Το τραγούδι της εξέγερσης

El General - πραγματικό όνομα Χαμάντα Μπεν Αμόρ, γεννημένος στις 20 Μαρτίου 1986. Ράπερ από το Σφαξ της Τυνησίας. Το τραγούδι του "Ρέις λε μπλεντ" ("Πρόεδρε της χώρας") είναι ο ύμνος που τραγουδούσαν στην Τυνησία, στην εξέγερση κατά του Μπουτεφλίκα, στον Πλατεία Ταχρίρ, στην εξέργεση κατά του Μουμπάρακ, και που τώρα ακούγεται στο Μπαχρέιν (αν και έχουν βασιλιά εκεί...), στην Υεμένη, στη Λιβύη, στην Αλγερία...

Πρόεδρε της χώρας / ο λαός σου πεθαίνει / ο κόσμος τρώει σκουπίδια / Κοίτα γύρω σου τι συμβαίνει / παντού αθλιότητα Πρόεδρε της χώρας / Μιλάω χωρίς φόβο / αν και ξέρω ότι θα βρω τον μπελά μου / βλέπω αδικία παντού...

Τζαμπατζήδες είστε και φαινόσαστε

To κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους τα δώρα τους, τους περικομμένους μισθούς και τις περικομμένες συντάξεις τους.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε στα Ασφαλιστικά Ταμεία τα λεηλατημένα της περιόδου 1950 - 1990, που ανέρχονται σε πάνω από 58 δισ. ευρώ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης μη καταβληθείσες υποχρεώσεις άνω των 9 δισ. ευρώ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε στα δημόσια νοσοκομεία πάνω από 6 δισ. ευρώ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών από το 2002 και μετά μη καταβληθείσες οφειλές ύψους 2,5 δισ. ευρώ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστούν ως Γενική Κυβέρνηση προς τρίτους 7,1 δισ. ευρώ.
Οι επιχειρηματίες, με τις πλάτες του κράτους, των κυβερνήσεων, του δημοσίου, χρωστάνε βεβαιωμένες ασφαλιστικές εισφορές 8 δισ. ευρώ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε στο ΙΚΑ πάνω από 9 δισ. ευρώ.
Το ΙΚΑ, με ευθύνη του κράτους, των κυβερνήσεων, του δημοσίου, χρωστάει 7 δισ. ευρώ στον ΟΑΕΔ και πάνω από 2 δισ. ευρώ στον ΟΕΚ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις, το δημόσιο, χρωστάνε στη ΔΕΗ περί τα 2 δισ. ευρώ.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις, το δημόσιο, που έχουν ρίξει τις δαπάνες για την εκπαίδευση στο τελευταίο σκαλί της Ευρώπης, χρωστάνε - εδώ και πέντε δεκαετίες - την εκπλήρωση του αιτήματος της απόδοσης του 15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, βουλιάζουν στα χρέη ακόμα και τις μονάδες απεξάρτησης από τα ναρκωτικά!
Το κράτος, οι κυβερνήσεις του, το δημόσιο, χρωστάνε πάνω από 150 εκατ. ευρώ σε φορείς του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Κάποια στιγμή έφτασαν να χρωστάνε μέχρι και τα έξοδα της κηδείας του Ευγένιου Σπαθάρη!
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι όμως οι διάφοροι «τζουμπέδες» που συναπαρτίζουν το κογκλάβιο της εξουσίας, έχουν το θράσος να αποκαλούν «τζαμπατζή» τον ελληνικό λαό.
Χρωστάνε στους εργάτες, στους αγρότες, στους υπάλληλους, χρωστάνε στον κάθε καταπιεζόμενο και καταληστευόμενο της μισθωτής εργασίας, αλλά τα «άδεια ταμεία» τους είναι πάντα γεμάτα όταν πρόκειται να επιχορηγηθούν βιομήχανοι, τραπεζίτες και εφοπλιστές.
Αλήθεια, πότε ο κ. Παπανδρέου θα φτιάξει ένα νόμο - σαν αυτό που του υπέδειξαν οι εργολάβοι για τα διόδια - ενάντια στους «τζαμπατζήδες» του κράτους του, της κυβέρνησής του και του δημοσίου του;

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ & ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

AΡΘΡΟ ΣΥΝΤΥΧΑΚΗ ΜΑΝΩΛΗ
Δημοτικός Σύμβουλος, Γραμματέας Ομοσπονδίας Γονέων Ν. Ηρακλείου
16/2/2011

