...πολύ ενδιαφερον ντοκιμαντερ (1 ώρα και κάτι ψιλά)...μια εναλλακτική προσέγγιση από το μέλλον...ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης και ζωής...μια προσέγγιση της αξίας μακριά από την οπτική γωνία του κέρδους...μακριά από την λαίμαργη καταναλωτική (και ενεργειακή συγχρόνως) αλλοτριωμένη συμπεριφορά μας....η κοινότητα...η αλληλεγγύη...η ενσυναίσθηση...αν και για κάποιους θα φαντάζει ως μια νεοχιπικη ιδιαιτερότητα, καλό είναι να το δούν όλο το ντοκιμαντέρ προσεκτικά κάτω από το πρίσμα της δομικής κρίσης του συστήματος και των συνεπειών του (Φουκουσίμα, Κόλπος του Μεξικού, χρηματιστήριο εμπορευμάτων και πεινα, έλλειψη καθαρού νερού κλπ)...το δια ταύτα είναι μια αλλη προσέγγιση, μια συνολική αναθεώρηση του τρόπου ζωής μας, μια εμπρακτη άρνηση της εξατομίκευσης...το ντοκιμαντέρ μας παρουσιάζει μια προσπάθεια που μας φέρνει κοντά στην ουσία της υπαρξής μας...και όπως κάθε προσπάθεια έχει τις αδυναμίες της και τα τρωτά της...όμως το "μυστικό" είναι στην "διαφορετική προσέγγιση", μακριά από τα στερεότυπα που κυριαρχούν επάνω μας και εμέις τα αναπαράγουμε πολλές φορές άκριτα...ΔΕΙΤΕ ΤΟ...ΒΡΕΙΤΕ ΧΡΟΝΟ...ΑΞΊΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ!!!!
Νίκος Γ.
Υ.Γ. ...και παράλληλα εφαρμόζουμε (για κάποιους από εμάς) και όλη την "μεταβατική θεωρία" μας από την "προΙστορία" του ανθρωπου στην "Ιστορία" του...μέσα από τέτοιες προσπάθειες (και άλλες που δεν ξέρουμε άκομα) μαθαίνουμε πως υπάρχει δημιουργία και ζωή έξω από τα γνωστά κάθετα μοντέλα ιεράρχισης...μάθαινουμε την έννοια της άμεσης δημοκρατίας στην πράξη...και έτσι έιμαστε λιγότερο εθισμένοι στην εξουσία και στην αναπαραγωγή της....
Σχόλιο βυσσινόκηπου:
Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα δεν αλλάζει τις παραγωγικές σχέσεις, τους τρόπους παραγωγής, την ηθική της και την καθημερινότητά της, με άλλο τρόπο εκτός από τον επαναστατκό.
Πολλάκις, άνθρωποι ή ομάδες ανθρώπων αυτοοργανώθηκαν και επιχείρησαν να αλλάξουν τη ζωή τους έχοντας μια άλλη σχέση με την φύση, την παραγωγή, την πνευματική αναζήτηση και τους συνανθρώπους τους. Όση συμπάθεια κι αν κέρδησαν (παράλληλα με τη χλεύη), δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τον κεντρικό ρου της ιστορίας.
Ίσως αυτό να μην ήταν κι ο ζόρες τους...
Όλες αυτές οι προσπάθειες, από τους βουδιστές μοναχούς, ώς τις κοινωνίες των Μορμόνων στις Η.Π.Α, τα Κιμπούτς στο Ισραήλ, ή τους ιθαγενείς του Αμαζόνιου δάσους, επιβιώνουν σε παράλληλα σύμπαντα, που ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ Η ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ με τις οικονομικοκοινωνικές δομές του καπιταλισμού. Για παράδειγμα ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να ανεχτεί τις αυτόνομες αναρχικές κοινότητες της προεμφυλιακής Ισπανίας ούτε και φυσικά την κυβέρνηση του βουνού στην κατεχόμενη Ελλάδα που ίδρυσε πρωτόφαντους θεσμούς αυτοδιοίκησης, ισότητας, δικαιοσύνης κλπ. Με λίγα λόγια: δεν χωράν παράδεισοι μέσα στη καπιταλιστική κόλαση...
