Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε θα λυθούν αν υπάρξει «αριστερή» κυβέρνηση ή αν ο εργαζόμενος λαός πάρει στα χέρια του όλη την εξουσία;

Η Αλέκα Παπαρήγα είπε : " Το λαό δεν τον βλέπουμε σαν ψηφοφόρο και χειροκροτητή. Είναι πρωταγωνιστής, αυτός θα ανατρέψει αποφάσεις, θα ανατρέψει το ίδιο το πολιτικό σύστημα με τη συνειδητή επιλογή του."

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ μιας «αριστερής» κυβέρνησης, που οραματίζεται ο ΣΥΝ και η ΔΗΜΑΡ, και της λαϊκής εξουσίας που προπαγανδίζει το ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές δεν συνιστούν στον εργαζόμενο λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του σε μεσσίες.  Τους συνιστά να οργανώσουν τη συλλογική τους ταυτότητα (ταξική συνείδηση) και να προχωρήσουν σε συλλογικό αγώνα (ταξική πάλη), ενάντια στο Κεφάλαιο και το Κράτος του. Να κατακτήσουν τη λαϊκή εξουσία.

Οι πολιτικές διαφορές και εκτιμήσεις είναι μεγάλες.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.

Ενδιάμεση λύση, σοσιαλδημοκρατική ή ανθρώπινος καπιταλισμός δεν υπάρχει. Το παγκόσμιο μεγάλο κεφάλαιο, το ευρωπαϊκό και το ντόπιο, τα θέλουν όλα.

Είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή της πρώτης προσπάθειας σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ο καπιταλισμός, κυρίαρχος στον πλανήτη (εκτός λίγων εξαιρέσεων), δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο στους λαούς. Τους θέλει υποταγμένους, να ζουν και να δουλεύουν σε συνθήκες 19^ου αιώνα, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και χωρίς αξιοπρέπεια. Κι ενώ οι λαοί τα χάνουν όλα, κάποιες πολιτικές δυνάμεις συνεχίζουν να σκέφτονται και να πράττουν εις βάρος των λαών, εξαπατώντας τους με λύσεις ψεύτικες και παραπλανητικές, όπως αυτή περί «αριστερής» κυβέρνησης.

Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες της οικονομικής κρίσης;

 Πρωτίστως είναι η ύπαρξη και λειτουργία ενός οικονομικού συστήματος που στηρίζεται στη κερδοσκοπία και δεν εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες. Ενός συστήματος που νομοτελειακά αναπαράγει τις κρίσεις του, σαρώνοντας με πολέμους, φτώχεια και υποτέλεια την τάξη που παράγει τον πλούτο.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, η λυκοσυμμαχία αυτή των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, καθόριζε όλα τα χρόνια την οικονομική μας πολιτική και τις κυβερνήσεις που εκτελούσαν πιστά τις ντιρεκτίβες της. Επομένως, για να δοθούν οι σωστές και καθαρές λύσεις πρέπει να δούμε τις πραγματικές αιτίες της οικονομικής κρίσης. Όταν πολεμάμε πρέπει να έχουμε εντοπίσει ποιοι είναι οι εχθροί.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ  και η ΔΗΜΑΡ, θεωρούν πως η χώρα μας πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να συνεχίσει δηλαδή να εφαρμόζει την ίδια πολιτική που μας έφερε εδώ και πως ο καπιταλισμός είναι ένα θεμιτό σύστημα που μπορούμε να κάνουμε καλύτερο. Δηλαδή μπορούμε να βασιζόμαστε στο κέρδος, στη θεοποίηση του χρήματος, στην ιδιοτέλεια, αλλά μπορούμε να έχουμε και κοινωνικό κράτος και δημόσια παιδεία και υγεία και στο επίκεντρο της οικονομίας να είναι οι ανάγκες των ανθρώπων. Δυστυχώς για αυτούς τα ίδια τα γεγονότα και οι αποφάσεις των κυβερνήσεων, τους διαψεύδουν. Γιατί οι σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ και άλλων «αριστερών» πολιτικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη, αποδείχτηκαν οι φανατικότεροι εκφραστές του κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις τους, τρέφουν τόσα χρόνια και υπηρετούν το κεφάλαιο, τον καπιταλισμό.

Τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε λίγους και 'εκλεκτούς' και τα κέρδη πηγαίνουν σ' αυτούς που ακριβώς κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Και όσο τα μέσα παραγωγής παραμένουν στα χέρια λίγων και δεν ανήκουν στον λαό, που παράγει όλο το πλούτο, καμιά μα καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή.

Ιδού λοιπόν...

Θέλουμε να διαιωνίσουμε αυτό το απάνθρωπο σύστημα ή θέλουμε να το ανατρέψουμε και να κοινωνικοποιήσουμε τα μέσα παραγωγής, να χτίσουμε από την αρχή την οικονομία μας, με ισότιμες διεθνείς σχέσεις, με ανεξαρτησία από ξένα κέντρα αποφάσεων και υπέρ του εργαζόμενου λαού;

Αυτό θα έπρεπε να είναι το κεντρικό θέμα και όχι αν το αποτέλεσμα των εκλογών θα φέρει μια «αριστερή» κυβέρνηση στην υπηρεσία των καπιταλιστών.

Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που δήθεν «αριστεροί» ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και με την τακτική τους, ευνοούν τη διάσπαση του λαϊκού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας, όπως και την άμβλυνση της ταξικής συνείδησης.

Το δίλλημα που οι κομμουνιστές σε καλούν να πάρεις θέση, δεν είναι εκβιαστικό αλλά πολιτικό.

Τέλος πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες ... 

 Μαν. Κ. - Βασ. Χ.