Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε θα λυθούν αν υπάρξει «αριστερή» κυβέρνηση ή αν ο εργαζόμενος λαός πάρει στα χέρια του όλη την εξουσία;

Η Αλέκα Παπαρήγα είπε : " Το λαό δεν τον βλέπουμε σαν ψηφοφόρο και χειροκροτητή. Είναι πρωταγωνιστής, αυτός θα ανατρέψει αποφάσεις, θα ανατρέψει το ίδιο το πολιτικό σύστημα με τη συνειδητή επιλογή του."

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ μιας «αριστερής» κυβέρνησης, που οραματίζεται ο ΣΥΝ και η ΔΗΜΑΡ, και της λαϊκής εξουσίας που προπαγανδίζει το ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές δεν συνιστούν στον εργαζόμενο λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του σε μεσσίες.  Τους συνιστά να οργανώσουν τη συλλογική τους ταυτότητα (ταξική συνείδηση) και να προχωρήσουν σε συλλογικό αγώνα (ταξική πάλη), ενάντια στο Κεφάλαιο και το Κράτος του. Να κατακτήσουν τη λαϊκή εξουσία.

Οι πολιτικές διαφορές και εκτιμήσεις είναι μεγάλες.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.

Ενδιάμεση λύση, σοσιαλδημοκρατική ή ανθρώπινος καπιταλισμός δεν υπάρχει. Το παγκόσμιο μεγάλο κεφάλαιο, το ευρωπαϊκό και το ντόπιο, τα θέλουν όλα.

Είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή της πρώτης προσπάθειας σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ο καπιταλισμός, κυρίαρχος στον πλανήτη (εκτός λίγων εξαιρέσεων), δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο στους λαούς. Τους θέλει υποταγμένους, να ζουν και να δουλεύουν σε συνθήκες 19^ου αιώνα, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και χωρίς αξιοπρέπεια. Κι ενώ οι λαοί τα χάνουν όλα, κάποιες πολιτικές δυνάμεις συνεχίζουν να σκέφτονται και να πράττουν εις βάρος των λαών, εξαπατώντας τους με λύσεις ψεύτικες και παραπλανητικές, όπως αυτή περί «αριστερής» κυβέρνησης.

Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες της οικονομικής κρίσης;

 Πρωτίστως είναι η ύπαρξη και λειτουργία ενός οικονομικού συστήματος που στηρίζεται στη κερδοσκοπία και δεν εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες. Ενός συστήματος που νομοτελειακά αναπαράγει τις κρίσεις του, σαρώνοντας με πολέμους, φτώχεια και υποτέλεια την τάξη που παράγει τον πλούτο.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, η λυκοσυμμαχία αυτή των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, καθόριζε όλα τα χρόνια την οικονομική μας πολιτική και τις κυβερνήσεις που εκτελούσαν πιστά τις ντιρεκτίβες της. Επομένως, για να δοθούν οι σωστές και καθαρές λύσεις πρέπει να δούμε τις πραγματικές αιτίες της οικονομικής κρίσης. Όταν πολεμάμε πρέπει να έχουμε εντοπίσει ποιοι είναι οι εχθροί.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ  και η ΔΗΜΑΡ, θεωρούν πως η χώρα μας πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να συνεχίσει δηλαδή να εφαρμόζει την ίδια πολιτική που μας έφερε εδώ και πως ο καπιταλισμός είναι ένα θεμιτό σύστημα που μπορούμε να κάνουμε καλύτερο. Δηλαδή μπορούμε να βασιζόμαστε στο κέρδος, στη θεοποίηση του χρήματος, στην ιδιοτέλεια, αλλά μπορούμε να έχουμε και κοινωνικό κράτος και δημόσια παιδεία και υγεία και στο επίκεντρο της οικονομίας να είναι οι ανάγκες των ανθρώπων. Δυστυχώς για αυτούς τα ίδια τα γεγονότα και οι αποφάσεις των κυβερνήσεων, τους διαψεύδουν. Γιατί οι σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ και άλλων «αριστερών» πολιτικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη, αποδείχτηκαν οι φανατικότεροι εκφραστές του κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις τους, τρέφουν τόσα χρόνια και υπηρετούν το κεφάλαιο, τον καπιταλισμό.

Τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε λίγους και 'εκλεκτούς' και τα κέρδη πηγαίνουν σ' αυτούς που ακριβώς κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Και όσο τα μέσα παραγωγής παραμένουν στα χέρια λίγων και δεν ανήκουν στον λαό, που παράγει όλο το πλούτο, καμιά μα καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή.

Ιδού λοιπόν...