Την ίδια στιγμή παρουσιάζεται ως εναλλακτική, η θεωρεία της "ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" που κατά τη γνώμη μου ενώ έχει σπέρματα θετικής ή και επαναστατικής σκέψης, ουσιαστικά καταλήγει να μην αμφισβητεί τα όσια και ιερά του σημερινού συστήματος. Δηλαδή τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να δούμε αυτό το ντοκυμαντέρ, για ένα πολύ βασικό λόγο. Για να κατανοήσουμε ότι όσα έχουμε κληρονομήσει σαν ιδέες, συνήθειες και πρακτικές κλπ δεν είναι μοναδικά, αιώνια κι αμετάβλητα.
Πατήστε στο σύνδεσμο για να δείτε το ντοκυμαντέρ "Φόρος τιμής στην Καταλωνία" http://www.dailymotion.com/video/xgiy2z_yyyyy-yyyyy-yyyy-yyyyyyyyy-yy_people#from=embed
.
Νίκος Γ.
Υ.Γ. ...και παράλληλα εφαρμόζουμε (για κάποιους από εμάς) και όλη την "μεταβατική θεωρία" μας από την "προΙστορία" του ανθρωπου στην "Ιστορία" του...μέσα από τέτοιες προσπάθειες (και άλλες που δεν ξέρουμε άκομα) μαθαίνουμε πως υπάρχει δημιουργία και ζωή έξω από τα γνωστά κάθετα μοντέλα ιεράρχισης...μάθαινουμε την έννοια της άμεσης δημοκρατίας στην πράξη...και έτσι έιμαστε λιγότερο εθισμένοι στην εξουσία και στην αναπαραγωγή της....
Σχόλιο βυσσινόκηπου:
Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα δεν αλλάζει τις παραγωγικές σχέσεις, τους τρόπους παραγωγής, την ηθική της και την καθημερινότητά της, με άλλο τρόπο εκτός από τον επαναστατκό.
Πολλάκις, άνθρωποι ή ομάδες ανθρώπων αυτοοργανώθηκαν και επιχείρησαν να αλλάξουν τη ζωή τους έχοντας μια άλλη σχέση με την φύση, την παραγωγή, την πνευματική αναζήτηση και τους συνανθρώπους τους. Όση συμπάθεια κι αν κέρδησαν (παράλληλα με τη χλεύη), δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τον κεντρικό ρου της ιστορίας.
Ίσως αυτό να μην ήταν κι ο ζόρες τους...
Όλες αυτές οι προσπάθειες, από τους βουδιστές μοναχούς, ώς τις κοινωνίες των Μορμόνων στις Η.Π.Α, τα Κιμπούτς στο Ισραήλ, ή τους ιθαγενείς του Αμαζόνιου δάσους, επιβιώνουν σε παράλληλα σύμπαντα, που ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ Η ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ με τις οικονομικοκοινωνικές δομές του καπιταλισμού. Για παράδειγμα ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να ανεχτεί τις αυτόνομες αναρχικές κοινότητες της προεμφυλιακής Ισπανίας ούτε και φυσικά την κυβέρνηση του βουνού στην κατεχόμενη Ελλάδα που ίδρυσε πρωτόφαντους θεσμούς αυτοδιοίκησης, ισότητας, δικαιοσύνης κλπ. Με λίγα λόγια: δεν χωράν παράδεισοι μέσα στη καπιταλιστική κόλαση...
Την ίδια στιγμή παρουσιάζεται ως εναλλακτική, η θεωρεία της "ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" που κατά τη γνώμη μου ενώ έχει σπέρματα θετικής ή και επαναστατικής σκέψης, ουσιαστικά καταλήγει να μην αμφισβητεί τα όσια και ιερά του σημερινού συστήματος. Δηλαδή τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να δούμε αυτό το ντοκυμαντέρ, για ένα πολύ βασικό λόγο. Για να κατανοήσουμε ότι όσα έχουμε κληρονομήσει σαν ιδέες, συνήθειες και πρακτικές κλπ δεν είναι μοναδικά, αιώνια κι αμετάβλητα.
Πατήστε στο σύνδεσμο για να δείτε το ντοκυμαντέρ "Φόρος τιμής στην Καταλωνία" http://www.dailymotion.com/video/xgiy2z_yyyyy-yyyyy-yyyy-yyyyyyyyy-yy_people#from=embed
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου