Δικαζόμαστε για τις ιδέες μας και για το ότι δεν τις αφήσαμε να σαπίζουν στο καναπέ του σαλονιού μας.

Σε μια σειρά περιπτώσεων πρέπει να κάνεις την επιλογή:

  Για εμάς που δικαζόμαστε, όποτε η νομιμότητα έρχεται σε σύγκρουση με τις κοινωνικές ανάγκες, διαλέγουμε τους αγώνες κι όχι την υποταγή. Προτιμάμε να μας αφήνει ήσυχους η συνείδησή μας, παρά το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Είναι μια επιλογή.  Θέλουμε όμως με την ευκαρία της δίωξής μας να τους δημιουργήσουμε ένα ακόμα πολιτικό πρόβλημα, να σπάσουμε στη πράξη το "υπεράνω όλων η τάξις" και να αποδείξουμε ότι ο Λασηθιώτικος λαός δεν θα ξαναμπεί σε χειμερία νάρκη.

Ακολουθεί ένα κείμενο που είχε γραφεί στη κατάληψη και φωτογράφιζε το κλίμα της περιόδου εκείνης. Από τις 12 ως τις 29 Φλεβάρη έγιναν οι πιο μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις στην εποχή των μνημονίων. Και η κατάληψη της Νομαρχίας ήταν το πολιτικό κέντρο του αγώνα. Είμαστε πραγματικά περήφανοι που βρεθήκαμε εκεί, αφήνοντας πίσω δουλειές (όσοι ακόμα είχαμε), οικογένειες και φόβους.

Το φως που καίει...

Κάτι καινούργιο κι ωραίο γεννήθηκε στην πόλη μας. Στην παλιά Νομαρχία, νέοι άνθρωποι συμμετέχουν για πρώτη φορά σε συλλογικές δράσεις, ξεπερνώντας ατομικιστικές συμπεριφορές και στάση ζωής. Νέοι που δεν τους μαντρώνουν ούτε οι παιδονόμοι που το κράτος διόρισε σαν διευθυντές σχολείων, ούτε οι τραμπούκοι που το παρακράτος θέσπισε σαν θεματοφύλακες της σχολικής πειθαρχίας. Νέοι, που μέχρι χθες η συλλογική τους έκφραση, έπαιρνε σάρκα και οστά στα γήπεδα. Νέοι λαϊκών οικογενειών, που μέχρι χθες χτυπούσαν ο ένας τον άλλο, υποστηρίζοντας τα σώβρακα, τις φανέλες και τα συμφέροντα του κάθε μεγαλομέτοχου. Σήμερα οι ίδιοι αυτοί νέοι, που τα αδιέξοδα τους τα διοχέτευαν στον οπαδισμό, έρχονται μαζικά στην κατάληψη. Ψάχνοντας τις πραγματικές αιτίες για τα αδιέξοδα τους. Στο λαιμό τους έχουν ακόμα κρεμασμένα τα οπαδικά κασκώλ, αλλά ξενυχτούν μαζί στην περιφρούρηση της κατάληψης, παίρνουν το λόγο στις διαδικασίες συνέλευσης και συμφωνούν να παλέψουν όλοι μαζί τον κοινό εχθρό. Να παλέψουν τον ραγιαδισμό και τη μοιρολατρία.

          Εργαζόμενοι από δεκάδες φορείς συμμετέχουν και μαζικοποιούν τις διαδικασίες της κατάληψης. Βάζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα ξενοδοχεία, στα σουπερ-μάρκετ, στην οικοδομή, σε όλους τους χώρους δουλειάς. Θυμώνουν με την κατάργηση του οργανισμού εργατικής κατοικίας, που μετατρέπει το όνειρο για ένα δικό τους σπίτι… σε εφιάλτη. Αναζητούν κοινές δράσεις ώστε να μην μείνουν μόνοι, όπως πολύ θα ήθελαν τα αφεντικά τους. Μαζί χέρι-χέρι βαδίζουν, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι χωρίς να κοιτάνε κομπλεξικά και καχύποπτα ο ένας τον άλλο. Μαζί βάζουν τέρμα στο διαιρεί και βασίλευε. Μαζί κάνουν το σύστημα εξουσίας και τους τοπάρχες του, να σιωπούν αμήχανοι μπροστά στη λαϊκή ενότητα.

          Μικρομεσαίοι ανηφορίζουν διστακτικοί την ανηφόρα της Νομαρχίας για να δουν τί γίνεται. Άνθρωποι που μέχρι χθες, νοιαζόντουσαν μόνο για το μαγαζί τους, σήμερα συνειδητοποιούν ότι πρέπει να σταθούν αλληλέγγυοι με τους εργαζόμενους. Έχουν καταλάβει ότι η επιβίωσή τους, προϋποθέτει την αξιοπρεπή αμοιβή των εργαζομένων.

