Ο ΑΓΑΝΑΧΤΙΣΜΕΝΟΣ

Του Ρωμύλου Αυδή



Είμαι εξοργισμένος από τα νέα, πρωτοφανούς αγριότητας, μέτρα τα οποία ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός (;) της χώρας. Μας έχουν γαλουχήσει , μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια του μαθήματος Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος, ότι στις δυτικού τύπου αστικές δημοκρατίες, ο λαός αποφασίζει ποιο κόμμα, άρα ποιος Πρωθυπουργός, θα διαφεντέψει τις τύχες του και τα συμφέροντά του.. Κι ενώ μαθαίνουν στην Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας για τις τάξεις που υπήρχαν στην Σπάρτη και την Αθήνα του Περικλή, ουδεμία υπάρχει αναφορά στις τάξεις οι οποίες απαρτίζουν την ελληνική κοινωνία σήμερα. Τυχαίο; Δεν νομίζω, γιατί οι ‘ψυλλιασμένοι’ μαθητές μπορεί να διαμορφώσουν την άποψη, πως υπάρχουν μεν τάξεις σήμερα στην Ελλάδα, αλλά έχουν αντίθετα συμφέροντα. Ο πλοιοκτήτης κι ο ναυτεργάτης, ο μεγαλοξενοδόχος κι ο ξενοδοχοϋπάλληλος, ο βιομήχανος κι ο εργάτης. Συμφέρει το σύστημα να διαμορφώσει ο νέος άνθρωπος μια τέτοια αντίληψη; Όχι, βέβαια. Γι αυτό και πλασάρουν τη θεωρία της Ελλάδας των Ελλήνων. Όλοι μαζί να σώσουμε την πατρίδα. Ποια Πατρίδα; Το κεφάλαιο δεν έχει Πατρίδα. Πως είπατε, θέλετε παράδειγμα; Αμέσως. Το μεγαλύτερο τμήμα της αστικής τάξης της Πατρίδας μας, την ‘πούλεψε’, όπως θα έλεγε κι ο μακαρίτης ο Ζαμπέτας, για το Κάιρο και το Λονδίνο μόλις οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα κι έμειναν μόνο οι δοσίλογοι. Αλλά και στις μέρες μας πολλοί ‘επιχειρηματίες’, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στην Βόρεια Ελλάδα πήραν τις κρατικές επιχορηγήσεις, τα δικά σου λεφτά δηλαδή, και μετά από λίγο καιρό πήραν τις επιχειρήσεις τους και πήγαν κατά Σκόπια και Αλβανία, όπου τα μεροκάματα ήταν τότε πιο φτηνά.
Κι είναι κυρίως αυτή η έλλειψη ταξικής προσέγγισης που απουσιάζει από την κρίση του νεοέλληνα, του νέου κυρίως ανθρώπου. Από εδώ, αγαπητοί φίλοι και φίλες, πηγάζει και το κεντρικό σύνθημα: ‘ Όλοι το ίδιο είναι’. Κι όταν το σύνθημα αυτό το πλασάρουν οι του Ράδιο-Αρβύλα κι ο Λαζόπουλος επί σειρά ετών, τότε είναι σίγουρο το σύστημα, ότι όσοι και να μαζευτούν στις πλατείες δεν πρόκειται να θίξουν την ουσία της ταξικής κυβερνητικής πολιτικής.
Ας δούμε και μια άλλη πτυχή της διαπλοκής. Καλείται ο πολίτης να απαντήσει στο ερώτημα ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός: Ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, η Παπαρήγα ή Κανείς; Κατ’ αρχήν την Αλέκα, γιατί την πιάνετε, ωρέ σκυλιά στο στόμα σας; Δήλωσε ποτέ ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός σε αστικού τύπου Δημοκρατία; Αλλά προσέξτε πως στήνει το σύστημα τα διλλήματα. Δεν είναι φυσικό, αφού άλλα υπόσχονται προεκλογικά κι άλλα συμφέροντα εξυπηρετούν μετά να μην τους εμπιστεύεται ο ερωτώμενος; Διότι ο ερωτώμενος στερείται της στοιχειώδους περιέργειας να αναρωτηθεί:’ Καλά βρε αδελφέ, πως δημιουργήθηκε το χρέος;’ Κι επειδή υπάρχει σκόπιμη απόκρυψη των θέσεων του ΚΚΕ στη Βουλή, που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της διαστρέβλωσης και της συκοφάντησης, πιάνει το πλασάρισμα των Ράδιο Αρβύλα και του Λαζόπουλου, ειδικά στη νέα γενιά. ‘Και οι 300 το ίδιο είναι’. Στην αγωνιώδη προσπάθεια του συστήματος να βρεθεί τρόπος να ‘εξωραϊστεί’ το αστικό πολιτικό σύστημα, για να μπορέσει να πάει παραπέρα, μιας και βλέπει ότι τα νέα κόμματα που δημιουργήθηκαν δεν έχουν την απήχηση που περίμεναν, προσπαθεί να μορφοποιήσει το Κόμμα του Κανενός, ανεξάρτητα από την ονομασία που θα του δώσουν.
