Τα μπλογκς και οι "παρθένες" της δημοσιογραφίας

Του Κώστα Πλιάκου*

Θέλω να ξεκαθαρίσω κατ' αρχάς, ότι το στιλ της δημοσιογραφίας που έκανε ο Σωκράτης Γκιόλιας δεν με εκφράζει. Σερφάρω συχνά πυκνά στο Τρωκτικό και παρόμοιες ιστοσελίδες λόγω περιέργειας, επαγγελματικής διαστροφής ή πείτε το όπως θέλετε και πραγματικά ελάχιστες φορές πιάνω τον εαυτό μου να συμφωνεί με την αισθητική, την άποψή τους περί δημοσιογραφίας και τις γνώμες που εκφράζουν.
Το τραγικό συμβάν της Δευτέρας επανέφερε, περιέργως, (λες και η δολοφονία του Γκιόλια σχετίζεται με τη δράση του στην μπλογκόσφαιρα) στη δημόσια σφαίρα το θέμα των μπλογκς και του (ανύπαρκτου) προς το παρόν νομικού πλαισίου το οποίο θα πρέπει να τα δεσμεύει.
Διάφοροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ή τουλάχιστον θεωρούντες εαυτούς ως τέτοιους, ξεσπάθωσαν για την ανυπαρξία νομικού πλαισίου την ασυλία που δίνει η ανωνυμία, τα συμφέροντα που μπορεί να κρύβονται κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Το νέο τοπίο που έχει διαμορφωθεί στα μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών παρουσιάζει πραγματικά ενδιαφέρον. Διαπιστώνουμε μια νέα μορφή δημοσιογραφίας, (εγώ επιμένω να την αποκαλώ έτσι), που έχει δώσει φρεσκάδα στην ενημέρωση, αλλά και που έχει προκαλέσει παρενέργειες για τις οποίες όμως ο ίδιος ο χώρος μας έχει ευθύνες. Εμείς των συμβατικών μέσων λειτουργήσαμε για χρόνια μέσα σε ένα κρατικοδίαιτο σύστημα μέσων ενημέρωσης, κάποιοι επωφελήθηκαν από αυτό, κάποιοι άλλοι απλώς έβγαλαν μεροκάματο και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να το υπερασπιζόμαστε για την ακεραιότητά του. Σαν άλλοι Φρανκενστάιν συμβάλαμε με τη σιωπή μας στη γέννηση ενός «τέρατος» που τώρα το κατηγορούμε ότι αλλοιώνει τη «δημοσιογραφία μας».
Κατηγορούν κάποιοι τα μπλογκς ότι διαπλέκονται , εκβιάζουν, φοροδιαφεύγουν κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Δηλαδή η διαπλοκή και ο εκβιασμός είναι φαινόμενα που αγγίζουν αποκλειστικά τα μπλογκς; Πείτε το στον πρώτο που θα συναντήσετε στο δρόμο και θα βάλει τα γέλια. Η λογοκρισία δεν γίνεται μόνο με αυτό που αποκρύπτεις αλλά και με αυτό που επιλέγεις να προβάλεις και πώς θα το προβάλεις και ο νοών νοείτω.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε περάσει σε μια εποχή, στην οποία το νέο Μέσο (το Διαδίκτυο) έχει σπάσει τα στεγανά της ενημέρωσης και ο πολίτης έχει πάψει πλέον να κάθεται στον καναπέ του και μόνο να ακούει. Φτιάξτε αυστηρό νομικό πλαίσιο, κλείστε μπλογκς και την άλλη μέρα θα ξεφυτρώσουν αλλά τόσα. Ξανακλείστε τα και την άλλη μέρα θα έχετε τα διπλάσια. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η νέα δημοσιογραφία βρίσκεται ακόμη υπό διαμόρφωση και ότι ο μόνος τρόπος να διορθωθούν τα κακώς κείμενα είναι η αυτορύθμιση του ίδιου του νέου Μέσου που θα ανταγωνίζεται με τα «παραδοσιακά», στην ποιότητα και την αξιοπιστία, αξίες στις οποίες και αυτά οφείλουν να επανέλθουν. Δώστε του λίγο χρόνο.

Ο Κώστας Πλιάκος ήταν συμφοιτητής μου στη Πάτρα και πάντα ξεχώριζε για το ήθος του. Τα λόγια του λίγα και σταράτα, λειτουργούσαν σαν κατακλείδα στις συνελεύσεις των καταλήψεων. Αργότερα μάθαμε ότι έπιασε δουλειά σε εφημερίδες του κέντρου. Η ματιά του πάντα έμεινε διεισδυτική και τίμια. Τα χρόνια των αγώνων δεν πήγαν χαμένα.