Τι σημαίνει κούρεμα του χρέους, τι σημαίνει ελεγχόμενη χρεοκοπία και καταστροφή μέρους του κεφαλαίου; Πως επηρεάζουν όλα αυτά τη καθημερινότητά μας.

Όσο το σύστημα που τους ανατρέφει δεν αμφισβητείται...

τόσο οι καρχαρίες θα αφιονίζονται στη μυρωδιά αίματος

Η συζήτηση στα πλαίσια της ευρωζώνης και όχι μόνο για ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και μάλιστα με κούρεμα στο 50% της αξίας των ομολόγων, δεν είναι ούτε καινούρια ούτε απρόβλεπτη. Ολα τα αστικά επιτελεία, ακόμη και η κυβέρνηση σήμερα υποστηρίζουν ως μονόδρομο αυτή την άποψη, άλλωστε αυτό συζητήθηκε και αποφασίστηκε και στη Σύνοδο Κορυφής της ευρωζώνης αλλά με μικρότερο «κούρεμα» στο 21%.
Τα ίδια επιτελεία έκαναν σφοδρότατη επίθεση στο ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η διαδικασία της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους είπε ότι πρόκειται για χρεοκοπία αλλά την θέλουν ελεγχόμενη για να προστατέψουν όσο γίνεται το κεφάλαιο από την αναπόφευκτη καταστροφή του, υποτίμηση, απαξίωση, όπως και να χαρακτηριστεί το ίδιο είναι.
Τότε μάλιστα κατηγορούσαν το ΚΚΕ ότι αυτή του η εκτίμηση οδηγεί σε καταστροφή της καπιταλιστικής οικονομίας της χώρας. Δε θα σταθούμε εδώ στο γεγονός ότι μια οικονομία δεν αναπτύσσεται και δεν καταστρέφεται από την προπαγάνδα που δημιουργεί τάχα καλή ή κακή ψυχολογία. Είναι ζήτημα δυνατότητας πραγματοποίησης της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, δηλαδή ζήτημα δυνατότητας ή αδυναμίας για αγορά και πώληση των παραγόμενων εμπορευμάτων και υπηρεσιών σε μια καπιταλιστική κοινωνία.

Το ΚΚΕ δεν έκανε καμιά «προφητική» πρόβλεψη. Σε αντίθεση με τα αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία που μιλούσαν για χρηματοπιστωτική κρίση ή κρίση χρέους, μίλησε καθαρά για οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης του καπιταλισμού, για αδυναμία επομένως παραπέρα επενδύσεων, για μείωση της παραγωγής και για αναπόφευκτη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων αντικειμενικά ως διέξοδος στα πλαίσια του καπιταλισμού, άρα σε όφελος του κεφαλαίου.
Είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό. Δεν μπορεί να αποφύγει τις οικονομικές κρίσεις. Αλλωστε η απότομη αύξηση της ανεργίας, τα μέτρα μείωσης μισθών, συντάξεων, όλες οι λεγόμενες αναδιαρθρώσεις είναι καταστροφή εργατικής δύναμης.
Η μείωση της παραγωγής, το κλείσιμο επιχειρήσεων είναι καταστροφή κεφαλαίου. Αλλά δε φτάνει. Η κρίση είναι βαθιά και με δεδομένη την ύπαρξη μεγάλου κρατικού χρέους δυσκολεύει στο έπακρο το ξεκίνημα μιας ανάκαμψης, αφού πρωταρχικό ζήτημα είναι να δοθεί κρατικό χρήμα στα μονοπώλια για να κάνουν επενδύσεις. Χωρίς κρατικό χρήμα καμιά καπιταλιστική επένδυση δε γίνεται. Γι' αυτό «καίγονται» για το χρέος. Που επίσης είναι σύμπτωμα της κρίσης αφού οφείλεται στο κρατικό χρήμα που δόθηκε σε προηγούμενες περιόδους στα μονοπώλια.

Τώρα όλοι συμφωνούν με το «κούρεμα» και μιλούν για χρεοκοπία. Ελεγχόμενη αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη διαφορά από την ανεξέλεγκτη, ως προς την αναπόφευκτη καταστροφή , απαξίωση, κεφαλαίου. Οταν ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας για το χαράτσι στα ακίνητα το δικαιολόγησε και ως μέτρο για να επανέλθει η αξία των ακινήτων στο επίπεδο του 2009, ομολόγησε ότι ήδη έχει υποτιμηθεί κεφάλαιο. Οταν η βιομηχανική παραγωγή έχει τώρα πτώση 11% σε σχέση με το 2009, αυτό σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου. Αλλά η καταστροφή του κεφαλαίου συνεχίζεται μέχρι να αποκατασταθούν οι αναλογίες στους κλάδους παραγωγής. Το ίδιο ισχύει και με τα ομόλογα των τραπεζών που αντιστοιχούν στο κρατικό χρέος και που αποτελούν κεφάλαιο για τις τράπεζες. Οταν στην αγορά πουλιούνται κάτω από την ονομαστική τους αξία, σημαίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Η λεγόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία, δηλαδή το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, με δεδομένο ότι τα ομόλογα τα έχουν διάφορες τράπεζες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, θέτει σε κίνδυνο καταστροφής τις τράπεζες που τα διαχειρίζονται. Αν αφήσουν εντελώς ανεξέλεγκτη τη χρεοκοπία, τότε θα τα χάσουν όλα. Γι' αυτό γίνεται συζήτηση εδώ και πάνω από ένα χρόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα στα πλαίσια της ευρωζώνης, ενώ παρεμβαίνουν και οι ΗΠΑ. Εδώ εκφράζονται αντιθέσεις για το ποιου κράτους οι τράπεζες θα χάσουν λιγότερα, και μεταξύ ΕΕ-ΗΠΑ, κυρίως λόγω ανταγωνισμού ευρώ-δολαρίου, αλλά και γενικότερων ανταγωνισμών στη διεθνή αγορά. Δεν είναι τυχαίο ότι συζητούν για «κούρεμα» μεν αλλά και για σταθερότητα του ευρώ.

Το μεγαλύτερο μέρος, βεβαίως, της χασούρας του κεφαλαίου φροντίζουν οι κυβερνήσεις να αντισταθμίζεται με την πολιτική που εφαρμόζουν, πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου συνολικά (π.χ. ενισχύουν τις τράπεζες, αντισταθμίζουν μέρος της χασούρας κερδών λόγω κρίσης καταστρέφοντας εργατική δύναμη, με την ανεργία, τη δραστική μείωση μισθών-συντάξεων, την πληρωμή των εργοδοτικών εισφορών, την εμπορευματοποίηση Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας κλπ.), με τις αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων και γης κρατικής ιδιοκτησίας, για να βρουν τζάμπα επενδυτική διέξοδο τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Αυτό υπηρετούν και τα νέα μέτρα-φωτιά που ανακοινώθηκαν χθες. Ο λαός να μην υποκύψει. Εχει τη δύναμη να βάλει φραγμό στα μέτρα, να τα εμποδίσει στην πράξη, να επιβάλει να πληρώσουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, παλεύοντας για την ανακούφισή του, στη ρότα του αγώνα για λαϊκή εξουσία και οικονομία, με αποδέσμευση από την ΕΕ.