Είμαι εξοργισμένος νέε και νέα εκπαιδευτικέ, νέε εργαζόμενε, νέα μητέρα, που δεν έχεις που να αφήσεις το μικρό παιδί σου, γιατί πας το πρωί στη δουλειά και βιώνεις στο πετσί σου όλη την αντιλαϊκή λαίλαπα της ταξικής πολιτικής και το βράδυ κάνεις τον/την αγανακτισμένο/η. Τι να κάνεις; Να πας να γραφτείς στο συνδικάτο σου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να ανατρέψεις τους συσχετισμούς που υπάρχουν κι έχουν αναδείξει τον Πατριάρχη της Οσφυοκαμψίας Παναγόπουλο, σε ρόλο εκπροσώπου των συμφερόντων των εργαζομένων. Κάνε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην πουλημένη εργατική αριστοκρατία, που περιμένει να πάρει τα εύσημα του ΣΕΒ και μετά να μπει στις εκλογικές λίστες των αστικών κομμάτων, απ’ αυτούς που σε καθημερινή βάση γεμίζουν τις πλατείες του ταξικού αγώνα. Η αντίσταση σε όσα γίνονται σήμερα πρέπει, να μετακομίσει πρώτα και κύρια στους χώρους δουλειάς, στο σχολείο, τις υπηρεσίες, τα γιαπιά, τα καταστήματα, τα εργοστάσια. Εκεί θα δώσεις την πρώτη σου μάχη. Το βράδυ πήγαινε και πλατεία, αλλά τη μέρα μην τους προσκυνάς. Πολέμησέ τους, όπως σε πολεμούν κι αυτοί. Σε φοβούνται κι ας έχουν με το μέρος τους τις δυνάμεις καταστολής και τα ΜΜΕ, είναι λιγότερο ισχυροί απ’ όσο νομίζεις.
Μην σε ξεγελάσουν με το δήθεν ακομμάτιστο. Δεν υπάρχει ταξικά ουδέτερος σήμερα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μετέχεις σε μια ταξική κοινωνία. Τα αστικά κόμματα είναι παρόντα στις πλατείες και ανοιχτά και καλυμμένα. Κι έχουν επιστρατεύσει και τους μπράβους των νυχτερινών κέντρων για να ξυλοφορτώσουν όσους δεν περάσουν το face-control του συνθήματος: ‘Όλοι τους το ίδιο είναι’
Χαίρομαι γιατί επιτέλους αγανάκτησες. Το πρώτο βήμα το έκανες. Άφησες το καναπεδάκι σου και πήγες πλατεία. Κάνε και το επόμενο. Δες τα πράγματα από την ταξική τους σκοπιά. Αναρωτήσου, γιατί ξεπουλάν τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, τις μαρίνες; Ποιος κερδίζει και πόσα από την παραπαίουσα κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία; Ποιος κέρδισε σε βάρος του γονιού σου από το τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο Χρηματιστήριο; Μια και μόνο ερώτηση αν βάλεις στο μυαλό σου και ψάξεις να βρεις την ουσιαστική απάντηση, τότε θα έχεις γίνει ένας επικίνδυνος αντίπαλος για το σύστημα. Γι αυτό δεν θέλουν να σκέφτεσαι. Γι αυτό και το εκπαιδευτικό σύστημα βγάζει πειθαρχημένα παπαγαλάκια, που τους λείπει η κριτική σκέψη. Έχω δίκιο, κύριοι καθηγητάδες ;
Αύριο 15 του Ιούνη όλοι στις πλατείες του ταξικού αγώνα. Όλα ΚΛΕΙΣΤΑ.