Η επικείμενη συγχώνευση - κατάργηση σχολικών μονάδων και η ίδρυση «Σχολικών Κέντρων και Πολυδύναμων Σχολικών Μονάδων» είναι γενικευμένη, αφορά όλη τη χώρα και σχετίζεται άμεσα με την υλοποίηση του Καλλικρατικού σχολείου της «αγοράς».
Η κυβέρνηση επικαλείται «παιδαγωγικούς λόγους και εκπαιδευτικά οφέλη» (!), όταν στην πράξη, και με πρόσχημα τις "αντοχές της οικονομίας", μειώνει περαιτέρω κατά 21,9% τις δαπάνες για την Παιδεία, πετάει στο δρόμο χιλιάδες εκπαιδευτικούς και μαθητές αθλητικών και μουσικών σχολείων, ενώ απειλεί με κλείσιμο μια σειρά ολοήμερα δημοτικά και δομές ειδικής αγωγής.
Η παιδαγωγική όμως, ενός σχολείου αγοράς, ταξικής διαφοροποίησης, χορηγών, κατάρτισης, δεξιοτήτων και σχολικής διαρροής, είναι απορριπτέα !
Πρόκειται, για επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, προκειμένου να επισπεύσει τις προβλεπόμενες οδηγίες ΕΕ και ΟΟΣΑ για επιχειρηματική λειτουργία των σχολείων μέσω της αξιολόγησης, με βάση τις οποίες θα καθορίζεται η βιωσιμότητα ή μη μιας σχολικής μονάδας.
Στη Γερμανία, εδώ και πολλά χρόνια λειτουργούν τα περιβόητα πολυδύναμα ολοήμερα σχολεία. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν στο διαγωνισμό του ΟΟΣΑ, όπου η συγκεκριμένη χώρα έφερε πολύ χαμηλές επιδόσεις. Ως αποτέλεσμα, ήταν, οι μαθητές να χωρίζονται σύμφωνα με τις επιδόσεις τους και να φοιτούν σε ανάλογες τάξεις! Δηλαδή, η αποθέωση της διαφοροποίησης.
Μήπως, αποτελεί οπισθοδρόμηση το γεγονός ότι ακόμα στη χώρα μας υπάρχει το «σχολείο της γειτονιάς» ; Το να ξέρει - για παράδειγμα - ο εκπαιδευτικός τα ονόματα των μαθητών του δεν είναι παράδοση που πρέπει να εκλείψει. Αντιθέτως, με την απόφαση για κατάργηση και συγχώνευση των σχολικών μονάδων, το σημερινό σχολείο γίνεται αχανές και απρόσωπο. Δεν ικανοποιεί λαϊκές ανάγκες, δεν έχει παιδαγωγική λογική. Θέλουν πολυδύναμα σχολεία που θα παράγουν μαζικά ευέλικτους, καταρτίσιμους εργαζόμενους, σχολεία που θα προσελκύουν χορηγούς.
ΑΡΑ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ !
Με την πολιτική της η κυβέρνηση, στήνει στο εκτελεστικό απόσπασμα την παιδεία, ορθώνει σινικά ταξικά τείχη με δραματικές συνέπειες στην ήδη υποβαθμισμένη μόρφωση των παιδιών. Σε συνδυασμό με την κατεύθυνση για 25άρια-30άρια τμήματα, ανοίγει ο δρόμος για απολύσεις εκπαιδευτικών με πρόσχημα πάντα πως όταν δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, μονιμότητα δεν υφίσταται. Χορηγοί θα μπαινοβγαίνουν στα σχολεία, καθορίζοντας οι ίδιοι το αναλυτικό πρόγραμμα και το αναγκαίο προσωπικό.
Το επιχείρημα της κυβέρνησης, πως καταργεί διθέσια και τριθέσια σχολεία, δήθεν για παιδαγωγικούς λόγους, αποτελεί πρόκληση. Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας!
Ας αναρωτηθούν εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, πως γίνεται αυτοί που ερημώνουν την ύπαιθρο, αυξάνουν τη μαθητική διαρροή και ρημάζουν το μέλλον της νέας γενιάς, να νοιάζονται ταυτόχρονα για τη μόρφωσή τους ;
Μάλιστα, το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε και σε «διαβούλευση» (διάρκειας 4 ημερών!) με τους δήμους για τα κριτήρια των συγχωνεύσεων. Το κύριο αυτής της «διαβούλευσης», δεν ήταν αν χρειάζονται ή όχι οι συγχωνεύσεις, αλλά ο τρόπος που θα γίνουν. Η κυβέρνηση δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Απλά, αποφασίζει και διατάζει.
Η συμμετοχή των δήμων στη «διαβούλευση» δεν είναι τυχαία, αφού το σχολείο της αγοράς, προοπτικά, θα «ανήκει» σ’ αυτούς και τις επιχειρήσεις. Μάλιστα, αρκετοί δήμαρχοι προσπαθούν απεγνωσμένα – λόγω αντιδράσεων - να πείσουν τις τοπικές κοινωνίες, να αποδεχτούν τις συγχωνεύσεις δηλαδή, το σχολείο της «αγοράς» με τα διαφοροποιημένα προγράμματα, της γρήγορης και «εύπεπτης» γνώσης που πολύ γρήγορα θα απαξιώνεται.
Σχολεία των πλούσιων και των φτωχών δήμων, όπου και τα δύο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της αξιολόγησής τους, θα κυνηγούν «χορηγούς» για την οικονομική τους επιβίωση, και με τους γονείς να πληρώνουν ακόμα περισσότερα για το «καλό του σχολείου».
Οι μαθητές είναι τα πρώτα θύματα που θα πληρώσουν το τίμημα αυτών των αλλαγών, αφού το σχολείο τους θα είναι μακριά απ' τον τόπο κατοικίας τους. Στα κριτήρια των συγχωνεύσεων αναφέρεται ότι θα «εκτιμάται η χιλιομετρική απόσταση για το νέο σχολείο, λαμβάνοντας υπόψη τη συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής, το οδικό δίκτυο, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και τη διάρκεια κάλυψης της διαδρομής για την άφιξη στο νέο σχολείο, η οποία για τις δύσκολες και δυσπρόσιτες περιοχές δεν μπορεί να υπερβαίνει τη μισή ώρα για τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και τα 3/4 της ώρας για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης».
Από τα παραπάνω προκύπτει, ότι όλα τα συστεγαζόμενα σχολεία θα συγχωνευθούν. Όπως αναφέρεται, οι «σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που λειτουργούν σε ενιαίο χώρο ως ξεχωριστές σχολικές μονάδες της ίδιας βαθμίδας ενοποιούνται σε μια σχολική μονάδα».
Δεν προβλέπονται νέα κτίρια και υποδομές. Τα κριτήρια συνένωσης είναι «οι κτιριακές υποδομές - εγκαταστάσεις, καθώς και οι δυνατότητες ανάπτυξης αιθουσών διδασκαλίας, βιβλιοθήκης και λοιπών βοηθητικών χώρων και εξοπλισμού στο σχολείο μετακίνησης». Μόνο «σε περίπτωση κατάργησης μιας ή περισσοτέρων σχολικών μονάδων, εάν οι συνθήκες το υπαγορεύουν, ιδρύεται νέα σχολική μονάδα σε περιοχή που συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός μαθητών»! Επιπλέον, στο σχεδιασμό του υπουργείου, θα εξαντλείται το αντιπαιδαγωγικό όριο των 25 μαθητών και 30 μαθητών ανά τάξη, στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αντίστοιχα.
Για τις ορεινές και νησιωτικές περιοχές, εξετάζουν «κάθε περίπτωση χωριστά και θα ενταχθεί κατ' εξαίρεση σε οργανωτική δομή μικρής σχολικής μονάδας, βάσει των ιδιαιτεροτήτων, τηρουμένων πάντοτε των παιδαγωγικών κριτηρίων, και μέχρι να δημιουργηθούν συνθήκες με την κατασκευή δημοτικών έργων».
Επίσης, δεν υπάρχει πουθενά η ευθύνη του κράτους για τη μεταφορά των μαθητών. Η ευθύνη «μεταφέρεται» στη «συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής», δηλαδή στα ΚΤΕΛ και τα λεωφορεία!
