Αριστερός... ψάλτης

Μεγάλη νοσταλγία! Μέχρι κατάθλιψης!
Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν θα δεχόταν να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ είπε ότι: "Δεν μισώ το ΠΑΣΟΚ, το νοσταλγώ αλλά δεν υπάρχει πια το ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε κάποτε" και συνέχισε : "Σήμερα δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ έχουμε το κόμμα του μνημονίου"
Όχι ότι είχαμε καμιά αμφιβολία, αλλά πως να το κάνουμε όταν σε επιβεβαιώνουν και οι ίδιοι ότι θέλουν να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ νιώθεις μια ικανοποίηση ότι δεν έπεσες έξω. Και μια θλίψη. Για το χρόνιο κατάντημα της "αριστεράς". Άντε ποιος έχει σειρά τώρα;

Μετεγγραφή από

http://antigeitonies.blogspot.com/

Υ.Γ. βυσσινόκηπου: Γενικά αποφεύγω να βάζω σχόλια για τα κόμματα που μας λιβανίζουν ότι είναι "αριστερά". Και αυτό γιατί μερικοί από τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί, αγωνίζονται ακόμα, όχι για τη πάρτη τους αλλά για το φτωχόκοσμο. Έτσι με τίποτα δεν μπορώ να τους τσουβαλιάσω ούτε με τα μέλη των κομμάτων της αντίδρασης και του κεφαλαίου, ούτε και με περιπτώσεις συντρόφων τους, καριεριστών και ευνουχισμένων παρακαθείμενων διαφόρων εξουσιών, στους Δήμους στο συνδικαλιστικό κίνημα κι αλλού.

Όμως η ηγεσία του ΣΥΝ είναι πια μια οπορτουνιστική καρικατούρα. Ικανή για το πιο αριστερίστικο πυροτέχνημα και για την πιο δεξιά και καιροσκοπική σαχλαμάρα. Ψηφουλάκια να μαζεύουμε κι όπως να ναι. Όμως οι καιροί είναι δύσκολοι κι ο στόχος για ανατροπή του καπιταλισμού πρέπει να μπαίνει ξεκάθαρα. Ποιο ΠΑΣΟΚ, πια σοσιαλδημοκρατία και ποια εναλλακτική διαχείριση της κρίσης. Όταν μεγάλα κομμάτια του λαού που ψήφισαν και πίστεψαν τη σοσιαλδημοκρατική ρητορεία αισθάνονται προδομένοι, όταν στο νου τους τριγυρίζει η αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος, είναι ώρα να τους κερδίζεις οριστικά ζητώντας τους να χειραφετηθούν από το παρελθόν τους κι όχι να το αναπολούν.