ΜΑΡΙΝΑΛΕΝΤΑ..αγάπη μου

Επειδή πλησιάζουν Δημοτικές εκλογές, όλοι αναρωτιούνται αν σε μια τοπική κοινωνία μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος διαχείρισης από αυτόν που μας επιβάλει η κεντρική εξουσία...αν με λίγα λόγια δηλαδή μπορεί ακόμα να υπάρξει ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ.
Το βιντεάκι πιο κάτω δίνει ένα τόνο αισιοδοξίας για μια τοπική κοινωνία που κατάφερε να αντισταθεί. Είχε τη τύχη βέβαια να έχει ένα οικονομικό στήριγμα στη προσπάθειά της. Την περιουσία ενός τοπικού Δούκα που απαλλοτριώθηκε μετά από αγώνες, υπέρ της κοινότητας. Εδώ δυστυχώς έχουμε μικρές ιδιοκτησίες γης και στα μόνα σημεία που υπάρχει συσσώρευση μεγάλου κεφαλαίου είναι στα ξενοδοχεία. Με τη δεδομένη εικόνα αφύπνισης της εργατικής τάξης στη περιοχή ούτε λόγος να γίνεται για καμία απαλλοτρίωση περιουσίας από τους "ευεργέτες" ξενοδόχους. Αντίθετα κάθε χρόνο όλοι εμείς, πρέπει να δίνουμε ολοένα και περισσότερα λεφτά (μετά την κατάργηση και του τέλους παρεπιδημούντων που πλήρωναν τα ξενοδοχεία) για να δημιουργηθούν οι υποδομές που χρειάζεται, ώστε να εξυπηρετηθούν οι χιλιάδες πελάτες των ξενοδοχείων. Με λίγα λόγια ...με δικά μας λεφτά κάνουν άλλοι μπίζνες.
Όμως η Μαριναλέντα θα μπορούσε να μας διδάξει για παράδειγμα, για το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ένας τοπικός συνεταιρισμός ή πόσο χρήσιμες είναι οι διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας στα ζητήματα μιας πόλης.
Απολαύσετε το παρακάτω βιντεάκι.