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ στην προσπάθειά τους να μην εκτεθούν στα μάτια των εκπαιδευτικών για τη στήριξη που παρέχουν στην εφαρμογή των μέτρων, αποκρύπτουν την πραγματική ουσία των συγχωνεύσεων και την περιορίζουν αποκλειστικά στην οικονομική πλευρά. Αποσιωπούν, ότι τα «πολυδύναμα σχολεία» θα συνδεθούν με το σχολείο της αγοράς, την επιχειρηματικότητα στην εκπαίδευση, προσαρμόζοντας αντίστοιχα το περιεχόμενο της γνώσης, το σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών, κ.ά. Δίνουν έτσι, συγχωροχάρτι στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – τρόικα.
Προφανώς, ο σχεδιασμός για συγχωνεύσεις έχει στοιχεία «οικονομίας δυνάμεων» και «εξοικονόμησης χρημάτων». Αλλά για ποιο λόγο ; Μήπως, για να δοθούν σε μισθούς και συντάξεις, για την παιδεία και την υγεία ; Μα, τα πάντα περικόπτονται στο όνομα αντιμετώπισης της κρίσης για να ενισχύσουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Έτσι και δω, αφού συγχωνεύσουν τις σχολικές μονάδες θα καλέσουν τις επιχειρήσεις να «βουτήξουν στο ψητό. Καμία επιχείρηση δεν ρισκάρει να επενδύσει σε σχολεία με λίγους μαθητές, απομακρυσμένα και διάσπαρτα σε όλη την επικράτεια. Τα «φιλέτα», μεγαλύτερων και «πολυδύναμων σχολείων» είναι πιο δελεαστικά. Με λιγότερο προσωπικό, λιγότερα έξοδα μεταφοράς μαθητών, λιγότερες λειτουργικές και κτιριακές δαπάνες. Φυσικά, τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Οι παραχωρήσεις αυτές, θα συνοδευτούν και με άλλες που σχετίζονται με το περιεχόμενο της γνώσης, την εφαρμογή των ελαστικών σχέσεων εργασίας και κυρίως με την απόκτηση «καλής» πελατείας. Οι μαθητές πλέον αποκαλούνται πελάτες.
Οι επιχειρηματίες δεν βλέπουν τις συγχωνεύσεις ως λογιστικό ή τεχνικό θέμα ! Για του λόγου το αληθές, το συνέδριο του ΟΟΣΑ (Μάρτης 2010) με θέμα «Συνεργασία σχολείου-επιχειρήσεων», κατέληξε στη θέση ότι «τα σχολεία πρέπει να γίνουν παραδείγματα συνάντησης της κοινωνίας με τις επιχειρήσεις».
Για όλους τους παραπάνω λόγους, πρέπει να υψωθεί ένα μεγάλο «όχι» στην επιχείρηση «συγχωνεύσεις σχολείων» και στην αναδιοργάνωση της εκπαιδευτικής δομής που αντικειμενικά προμηνύουν τα επόμενα εγκλήματα στη μόρφωση των παιδιών μας. Είναι φανερό, ότι ετοιμάζουν τους αυριανούς εργάτες που αγόγγυστα θα αποδεχτούν τα μεροκάματα πείνας, την δουλειά χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση και υγεία, χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο ή και σπίτι.
Η ανάγκη για κοινή δράση εργαζόμενων γονέων – εκπαιδευτικών και μαθητών, πρέπει να έχει αποσαφηνισμένους στόχους και αιτήματα που να αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική, το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ και τα κόμματα που το υπηρετούν. Ο υποτιθέμενος συντονισμός που επιδιώκουν φορείς του κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως ΕΛΜΕ - σύλλογος δασκάλων - ΑΔΕΔΥ με γονείς και μαθητές δεν εξυπηρετεί την ανάγκη αυτή και είναι τουλάχιστον υποκριτικός! Θέλουν, οι δικαιολογημένες λαϊκές αντιδράσεις να μη χτυπήσουν τη καρδιά της ασκούμενης πολιτικής και αν μπορούν να τις αναχαιτίσουν. Επιδιώκουν, την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας τους σε εργαζόμενους και νέα γενιά, την κατοχύρωσή τους ως οι φορείς, τάχα μου, που πάνε κόντρα στα μέτρα, ενώ, την ίδια στιγμή τα στηρίζουν και τα προωθούν. Πρόκειται για συντονισμό φορέων με κοπτοραπτική αιτημάτων και στόχων για να αλλοιώσουν το ταξικό περιεχόμενο του αγώνα. Η λογική «πάμε μαζί σε όσα συμφωνούμε και αφήνουμε απ’ έξω όσα μας χωρίζουν» είναι παλιά συνταγή. Προφανώς απ’ έξω μένει η ουσία. Το ζήτημα είναι με ποιους πορεύεσαι και ποιους αφήνεις πίσω. Πας με εκείνους που διέλυσαν το κίνημα ή με εκείνους που αμφισβητούν, αγωνίζονται, συγκρούονται με την κυρίαρχη πολιτική ;
Τα Μετωπικά σχήματα (ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, Συντονιστικό Αγώνα Μαθητών) κινούνται στην αντίπερα όχθη. Προτάσσουν αιτήματα απειθαρχίας και ρήξης με τις πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το μονόδρομο της ΕΕ, το σάπιο σύστημα συνολικά. Στη συμμαχία κυβέρνησης – ΕΕ – μεγάλου κεφαλαίου πρέπει να αντιπαραταχθεί η λαϊκή συμμαχία εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, νέων και γυναικών για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, όπου θα ικανοποιούνται σχεδιασμένα όλες οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Προϋπόθεση γι’ αυτό, είναι να βγει συνολικά το κίνημα από το βούρκο του κυβερνητικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού. Ο αγώνας, ούτε συντεχνιακός ούτε απλά συνδικαλιστικός είναι. Είναι πολιτικός, βαθιά ταξικός. Γι’ αυτό, τα μονοπώλια, τα κόμματα της αστικής τάξης και η εργατική αριστοκρατία στο κίνημα πρέπει να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, να ξεπεραστούν και να απομονωθούν.
Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια αυτού του συστήματος, όπως προπαγανδίζουν δε μπορεί να υπάρξει, γίνεται όλο και πιο βάρβαρο και αντιδραστικό. Ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε διορθώνεται. Μόνο ανατρέπετε!
Κοινή γραμμή πάλης πρέπει να είναι : «καμία θυσία - την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Από την προσχολική αγωγή μέχρι το πανεπιστήμιο ιδρύματα ενιαία, δημόσια και δωρεάν για όλο το λαό (έλληνες και μετανάστες), χωρίς επιχειρηματίες και χορηγούς, που να παρέχουν γνώσεις και εφόδια για το μέλλον και όχι στιγμιαίες καταρτίσεις. Πτυχία με αξία που να εξασφαλίζουν μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Η αγωνία και απαίτηση των εργαζόμενων οικογενειών για ουσιαστική μόρφωση των παιδιών τους, με μέλλον και προοπτική, κάνει πιο επίκαιρο και αναγκαίο το συμπέρασμα, ότι μόνο με αλλαγή εξουσίας στην Ελλάδα και αλλαγή τάξης στα ινία της, μπορεί να ικανοποιηθεί. Μόνο έτσι θα έρθει στο προσκήνιο το σχολείο που η ίδια η λαϊκή οικογένεια έχει ανάγκη και οι ίδιες οι δυνατότητες της εποχής επιτάσσουν.
Μόνο ο αγώνας για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για λαϊκή εξουσία μπορεί να ικανοποιήσει συνδυασμένα λαϊκές ανάγκες που αφορούν τη διατροφή, τη στέγη, την ολοκληρωμένη μόρφωση, την προστασία της Υγείας, τη διασφάλιση του σταθερού χρόνου εργασίας, την ξεκούραση, τη δημιουργική ψυχαγωγία, τη στήριξη των οικογενειών, τη χειραφέτηση και ισοτιμία της γυναίκας, τα σύγχρονα δικαιώματα της νεολαίας για μόρφωση, εργασία και ζωή με δικαιώματα.
Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση ! Όσοι παράγουν τον πλούτο σ’ αυτή τη χώρα με την ανατρεπτική δράση τους πρέπει να κάνουν λαϊκή ιδιοκτησία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στην υπηρεσία της σχεδιασμένης παραγωγής για τη λαϊκή ευημερία.

Είναι σύγκρουση εφ' όλης της ύλης

Ούτε ένα 24ωρο δεν κράτησαν οι παλικαρισμοί της κυβέρνησης και του αστικού Τύπου για την τρόικα.
Εκεί που οι τηλεθεατές άρχισαν να πείθονται από το θέατρο και να ρωτάνε «ρε, μπας και τους την έφερε η τρόικα;», βγήκε η ίδια η κυβέρνηση και δήλωσε ότι είναι δικό της το πρόγραμμα. Τότε, γιατί έσκουζαν; Για το ποιος θα κάνει την παρουσίαση.
Υστερα το 'ριξαν στον καλαματιανό: «Δεν είναι πώληση, είναι αξιοποίηση».
Αυτοί που χτίζουν στα δάση «αξιοποίηση» κάνουν. Το πέρασμα της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου στην εταιρεία «Ελληνικά Ακίνητα» γι' αυτό έχει γίνει, για την «αξιοποίηση». Ηδη, από χτες έχει ενταθεί και η σχετική διαφήμιση για ένα προς ένα τα «φιλέτα», για τα οποία προχτές δήλωναν ότι δεν πωλούνται. Εντάξει, «αξιοποιούνται»...
Κι όμως. Ξέρουν πως το κρίσιμο δεν είναι τι θα προσφέρουν για πούλημα. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι το περίφημο χρέος, αλλά η ίδια η καπιταλιστική κρίση. Ξέρουν ότι στη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης το ίδιο το σύστημα καταστρέφει μέρος του κεφαλαίου: Και επιχειρηματίες και εργατική δύναμη.
Και εκεί επικεντρώνουν. Οι ανακοινώσεις της προηγούμενης Παρασκευής δεν αφορούσαν μόνο το τι πωλείται, αλλά ολόκληρο το πακέτο του νέου μνημονίου.
Αυτό το πακέτο, που έχουν συναποφασίσει κυβέρνηση και τρόικα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι «οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που τσακίζουν τους εργαζόμενους δεν έχουν τέλος. Αποτελεί στρατηγική τους επιλογή, για να ισχυροποιηθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η προώθηση μέτρων όπως: Η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και θεσμοθέτηση ατομικών, η δραστική μείωση των μισθών, η γενίκευση της ελαστικής προσωρινής εργασίας, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και υποδομών» (η εκτίμηση στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).
Με αυτά σαν δεδομένα, η εργατική τάξη, πλατύτερα λαϊκά στρώματα, δεν έχουν απέναντι μόνο την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά και τη ΝΔ, που έχει κάνει ξανά και ξανά καθαρό ότι συμφωνεί με τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την ανταγωνιστικότητα.
Με αυτά τα δεδομένα, για την εργατική τάξη, συνολικά τα λαϊκά στρώματα, πρέπει να γίνεται όλο και πιο καθαρό πως «ο αγώνας για ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών απαιτεί οριστικό απεγκλωβισμό του λαού από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, συμπόρευση με το ΚΚΕ, οργάνωση του λαϊκού μετώπου πάλης για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με κοινωνικά τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, που απαιτεί πάλη για την εργατική, λαϊκή εξουσία» (το «διά ταύτα» στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).
Επειδή ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα, επειδή τα αδιέξοδα που συναντά η αστική τάξη και η κυβέρνησή της στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης αποκαλύπτουν πως μόνο με όξυνση της βαρβαρότητας μπορούν να συνεχίσουν, γι' αυτό η προσοχή τους εστιάζεται στο επαναστατικό κίνημα.
Αρθρα επί άρθρων, αφιερώματα στον κυριακάτικο Τύπο, στα οποία εμφανίστηκαν οι πλέον απίθανοι καθηγητές πανεπιστημίων για να αποδείξουν πως ο κίνδυνος βρίσκεται στην οργανωμένη ανυπακοή, σ' αυτό, δηλαδή, που για το λαό είναι ο πραγματικός μονόδρομος.
Στη βιασύνη και την αγωνία τους θρασύτατα χαρακτηρίζουν «στραβό δρόμο» τους αγώνες που οδήγησαν σε κατακτήσεις την εργατική τάξη. Ετσι, βάζουν στο ίδιο σακί τις λοβιτούρες της αστικής τάξης με τις κατακτήσεις των εργατών για να στηρίξουν το «ζούσαμε με δανεικά», σε μια παραλλαγή της ρήσης του Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε».
Παριστάνουν τους νοικοκύρηδες και προσπαθούν να τραβήξουν μαζί τους τμήματα των λαϊκών στρωμάτων. Αποκαλύπτουν, όμως, οι ίδιοι, ότι το πρόβλημά τους είναι το οργανωμένο λαϊκό κίνημα (πέντε ολόκληρες σελίδες αφιέρωσε το κυριακάτικο ΒΗΜΑ για να στηρίξει την αυθαιρεσία πως αυτό που φταίει είναι η ανομία, την οποία και προσδιόρισε επακριβώς στους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη).
Παρουσιάζουν αυθαίρετα το κράτος σαν «φορέα κοινωνικής αλληλεγγύης», όταν το χαρακτηριστικό αυτού του κράτους είναι η μηχανή που διασφαλίζει το αδιατάρακτο της αστικής εξουσίας. Το κράτος που ξανά και ξανά έχει αποδείξει πως έχει πυγμή όταν πρόκειται να χτυπήσει την εργατική τάξη (εκτός κι αν «κοινωνική αλληλεγγύη» εννοούν να δουλεύουν οι πολλοί για να περνάνε καλά οι καπιταλιστές. Τέτοια αλληλεγγύη να λείπει).
Επειδή γίνεται σε όλο και περισσότερους συνείδηση ότι μ' αυτήν την εξουσία, ενός τέτοιου συστήματος, πρέπει να ξεμπερδεύουν, η αστική τάξη σπεύδει όσο είναι καιρός να ενεργοποιήσει, με τα περί «σιωπηλής πλειοψηφίας», τον περίφημο «κοινωνικό αυτοματισμό», για να εξασφαλίσει συμμάχους ανάμεσα στα θύματά της. Είναι μια επικίνδυνη τακτική, καθώς σκοπεύει να μεταφέρει τον πόλεμο από διαπάλη των εργατών με τους καπιταλιστές, σε μάχη μεταξύ εργατών. Δεν πρέπει να περάσει.

