ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Η Πανελλαδική Γραμματεία των Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ καταγγέλλει τις απολύσεις συμβασιούχων καθαριστριών, που γίνονται το τελευταίο διάστημα στα δημόσια σχολεία.
Η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Ήδη, εδώ και χρόνια οι σχολικές επιτροπές έχουν μετατραπεί σε υπεργολάβο, που σαν εργοδότης υπογράφει σύμβαση με την καθαρίστρια. Ο ρόλος του εργολάβου ανατέθηκε αρχικά στον ΟΣΚ και στη συνέχεια στο Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας (ΕΙΝ). Η περικοπή των πιστώσεων προς στις σχολικές επιτροπές (έως και 70%) και η εξώθηση σε απολύσεις καθαριστριών συνδέεται αναπόσπαστα με την προώθηση της επιχειρηματικότητας στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, του νέου σχολείου της αγοράς και των χορηγών. Την ίδια στιγμή, η ανάγκη του σχολείου να είναι καθαρό για τα παιδιά πάει περίπατο.
Σε όλους τους χώρους του δημοσίου (π.χ. Νοσοκομεία), μια σειρά αρμοδιότητες έχουν ανατεθεί σε εργολάβους (καθαριότητα, φύλαξη κλπ…). Το ίδιο το κράτος προωθεί τις πιο άθλιες σχέσεις εργασίας, την πιο στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την ίδια ώρα οι εργολάβοι τύπου OIKOMET θησαυρίζουν (π.χ. στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» σε σύνολο 3000 εργαζομένων οι 450 είναι εργάτες σε εργολάβο). Το αστικό κράτος αναλαμβάνει το ρόλο να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αντίστοιχες είναι (και θα είναι πιο πολύ στο μέλλον) οι εξελίξεις και στο χώρο των σχολείων. Μια σειρά απαραίτητες λειτουργίες, όπως η εστίαση των παιδιών, η φύλαξη και η καθαριότητα των σχολείων θα παραδοθούν σε εταιρείες. Συγκεκριμένα, 30 χιλιάδες καθαρίστριες, που σήμερα εργάζονται στα σχολεία, θα προσλαμβάνονται από μία εταιρεία (εργολάβος), με ελαστικές σχέσεις εργασίας και με μισθούς Κίνας ή Ινδίας. Για αυτό το λόγο, η κυβέρνηση προχωράει σε συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων και στη δημιουργία πολυδύναμων σχολείων. Επιδιώκει να προσελκύσει πιο αποτελεσματικά χορηγούς, αλλά και να παραδώσει πλευρές της λειτουργίας των σχολείων σε ιδιώτες. Αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική, οι μέρες που αλυσίδες γρήγορου φαγητού τύπου «Everest» θα ταΐζουν τους μαθητές μας και θα αποτελούν τον κύριο οικονομικό αιμοδότη του σχολείου δεν είναι μακρινές.
Καμιά αναμονή, κανένας εφησυχασμός. Καμιά απόλυση συμβασιούχου. Οργανώνουμε σε κάθε σχολείο την πάλη μας, από κοινού καθαρίστριες, φύλακες, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές. Κάνουμε πράξη το σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν».
Ιδιαίτερα καλούμε τους συλλόγους εκπαιδευτικών και τους διευθυντές των σχολείων να αντιδράσουν σε αυτές τις εξελίξεις και να ενημερώνουν άμεσα τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας

Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι' αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι' αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ' αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι' αυτό που έκανε και ειδικά γι' αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ' αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ' αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ' αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι' αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917
*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, Άλες Σαρδηνίας, 23 Ιανουαρίου 1891 - Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας και γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.