογικές ομοιότητες που σκόπιμα επινόησε ο φασισμός στα οργανωτικά και θεωρητικά του σχήματα, ως στοιχείο της πειθούς του (μαζί με τη βία φυσικά).
Εκμεταλλεύεται την αποτυχία της σοβιετικής επανάστασης, να κινηθεί στην οικοδόμηση αταξικής κομμουνιστικής κοινωνίας με ελευθερία για το λαό και την επικράτηση εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων σε όλη την ανατολική Ευρώπη.
Παρ’ όλα αυτά, η ουσία δεν αλλάζει.
Ο φασισμός ήταν και είναι η ακραία επιθετική απάντηση της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων στον κομμουνισμό και το εργατικό κίνημα. Συντρίφτηκε κυρίως χάρη στη Σοβιετική Ένωση και τον κόκκινο στρατό των εργατών και αγροτών.
Ο Δημήτρης Γληνός, στο υπέροχο έργο του «Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - Η φασιστική ιδεολογία- Οι μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης», συνοψίζει εξαιρετικά εύστοχα με την γνωστή δημοτική γλώσσα του:
‘’Ο φασισμός είνε η βασική άρνηση της δημοκρατίας, ο σοσιαλισμός είνε η ολοκλήρωση της δημοκρατίας, η μετάβαση από τη φαινομενική αστική δημοκρατία στην ουσιαστική σοσιαλιστική δημοκρατία, που έχει για προϋπόθεσή της την οικονομική δημοκρατία’’.
Και ο μεγάλος διανοητής, προεκτείνοντας τη σκέψη του στο φιλοσοφικό επίπεδο, συμπληρώνει:
‘’Ο φασισμός είνε η δέσμευση του ανθρώπινου, για να διατηρηθεί η εκμετάλλεψη του υλικού,ο σοσιαλισμός είνε η ρύθμιση του υλικού για να απολυτρωθεί το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο’’.
Παναγιώτης Μαυροειδής
*προσθεση yiok-yiok
Υ.Γ Στην Ελληνική Χαλυβουργία Α.Ε. δουλεύουν Έλληνες εργάτες και όχι μετανάστες... Άρα γιατί η χρυσή αυγή δεν τους στηρίζει όπως τόσα χρόνια τσίριζε πως είναι με τον Έλληνα εργάτη;;;;; Μάλλον επειδή είναι με τους Έλληνες εργοδότες και όχι με τους Έλληνες εργάτες...
Αναδημοσίευση από REDFLYPLANET.BLOGSPOT.COM
.
Είναι αλήθεια ότι ο καπιταλισμός προσαρμόζει το κάθε τι στα μέτρα του. Σε οτιδήποτε δεν στρέφεται εναντίον του, απλά του βάζει μια ταμπέλα κι ένα ελκτικό περιτύλιγμα και το πουλάει. Το κακό με όλα αυτά τα κινήματα είναι ότι, παρόλες τις αρχικά αγνές προθέσεις (σε πολλές των περιπτώσεων), υποβάθμισαν την πολιτική και προσπάθησαν να ανεξαρτητοποιηθούν από αυτή, θεωρώντας την βαρίδι δίχως νόημα. Επίσης μια άλλη αδυναμία τέτοιων κινημάτων είναι το τοπικό επίπεδο σκέψης και δράσης τους. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ ιδιαίτερα με την μαζική παραγωγή. Όμως πόλεις των 10 εκ. δεν θρέφονται με χωράφια 20 στρεμμάτων, ούτε με ευχές για αποκέντρωση. Έτσι, πολλές φορές αντί να γίνουν προπλάσματα μιας νέας κοινωνίας (με τα οποία προσωπικά δεν έχω πρόβλημα), γίνονται πολλές φορές και άθελά τους εργαστήρια πειραματισμού του συστήματος, μετασχηματίζοντας την βιώσιμη ανάπτυξη σε βιώσιμα...κέρδη.Η απολίτικη και περιορισμένη χρονικά και τοπικά σκέψη δεν καταφέρνει δυστυχώς τίποτε άλλο από το να ανοίγει νέους τομείς κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Η δυστυχία και η αλλοτρίωση παραμένει και ίσως και να αυξάνεται όταν κάποια στιγμή το κεφάλαιο αποφασίσει να εντάξει τέτοιες κινήσεις στις δοσμένες παραγωγικές σχέσεις. Αν λοιπόν έχουν κάποιο νόημα όλα αυτά είναι , αυτό είναι μόνο όταν αποφασίζουν να πολιτικοποιηθούν και να ενωθούν με ένα γενικότερο αντισυστημικό αγώνα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον αγώνα: Θα πρέπει να είναι έτοιμος να εντάξει ενδιαφέρουσες κινήσεις κάτω από τα λάβαρά του.