Κι όμως υπάρχουν ακόμα πρωτοπόροι καλλιτέχνες

Δεν εκπροσωπώ κανένα κόμμα και κανένα σχηματισμό, ερχόμενος ολόψυχα να συμμετάσχω σ’αυτήν την συναυλία συμπαράστασης. Η απόγνωση όμως των 300 αυτών ανθρώπων είναι κάτι που μπορεί να καταλάβει απόλυτα ο βαθύτερος εαυτός μου.
Λυπάμαι πάρα πολύ που οι περισσότεροι συμπολίτες μας μπορούν να συγκινούνται από τους λεπρούς της τηλεοπτικής Σπιναλόγκα και όχι από ανθρώπους που ζουν δίπλα μας και που φτάνουν μέχρι τα έσχατα για να αξιωθούν μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Μην ακούτε τους μεγαλοδημοσιογράφους και τα επίσημα media: οι 300 αυτοί δεν θα μπορούσαν να υποκινούνται από κανένα κόμμα, όταν δεν τους φοβίζει καν ο θάνατος. Θα έπρεπε να είμαστε όλοι κοντά τους, αλλά και να επηρεαστούμε από το θάρρος τους- ειδικά τώρα που κι εμείς ασφυκτιούμε από τις απαιτήσεις ενός χαλασμένου συστήματος που θέλει να επιβιώσει εις βάρος μας.
Μην αφήσουμε τον εντός μας φασισμό να αυταπατάται ότι αν εξαφανίσουμε τους εξαθλιωμένους μετανάστες (που το ίδιο το κράτος και οι λαμογιές του, κρατάνε στη χώρα μας) θα ξαναβρούμε εμείς τα «περασμένα μεγαλεία» μας. Ο μόνος τρόπος να αγγίξουμε πάλι οποιοδήποτε μεγαλείο, είναι να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας και τη δύναμη να καταλαβαίνουμε τους άλλους. Ελπίζω αυτή η συναυλία να βοηθήσει να συγκινηθούν όλο και περισσότεροι. Ας μη φτάσουμε στο σημείο να παρακολουθήσουμε αδιάφοροι τον θάνατο 300 ανθρώπων. Πρέπει να διαλέξουμε το ρόλο που μας ταιριάζει: αυτόν του Λεωνίδα ή αυτόν του Εφιάλτη;

Φοίβος Δεληβοριάς

Μια μεγάλη συνάντηση για το κίνημα ειρήνης στη Κρήτη

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ε.Ε.Δ.Υ.Ε. ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 2 Φλεβάρη στο Ηράκλειο, Παγκρήτια σύσκεψη των Επιτροπών Ειρήνης της Κρήτης, παρουσία αντιπροσωπείας της Ε.Ε.Δ.Υ.Ε., με θέμα την διοργάνωση διεθνούς αντιιμπεριαλιστικής συνάντησης κινημάτων ειρήνης από τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή, στα Χανιά, στις 19 και 20 Μάρτη.
Η παρουσία στα Χανιά της Αμερικανονατοΐκης βάσης της Σούδας, ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, οι γενικότερες εξελίξεις στο Αιγαίο, και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα βρεθούν στο επίκεντρο της συνάντησης.
Οι εξεγέρσεις των Λαών της Αιγύπτου και των άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής, η εξαγγελθείσα άσκηση “NOBLE DINA” με την συμμέτοχη Ελλάδας, ΗΠΑ και Ισραήλ που θα πραγματοποιηθεί στην Βάση της Σούδας στις 4-14 Απρίλη 2011, θα απασχολήσουν μεταξύ άλλων την διάσκεψη των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων καθώς και η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια και την ανάγκη οι λαοί της περιοχής και τα κινήματα να πάρουν πρωτοβουλίες ανάδειξης της κοινής μήτρας που γεννάει τις απειλές, τις αδικίες, τους πολέμους και την κατοχή.
Στην διεθνή διάσκεψη που θα διοργανωθεί και με την υποστήριξη του Παγκοσμίου Συμβούλιου Ειρήνης (Π.Σ.Ε.) έχουν προσκαλεστεί τα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα από τις παρακάτω χώρες:
1. ΣΕΡΒΙΑ
2. ΚΡΟΑΤΙΑ
3. ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
4. ΤΟΥΡΚΙΑ
5. ΚΥΠΡΟΣ
6. ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
7. ΣΥΡΙΑ
8. ΛΙΒΑΝΟΣ
9. ΙΡΑΝ
10. ΙΟΡΔΑΝΙΑ
11. ΑΙΓΥΠΤΟΣ
12. ΙΣΡΑΗΛ
13. ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ως συντονιστής Ευρώπης του Π.Σ.Ε.
Οι εκδηλώσεις του Διημέρου θα κορυφωθούν με την πραγματοποίηση παγκρήτιας λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής διαδήλωσης στην Βάση της Σούδας την Κυριακή 20 Μάρτη στις 12 το μεσημέρι από την πλ. Δημοτικής Αγοράς Χανίων.
τηλ. επικοινωνίας: Ραδοβιτς Γιώργος 6974524333 , Χατζηδάκης Βασίλης 6944540167.

Από Ρωμύλο

‘ Κάψτε τους καναπέδες σας και βγείτε στους δρόμους.’

Το ΠΑΜΕ Λασιθίου στις 10 Φλεβάρη στα πλαίσια της Πανελλαδικής του εξόρμησης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, η οποία εμπορευματοποιεί την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλεια και την Παιδεία, έκλεισε το Ταμείο του Νοσοκομείου Αγ. Νικολάου μαζί με το σωματείο των Εργαζομένων ( μπράβο τους ). Στο απέναντι καφενείο έπινε τον καφέ του ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου. Μέχρι την ώρα που έφυγα, γύρω στις δέκα, δεν είχε εμφανιστεί στο χώρο διαμαρτυρίας. Δεν το είχε πληροφορηθεί, δεν τον αφορά το χαράτσι των 5 Ευρώ ή συμφωνεί με την επιβολή του; Δεν μπορώ να ξέρω, ας απαντήσει ο ίδιος. Μην κατηγορηθεί στην επόμενη συγκέντρωση το ΠΑΜΕ για διάσπαση των δυνάμεων της εργασίας. Το έχουμε ξεκαθαρίσει εξαρχής. Καμιά συμπόρευση με τους καντηλανάφτες της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μονοπωλίων, της άρχουσας τάξης και των πολιτικών υπαλλήλων τους.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Μιχ. Ατσαλάκη στη σελ. 3 της ΑΝΑΤΟΛΗΣ της Τρίτης 8 τρέχοντος μηνός, την Δευτέρα 7 του ιδίου μηνός Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο γραφείο του Διοικητή του Ιδρύματος με θέμα την αναγκαιότητα επέκτασης του Νοσοκομείου . Στη σύσκεψη συμμετείχε και ο Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Μιχ. Καρχιμάκης.
( Υπενθυμίζω στους αναγνώστες, ότι λίγες μέρες νωρίτερα σύσσωμη, σχεδόν γιατί οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ απουσίαζαν, η νεολαία του Ηρακλείου συγκεντρώθηκε στο αεροδρόμιο Ν. Καζαντζάκης προκειμένου να υποδεχτεί το άξιο τέκνο της Κρητικής Γης, ο οποίος πρώτευσε στο τηλεσκουπίδι Big Brother. Έτριζαν άραγε εκείνη την ώρα τα κόκκαλα του Καζαντζάκη; Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τους «επιστήμονες», οι οποίοι οπλισμένοι με τσεκούρια, ρόπαλα και φλογοβόλο τα έκαναν γυαλιά καρφιά στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν στην Πλάκα κατά τη διάρκεια της παράστασης ‘ Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ’, στέλνοντας δύο άτομα στο νοσοκομείο. Πιθανόν να μπέρδεψαν την λέξη ΠΑΟΚ, με τη λέξη ΠΑΣΟΚ. Τέτοια καφρίλα στη χώρα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αριστοφάνη, του Καζαντζάκη, του Κουν; )
Αλλά, ας επανέλθουμε στα καθ’ ημάς. Η ολοκλήρωση του Νοσοκομείου απαιτεί την εξεύρεση 2 εκ. ευρώ, ούτως ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες, εν όψει μάλιστα του καλοκαιριού. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, την εγκυρότητα του οποίου δεν αμφισβητώ,’ ο κ. Καρχιμάκης ζήτησε από την Διοίκηση του Νοσοκομείου να διατυπώσει και επίσημα το αίτημα, της εξεύρεσης των 2 εκ. ευρώ, μαζί με μια σειρά επιχειρήματα που καθιστούν αναγκαία την χρηματοδότηση του έργου, προκειμένου να κινηθούν διαδικασίες για να προχωρήσει γρήγορα’.
Κώστα Νικολαράκη, έχεις καμιά θέση για μένα σε κανένα ίδρυμα της αρμοδιότητάς σου; Τι θέλει να μας πει ο ποιητής Καρχιμάκης, κυρίες και κύριοι; Ότι, μέχρι τώρα η επέκταση του Νοσοκομείου ήταν έξω από τις κυβερνητικές επιλογές κι ότι χτιζόταν, χτιζόταν στην άμμο; Ότι, μόνο με δική του παρέμβαση μπορεί να ολοκληρωθεί ένα ζωτικής σημασίας για την πόλη έργο και πρέπει να πριμοδοτήσουμε με έξτρα ψήφους το ΠΑΣΟΚ για κάτι το αυτονόητο; Αν νομίζει ο ποιητής ότι θα μας τρελάνει, τον ενημερώνω πως το κουτόχορτο τέλειωσε.
Φωτιά στους καναπέδες, που λέει κι ο Τζίμης, ο Πανούσης. Όλοι στους δρόμους, που λέει ο Αβδής. Για το ζήτημα της άσκησης του ΝΑΤΟ στις Σέρρες, όπου ο λαός αντιμετωπίζεται ως όχλος και τρομοκράτης, δείτε την ταινία Zeitgeist. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο κι εκεί θα λύσετε πολλές απορίες.