Τα μπλογκς και οι "παρθένες" της δημοσιογραφίας

Του Κώστα Πλιάκου*

Θέλω να ξεκαθαρίσω κατ' αρχάς, ότι το στιλ της δημοσιογραφίας που έκανε ο Σωκράτης Γκιόλιας δεν με εκφράζει. Σερφάρω συχνά πυκνά στο Τρωκτικό και παρόμοιες ιστοσελίδες λόγω περιέργειας, επαγγελματικής διαστροφής ή πείτε το όπως θέλετε και πραγματικά ελάχιστες φορές πιάνω τον εαυτό μου να συμφωνεί με την αισθητική, την άποψή τους περί δημοσιογραφίας και τις γνώμες που εκφράζουν.
Το τραγικό συμβάν της Δευτέρας επανέφερε, περιέργως, (λες και η δολοφονία του Γκιόλια σχετίζεται με τη δράση του στην μπλογκόσφαιρα) στη δημόσια σφαίρα το θέμα των μπλογκς και του (ανύπαρκτου) προς το παρόν νομικού πλαισίου το οποίο θα πρέπει να τα δεσμεύει.
Διάφοροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ή τουλάχιστον θεωρούντες εαυτούς ως τέτοιους, ξεσπάθωσαν για την ανυπαρξία νομικού πλαισίου την ασυλία που δίνει η ανωνυμία, τα συμφέροντα που μπορεί να κρύβονται κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Το νέο τοπίο που έχει διαμορφωθεί στα μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών παρουσιάζει πραγματικά ενδιαφέρον. Διαπιστώνουμε μια νέα μορφή δημοσιογραφίας, (εγώ επιμένω να την αποκαλώ έτσι), που έχει δώσει φρεσκάδα στην ενημέρωση, αλλά και που έχει προκαλέσει παρενέργειες για τις οποίες όμως ο ίδιος ο χώρος μας έχει ευθύνες. Εμείς των συμβατικών μέσων λειτουργήσαμε για χρόνια μέσα σε ένα κρατικοδίαιτο σύστημα μέσων ενημέρωσης, κάποιοι επωφελήθηκαν από αυτό, κάποιοι άλλοι απλώς έβγαλαν μεροκάματο και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να το υπερασπιζόμαστε για την ακεραιότητά του. Σαν άλλοι Φρανκενστάιν συμβάλαμε με τη σιωπή μας στη γέννηση ενός «τέρατος» που τώρα το κατηγορούμε ότι αλλοιώνει τη «δημοσιογραφία μας».
Κατηγορούν κάποιοι τα μπλογκς ότι διαπλέκονται , εκβιάζουν, φοροδιαφεύγουν κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Δηλαδή η διαπλοκή και ο εκβιασμός είναι φαινόμενα που αγγίζουν αποκλειστικά τα μπλογκς; Πείτε το στον πρώτο που θα συναντήσετε στο δρόμο και θα βάλει τα γέλια. Η λογοκρισία δεν γίνεται μόνο με αυτό που αποκρύπτεις αλλά και με αυτό που επιλέγεις να προβάλεις και πώς θα το προβάλεις και ο νοών νοείτω.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε περάσει σε μια εποχή, στην οποία το νέο Μέσο (το Διαδίκτυο) έχει σπάσει τα στεγανά της ενημέρωσης και ο πολίτης έχει πάψει πλέον να κάθεται στον καναπέ του και μόνο να ακούει. Φτιάξτε αυστηρό νομικό πλαίσιο, κλείστε μπλογκς και την άλλη μέρα θα ξεφυτρώσουν αλλά τόσα. Ξανακλείστε τα και την άλλη μέρα θα έχετε τα διπλάσια. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η νέα δημοσιογραφία βρίσκεται ακόμη υπό διαμόρφωση και ότι ο μόνος τρόπος να διορθωθούν τα κακώς κείμενα είναι η αυτορύθμιση του ίδιου του νέου Μέσου που θα ανταγωνίζεται με τα «παραδοσιακά», στην ποιότητα και την αξιοπιστία, αξίες στις οποίες και αυτά οφείλουν να επανέλθουν. Δώστε του λίγο χρόνο.

Ο Κώστας Πλιάκος ήταν συμφοιτητής μου στη Πάτρα και πάντα ξεχώριζε για το ήθος του. Τα λόγια του λίγα και σταράτα, λειτουργούσαν σαν κατακλείδα στις συνελεύσεις των καταλήψεων. Αργότερα μάθαμε ότι έπιασε δουλειά σε εφημερίδες του κέντρου. Η ματιά του πάντα έμεινε διεισδυτική και τίμια. Τα χρόνια των αγώνων δεν πήγαν χαμένα.

ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

Εκρηκτικό αδιέξοδο για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες

Χιλιάδες λαϊκές, εργατικές οικογένειες, νέα ζευγάρια βρίσκονται μπροστά σε ένα εκρηκτικό αδιέξοδο. Η ζωή τους έχει δυσκολέψει και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα, όταν θα βιώνουν στο πετσί τους τις τραγικές επιπτώσεις του μνημονίου. Δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, τη δόση του στεγαστικού δανείου, δεν έχουν τη δυνατότητα να φύγουν για διακοπές λίγων ημερών, δεν ξέρουν αν θα μπορούν να ψωνίσουν τα απαραίτητα για να ζήσει η οικογένειά τους. Το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας έχει μειωθεί δραστικά. Αυτό έχει επιπτώσεις και σε ένα άλλο μεγάλο ζήτημα, τον εργάτη πατέρα και την εργάτρια μάνα. Αν θα μπορέσουν δηλαδή να στείλουν το παιδί τους σε κάποιον παιδικό σταθμό.

Τα δεδομένα είναι τα εξής:

1. Εχει αυξηθεί κατακόρυφα (σε πολλές περιπτώσεις έχει τετραπλασιαστεί) ο αριθμός των αιτήσεων σε δημοτικούς βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί γονείς, που είχαν την οικονομική δυνατότητα τα προηγούμενα χρόνια να στείλουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σταθμό, φέτος δεν μπορούν λόγω οικονομικών δυσκολιών.

2. Πολλοί δήμοι κλείνουν τους σταθμούς επικαλούμενοι το κόστος λειτουργίας τους. Ακόμα χειρότερα, πολλοί σταθμοί σταματούν τη λειτουργία των βρεφικών τμημάτων για τον ίδιο λόγο. Τα βρεφικά τμήματα αποτελούν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη για μια οικογένεια, καθώς άλλη, εξειδικευμένη μέριμνα χρειάζεται ένα βρέφος μερικών μηνών (με πραγματικά κατάλληλη να το προσέξει μια εκπαιδευμένη εργαζόμενη), και άλλο πράγμα η λύση ανάγκης που πιθανά αναζητηθεί μέσα στην οικογένεια.

3. Μόνο ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε μέσα στον τελευταίο μήνα το κλείσιμο οκτώ παιδικών σταθμών τους τελευταίους δυο μήνες με δικαιολογία την ακαταλληλότητα των ενοικιαζόμενων χώρων. Ομως δεν έλαβε κανένα μέτρο για τη δημιουργία νέων, κατάλληλων υποδομών. Τώρα, τα παιδιά που φιλοξενούνταν εκεί, θα μοιραστούν και θα στοιβαχτούν στις εναπομείνασες ήδη υπερπλήρεις αίθουσες.

4. Πολλοί εργαζόμενοι (εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό) χάνει τη δουλειά του, αφού δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις εξαιτίας της νομοθεσίας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Σε πολλές περιπτώσεις το προσωπικό που είναι συμβασιούχοι φτάνει ακόμα και το 60 ή 70% του συνολικού προσωπικού. Το παραπάνω σημαίνει πρακτικά ότι σε αρκετούς παιδικούς σταθμούς θα μπει «λουκέτο». Στους ιδιωτικούς σταθμούς οι απολύσεις και η μείωση των ωρών και ημερών δουλειάς, που επιβάλλουν οι ιδιοκτήτες στους εργαζόμενους, γίνονται στο όνομα της μείωσης του κόστους.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση ιδιοκτήτριας παιδικού σταθμού στη Νέα Φιλαδέλφεια, που τις προηγούμενες μέρες κάλεσε εγγράφως τους τέσσερις παιδαγωγούς που εργάζονται στον παιδικό σταθμό σε διαβούλευση με πρόταση για εκ περιτροπής εργασία μια μέρα τη βδομάδα!

Εκρηκτική κατάσταση

Ας δούμε ορισμένα μόνο παραδείγματα:

• Μόνο στο 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων οι αιτήσεις που κατατέθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες έφτασαν τις 1.433, όταν οι περσινές ήταν 1.044 με δυνατότητα φιλοξενίας να φτάνει μόλις τα 886 παιδιά. Συνολικά στο Δήμο Αθηναίων πέρυσι 3.000 παιδιά έμειναν εκτός παιδικών σταθμών. Προσθέστε εδώ τις χιλιάδες γονέων που για τους όποιους λόγους δεν μπήκαν καν στον κόπο να υποβάλουν αίτηση, θεωρώντας την απόρριψη δεδομένη.
• Στο Δήμο Χαλανδρίου όπου μέχρι πριν λίγες ημέρες οι αιτήσεις είχαν φτάσει τις 1.100, ενώ πέρσι είχαν φιλοξενηθεί 850 νήπια και βρέφη.
• Στο Δήμο Κηφισιάς μόνο σε ένα σταθμό, ο αριθμός των αιτήσεων έχει τετραπλασιαστεί.

Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση σε περιοχές όπως: Αιγάλεω, Περιστέρι, Καματερό, Ελευσίνα κλπ.

Η κατάργηση τμημάτων έχει να κάνει και με τις ελλείψεις σε προσωπικό. Εργαζόμενοι που δούλευαν με συμβάσεις (σ.σ. σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων) απολύθηκαν ή απολύονται. Ενδεικτικά μόνο στο Δήμο Αθηναίων 532 υπάλληλοι εργάζονται με το απαράδεκτο καθεστώς των συμβάσεων έργου που λήγουν σταδιακά ως το Γενάρη. Συν τις συνταξιοδοτήσεις, οι αιτήσεις για τις οποίες αυξήθηκαν κατακόρυφα ελέω νέου ασφαλιστικού. Αυτό οδηγεί τις διευθύντριες να υπολογίζουν από τώρα είτε μείωση παιδαγωγών σε κάθε τμήμα (από δύο, μία), είτε σύμπτυξη τμημάτων. Στο Χαλάνδρι ανακοινώνουν ότι θα αναστείλουν τη λειτουργία παιδικών σταθμών, γιατί λήγουν οι συμβάσεις των συμβασιούχων.

Δυσβάσταχτες αυξήσεις στα τροφεία

Επιπρόσθετα, η δραστική μείωση του λαϊκού εισοδήματος καθιστά απαγορευτικό για τις λαϊκές οικογένειες να πληρώσουν τα τροφεία όχι μόνο των πανάκριβων ιδιωτικών σταθμών, αλλά και των δημοτικών. Ηδη τα ποσά που ζητούσαν οι προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ/ΝΔ μα και ΣΥΝ διοικήσεις για τη σχολική χρονιά 2009-2010 ήταν δυσβάσταχτα. Π.χ. ως 150 ευρώ μηνιαίως στο Δήμο Πειραιά και την Καλλιθέα, ως 160 στο Μαρούσι, ως 100 στην Καισαριανή, ως 90 στην Πετρούπολη, ως 120 στην Αθήνα, και 1.540 ευρώ ετησίως στη Θεσσαλονίκη.

Και επίκεινται νέες αυξήσεις. Χαρακτηριστική η περίπτωση του σταθμού «Αργέντειος Παιδική Στέγη» που λειτουργεί στο Θησείο από το ΝΠΙΔ «Η Παιδική Στέγη». Η χρηματοδότησή του γινόταν από το ΙΚΑ, το υπουργείο Υγείας και συμμετοχή των γονέων. Εως τη χρονιά που τέλειωσε, το ΙΚΑ κατέβαλε το μεγαλύτερο μέρος των τροφείων ανά παιδί και οι ασφαλισμένοι γονείς συμπλήρωναν άλλα 100 ευρώ. Φέτος, φαίνεται ότι ΙΚΑ και υπουργείο δε δεσμεύονται για νέα επιχορήγηση. Ετσι οι γονείς ενημερώθηκαν εγγράφως από το ΔΣ ότι για τη σχολική χρονιά 2010-2011 τα μηνιαία τροφεία θα αυξηθούν στα 135 ευρώ για τις μητέρες που έχουν ασφάλεια ΙΚΑ και στα 330 για τις υπόλοιπες. Ποσό κυριολεκτικά εξωφρενικό εν μέσω νέας αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.

Στα παραπάνω και ως απότοκο των ελλείψεων σε χρηματοδότηση, μέσα, προσωπικό, αλλά και της κατεύθυνσης (πολιτικής και δήθεν παιδαγωγικής) που δίνεται, προσθέστε το περιεχόμενο της προσχολικής αγωγής που παρέχεται γενικά στους σταθμούς και υπολείπεται αυτού που θα έπρεπε να είναι. Κρισιμότατο ζήτημα εφόσον τα παιδιά ξεκινούν να κοινωνικοποιούνται ακριβώς από αυτές τις ευαίσθητες ηλικίες και εκεί πρέπει να δοθεί η μέγιστη δυνατή προσοχή.

Ολα αυτά τα ζητήματα, η ανάγκη των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους για δωρεάν και υψηλής ποιότητας προσχολική αγωγή μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο μέσα από την ανυποχώρητη πάλη για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή, ως υποχρέωση και αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Δεν μπορεί η λειτουργία, το πρόγραμμα να ανατίθεται στον κάθε δήμο χωριστά (σπάζοντας το ενιαίο της εκπαιδευτικής διαδικασίας - όπως επιχειρείται να γίνει σήμερα με τον «Καλλικράτη» και στα σχολεία), ανάλογα με τα πιστεύω κάθε διοίκησης ή τις οικονομικές δυνατότητες των κατοίκων κάθε περιοχής. Αρα, κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί με κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα. Με αγώνα για κατάργηση των τροφείων, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εργαζομένων, μαζικές προσλήψεις προσωπικού και άνοιγμα νέων παιδικών σταθμών κατά προτεραιότητα στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές.

Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.

.