Λαϊκή Συσπείρωση: Γιατί αγωνιζόμαστε κατά των ιδιωτικοποιήσεων σε λιμάνια και μαρίνες και ποιο πλαίσιο αγωνιστικής δράσης θα μας οδηγήσει στις πρώτες νίκες

Παρασκευή, 17 Αυγούστου 2012

Φανταστείτε σχολεία που δεν θα χουν να πληρώσουν ούτε το πετρέλαιο θέρμανσης το οποίο αυξάνεται από φέτος 45%. Φανταστείτε νοσοκομεία όπου λείπουν γάζες, γιατροί, σφραγίσματα και νοσοκόμες. Φανταστείτε μια παραθαλάσσια πόλη που δεν έχει δικό της λιμάνι ή μαρίνα αφού τα δικαιώματα στις παραθαλάσσιες υποδομές, τις παραλίες και τις πύλες επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, θα τα νέμεται ένας ιδιώτης. Φανταστείτε ότι όπου και να βρεθείτε θα αντικρίζετε ενεργειακά βουνά, ξηλωμένα δάση, δρόμους και δίκτυα να χαράζουν τις βουνοκορφές που γέννησαν το πολιτισμό, όπου η φύση, η γη, το νερό, ο αέρας θα μετατρέπεται από κοινωνικό αγαθό, σε εμπόρευμα που θα στο πουλούν οι ξένοι.

Ε, ας σταματήσουμε να φανταζόμαστε. Δεν περιγράφουμε μια φανταστική χώρα. Περιγράφουμε το τόπο μας. Αυτόν που μας παραδώσαν οι γονείς μας. Αυτόν τον τόπο, που η κλίκα της ντόπιας και της ξένης πλουτοκρατίας που κυβερνάει σήμερα, θέλει να εκποιήσει. Όχι για να σωθεί η πατρίδα, όπως θέλουν να μας πείσουν αλλά για να μεγαλώσουν αυτοί οι ίδιοι την κερδοφορία τους και να μετατρέψουν την πατρίδα μας σε δουλοπαροικία και το λαό μας σε φόρου υποτελείς δουλοπάροικους.

Ο κοινωνικός πόλεμος έχει αρχίσει. Είναι μέσα στα σπίτια μας. Θύματα του όλοι μας. Μοιράζουν φτώχεια, ανεργία, κακή υγεία, κακή παιδεία, μηδενική πρόνοια για τους πιο αδυνάτους, αυξημένη κοινωνική βία.

Ένα κεφάλαιο αυτού του πολέμου ήρθαμε να συζητήσουμε και σήμερα. Αυτό της ιδιωτικοποίησης της μαρίνας ή του λιμανιού ή και των δύο μαζί. Δεν ξέρουμε βέβαια τι ακριβώς θα εκποιηθεί ούτε εμείς, ούτε οι υπουργοί οι ίδιοι. Η τρόικα καθ’ όπως φαίνεται, δεν τους ενημερώνει πια καν για το τι θα πουλήσουν, πώς θα το πουλήσουν και πόσο θα το πουλήσουν. Δεν υπάρχει ούτε κοινοβούλιο, ούτε εκτελεστική εξουσία, ούτε δικαστική μα ούτε και σύνταγμα. Οι υπογραφές έχουν πέσει και τώρα οι δανειστές θα διασφαλίσουν τα κέρδη τους μέσα από το ξεπούλημα της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου. Κάθε ευρώ από αυτό το γιουρούσι δεν θα πηγαίνει ούτε για συντάξεις, ούτε για σχολειά, ούτε για νοσοκομεία. Θα πηγαίνει για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ποιος θα δίνει αυτά τα λεφτά; Μα προφανώς κάποιος από το ελληνικό ή διεθνές τζετ σετ που στη κρίση βλέπει ευκαιρία πλουτισμού. Με τι όρους θα γίνεται το πάρτυ; Μα προφανώς με όρους ξεπουλήματος όπως έγινε με την αγροτική τράπεζα αφού «Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει»… Ποια θα ναι τα θύματα από το μεγάλο φαγοπότι. Μα φυσικά οι συνήθεις ύποπτοι. Όλοι εμείς που μοιρολατρικά κάναμε την απώλεια συνήθειά μας.

Ποιες επιπτώσεις εντοπίζουμε από μια πρώτη εκτίμηση της κατάστασης.

• Ο Άγιος Νικόλαος χάνει την δυνατότητα παρέμβασης σε ένα χώρο που είναι η καρδιά της πόλης. Το τι θα υλοποιείται ή θα ξηλώνεται από τους χώρους του λιμανιού, του παραλιακού, της λίμνης, της μαρίνας θα αποφασίζεται από τον ιδιώτη επενδυτή. Έτσι οι πολίτες θα χάσουν το δικαίωμά τους να αποφασίζουν έστω δια αντιπροσώπων για την βιτρίνα της πόλης τους. Δεν θα υπάρχει με λίγα λόγια κοινωνικός έλεγχος. Η πρόσβαση στη μαρίνα και το λιμάνι δεν θα είναι ελεύθερη για τις οικογένειες ντόπιων και ξένων που επισκέπτονται τους χώρους του κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες σε αναζήτηση δροσιάς. Επίσης οι ερασιτέχνες και επαγγελματίες αλιείς πιθανών να πεταχτούν έξω από χώρους ελλιμενισμού, γιατί στις θέσεις τους θα προτιμούνται όσοι μπορούν να πληρώνουν αδρά. Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχουν τα ναυταθλητικά σωματεία κι οποιαδήποτε άλλη κοινωνική δραστηριότητα δεν αποφέρει κέρδη. Οι αντίστοιχες κοινωνικές και ναυταθλητικές εκδηλώσεις θα περνούν από την έγκριση του ιδιώτη. Το πάρκινγκ θα κλείσει ή θα ιδιωτικοποιηθεί… με αποτέλεσμα ότι εισπράττει από εκεί ο Δήμος να χαθεί και να πάει στα χέρια του ιδιώτη. Ακόμα χειρότερα θα είναι τα πράματα αν ο ιδιώτης αποφασίσει να απαγορέψει το πάρκινγκ σε μη ένοικους της μαρίνας. Φανταστείτε επίσης τι θα γίνει αν στο λιμάνι (που πιθανώς κι αυτό να ιδιωτικοποιηθεί) απαγορευτεί το παρκάρισμα λεωφορείων και αυτοκινήτων. Όσοι ζούμε σε αυτή τη πόλη, καταλαβαίνουμε τις συνέπειες για την επισκεψιμότητα και την τουριστική κίνηση στο κέντρο.
• Μελετώντας τα αποτελέσματα χρήσεως της μαρίνας από τη στιγμή που πέρασε στη ΔΑΕΑΝ, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι η διαχείριση της αφήνει στο δήμο ένα πολύ σοβαρό ποσό, που θα το χαραχτηρίζαμε και κρίσιμο μια που στην εποχή μας η ελλιπής χρηματοδότηση από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους, δημιουργεί προβλήματα στοιχειώδους κάλυψης λειτουργικών αναγκών. Με την ιδιωτικοποίηση αυτά τα κέρδη θα κλαπούν από τα ταμεία του Δήμου και θα μεταφερθούν στα χέρια του ιδιώτη. Δεν λέμε τον όρο θα κλαπούν τυχαία. Η μαρίνα είναι με βάση τους νόμους παραχωρημένη για 40 χρόνια στο Δήμο από τον ΕΟΤ. Ο Δήμος Αγίου Νικολάου απαίτησε και σχεδίασε την κατασκευή της. Ήταν όπως αποδείχθηκε ένα έργο πνοής που όλα αυτά τα χρόνια παρ’ όλες τις διενέξεις δήμου και λιμενικού ταμείου, απορρόφησε ένα σημαντικό ποσό επενδύσεων για να φτάσει σήμερα να είναι μια από τις καλύτερες μαρίνες στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις εντυπώσεις των πελατών της. Έχουμε δει και στην Ισπανία, ιδιωτικές μαρίνες να βουλιάζουν στην εγκατάλειψη και δεν θέλουμε να ακολουθηθεί ένα τέτοιο μοντέλο. Τα λεφτά λοιπόν που αποφέρει η μαρίνα θα χαθούν. Ο ιδιώτης ξέρουμε πολύ καλά ότι για να αυξήσει τα κέρδη του και θα πληρώσει το προσωπικό του χειρότερα και τις τιμές ελλιμενισμού θα αυξήσει, με τραγικά αποτελέσματα για τις αφίξεις και τις διανυκτερεύσεις. Θέλει πραγματικά κανείς να ρισκάρει μια τέτοια προοπτική στις δύσκολες τουριστικές σαιζόν που έρχονται; Επίσης είναι γνωστό ότι η μαρίνα σήμερα ενισχύει τη ντόπια αγορά, με την προμήθεια υλικών ανεφοδιασμού, καυσίμων αλλά και με ντόπιους επαγγελματίες υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κλπ δίνοντας έτσι στη πόλη ένα ποσοστό από τα κέρδη της. Μα και οι φιλοξενούμενοι βρίσκουν τα απαραίτητα για τη διαμονή τους από τα μαγαζιά της πόλης. Αντίθετα ο ιδιώτης θα ψάξει φθηνότερα υλικά από μεγάλες υπεραγορές εντός ή εκτός Ελλάδας. Ενδέχεται μάλιστα να κάνει και μια δική του υπεραγορά εντός των εγκαταστάσεων της μαρίνας, να δημιουργήσει ένα ακόμα all inclusive και να ανταγωνιστεί τη τοπική αγορά με συνέπεια περισσότερα λουκέτα κι ανεργία. Όσο για το προσωπικό που θα απασχολεί για συντηρήσεις και τους υπαλλήλους ούτε λόγος να γίνεται… Θα τους ανανεώνει (απολύει) χωρίς αποζημίωση, θα είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας και με ανασφάλιστη εργασία. Ας δούμε τι καθεστώς γενικεύεται στα ξενοδοχεία και θα καταλάβουμε.
• Για τον προβληματισμό των Αγιονικολιωτών σχετικά με την ιδιωτικοποίηση πρέπει να πούμε και τα εξής. Κάθε λιμένας ή τουριστικός λιμένας (μαρίνα) είναι και μια πύλη της ίδιας της χώρας με τον κόσμο. Κάθε χώρα επιθυμεί να έχει τον έλεγχο για το ποιοι εισέρχονται και τι εισέρχεται σε ένα τόπο. Επειδή θα υπάρχει ο ιδιοκτήτης του λιμανιού, αυτός ο έλεγχος αμβλύνεται εάν το επιδιώξει ο ιδιώτης. Εμείς επισημαίνουμε τους κινδύνους κυρίως σε θέματα διακίνησης ναρκωτικών, παράνομου εμπορίου αλλά και ατόμων με μη καθαρό ποινικό μητρώο. Κάποιοι θα μας πουν ότι σπεκουλάρουμε, ότι δημιουργούμε καχυποψία. Όμως έχουμε παραδείγματα από λιμάνι σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, που κάνουν τους φόβους μας να φουντώνουν. Επίσης για την ασφάλεια και την εθνική ακεραιότητα της χώρας μας, τα λιμάνια πρέπει να είναι σε δημόσιο έλεγχο. Θα σας θυμίσουμε εδώ, το τι έγινε με το πλοίο Ταχρίρ (της αποστολής «ένα καράβι για τη Γάζα») που ενώ ήταν ελλιμενισμένο στη μαρίνα, παραλίγο να έχει τη «συντροφιά» ενός ταχύπλοου εκπαιδευτικού σκάφους της Μοσάντ, γεγονός που απετράπη την τελευταία στιγμή λόγω της παρέμβασης των ναυτών της μαρίνας και του λιμενικού σώματος. Φανταστείτε απλά τι θα γινόταν αν στη μαρίνα υπήρχε Ισραηλινός, Τούρκος, Ρώσος ή Αμερικάνος ιδιώτης επενδυτής. Σκεφθείτε και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα που μπορεί κανείς να αποκτήσει, «χτυπώντας» μια τέτοια ιδιωτικοποίηση

Για μας λοιπόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η πόλη έχει χίλιους δυο λόγους για να αντισταθεί στην ιδιωτικοποίηση της μαρίνας. Οι εκλεγμένοι πρέπει να αντισταθούν. Και πρέπει να αντισταθούν όχι με το συνήθη τρόπο. Στον κοινωνικό πόλεμο που μας άνοιξαν, δεν απαντάς με επιτροπές και συμβολικά κλεισίματα των Δήμων σαν κι αυτά που πρότεινε ο κύριος Κουράκης. Εδώ τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Χρειάζεται άμεσα ενημέρωση του κόσμου γιατί κάποιοι καλοθελητές πατώντας σε σκάνδαλα του παρελθόντος απαξιώνουν πλήρως τη μαρίνα για να ανοίξουν τεχνηέντως το δρόμο στον σωτήρα-ιδιώτη. Οι απαντήσεις μας λοιπόν πρέπει να κρύβουν ανυπακοή στις άνωθεν εντολές και ανυποταξία. Για αυτό εμείς σαν Λαϊκή Συσπείρωση προτείνουμε:

Σήμερα και μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο, αυτό το πολιτικό όργανο λαϊκής αντιπροσώπευσης των δημοτών αυτής της πόλης, να ανακηρύξουμε ότι η μαρίνα αποτελεί πλέον περιουσία των Αγιονικολιωτών, με διαχειριστική αρχή τον Δήμο και ότι από εδώ και στο εξής παύουμε κάθε πληρωμή ενοικίου προς τον Ε.Ο.Τ.. Να τους διαμηνύσουμε ότι όποια ιδιωτικοποίηση κι αν γίνει όχι μόνο δεν θα αναγνωριστεί αλλά και θα εμποδιστεί η υλοποίησή της από τις δημοτικές αρχές, και από τους δημότες μας. Όχι μόνο δεν θα παραδώσουμε τα κλειδιά και τον επιχειρησιακό έλεγχο της μαρίνας, αλλά για να δουν πως εννοούμε τα όσα λέμε, θα προχωρήσουμε στη κατάληψη άδειων δημοσίων κτιρίων (πχ φρουραρχείο) τα οποία θα είναι τα επόμενα θύματα ξεπουλήματος και ιδιωτικοποίησης. Τα κτίρια αυτά θα στεγάσουν δημοτικές υπηρεσίες, σαν κι αυτές που χρειαζόμαστε άμεσα και που για τις οποίες θα καλούσαμε τον Αγιονικολιώτη να μας πληρώσει τα ενοίκιά τους…

Επειδή αυτό το μπρα ντε φερ με την τρόικα και τους Έλληνες αντιπροσώπους της θα είναι δύσκολο, προειδοποιητικά ας τους πούμε και το εξής. Ότι αν παρόλα αυτά επιμείνουν να ιδιωτικοποιήσουν δημόσια περιουσία, εμείς σαν δημοτικό συμβούλιο αρνούμαστε να γίνουμε συναυτουργοί στο νέο έγκλημα και στην υλοποίηση μιας ακόμα αντιλαϊκής πολιτικής. Θεωρούμε ότι μας στερείται πλέον κάθε ουσιαστική ικανότητα άσκησης αυτοδιοίκησης. Για αυτό σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο θα παραιτηθεί κι ας φέρουνε τους επιτρόπους να διοικήσουν το τόπο μας.

Μόνο μια τέτοια περήφανη στάση που θα ακουστεί σε όλα τα ΜΜΕ σε Ελλάδα κι εξωτερικό, ίσως μπορέσει να αλλάξει το ρου των πραγμάτων, δημιουργώντας και φαινόμενα ντόμινο στο σύστημα δουλοπαροικίας. Επειδή το Σύνταγμα έχει καταλυθεί από αυτούς, εδώ και καιρό, μια τέτοια στάση στηρίζεται πλήρως από το ακροτελεύτιο άρθρο του συντάγματος, που λέει:

H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία

Οποιαδήποτε άλλη τακτική, ρίχνει τη στάχτη μιας δήθεν αντιπαράθεσης στα μάτια του κόσμου...

.