Το εκλογικό αποτέλεσμα στην περιοχή της Θράκης και ιδιαίτερα στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, όπου η μουσουλμανική μειονότητα αποτελεί σχεδόν το μισό του πληθυσμού, έγινε πρωτοσέλιδο στον αστικό Τύπο της χώρας, ανησύχησε τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που συνοδοιπορούν στο μονόδρομο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, όπως ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ.
Τα υψηλά ποσοστά του Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ ή DEB), δηλαδή του Κόμματος που είχε ιδρύσει ο Αχμέτ Σαδίκ, πρώην ανεξάρτητος βουλευτής της Ροδόπης (1989 - 1993) και που ανοιχτά στηρίζεται από την τουρκική κυβέρνηση, αξιοποιώντας το μηχανισμό του προξενείου στην περιοχή, στην ουσία ανέδειξαν τη μεγάλη επιρροή της αστικής τάξης της Τουρκίας στη μειονότητα.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι καινούργιο. Οσοι σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, μέχρι χτες όχι μόνο έκαναν τα στραβά μάτια στη δράση του προξενείου, αλλά είχαν και ακολουθούσαν τη λογική της συναλλαγής μαζί του.
Τέτοια τακτική ακολούθησαν στην πλειονότητά τους οι επίδοξοι μνηστήρες της αστικής διαχείρισης και στις τελευταίες εκλογές. Κορυφή του παγόβουνου ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια, προωθούσε την υποψηφιότητα της βραβευμένης από το αμερικανικό προξενείο Σεμπιχά, ενώ, από την άλλη, διεκδικούσε τη μειονοτική ψήφο στην Περιφέρεια με έναν πασίγνωστο παράγοντα, τον Αχμέτ Κιούρτ. Ο οποίος έχει ανοιχτές σχέσεις με αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις (το κόμμα του Μπατσελί ή αλλιώς το πολιτικό σκέλος των «γκρίζων λύκων»), και χαιρέτισε θερμά την κάθοδο του DEB στις ευρωεκλογές.
Κάνουν την πάπια...
Από την άλλη, τα φιλοκυβερνητικά μέσα δεν άκουσαν και δεν είδαν τίποτα από τους δεκάδες μειονοτικούς υποψηφίους σε δημοτικά και περιφερειακά ψηφοδέλτια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που παρέλασαν από τα γραφεία του DEB και το προξενείο. Κάνουν πως δε γνωρίζουν την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί από το 1993 και μετά. Τότε που δεν κατέβαινε αυτόνομο ψηφοδέλτιο της μειονότητας και προκρίνονταν μειονοτικοί υποψήφιοι με τις ευχές του τούρκικου προξενείου, μέσω των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων.
 |
| Απο συγκέντρωση του ΚΚΕ το 2006 στο Κένταυρο της Ξάνθης |
Τι στάση αρχής κρατούσαν και κρατάνε όλες αυτές οι δυνάμεις; Για, παράδειγμα, από πού άντλησε η ΔΗΜΑΡ την εκρηκτική της άνοδο από το Μάη στον Ιούνη του '12 που εκτινάχθηκε από το 0,5% στο 17,7%. Τι είδαν οι εργαζόμενοι της μειονότητας; Τη σταθερή παρουσία της δίπλα τους που πριν δεν έβλεπαν; Η απάντηση βρίσκεται στις προεκλογικές κολεγιές και μεταγραφές από το νεοφιλελεύθερο χώρο υποψήφιου, παράγοντα της μειονότητας και υποστηριχτή του ΚΙΕΦ (
DEB) στις τελευταίες εκλογές. O οποίος μετακινήθηκε με περισσή άνεση στην κεντροαριστερά ή την «αριστερά της ευθύνης», που προσφάτως αφανίσθηκε εκλογικά στη μειονότητα. Αλήθεια, πώς έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του '12 κοντά στο 75% στη μειονότητα στο νομό Ξάνθης; Πώς στο παρελθόν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ (την εποχή που οι κ.κ. Καμμένος και Κουίκ βρίσκονταν στο χώρο της ΝΔ) ακόμη και το Κόμμα της Μπακογιάννη εκτινάσσονταν στις μειονοτικές ψήφους; Κανείς δεν ήξερε άραγε στη Θράκη πως τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια επαναδραστηριοποιήθηκε το DEB;
Τότε, φυσικά, οι δηλώσεις για «τουρκική μειονότητα», για «συλλογικό αυτοπροσδιορισμό» από πολιτευτές αυτών των κομμάτων πέρναγαν στα ψιλά, αφού υπήρχε η συναλλαγή.Οι εξελίξεις μετά το '90 με την εκλογή δύο (ανεξάρτητων) μειονοτικών βουλευτών, οδήγησε από τη μία το πολιτικό σύστημα στην επιλογή του εκλογικού αποκλεισμού της δυνατότητας εκπροσώπησης αυτόνομων μειονοτικών σχημάτων ή βουλευτών. Διευκόλυνε όμως, από την άλλη, τα αστικά κόμματα τότε και τα οπορτουνιστικά μετά, να επιδιώξουν μια είδους συναλλαγή με παράγοντες που άμεσα είχαν σχέσεις με το προξενείο, να προωθήσουν ορισμένους αστικούς εκσυγχρονισμούς που αφορούσαν τη μειονότητα με αντάλλαγμα την ψήφο της.
