Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.

Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες, τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

... Ο Φώσκολος έφυγε νωρίς

Θα γελούσαν μέχρι και τα έδρανα αν ο λαός δεν βρίσκονταν στη μέση αυτού του θλιβερού θεάτρου σκιών. Πολιτικών σκιών. Απ' τη μια πλευρά η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προκλητική, με την υπεροψία του διαχειριστή της πολιτικής εξουσίας που κερδίζει μέχρι στιγμής το (κοινοβουλευτικό) παιχνίδι και απ' την άλλη, η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι μπορεί καλύτερα, ως νέα σοσιαλδημοκρατία, να βγάλει τον τόπο απ' την κρίση. Προσωπικές αντιδικίες, γλώσσα απολίτικη και πεζοδρομιακή, κουτσαβακισμοί εκατέρρωθεν και ένας λαός πεταγμένος στον σκουπιδοτενεκέ της καπιταλιστικής αθλιότητας.


Ο Σαμαράς να ζει σε άλλον κόσμο. Να βλέπει την κατάσταση ρόδινη (για τους κεφαλαιοκράτες είναι πράγματι ρόδινη, όχι για τους εργαζόμενους ασφαλώς). Οι αριθμοί του Στουρνάρα να ευημερούν σε βάρος της κοινωνίας, της εργατικής τάξης, των απολυμένων, των ανέργων. Προκλητικά κοστούμια με γραβάτες να υψώνουν το δάχτυλο και να μιλάνε για το success story των μεγαλοβιομηχάνων και των εφοπλιστών. Της διαπλοκής Κεφαλαίου και πολιτικής εξουσίας με θύμα εσένα και εμένα.



Ο Τσίπρας σε παραλλήρημα ψευδοεπαναστατικότητας. Με κινήσεις που ήταν βγαλμένες από ομιλία του Ανδρέα το '80. Με φράσεις-κλισέ για το "μνημόνιο" (για τον Καπιταλισμό ΟΥΤΕ ΜΙΑ λέξη). Να απολογείται πως "δεν είναι αυτός που διώχνει τους επενδυτές", μπας και τον δουν με καλό μάτι τα αρπαχτικά των μονοπωλίων. Έχοντας βάλει τον ανεκδιήγητο Λαφαζάνη (που ψήφισε τους τρομονόμους αν και...διαφωνούσε) να σηκώνεται κάθε λίγο και λιγάκι για να παίξει το γνωστό του θέατρο.


Εάν ζούσε ο Νίκος Φώσκολος θα είχε την ευκαιρία να γράψει σήριαλ εφάμιλλο με εκείνο της "Λάμψης". Είχαν έμπνευση οι διαξιφισμοί και οι ψευτοτσαμπουκάδες των Σαμαρά και Τσίπρα. Στη μέση και ο Βενιζέλος, ως μοντέρνος Μουσολίνι, να παριστάνει τον τιμητή της αστικής πολιτικής νομιμότητας, ζώντας στη μέθη της συγκυβέρνησης. Κλεινουμε τον σχολιασμό αυτό για το πολιτικό καραγκιοζιλίκι που παρουσιάστηκε στη Βουλή από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ με τον διάλογο που είχαν Σαμαράς και Τσίπρας. Αυτόν το διάλογο θα τον ζήλευε και ο Φώσκολος για να ντύσει νέους χαρακτήρες-συνέχεια του Γιάνγκου Δράκου, του αστυνόμου Θεοχάρη και της Σελήνης.


- «Κοιτάξτε με κύριε Σαμαρά, δεν είναι ντροπή».
- «Κοιτάω από την άλλη για να μη γελάω».


Ο Φώσκολος έφυγε νωρίς.

πηγη: Revolution Now

2 σχόλια:

  1. Αν είναι έτσι όπως τα γράφεις, Βασίλη, γιατί τότε το ΚΚΕ συντάχθηκε με τον Τσίπρα και ψήφισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί το αντίθετο θα σήμαινε ότι θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση... Καμία αυταπάτη για λύση μέσα από το κοινοβούλιο και τις διαδικασίες του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή