Η Ελληνική
και Κυπριακή αστική τάξη, προσπαθούν να μας πείσουν για το αδιανόητο. Πως
δηλαδή αν εμπλακούμε πιο ενεργά στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στη
περιοχή, θα είμαστε πιο ασφαλείς και πως η λύση του Κυπριακού θα επιταχυνθεί.
Συμμαχούμε λοιπόν κατά βάση με το Ισραήλ (και το παροδικό του φλερτ με κομμάτι
της Αιγυπτιακής αστικής τάξης που στηρίζει τους στρατηγούς). Το Ισραήλ όμως
είναι ένα κράτος, του οποίου η ύπαρξη οφείλεται σε στρατεύματα κατοχής και στους εποικισμούς. Ένα
κράτος κατασκευή του Αγγλοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, το οποίο περιφρουρεί τα
συμφέροντά τους στη περιοχή. Ένα κράτος που έχει καταπατήσει όλα τα ανθρώπινα
δικαιώματα και έχει παραβιάσει όλες τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Ακόμα κι ο
επίσημος Ελληνικός αστικός τύπος* και τα think tank του, έχουν επιφυλάξεις από
το ποιός θα βγει κερδισμένος και ποιος χαμένος από τη λυκοσυμμαχία αυτή.
Αλήθεια, η Κύπρος με ποιο ηθικό έρεισμα ή διπλωματική τακτική, μπορεί να
αποδέχεται τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη μερικά χιλιόμετρα μακριά από τις
ακτές της, αλλά όχι τα κατεχόμενα εντός του εδάφους της... Πως θα καταγγέλει στον ΟΗΕ τους Τούρκους εποίκους, όταν θα αποδέχεται τους βίαιους εποικισμούς των Ισραηλιτών; Ποιος μπορεί να
πείσει τον Ελληνικό ή Κυπριακό λαό, ότι η σχέση με τον αραβικό κόσμο θα
παραμείνει φιλική. Ποιος μπορεί να πει ότι η προσωρινή εχθρότητα των
κυβερνήσεων Ισραήλ-Τουρκίας, αύριο δεν θα αλλάξει, ειδικά όταν η Συρία γίνεται
πεδίο συμπόρευσης και δράσης για την ανατροπή του κοινού τους εχθρού, δηλ. του
καθεστώτος Άσσαντ. ... Ποιος μπορεί να μας πείσει ότι τα μονοπώλια εξόρυξης θα
σταθεροποιήσουν την ύπαρξη ΑΟΖ σε Ελλάδα και Κύπρο κι δεν θα τη χρησιμοποιούν
για να διαιωνίσουν το διαίρει και βασίλευε ώστε να διαπραγματεύονται ευκολότερα
τα deal υποτέλειας με τους "ιθαγενείς".
Κάνω έκκληση
να αναρωτηθούμε τι προσέφερε στον Ελληνικό και Κυπριακό λαό, η πρόσδεσή μας με
το άρμα του ΕυρωΕνωσιακού ιμπεριαλισμού σε επίπεδο δίκαιης λύσης στα λεγόμενα
"εθνικά θέματα", στα θέματα καλής γειτονίας, διασφάλισης
συνόρων κλπ. Ας δούμε για παράδειγμα την αντιμετώπιση του
"Κυπριακού". Η Ε.Ε με όλες της τις δυνάμεις προώθησε το σχέδιο Ανάν.
Με αυτό το σχέδιο η Κύπρος θα πήγαινε σε καθεστώς πλήρους εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό
αφού θα μετατρεπόταν σε καράβι ακυβέρνητο με ύπαρξη ξένων στρατευμάτων εντός
και άλυτες διαφορές στις δυο "κοινότητες" που θα τις επέλυαν οι
ξένοι... Ευτυχώς ο Κυπριακός λαός κατάλαβε γρήγορα τι του ετοίμαζαν. Αν είχε
προχωρήσει εκείνο το σχέδιο, πραγματικά πιστεύω ότι η Κύπρος θα ήταν σήμερα όχι
δίπλα.... αλλά μέσα στην εμπόλεμη ζώνη. Ο Ελληνικός κι ο Κυπριακός λαός όμως
πρέπει να καταλάβουν τι τους περιμένει με τη νέα συμμαχία, με τους ΝΕΟΥΣ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ... Οι κυβερνήσεις μας είναι πρόθυμες να πράξουν τα ίδια λάθη. Δηλαδή
να δεθούν πίσω από τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του Ισραήλ αυτή τη φορά, το
οποίο βλέπει στην Ελλάδα μια γέφυρα εξόδου από την διεθνή του απομόνωση, ένα
δρόμο για τους ενεργειακούς του αγωγούς προς την αγορά της Ε.Ε**, έναν εταίρο
στην εκμετάλλευση-εξόρυξη των ενεργειακών οικοπέδων. Σίγουρα ένα κομμάτι της
άρχουσας τάξης σε Ελλάδα και Κύπρο (τουριστικό, κτηματομεσιτικό, εμπορικό,
ενεργειακό) θα κάνει κάποια επικερδή deal με τους καπιταλιστές της άλλης
πλευράς. Τι θα καρπωθεί όμως ο Έλληνας και Κύπριος εργαζόμενος από αυτό. Τίποτα
παραπάνω από φρούδες ελπίδες... Όσο φρούδες ήταν οι ελπίδες που μοιράστηκαν με
την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ. Μπορεί να ευνοήθηκαν κάποια τμήματα Ελλήνων και
Κύπριων καπιταλιστών, όμως η θέση των εργαζομένων σε Ελλάδα και Κύπρο
χειροτέρεψε, ο βαθμός εκμετάλλευσής τους μεγάλωσε, κατακτήσεις δεκαετιών
καταργήθηκαν, το "κοινωνικό κράτος" αποδομήθηκε.
Τι
διαφορετικό θα μπορούσε να γίνει;
Όραμα
διαφορετικό υπάρχει, θα πρέπει όμως να πειστούν για αυτό οι λαοί σε Ελλάδα και
Κύπρο, γιατί αυτού του είδους τα οράματα υλοποιούνται μόνο από τους λαούς κι
όχι από τις πολυεθνικές. Τι απαιτεί λοιπόν αυτό το όραμα:
- Πρέπει καταρχήν να βγούμε από τα αδιέξοδα του παρελθόντος, να απεμπλακούμε από τα άρματα των παλιών και νέων λυκοσυμμαχιών, να μην μασήσουμε τις νέες αυταπάτες που μας πλασάρει η κυβέρνηση και οι κεφαλαιοκράτες. Ακόμα και το τυχοδιωκτικό επιχείρημα της αστικής τάξης "πηγαίνω με τον ισχυρό για να επωφεληθώ από τη δύναμή του", είναι στατικό. Ο ισχυρός του σήμερα, μπορεί να είναι ο αδύναμος κρίκος του αύριο.
- Πρέπει να βαδίσουμε το δρόμο της ανεξαρτησίας δηλαδή να μην βάλουμε κανένα ξένο συμφέρον, καμία ξένη επιδίωξη, πάνω από το συμφέρον του λαού μας για ειρήνη και προκοπή... Ταυτόχρονα, τακτική συνεννόησης με όλους τους γείτονες στα πλαίσια των διεθνών κανόνων για το δίκαιο της Θάλασσας, την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Όπου δεν βρίσκεται κοινός τόπος, εκ προοιμίου δέσμευση να μην προχωρήσει κανείς σε μονομερείς ενέργειες. Το κόστος της μη εκμετάλλευσης από κανένα στη διεκδικούμενη περιοχή, θα δημιουργήσει πιο έντονα την ανάγκη εύρεσης αμοιβαίας αποδεκτής λύσης ώστε να μπορεί να αρχίσει η εκμετάλλευση.
- Πρέπει να αναπτύξουμε δικιά μας εξορυκτική πολιτική δηλαδή το δικαίωμα να αποφασίζουμε εμείς που θα εξορύσσουμε, πότε, με ποιες μεθόδους, πόσο, με ποιους περιβαλλοντικούς όρους και κυρίως πως θα κατανέμεται κοινωνικά το οικονομικό αποτέλεσμα. Για να διευκολυνθεί αυτό χρειάζεται ανάπτυξη εξορυκτικής τεχνογνωσίας που μπορεί να γίνει εφικτή μέσω μιας γενναίας χρηματοδότησης της έρευνας στα κρατικά Πανεπιστήμια. Πλωτοί σταθμοί εξόρυξης μπορούν και πρέπει να ναυπηγηθούν σε ναυπηγεία που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία. Πρέπει τέλος να κληθεί όλο το επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό που έχει εμπειρία από το εξωτερικό (αλλά και όσοι ξένοι θέλουν να βοηθήσουν) για τη πραγματοποίηση μιας πρωτόγνωρης εφόδου προς την ελευθερία. Ότι εξοπλισμό δεν μπορούμε να τον παράγουμε, μπορούμε να τον αγοράσουμε (οι καπιταλιστές θέλουν να πουλήσουν και τους ανταγωνισμούς τους θα τους εκμεταλλευτούμε). Τέλος πιθανά να μπορούσαμε να βοηθηθούμε σε τεχνογνωσία και υλικά από χώρες όπως η Βενεζουέλα, χώρες δηλαδή που δεν θα ζητήσουν άνισα ανταλλάγματα.
Με λίγα
λόγια πρέπει να αξιοποιήσουμε τους φυσικούς πόρους προς όφελος των λαών της
Ελλάδας και της Κύπρου. Ειδάλλως θα είμαστε πάντα υποτακτικοί και θα πουλάμε
δικαιώματα εξόρυξης σε εξευτελιστικές τιμές για να μην μας αμφισβητήσουν την
ΑΟΖ και τα υπόλοιπα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει με
μια κυβέρνηση που στηρίζει τα συμφέροντα των πολυεθνικών, ζητιανεύοντας την
ελεημοσύνη τους. Δεν μπορεί να γίνει από μια κυβέρνηση που θα δρα στα πλαίσια
των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Η υλοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής, απαιτεί λαό αποφασισμένο να ανατρέψει όχι μόνο μια κυβέρνηση αλλά ένα ολόκληρο
σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και την ανισότητα. Ένα λαό που δεν θα
προσκυνά αλλά θα σκέφτεται και θα πράττει ελεύθερα.
*http://www.kathimerini.gr/780056/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/apoyh-prosdokies-kai-kindynoi-apo-th-symmaxia-elladas---israhl
*** http://www.energyworld.gr/07/08/2013/%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF/
<<<<>>>>