Ο ένας εθνικισμός θρέφει τον άλλον...
Την παρέμβαση του DEB διευκόλυνε, επίσης, η δράση του ναζιστικού εγκληματικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής (επίθεση σε νέο της μειονότητας στην Ξάνθη - πορείες σε χωριά και γειτονιές της μειονότητας στην Κομοτηνή) και εθνικιστικών δυνάμεων που παγίδεψαν το λαό σε μια «εθνοτική» αντιπαράθεση που διευκόλυνε την προπαγάνδα της αστικής τάξης της Τουρκίας.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα λαϊκά στρώματα της μειονότητας, δεκαετίες γνώρισαν σε πολλαπλάσιο βαθμό τη βαρβαρότητα που γνώρισε η πλειονότητα, αφού γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται το εύκολο θύμα των αντιθέσεων ανάμεσα στην αστική τάξη της χώρας μας και της Τουρκίας. Από τη μια, δεκαετίες ζούσαν σε ένα καθεστώς επιπλέον καταπίεσης, με αποκλεισμούς, ανύπαρκτες υποδομές. Από την άλλη, η πολιτική του αστικού κράτους της χώρας μας διευκόλυνε την ανάπτυξη τούρκικης συνείδησης σε τμήματα μη τουρκογενή στην καταγωγή όπως οι Πομάκοι, αφού επιδιώκονταν από αυτό το δρόμο να αποκλειστεί κάθε σχέση και επιρροή τέτοιων τμημάτων της μειονότητας με λαούς και χώρες που σε εκείνη την περίοδο οικοδομούσαν το Σοσιαλισμό (βλέπε: Βουλγαρία).
Ετσι, τα λαϊκά στρώματα της μειονότητας έγιναν το μπαλάκι ανάμεσα στις αντιθέσεις αλλά και τις συμμαχίες των δύο αστικών τάξεων. Γενικότερα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της περιοχής, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, βρέθηκαν ανάμεσα στις μυλόπετρες του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού των δύο πλευρών.Τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, ο εθνικισμός της μιας πλευράς τροφοδοτούσε και τροφοδοτεί τον εθνικισμό της άλλης. Προσπαθεί και βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη της πραγματικής ενότητας συμφερόντων ανάμεσα σε εργάτες, φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, άνεργους και νέους που ξεριζώνονται από τον τόπο τους για να ψάξουν για ένα κομμάτι ψωμί. Εν τέλει, ο ένας δουλεύει για τον άλλο. Ολοι δε μαζί, παρέα με τον κοσμοπολιτισμό των κομμάτων που ορκίζονται πίστη στην ΕΕ και το κεφάλαιο, δουλεύουν για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των καπιταλιστών ενάντια στα συμφέροντα της φτωχολογιάς σε όποιο θεό και να πιστεύει.
Τι είναι το DEB;
Το DEB δεν είναι κόμμα από παρθενογένεση. Με τη γενική του γραμμή επιδιώκει ένα διαχωρισμό του λαού σε φυλετική, εθνοτική και θρησκευτική βάση, για να παγιδέψει τη μειονότητα στα συμφέροντα της αστικής τάξης της Τουρκίας. Ομως, ανοιχτά τάσσεται με την ΕΕ, ενώ αρκετά στελέχη του έχουν στο παρελθόν στηρίξει όλα τα κόμματα που έχουν ευθύνη για τη λεηλασία στα δικαιώματα των εργαζομένων μειονότητας και πλειονότητας.
Μιλάει για δικαιώματα της μειονότητας και φυσικά δεν εννοεί τις συντάξεις πείνας, τους διαλυμένους μισθούς που έχουν τη σφραγίδα της ΕΕ και των κυβερνητικών κομμάτων, τα οποία το DEB στήριξε και στηρίζει μέσω των συναλλαγών σε Δήμους και Περιφέρειες.
Το DEB καλεί όλους τους μουσουλμάνους που τους αποκαλεί «Τούρκους της δυτικής Θράκης» να παλέψουν για τα κοινά συμφέροντά τους, αλλά δε λέει με ποιον μουσουλμάνο είναι. Με αυτόν που βγάζει δισ. από την εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα στα κολαστήρια των ορυχείων της Τουρκίας, με αυτούς που σήμερα έχουν φτιάξει εργολαβικά γραφεία για να στέλνουν για ένα κομμάτι ψωμί τζάμπα εργατικά χέρια στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, στο Κατάρ ή με την εργατιά που με τον ιδρώτα και το αίμα της ποτίζει τα κέρδη των καπιταλιστών. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν είπε κουβέντα για τους δεκάδες νεκρούς εργάτες των ορυχείων στην Τουρκία.
Από την άλλη, οι εθνικιστικές δυνάμεις που κηρύσσουν πατριδοκάπηλη σταυροφορία «όλων των Ελλήνων» κατά του προξενείου, επίσης δε λένε κουβέντα πως Ελληνες είναι και οι καπιταλιστές που βγάζουν δισ. από το ξεζούμισμα επίσης των Ελλήνων αλλά και ξένων εργατών.
Προσπαθούν να τυφλώσουν το λαό για να μη δει την αλήθεια, πως η πραγματική διαχωριστική γραμμή βρίσκεται στην ταξική θέση του καθένα. Πως εν τέλει στο όνομα αυτού του ψευτοπατριωτισμού, ποτισμένος ο λαός με το εθνικιστικό δηλητήριο, πολεμάει για ξένα συμφέροντα και όχι για τα δικά του.
Η κάθοδος του DEB έγινε σε μια περίοδο καθόλου τυχαία που οι εξελίξεις στην περιοχή είναι ανησυχητικές για τους λαούς. Τόσο η αστική τάξη της χώρας μας, όσο και της Τουρκίας, επιδιώκουν να πάρουν με διαφορετική δυναμική μερίδιο από την ενεργειακή πίτα της περιοχής. Διαμορφώνονται άξονες και αντιάξονες σε ένα συνεχώς κινούμενο έδαφος ανταγωνισμών, που όχι απλά δεν απομακρύνουν τις πιθανότητες συγκρούσεων, αλλά επιταχύνουν την όξυνση των αντιθέσεων. Η αστάθεια αυτή εκφράζεται και στο εσωτερικό των αστικών τάξεων, πολύ περισσότερο στο επίπεδο του πολιτικής.
Η παρέμβαση του ΚΚΕ στη μειονότητα
Χωρίς ταλαντεύσεις και στρογγυλέματα, το ΚΚΕ πάλεψε από την πρώτη στιγμή για την ταξική ενότητα των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν ανήκουν στη μειονότητα ή την πλειονότητα. Η πάλη του αυτή ήταν ασταμάτητη, μέσα από τα σωματεία, τις Λαϊκές Επιτροπές, την αυτοτελή παρουσία των Κομματικών του Οργανώσεων. Οι δεσμοί του με τη μειονότητα σφυρηλατήθηκαν μέσα από το καμίνι της ταξικής πάλης, με πρωτοπόρους ναύτες, λιμενεργάτες, εργάτες σε ορυχεία, στη βιομηχανία, οικοδόμους. Τέτοιοι ήταν οι παλιότεροι και νεότεροι κομμουνιστές που κέρδισαν, σε ιδιαίτερα δύσκολο περιβάλλον, τεράστια εκτίμηση μέσα στη μειονότητα στα χωριά (και στις πόλεις) τους. Πρωτοπόροι του μόχθου, που δέθηκαν με τα ταξικά συνδικάτα, πρωτοστάτησαν σε απεργίες, δοκίμασαν την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Από αυτούς τους χώρους ήταν οι υποψήφιοι του ΚΚΕ τόσο στο ευρωψηφοδέλτιο όσο και στα περιφερειακά και στα δημοτικά ψηφοδέλτια, που άντεξαν σε πιέσεις και δεν υποχώρησαν βοηθώντας το Κόμμα να καταγράψει σημαντικά ποσοστά κύρια στην Περιφέρεια.
Το ΚΚΕ έδεσε τους δεσμούς του με τη μειονότητα μέσα από τη δράση των κομμουνιστών, μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές για τα άμεσα και επείγοντα προβλήματά τους όπως στο Δροσερό της Ξάνθης, στην Αγριανή του Σουφλίου που το Κόμμα κινήθηκε σε ποσοστά πολύ πάνω από 10% σε αυτές τις εκλογές με τις ιδιαίτερες δυσκολίες που είχαν. Είναι περιοχές που μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές έγιναν κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή εκατοντάδων μειονοτικών, έγιναν πάνω από 700 επανασυνδέσεις ρεύματος σε φτωχές οικογένειες, στηρίχτηκαν μέσα από την οργανωμένη λαϊκή αλληλεγγύη εκατοντάδες οικογένειες. Στον Κένταυρο, ένα ορεινό μειονοτικό χωριό της Ξάνθης, που η σύνθεση του πληθυσμού είναι πάνω από 70% εργατική τάξη (πολλοί μετανάστες βιομηχανικοί εργάτες, οικοδόμοι και λιμενεργάτες) και ο κόσμος ανοιχτά υποστηρίζει πως αν δεν υπήρχε ΚΚΕ δε θα είχανε δρόμο και σχολείο στο χωριό, έγινε η τελευταία συγκέντρωσή μας στο νομό Ξάνθης.
Προεκλογικά στα μειονοτικά χωριά, Ροδόπης, Ξάνθης και Εβρου, ιδιαίτερα τη δεύτερη βδομάδα, μόνο δύο κόμματα έκαναν περιοδείες και συγκεντρώσεις, το ΚΚΕ και το DEB. Κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε πάνω από 70%, αλλά και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, που πήραν στις εκλογές της περιφέρειας μεγάλα ποσοστά από τη μειονότητα, ήταν εξαφανισμένα, δεν τόλμησαν να ανοίξουν αντιπαράθεση με τη λογική του DEB. Η θέση του ΚΚΕ ήταν πάντα καθαρή και κρυστάλλινη και πάνω απ' όλα δεν προσαρμοζόταν κατά την περίσταση της ψήφου.
Στο αποτέλεσμα των εκλογών επέδρασε σε σημαντικό βαθμό και η υποχώρηση του κινήματος, που εκφράστηκε με μεγαλύτερη ένταση στους εργάτες και εργάτριες της μειονότητας, που ούτως ή άλλως σε ένα βαθμό ήταν πιο ευάλωτοι σε πιέσεις. Ο φόβος της ανεργίας απομάκρυνε ένα τμήμα της που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, ενισχύθηκαν οι μηχανισμοί εκφοβισμού μέσα από τα δουλεμπορικά γραφεία, που πολλαπλασιάστηκαν τα τελευταία χρόνια. Μέσα στην ίδια τη μειονότητα γίνεται πλέον πιο ευδιάκριτος ένας ταξικός διαχωρισμός με στρώματά της που είτε έχουν άμεση σχέση με τα δουλεμπορικά, ή με επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν έδρα την Τουρκία και με μετανάστες και οικογένειες που ένα κομμάτι τους νιώθουν εξαρτημένοι από αυτά τα στρώματα.
Απάντηση σε επικίνδυνους σχεδιασμούς
Η κάθοδος του DEB έγινε σε μια περίοδο που οι εξελίξεις στην περιοχή είναι ανησυχητικές για τους λαούς. Τόσο η αστική τάξη της χώρας μας, όσο και της Τουρκίας, επιδιώκουν να πάρουν με διαφορετική δυναμική μερίδιο από την ενεργειακή πίτα της περιοχής. Διαμορφώνονται άξονες και αντιάξονες σε ένα συνεχώς κινούμενο έδαφος ανταγωνισμών, που όχι απλά δεν απομακρύνουν τις πιθανότητες συγκρούσεων, αλλά επιταχύνουν την όξυνση των αντιθέσεων. Η αστάθεια αυτή εκφράζεται και στο εσωτερικό των αστικών τάξεων, πολύ περισσότερο στο επίπεδο του πολιτικής.
Η οργάνωση της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, με επιμονή στο Πρόγραμμα και τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου, θα απαντήσει στην προσπάθεια η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι άνεργοι και οι νέοι, να συνειδητοποιήσουν τα κοινά συμφέροντά τους, τον κοινό εχθρό που είναι τα μονοπώλια, οι συμμαχίες τους (ΕΕ ΝΑΤΟ), τα όργανά τους σε κάθε χώρα (κράτος). Να παλέψουν κάτω από τη δική τους σημαία και όχι για τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης αστικής τάξης. Για τη δική τους εργατική - λαϊκή διακυβέρνηση - εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα μας από την ΕΕ, θα διαγράψει το χρέος, θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα Μέσα Παραγωγής.
Τα ταξικά συνδικάτα, οι Λαϊκές Επιτροπές, οι αγροτικοί σύλλογοι, που, μέσα από τις γραμμές τους, δρουν πρωτοπόρα οι κομμουνιστές, μπορούν να γίνουν το μετερίζι της ταξικής ενότητας και διαπαιδαγώγησης που όχι μόνο θα οργανώνει την πάλη ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, αλλά και, από την άλλη, με τη δράση τους θα σφυροκοπούν τόσο τον εθνικισμό όσο και τον αστικό κοσμοπολιτισμό.
Η εμπειρία από τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, τα σωματεία της Ζώνης, το σωματείο στο μετρό της Θεσσαλονίκης (όπου οι μειονοτικοί εργάτες συμπαρατάχθηκαν με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ) που μέσα από τη δράση τους μπόρεσαν και καλλιέργησαν ταξική συνείδηση, είναι προίκα για τους κομμουνιστές. Οπως προίκα είναι η δουλειά μας με το ΠΑΜΕ και τη Λαϊκή Επιτροπή στην Ξάνθη (
και αλλού), που σε συνθήκες δυσμενείς για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, μας δένει με την εργατιά της μειονότητας.
Σε αυτόν τον αγώνα, θα οικοδομείται καθημερινά στις μεγάλες και μικρότερες μάχες, για την προστασία και τη στήριξη των ανέργων, για την πρόσβαση στο σχολειό, στην Υγεία, στις σπουδές χωρίς ταξικά εμπόδια, για μισθούς και συντάξεις που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα, που θα οργανώνεται η αλληλεγγύη, ακόμη και στις καθημερινές ανάγκες, οι κομμουνιστές θα δώσουμε τα πάντα. Θα πρέπει, ταυτόχρονα, να φροντίσουμε όμως για τη διαφύλαξη και ανάπτυξη της ξεχωριστής πολιτιστικής ταυτότητας της μειονότητας, για να καταργηθεί κάθε αποκλεισμός από το σύστημα εκπαίδευσης από την Προσχολική Αγωγή έως το πανεπιστήμιο, παίρνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες στη γλώσσα. Για να λυθούν προς τα μπρος ιδιαίτερα ζητήματα που αφορούν στο κληρονομικό δίκαιο, στο ζήτημα εκλογής μουφτή, στη διαχείριση των βακουφίων που δεν μπορεί να αποτελούν εργαλείο παρέμβασης της μιας ή της άλλης αστικής τάξης. Για να μπορούν οι μειονότητες να γίνονται γέφυρες φιλίας, ταξικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς και όχι θύματα των σχεδιασμών των εκμεταλλευτών.
Δημήτρης ΠΑΠΑΤΟΛΙΔΗΣ
Γραμματέας της ΕΠ της ΚΟ Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ
