‘Να ξεμπερδεύουμε επιτέλους με δαύτους’

Κείμενο του Ρωμύλου Αυδή

Τα όσα τραγελαφικά, με μια πρώτη ανάγνωση, αναφέρονται στα ρεπορτάζ της εφημερίδας ΑΝΑΤΟΛΗ της 6ης Απριλίου και σχετίζονται με την ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ, σύμφωνα με τα ΝΕΑ και προ πολλού, κατ’ εμέ, σχεδιασμένη κατάργηση του Γ.Ν. Νοσοκομείου Αγ. Νικολάου, και στη συνέχεια πώλησή του σε ‘επενδυτές’ με στόχο να συσσωρευτεί ‘παραδάκι’ για να τα βγάλει πέρα η εγχώρια και αλλοδαπή πλουτοκρατία που λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας, πρέπει να μας ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ, να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε και τους τελευταίους δισταγμούς, να ξεδιαλύνουμε και τις τελευταίες αμφιβολίες. Διανύουμε την πιο άγρια μορφή ταξικού αγώνα, όλων των εποχών. Ενωμένη η εγχώρια και ξένη ολιγαρχία, Ε. Ε, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ και το πολιτικό τους προσωπικό, κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑΟΣ, έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στον πλούτο, τον οποίο παράγουν οι Έλληνες εργαζόμενοι. Τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, κατασκευαστικά καρτέλ, πετρελαϊκά μονοπώλια και άλλα πολυποίκιλα λαμόγια της ημέρας και της νύχτας, πρωτοστατούντων των χρυσοπληρωμένων δημοσιογράφων, οι οποίοι έχουν αναλάβει την επιχείρηση ‘πλύση εγκεφάλου’ του Έλληνα τηλεθεατή, επιχειρούν να συσκοτίσουν τα αίτια της κρίσης, να αποπροσανατολίσουν τους ‘κοπρίτες’, να παρουσιάσουν την καπιταλιστική κρίση σαν κρίση του Έθνους, άρα, αφού μαζί τα φάγαμε, πρέπει να υπάρξει μια ‘συστράτευση’ για την επίτευξη της συνέχισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ένα πρόσφατο παράδειγμα: οι φοροελαφρύνσεις παρουσιάζονται από τα δημοσιογραφικά λαμόγια σαν ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ, τη στιγμή που αυτοί φορολογούνται με ειδικό καθεστώς. Άσε που μέχρι και ο, με τα λεφτά μας, απεσταλμένος της ΝΕΤ στη Λιβύη κατάλαβε, ότι η ‘επανάσταση’ ξεθώριασε, μιας και πατρονάρεται, όπως μας πληροφορεί, από τα δυτικά πετρελαϊκά μονοπώλια. Τώρα το γυρίζει το ποίημα. Να μη μας διαφύγει πάντως, ότι στην επιχείρηση ‘απονέκρωσης του εγκεφάλου και άρσης της κριτικής δυνατότητάς του εγκεφάλου ’ των κοπριτών, συμμετέχουν και ‘δημοσιογράφοι’ του ασθενούς , αλλά και του τρίτου φύλου κατά τη μεσημβρινή, και όχι μόνο, ζώνη. Εξαιρουμένων των δημοτικών συμβούλων της Λαϊκής Συσπείρωσης, οι οποίοι έγκαιρα είχαν τοποθετηθεί επί του θέματος ΓΝΝΑΝ, αναρωτιέμαι γιατί προσποιούνται τον κατάπληκτο οι λοιποί αιρετοί άρχοντες, όλων των βαθμίδων; Τα κόμματα στα οποία δραστηριοποιούνται δεν ψήφισαν με χέρια και πόδια τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Σε ποιον τομέα της Πολιτικής, της Οικονομίας, της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, των εργασιακών σχέσεων παρεξέκλιναν από τις επιταγές της Συνθήκης αυτής οι πρασινογάλαζοι κυβερνώντες και οι λοιποί συνοδοιπόροι; Ποιος θυμάται να μου πει ένα, έστω ΕΝΑ, φιλεργατικό νομοσχέδιο το οποίο ψηφίστηκε από τότε; Ποιος μπορεί να μου πει γιατί πρέπει να πληρώσει ο έλληνας φορολογούμενος τα 90τόσα εκατομμύρια χρέη του Μεγάρου Μουσικής; Ποιος έχει διαχωρίσει τη θέση του; Όποιος διαφωνεί ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ από βουλευτής, από δημοτικός σύμβουλος, από συνδικαλιστικό στέλεχος και τραβάει την πορεία του. Εκ του ως άνω διατυπωθέντος σκεφτικού, θεωρώ άστοχη την πρόταση του φίλου μου Κωστή Νικολαράκη’ να καθίσουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του νομού γύρω από ένα κοινό τραπέζι…’. Δεν μπορώ να ξέρω αν σ’ αυτό το τραπέζι έχει στο μυαλό του και το ΚΚΕ. Ας μας ξεχάσει. Έχω την αίσθηση, για να μην πω την βεβαιότητα, ότι δεν χωράμε στο ίδιο τραπέζι, στο οποίο θα συζητηθεί από τι ξύλο θα είναι το φέρετρό μας, αν κι εγώ προτιμώ ένα φάρδο των ελιών. Πριν από λίγες μέρες δεν είχα απασχολήσει τις στήλες της εφημερίδας για το θέατρο του παραλόγου που παίχτηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Διοικητή του Νοσοκομείου με τον κ. Καρχιμάκη; Περιμένατε κάποια διαφορετική εξέλιξη; Το δούλεμα πέφτει σύννεφο. Κύριοι, ή είστε συμμέτοχοι, άρα συνένοχοι στο έγκλημα, ή αφελείς. Διαλέξτε και πάρτε. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα θα ξαναπώ ένα επίκαιρο σύνθημα διάλυσης και της τελευταίας αυταπάτης, το φωνάζει συχνά το ΠΑΜΕ: Ή ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ. Και αν πιθανόν ο εγκέφαλος του Εργάτη να έχει χάσει την οξυδέρκειά του και να χρειάζεται άλλο χρόνο και άλλες πηγές εκτίμησης της κατάστασης, εν μέσω εκβιασμών της εργοδοσίας για απολύσεις, τουλάχιστον οι ‘εγγράμματοι’ ΟΥΔΕΜΙΑ έχουν δικαιολογία. Σπάστε τώρα τα δεσμά σας, διαχωρίστε τη θέση σας. Ποτέ δεν είναι αργά. Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ άρχισε εδώ και καιρό και ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ και μας χωράει ΟΛΟΥΣ.