Θέλουμε να διαιωνίσουμε αυτό το απάνθρωπο σύστημα ή θέλουμε να το ανατρέψουμε και να κοινωνικοποιήσουμε τα μέσα παραγωγής, να χτίσουμε από την αρχή την οικονομία μας, με ισότιμες διεθνείς σχέσεις, με ανεξαρτησία από ξένα κέντρα αποφάσεων και υπέρ του εργαζόμενου λαού;

Αυτό θα έπρεπε να είναι το κεντρικό θέμα και όχι αν το αποτέλεσμα των εκλογών θα φέρει μια «αριστερή» κυβέρνηση στην υπηρεσία των καπιταλιστών.

Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που δήθεν «αριστεροί» ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και με την τακτική τους, ευνοούν τη διάσπαση του λαϊκού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας, όπως και την άμβλυνση της ταξικής συνείδησης.

Το δίλλημα που οι κομμουνιστές σε καλούν να πάρεις θέση, δεν είναι εκβιαστικό αλλά πολιτικό.

Τέλος πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες ... 

 Μαν. Κ. - Βασ. Χ.

Αλίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν… τον τόπο τους.

 Ο Αποστόλης της "Ελληνοφρένειας" σε ένα κείμενο για τον επανακαθορισμό της ταυτότητάς μας

Αλίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν… τον τόπο τους. [19-04-2012]  

Όσοι έκτισαν αυτόν τον τόπο με τούβλα που κουβάλησαν τα χέρια τους, με αξίες που βρήκαν από τους προγόνους  τους, με ιδέες, ήθη, έθιμα και κάλλος, αποχωρούν. Μήπως αυτός ο τόπος, όπως έγινε δεν τους χωρούσε πια; Και τι έμεινε πίσω, πέρα απ το ανεκτίμητο έργο τους; Μια γένια που γκρέμισε τα τούβλα, ξερίζωσε τα δέντρα και τις αξίες του λαού. Μια γενιά που κατεδάφισε ελπίδες, όνειρα και κατακτήσεις. Μια γενιά που έχτισε πολυώροφα εκτρώματα με τέντες πράσινες και πορτοκαλί  που κρύβουν τον ήλιο. Πώς να ονειρευτείς όταν δεν βλέπεις ουρανό;
Η πλατεία του κέντρου έπαψε να ναι στρόγγυλη, ο καφές σταμάτησε να ναι ελληνικός, το τραμ δεν είναι πια ανοιχτό και οι πόρτες μας είναι κλειστές και τριπλοκλειδωμένες, όπως και οι αλήθειες μας. Μας βόλεψαν οι έτοιμες αλήθειες που υιοθετήσαμε και αργά καταλάβαμε πως ήταν ψέματα. Ανοιγόμαστε ελάχιστα και μόνο όταν αισθανόμαστε ασφαλές το περιβάλλον, εκφραζόμαστε φτωχά, δημιουργούμε τίποτα.
Πονηρέψαμε και χάσαμε την αθωότητα της ψυχής και των συναισθημάτων μας. Η αισθητική μας χάλασε. Θυμάται κανείς τι μας άφησαν οι ποιητές; Πόση βενζίνη, για να ξανασηκωθεί ένας λαός στο πόδια του, μπορεί να του δώσει το έργο του Ρίτσου που γράφτηκε πριν τόσα χρόνια, θα πει κάποιος.  Ανεξάντλητη. Αρκεί να το διαβάσει και να νιώσει την αγνότητα με την οποία γράφτηκε. Κι όμως, υπάρχουν και πράγματα που δεν έχουν ίχνος πονηριάς μέσα τους και για καλή μας τύχη κάποιοι μας τα άφησαν κληρονομιά. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε την αποδοχή της όμως;
Ποιός έχει να απαντήσει σ αυτούς τους στίχους, που βγήκαν απ τη γάργαρη φωνή του Ξυλούρη κάποτε; ‘’Αγρίμια κι αγριμάκια μου, λάφια μου μερωμένα, πέστε μου πού'ναι οι τόποι σας, πού'ναι τα χειμαδιά σας;’’. Ξεσυγγενέψαμε και αγριέψαμε. Όμως, όσο κι αν δείχνει τα δόντια του το πρόβατο, το Πάσχα αρνί θα φαγωθεί.
Θυμάται κανείς τις μελωδίες των παιδικών του χρόνων; Το Πάσχα δεν είχαμε σιντί-πλέιερ και σιντί από εφημερίδες κι όμως γλέντι γινότανε. Τραγουδούσαμε όλοι και οι φωνές ακούγονταν σαν μια. Και χωρίς παραφωνία. Τραγούδι λέγαμε ριζίτικο γιατί δεν ξεχνούσαμε τις ρίζες μας, τραγούδι λέγαμε αληθινό γιατί είχαμε αλήθεια και ποτέ δεν ξεχνιόμασταν. Πατάγαμε χορό που δεν είχε σταματημό. Χορό λαϊκό γιατί τότε ήμασταν λαός, χορό παραδοσιακό γιατί είχαμε παράδοση, χορό νησιωτικό γιατί μας ξύπναγε η αλμύρα απ τα νερά μας. Ποτέ δε χάναμε τα βήματα, όχι στο χορό, εκεί ήταν δεδομένο ότι δε θα τα χάσουμε και το κεφάλι κοιτούσε πάντα ψηλά δεν έψαχνε τα βήματα, τα πόδια τρέχαν μόνα τους και ρυθμικά. Γελάγαμε.
Δε χάναμε τα βήματα ούτε μετά, που χε τελειώσει ο συρτός. Ξέραμε που πατάμε. Γιατί είχαμε σταθερές, δε ψάχναμε τις ευκολίες. Κι όμως, ήρθαν οι ευκολίες και τα ψέματα και μας βρήκαν. Μας βρήκαν τα μεγάλα λόγια, οι υπεύθυνες υποσχέσεις από τα υπεύθυνα στόματα, οι φλούδες (και όχι φρούδες) ελπίδες που τις πατήσαμε με επιτυχία.
Κι ύστερα ήρθαν κι οι ‘’θεοί’’ που τρύπωσαν στα σπίτια μας μέσα από ένα κουτί. Τόσο ύπουλα. Χαμπάρι δεν πήραμε. Θεοποιήσαμε το σκουπίδι και το τίποτα. Την κατάντια του ο λαός δεν αρκεί να την καταλαβαίνει όταν φτάνει να ζει με 400ευρώ. Κατάντια είναι που πάψαμε να μας εμπνέουν Σεφέρηδες και προσπαθήσαμε να μιμηθούμε μικρούτσικους. Αντιγράψαμε όλοι τους χειρότερους εαυτούς μας και αναπαράγαμε την αηδία.
Και το χειρότερο; Όλο αυτό μας φαίνεται φυσιολογικό. Περνάει απαρατήρητο στην κάθε μέρα μας. Κι είχε δίκιο σε αυτό που είχε πει κάποτε ο Χατζιδάκις σε μια από τις εκπομπές του στο τρίτο πρόγραμμα, ‘’Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει’’. Κι εμείς έχουμε πάψει να το φοβόμαστε από καιρό. Δε μας τρομάζει το κιτς, δε μας αηδιάζει το σάπιο, δε μας κουφαίνει η παραφωνία. Είμαστε τόσο μάγκας λαός που έχουμε κάνει κι ένα βήμα παραπέρα. Επικροτούμε και υπέρ-προβάλουμε την ασχήμια. Γίναμε η παραφωνία.
Φύγαν πολλοί τον τελευταίο καιρό, φύγαν όμως ήσυχα και με αξιοπρέπεια. Γιατί; Γιατί έζησαν ήσυχα και με αξιοπρέπεια. Εμείς θα φύγουμε σκλαβωμένοι αναξιοπρεπείς αφήνοντας πίσω τη βροντερή μας σάπια ύπαρξη;
Αν η παράδοση μας πια, είναι να θάβουμε τον τόπο μας και τις ζωές μας, εμείς θα βυσσοδομήσουμε πάνω στην παράδοση. Σε τούτη τη γη που την πατούμε, όλοι μέσα ΔΕΝ θα μπούμε. Με το φόβο το γλεντάμε και χορεύουμε. Δεν ημερεύουμε. Αντρειεύουμε!
Ας ελπίσουμε λοιπόν, πολύ γρήγορα να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε απαντήσεις. Μέχρι τότε, την απάντηση στην ερώτηση του, θα τη δώσει ο ίδιος ο Ξυλούρης:
Γκρεμνά'ναι εμάς οι τόποι μας, λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού είναι τα γονικά μας.

Καλή επιστροφή… στα σπηλιαρακια του βουνού που ναι τα γονικά μας. Από κει θα ξεκινήσουμε.
Αποστόλης Μπ

Βυσσινοκηπιώτες - βυσσινοκηπιώτισες...

 

ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΙΩΤΕΣ - ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΙΩΤΙΣΕΣ
Σε αυτές τις εκλογές θα μετρηθεί πόσοι εργαζόμενοι αρχίζουμε να τραβάμε τη γραμμή αντιπαράθεσης με την εξουσία των μονοπωλίων. Πόσοι σκεφτόμαστε και επιθυμούμε να χτίσουμε σοσιαλισμό στη πατρίδα μας. Να χτίσουμε την λαϊκή εξουσία.

Ακόμα κι αν διαφωνούμε στο δρόμο που θα ακολουθήσουμε, στο ακριβές θεσμικό πλαίσιο και στις μορφές εξουσίας της νέας κοινωνίας, αυτά τα αφήνουμε προς επεξεργασία.

 Όμως ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να βάλουμε χωρίς περιστροφές το όραμα της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ο πιο ξεκάθαρος τρόπος για να γίνει αυτό είναι ψηφίζοντας ΚΚΕ κι όχι ψηφίζοντας κόμματα ή συμμαχίες που δεν μιλάν για σοσιαλιστική οικοδόμηση. Είναι κόμματα ακίνδυνα για το σύστημα κι επικίνδυνα για νέες αυταπάτες, για νέες απογοητεύσεις και για μια νέα ήττα της εργατικής τάξης.Εμείς πάμε για νίκη. Πάμε να καταπλήξουμε το κόσμο ακόμα μια φορά από την Ελλάδα.

ΚΚΕ! Κάθε ψήφος εδώ πιάνει τόπο άμεσα. Κάθε παράταση της βαρβαρότητας έχει μόνο κι άλλη βαρβαρότητα να φέρει

Εξαρχής το ΚΚΕ τόνισε ότι πίσω από τα περί «κρίσης χρέους» βρίσκεται η επιδίωξη των καπιταλιστών να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση, μειώνοντας ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εργατών.

Τώρα που τέλειωσαν - αν τέλειωσαν - οι αναφορές στο «σπάταλο δημόσιο τομέα», τα στοιχεία μαρτυρούν πως αυτοί που έχουν πάθει το μεγάλο στραπάτσο, είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και ειδικά οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας. Στα τέσσερα χρόνια από τη διαπίστωση της κρίσης το μεγάλο κεφάλαιο έχει βγάλει τρελά κέρδη μόνο και μόνο από τη διαρκή μείωση των μισθών. Παράλληλα έχει επενδύσει σε τρελά κέρδη από την από δω και πέρα εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, αφού η εργατική τάξη ακόμα και στην περίπτωση καπιταλιστικής ανάκαμψης θα βρίσκεται με τουλάχιστον 40% κάτω τους μισθούς κι ακόμα χειρότερα με καταργημένο διά παντός το 5ήμερο - 40ωρο που είχε κατακτήσει για να εξασφαλίζει στοιχειώδη αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Είναι αυτά κριτήριο ψήφου; Είναι, λέμε. Κι ακόμα περισσότερο είναι κριτήριο ψήφου αυτά που έρχονται και για τα οποία δε γίνεται κουβέντα στα κανάλια. Η 14η του Μάη είναι μια ημερομηνία που επίσης έχει εντοπιστεί έγκαιρα από το ΚΚΕ. Είναι η ημερομηνία με την οποία μπαίνει ταφόπλακα (με σφραγίδα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Το ειδικό στοιχείο της είναι η μία βδομάδα μετά τις εκλογές. Οι άνθρωποι θα έχουν ψηφίσει πρώτα και μετά θα πάθουν της ψυχής τους τον τάραχο...

***

Μέχρι τότε το εκλογικό σώμα καλείται να πάει στις εκλογές με τη βεβαιότητα ότι οι κακοί κατατροπώθηκαν (η υπόθεση Τσοχατζόπουλου μετέτρεψε σε σχεδόν μονοθεματικά τα χτεσινά δελτία) κι ότι τώρα πια η χώρα πρέπει να αφεθεί να επουλώσει τις πληγές της. Πώς; Με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ ή και τους δυο μαζί ή με παραλλαγές της σύμπραξης του ενός με κάποιους από τους ήδη πρόθυμους ή άλλους που σήμερα παριστάνουν τα κοκόρια, αλλά ήδη έχουν ορίσει μέχρι πού πάει το κακάρισμα: Ολους αυτούς που ήδη χειροκροτούν την ΕΕ και η οποία «αλλάζει σελίδα», όπως οι ίδιοι προβλέπουν, βαφτίζοντας «αλλαγή σελίδας» την επαναφορά των σοσιαλδημοκρατών, για να συνεχίσουν από κει που σταμάτησαν οι νεοφιλελεύθεροι.
Η επαναφορά της σοσιαλδημοκρατίας (ακόμα και με παραλλαγές στήριξης τύπου Μελανσόν στη Γαλλία) ως λύση, είναι ένδειξη του αδιεξόδου στο σύστημα, που ενώ έχει ανάγκη τη βαρβαρότητα, τη μασκαρεύει για να την πλασάρει ως λύση. Οι πυκνές αναφορές αστών αναλυτών στον Μαρξ (για να πάνε από αυτόν στον Κέινς, δηλαδή για να πείσουν ότι σηκώνει ανθρώπινη διαχείριση ο καπιταλισμός), δεν μπορούν να κρύψουν την αποσιώπηση του Λένιν (του δικαιώματος αλλά και της δυνατότητας, δηλαδή, της εργατικής τάξης να κάνει άλμα μπροστά, να βάλει στόχο να 'ναι δικά της και τα μέσα παραγωγής και η πολιτική εξουσία).

***

Πυκνώνουν οι τρομοκρατικές αναφορές ότι οι εργαζόμενοι έχουν να χάσουν κι άλλα αν δεν επιτρέψουν στα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ να κυβερνήσουν. Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στην πιθανότητα να προσθέσουν αλυσίδες στα δεσμά τους, αν επιτρέψουν στα κόμματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας να διατηρήσουν την εξουσία. Αντίθετα, η εργατική τάξη έχει να κερδίσει και μόνο να κερδίσει, αν ορθώσει ανάστημα, πλάι στο κόμμα της, το ΚΚΕ και μόνο. Το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι ήδη ξανά εδώ, όσο κι αν το ξορκίζουν διάφοροι.

***

Ολο και περισσότεροι αστοί αναλυτές ζητάνε από τους ανθρώπους να μην ψηφίσουν εν θερμώ. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν με κρύο κεφάλι. Μετράνε ένα προς ένα αυτά που χάσανε κι αυτά που θα χάσουν. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως αυτή η επιλογή δεν έχει κατασταλάξει ακόμα και σε θετική ψήφο για τα ίδια τα συμφέροντά τους, δηλαδή σε ψήφο στο ΚΚΕ, κινδυνεύει να σκορπίσει σε επιλογές - φερετζέ για τη σωτηρία του συστήματος.

***

Η κατάσταση είναι δύσκολη. Στο χέρι καθενός είναι να μην την κάνει δυσκολότερη. Σωστά λένε πως σ' αυτές τις εκλογές κανείς δεν μπορεί να δηλώσει την επόμενη μέρα «δεν ήξερα»...
Δύσκολη η επιλογή που προτείνει το ΚΚΕ, καθώς ζητά από τον καθένα να αποφασίσει και να αναλάβει ευθύνες. Να μην εξουσιοδοτήσει κανέναν να του λύσει πρόβλημα, αλλά να γίνει ο ίδιος μέρος της λύσης. Να οργανωθεί στο σωματείο, στην επιτροπή αγώνα, στη λαϊκή επιτροπή, να έχει ένα δυνατό ΚΚΕ και στη Βουλή, να συμμετάσχει στους αγώνες και, το κύριο, να σηκώσει κεφάλι μέσα στους χώρους δουλειάς. Αυτός που δεν ξέρει πια τι θα κάνει με το παιδί που το μέλλον του είναι μόνο η ανεργία, όλοι όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βλέπουν τοίχο ψηλό τα αδιέξοδα, έχουν δρόμο: με το ΚΚΕ! Κάθε ψήφος εδώ πιάνει τόπο άμεσα. Κάθε παράταση της βαρβαρότητας έχει μόνο κι άλλη βαρβαρότητα να φέρει. Κατά κάποιο τρόπο βρισκόμαστε ήδη στην επομένη των εκλογών, αυτό που μετράμε και στις κάλπες είναι η δύναμη πυρός που διαθέτουμε ως τάξη ενάντια σε τάξη.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΖΩΗ ΝΤΑΛΙΚΑ ΚΟΚΚΙΝΗ

Ξεδοντιάστε τη πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Δώστε δύναμη στους κομμουνιστές. Φέρτε τη Λαϊκή Εξουσία μια ώρα αρχύτερα.

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λασιθίου του ΚΚΕ ενημέρωσε τους εργαζόμενους, τους φτωχούς μικρομεσαίους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για το ψηφοδέλτιο που έχει καταλήξει για την περιοχή μας. Οι υποψήφιοι είναι:

• Καράμπελα Σταυρούλα Φαρμακοποιός. Μέλος της ομάδας γυναικών Σητείας της ΟΓΕ.
• Κοτσιφάκη Μαρία Συνταξιούχος Δημοσίου. Δημοτικός Σύμβουλος Ιεράπετρας εκλεγμένη με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Γραμματέας της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Ιεράπετρας.
• Πάγκαλος Γιώργος Συνταξιούχος χειριστής μηχανημάτων. Πρόεδρος της ένωσης συνταξιούχων ΙΚΑ Μεραμβέλλου
• Συμεωνίδης Συμεών Οικονομολόγος.Γραμματέας ΝΕ Λασιθίου του ΚΚΕ. Δημοτικός Σύμβουλος Σητείας εκλεγμένος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»

Και μην ξεχνάμε. Θα είναι η πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία του νησιού, που θα εκλεγεί κομμουνιστής βουλευτής. Ίσως μάλιστα και περισσότεροι από ένας, αφού εξαρτάται από το πόσο μεγάλη θα είναι η μούντζα που θα ρίξουν οι Κρητικοί στα κόμματα της αστικής εξουσίας και τα εξαπτέρυγά τους...

