ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Βιβλίο: Γκας ο γκάνγκστερ

Αναρτήθηκε από τον/την a8lios στο Ιουλίου 27, 2011

Τελικά ο Αντώνης Σουρούνης εξελίσσεται σε έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς (έχω διαβάσει επίσης “το μονοπάτι στη θάλασσα”, καθώς και “Το μπαστούνι“). Καλά, από σύγχρονους Έλληνες δε το συζητώ. Όσα λέει εδώ ο Δημοσθένης Κούρτοβικ για τον συγγραφέα τα προσυπογράφω:

Ο Αντώνης Σουρούνης σε διεθνή κλίμακα είναι ξαδέλφι του Τζακ Λόντον και του Μπλαιζ Σαντράρ. Και αν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα “προλεταριακή λογοτεχνία”, μόνο από τον Σουρούνη εκπροσωπείται – και μάλιστα στη γνήσια ελληνική, σύμφωνα με τις μαρξιστικές προδιαγραφές ολότελα ανορθόδοξη εκδοχή της. Ο Σουρούνης είναι πότε γκάσταρμπαϊτερ και πότε αλήτης, πότε ναυτικός και πότε μπάρμαν ή επαγγελματίας χαρτοπαίκτης σε καζίνο – έκφραση μιας στροβοσκοπικής κοινωνικής ύπαρξης, άστατης, σκληρής και συναρπαστικής…
Τα βιβλία του Αντώνη Σουρούνη είναι η ζωντανή απόδειξη για τα πόσα μπορεί να πετύχει ένας συγγραφέας όταν, εκτός από ταλέντο, έχει πραγματικά κάτι ν’ αφηγηθεί.

Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν “Έλληνα Μπουκόφσκι”. Ναι, έχει και μια τέτοια πλευρά, σαφώς. Κυρίως επειδή και στους δύο η ζωή και η τέχνη τους είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες. Και οι δύο είναι ό,τι γράφουν, σε μεγάλο βαθμό.

Όμως στον Σουρούνη το στοιχείο της εργασίας παίζει σημαντικότερο ρόλο από αυτόν του περιθωρίου, πρώτα αυτό είναι που τον καθορίζει, σε αντίθεση με τον Μπουκόφσκι. Επίσης στη γραφή του οι δεσμοί φιλίας/συναδελφικότητας ισορροπούν σε σημαντικότητα με τους ερωτικούς.

Επιπλέον, έχει και ένα άλλο στοιχείο ο Σουρούνης. Αυτό που γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου το απόσπασμα από “ΤΑ ΝΕΑ”: “Στον Σουρούνη βρήκα την παλιά νεοελληνική γλυκύτητα και αθωότητα, που τείνουν να εκλείψουν στισς μέρες μας” (όπου “αθωότητα” εγώ θα έβαζα “ντομπροσύνη”, αλλά τέλος πάντων…).

Τί διαπραγματεύεται το βιβλίο;

Ξεκινά με μια σκηνή στο “σήμερα”, για να πάρει πάσα και ν’ αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι από την αρχή. Ο Γκας μεγαλώνει σε ένα χωριό της Καλαμάτας με τη μάνα του. Τον πατέρα του δε τον έχει γνωρίσει, τους έχει παρατήσει. Η μάνα του πεθαίνει. Λόγω αυτού, λόγω του ότι δεν υπάρχει μαλακία στο χωριό στην οποία να μην είναι μπλεγμένος, καθώς και λόγω μιας πορνοσειράς που συγγράφει κάνοντας το μέρος άνω κάτω, στα 15 του τον στέλνουν στον πατέρα του στη Γερμανία.

Εκείνος είναι απατεωνάκος, χωμένος στη νύχτα και στα χαρτιά. Απέναντι στο γιό του είναι σαν τοίχος στον οποίο εκείνος βαράει το κεφάλι του. Μένει κοντά του 2-3 χρόνια. Εκεί βγάζει τα πρώτα του νυχτοκάματα, μαθαίνει χαρτιά, γνωρίζει γυναίκες, κάνει κάποιες δυνατές φιλίες.Έπειτα δεν αντέχει πια, φεύγει, τριγυρνά κάποια χρόνια στη Γερμανία δουλεύοντας σε ό,τιδήποτε και γκομενίζοντας, όσπου κάποια στιγμή κατελήγει να μπαρκάρει με ένα σαπιοκάραβο. Σχεδόν το μισό βιβλίο αφηγείται ιστορίες πάνω στο πλοίο, γύρω από αυτό. Όταν ξεμπαρκάρει γυρνά στο πατέρα του, όπου και ξανασυγκρούονται.

Το “Γκας ο γκάνγκστερ” είναι ένα αντρικό βιβλίο. Δεν απευθύνεται μόνο σε άντρες, πώς θα μπορούσε άλλωστε; Δε θα μπορούσε όμως να έχει γραφτεί ποτέ από γυναίκα, σαφέστατα.

Πάλι στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ένα απόσπασμα από το Έθνος, πέρα απ’ τις γλυκανάλατες σάλτσες, λέει και αυτό αλήθειες: “Ένα βιβλίο που κάθε αγόρι ή άντρας θα ‘θελε να διαβάσει ή να έχει γράψει, κάθε κορίτσι ή γυναίκα θα πρέπει να διαβάσει, αν θέλει να μάθει να βλέπει πίσω από εκείνο που φαίνεται”.

Τέλος, πρέπει να πω πως, χάρη στο κωμικό-αυτοσαρκαστικό (στο βαθμό που περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία) αλλά και “πρόστυχο” στυλ του Σουρούνη, ειδικά όσον αφορά τις ερωτικές σκηνές, όπως και λόγω του ότι μεγάλο κομμάτι του εκτιλύσσεται στη θάλασσα, το βιβλίο είναι καθαρά καλοκαιρινό και πολύ καλό για παραλιακό διάβασμα.

copy-paste από http://mygranma.wordpress.com/