Να θυμίσουμε εδώ ότι καμιά ψήφος δεν πάει χαμένη, αφού οι ψήφοι από όλους τους νομούς της Κρήτης θα συγκεντρωθούν σε επίπεδο περιφέρειας, και θα κρίνουν το πόσοι κομμουνιστές θα εκλεγούν.

Το πάθος για τη Λευτεριά, για την οποία οι Κρητικοί κομμουνιστές έδωσαν ανυστερόβουλα το αίμα τους, είναι θαρρώ προάγγελος για ένα καλό αποτέλεσμα. 

Η αγάπη του λαού μας για την ελευθερία, δεν συνάδει με την υποταγή στα μονοπώλια.

Η ανυπότακτη φύση των Κρητικών, δεν σηκώνει προσβολή στην αξιοπρέπειά τους από κανένα χαρτογιακά των Βρυξελλών.

Η ντομπροσύνη τους κάνει να μη δέχονται μισόλογα και κούφιες υποσχέσεις.

Θυμούνται πολύ καλά οι πατριώτες μου, ποιος τους έλεγε την αλήθεια για τις επιδοτήσεις και τα αποτελέσματά τους, ποιοι τους προειδοποίησαν για την ερήμωση των χωριών και την απαξίωση της πραγματικής παραγωγής, ποιοι σήκωσαν κεφάλι σε λαοπλάνους βολευτές αποκαλύπτοντας το ρόλο τους που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των πλουτοκρατών.

Την ίδια στιγμή που οι κομμουνιστές τους έλεγαν αλήθειες για το εργασιακό μεσαίωνα που ερχόταν, οι "εκσυγχρονιστές" λωποδύτες, υπέγραφαν τη Λευκή Βίβλο που αλυσόδενε τους εργαζόμενους.

 Οι ίδιοι πολιτικοί απατεώνες προπαγάνδιζαν ότι η εργασία δεν ήταν σημαντική, αφού στο σύγχρονο κόσμο μετράει πιο πολύ η καλή χρηματιστηριακή πληροφορία, και η καταναλωτική συμπεριφορά.

 Δημιούργησαν έτσι και στη Κρήτη στρατούς ευνοούμενων ψηφοφόρων. Ανέχθηκαν και υπεράσπισαν εστίες εγκλήματος τις οποίες έλεγχαν και ενίοτε χρησιμοποιούσαν. Φτιάξανε σιωπηλούς υποτακτικούς που συνήθισαν να μην παράγουν, περιμένοντας την επιδότηση. 

Κάπως έτσι κατέστρεψαν το φιλοπρόοδο και φίλεργο χαραχτήρα του λαού μας, εισάγοντας πρότυπα τα οποία δεν είχαν σχέση με πραγματικές ανθρώπινες αξίες αλλά με ξενόφερτα καπιταλιστικά ήθη...

Στα χρόνια της βασιλείας τους, οι γαλαζοπράσινοι πολιτευτές και τα τσιράκια τους σε αυτοδιοίκηση, συνεταιριστικό κίνημα και συνδικάτα, αλλοίωσαν και δυσφήμισαν τα χαρακτηριστικά τού λαού μας. Η ειλικρίνεια γιουχαΐστηκε. Η αντρειά αντικαταστάθηκε από το τραμπουκισμό. Η συλλογική πολιτική, πολιτιστική και παραγωγική δραστηριότητα που έγραψε σελίδες δόξας στη Κρητική ιστορία, απαξιώθηκαν προκειμένου να περάσει το μοντέλο του σύγχρονου ιδιώτη επιχειρηματία. 

Με λίγα λόγια η Κρήτη έχει πολλούς πρόσθετους λόγους για να καταψηφίσει το σύστημα της αστικής εξουσίας και τους κολαούζους του.

Έχει λόγους να παλέψει σήμερα για μια ανάπτυξη σχεδιασμένη από το λαό, που θα εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και θα προστατεύει το περιβάλλον από τα αρπακτικά των πολυεθνικών που είναι έτοιμα να το κατασπαράξουν.

ΚΚΕ δαγκωτό λοιπόν. Για να ξαναθυμηθούμε την ανυπότακτη φύση μας.

Να ποιοι είναι οι Έλληνες εφοπλιστές και ποιος ο "πατριωτισμός" του κεφαλαίου

 ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Απολαμβάνει καθεστώς φορολογικής ασυλίας

«Για 5 Ελληνες εφοπλιστές δουλεύει η κορεατική ναυπηγική βιομηχανία», αναφωνεί έμπλεα πατριωτισμού και εθνικής υπερηφάνειας γνωστή οικονομική ιστοσελίδα («capital»), σπεύδοντας να παραθέσει και τα αδιάσειστα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τον παραπάνω τίτλο. Οπως αναφέρει, στα ναυπηγεία της Νότιας Κορέας «τη στιγμή αυτή κατασκευάζονται ή πρόκειται να κατασκευαστούν 31 ποντοπόρα δεξαμενόπλοια μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου ή liquefied natural gas carriers (LNGC)». Τα δεξαμενόπλοια αυτά - η αξία του καθενός εξ αυτών ανέρχεται στα 205 εκατομμύρια δολάρια - αποτελούν τον πιο «καυτό» κλάδο των ναυλαγορών, καθώς η μεγάλη ζήτηση για φυσικό αέριο και ο μικρός αριθμός του παγκόσμιου στόλου συντηρούν τα επίπεδα των ημερήσιων ναύλων κοντά στα 150.000 δολάρια. Αναφέρεται ακόμα ότι «τα 31 πλοία LNGC που έχουν παραγγελθεί στη Νότια Κορέα ανήκουν στους Ελληνες εφοπλιστές Γ. Αγγελικούση, Γ. Προκοπίου, Π. Λιβανό, Γ. Οικονόμου και Μαρτίνο». Συνεχίζοντας στον ίδιο πατριωτικό τόνο το ρεπορτάζ αποφαίνεται ότι «η ψυχορραγούσα ελληνική ναυπηγική βιομηχανία ποτέ δεν μπορούσε να κατασκευάσει τόσο σύνθετα τεχνολογικά πλοία, για τη ναυπήγηση των οποίων απαιτείται μεγάλη τεχνογνωσία». Βέβαια παρακάτω ομολογεί ότι «εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ζήτηση για ελληνικά χέρια εξαιτίας της υψηλής τεχνογνωσίας και ποιοτικής δουλειάς που μπορούν να κάνουν» (!), αλλά το... πρόβλημα είναι «οι συνεχείς απεργίες που τα συνδικάτα επιβάλλουν»... Την «οπτική γωνία» και τα συμφέροντα των εφοπλιστών φυσικά εκφράζει, αλλά οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να υιοθετήσουν τη θέση τους «φτηνά μεροκάματα μήπως έρθει δουλειά».

Επίσης σύμφωνα με τη λίστα που καταρτίζει η εταιρεία «Golden Destiny», νέες παραγγελίες πλοίων, αξίας 1,6 δισ. δολαρίων, έκαναν το α' τρίμηνο του 2012 οι ντόπιοι εφοπλιστές, σε «ανταγωνιστικά», φτηνού εργατικού κόστους, ναυπηγεία του εξωτερικού, κυρίως στην ασιατική αγορά. Πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη για το μελλοντικό ύψος της κερδοφορίας τους, για τις αστρονομικές αποδόσεις των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και κερδών που «επενδύουν» στην ποντοπόρο ναυτιλία για τη διακίνηση εμπορευμάτων ξηρού φορτίου, πετρελαίου, υγροποιημένου αερίου. Οι νέες παραγγελίες των Ελλήνων εφοπλιστών φτάνουν στο 7,4% των παγκόσμιων παραγγελιών που υπογράφτηκαν στο διάστημα Γενάρη - Απρίλη του 2012. Το ίδιο διάστημα αγόρασαν και 32 μεταχειρισμένα πλοία αξίας 600 εκατ. δολαρίων. Μάλιστα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, σύμφωνα με τα στοιχεία που καταρτίζει η «loyds List», ελέγχει το ένα πέμπτο του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγροποιημένου αερίου.

Την ίδια ώρα εκατοντάδες εκατομμύρια έχει χάσει και χάνει το Δημόσιο, από το τεράστιο πλέγμα των φορολογικών απαλλαγών και ελαφρύνσεων που έχουν προσφέρει ειδικά προς το εφοπλιστικό κεφάλαιο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Την ώρα που τα δύο κόμματα του δικομματισμού έχουν εξαπολύσει έναν πρωτοφανή πόλεμο φορολογικής εξόντωσης των μισθωτών και συνταξιούχων και των λαϊκών στρωμάτων, διατηρούν και διευρύνουν ακόμα περισσότερο τα προνόμια που παρέχουν προς τους κεφαλαιοκράτες. Παροχές που αντιστοιχούν σε ζεστό χρήμα και οι οποίες δίνονται στο όνομα των δήθεν επενδύσεων, το μόνο που κάνουν όμως είναι να συμβάλουν στην αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομάδων και των εφοπλιστών.

Από τη σχετική έκδοση του υπουργείου Οικονομικών που αναφέρεται στις φοροαπαλλαγές συνολικά, ο «Ρ» επιλέγει και δημοσιεύει λέξη προς λέξη τις απαλλαγές που αναφέρονται στο εφοπλιστικό κεφάλαιο:

• Απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος τα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση πλοίων. Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τη νέα φορολογική κλίμακα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν φόρο εισοδήματος για κάθε εισόδημα που είναι πάνω από 357 ευρώ το μήνα.
• Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία η υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση κάποιου πλοίου, είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία. Σύμφωνα με το φορολογικό σύστημα όσοι αποφασίσουν να πουλήσουν κάποιο ακίνητο, πληρώνουν φόρο υπερτιμήματος.
• Απαλλάσσεται από το φόρο εισοδήματος το ποσό των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η τάση δημιουργίας επιχειρήσεων - μαϊμού στον κλάδο, μόνο και μόνο για να κερδίζουν φοροαπαλλαγές για δραστηριότητες σε άλλους κλάδους.
• Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α' κατηγορίας, ναυπηγούμενα στην Ελλάδα.
• Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία και κρουαζιερόπλοια α' κατηγορίας.
• Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α' κατηγορίας που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες για αυτές καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος.
• Μείωση του φόρου κατά 60% σε επιβατηγά πλοία, μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα, ανεξαρτήτου υλικού αυτών.
• Μείωση του φόρου κατά 75% στα αλιευτικά πλοία.
• Απαλλάσσονται από το φόρο φορτηγά πλοία εφόσον έχουν ηλικία μικρότερη των 30 ετών.
• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα.
• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που δημιουργείται από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό.
• Απαλλάσσονται από κάθε τέλος, τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του Ν. 27/1975.
• Μειώνεται η εισφορά προς το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) για τα πλοία που αποδεδειγμένα αργούν λόγω επισκευών, ελλείψεως εργασίας ή άλλης αιτίας. Η μείωση είναι ανάλογη με το χρόνο της αργίας.
• Απαλλάσσονται από το φόρο κύκλου εργασιών τα τουριστικά επαγγελματικά πλοία ή πλοιάρια.
• Απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας και από το εφάπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος τα τουριστικά πλοία και πλοιάρια και οι βενζινάκατοι επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης.
• Απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας και από το εφάπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος τα υπό ξένη σημαία τουριστικά πλοία και πλοιάρια επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης.
• Απαλλάσσονται από το φόρο κύκλου εργασιών και από τους δασμούς τα ναυταθλητικά σκάφη κάθε τύπου που ανήκουν σε αναγνωρισμένους ναυτικούς ομίλους ή ναυτικά σωματεία ή μέλη αυτών.
• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική σημαία.
• Απαλλάσσονται από κάθε τέλος ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτο η διανομή κερδών και το καθαρό προϊόν της εκκαθαρίσεως αυτής, η ανάληψη κεφαλαίου και οι σχετικές εξοφλητικές αποδείξεις, οι εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας και τα δικαιολογητικά καθώς και άλλα έγγραφα που αφορούν πράξη που ενεργεί η εταιρεία στο εξωτερικό κατέρχονται στην Ελλάδα, οι καταθέσεις και τα δάνεια των μετόχων, η κεφαλαιοποίηση των κερδών και η μη ανάληψη των κερδών από τους μετόχους.
• Απαλλάσσονται από το ΦΠΑ οι παραδόσεις και εισαγωγές πλοίων ή άλλων πλωτών μέσων για εμπορική ή άλλη εκμετάλλευση.
• Απαλλάσσονται από το ΦΠΑ οι προμηθευτές καυσίμων για τη ναυσιπλοΐα αλλά και της επαγγελματικής αλιείας.

Ολα τα παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα για το βαθιά αντιλαϊκό, τον απόλυτα ταξικό και καθόλα αντιδραστικό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος. Ενα φορολογικό σύστημα που λειτουργεί ως ένα πρόσθετο εργαλέιο αναδιανομής υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και των εφοπλιστών. Είναι όμως και μια απάντηση αποστομωτική για όλους εκείνους που θρηνούν για τα μεγάλα δεινά που αντιμετωπίζει το εφοπλιστικό κεφάλαιο, από τους αγώνες των ναυτεργατών.

Αναπαραγωγή από το redflyplanet.blogspot.com