Υπάλληλοι της Νομαρχίας, οι οποίοι θα τραβήξουν μεγάλο ζόρι όταν γυρίσουν στις εργασίες τους, για να διεκπεραιωνόσουν εργασία πολλών ημερών, έβγαλαν ανακοίνωση και είναι στο πλευρό της κατάληψης. Συνεργάζονται μαζί μας άψογα και όποτε υπάρχουν επείγοντα ζητήματα εξυπηρέτησης των πολιτών, προσέρχονται για να τα φέρουν εις πέρας. Κάποιοι ήθελαν τους εργαζομένους της Νομαρχίας να τους χρησιμοποιήσουν σαν πολιορκητικό κριό εναντίον της κατάληψης. Δεν τους βγήκε. Με μια έξυπνη τακτική, η συντονιστική της κατάληψης, έχει περιοδικά επιτρέψει την λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τις μεταθέσεις εκπαιδευτικών, του μηχανολογικού για θέματα επαγγελματιών αυτοκινητιστών, της επιτρόπου για υπογραφή ενταλμάτων κ.λ.π. Έπονται οι υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας. Όλα αυτά για κάποιες ώρες και για ζητήματα που δεν χωράνε αναβολή. Αυτή η τακτική λειτούργησε σα βαλβίδα αποσυμπίεσης κι έτσι οι περισσότεροι συμπολίτες μας, που στην αρχή είχαν αντιδράσει, σήμερα βρίσκονται στο πλευρό μας. Γιατί καταλαβαίνουν ότι ο αγώνας είναι κοινός. Γιατί μπορούν να ξεχωρίζουν το μικρό διακύβευμα μίας προσωρινής δυσλειτουργίας στην εξυπηρέτηση τους, με το μεγάλο διακύβευμα, που είναι η αντίσταση στην εφαρμογή μίας πολιτικής που δένει χειροπόδαρα το λαό και τον τόπο μας. Καταλαβαίνουν ότι όταν ο γείτονας, σου σπάσει την πόρτα για να σβήσει τη φωτιά που καίει το σπίτι σου, δεν έχεις το ηθικό δικαίωμα να του ζητήσεις αποζημίωση για τη σπασμένη πόρτα...

          Και μιας και μιλώ για σπασμένη πόρτα, θέλω να διαβεβαιώσω ότι καμία ζημιά, κανένα βανδαλισμό δεν επιτρέπει η Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης. Σε αντίθεση, υπάρχει ομάδα καθαριότητας που καθαρίζει τον προαύλιο χώρο και τον προθάλαμο της Νομαρχίας. Όλος ο άλλος χώρος είναι κλειστός με αλυσίδες και επιτηρείται με ομάδες περιφρούρησης. Στον προθάλαμο καταγράφεται με όνομα και ώρα εισόδου-εξόδου, ο κάθε υπάλληλος που μπαίνει στο γραφείο του καθώς και η υπηρεσία που θα διεκπεραιώσει. Ακόμα και οι αλληλέγγυοι που πάνε στην τουαλέτα καταγράφονται.

Συμπολίτες μας, φέρνουν μαζικά ξύλα για να ζεσταθούμε, κουβέρτες, τρόφιμα, σκεύη μαγειρικά, καρέκλες και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ανιδιοτελώς, χωρίς να θέλουν ούτε εξυπηρέτηση αλλά ούτε και διαφήμιση. Ομάδα μαγειρείου, φτιάχνει φαΐ, όχι μόνο για τους συμμετέχοντες στην κατάληψη αλλά και για δεκάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι στην κυριολεξία δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τη σίτιση της οικογένειά τους. Αυτοί, είναι και η πεμπτουσία της αλληλεγγύης. Να βοηθάς τους συνανθρώπους σου, όχι για να καλύψεις το πρόβλημα, όχι για να χρυσώσεις το χάπι, αλλά, για να δείξεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να αγωνιστούν για να βγουν από το μίζερο μέλλον που τους επιφυλάσσουν, ώστε αύριο να μην έχουν ανάγκη για συσσίτια. Αλληλεγγύη λοιπόν όσων αγωνίζονται και όχι φιλανθρωπία των χορτάτων για να κρατούν τους πεινασμένους ζωντανούς αλλά υποταγμένους.

          Όσοι ανηφορίζουν στην κατάληψη τα απογεύματα στις 7 που αρχίζουν οι συνελεύσεις μας, μπορούν να πουν την άποψή τους και τις ιδέες τους. Να προτείνουν τρόπους δράσης. Σε διαδικασίες μάλιστα πολύ ανώτερες από αυτές που έχω ζήσει στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.

          Τα βράδια τα μετατρέπουμε σε αυτοσχέδια γλέντια, με μουσικούς του τόπου μας, που είναι αλληλέγγυοι στον αγώνα. Τα μεσημέρια μπορεί να πετύχετε βιντεοπροβολές ταινιών ή ντοκιμαντέρ που μετατρέπουν την κατάληψη σε ανοιχτό σχολείο. Μπορεί για παράδειγμα να βρεθείτε σε μία ενημερωτική συζήτηση για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και να καταλάβετε με τί διαθέσεις έρχεται η μαφία των Α.Π.Ε… Πώς, στο όνομα του κέρδους, κάποιοι σκοπεύουν να σαρώσουν τη φύση, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τις δυνατότητες ανάπτυξης και την ιστορία μας, πουλώντας στη συνέχεια στους ιθαγενείς, το ρεύμα που παράγεται στο τόπο τους.

Μέσα σε όλα αυτά, στήνουμε το κοινωνικό ιατρείο και φαρμακείο που θα λειτουργήσει την πρώτη εβδομάδα του Μάρτη σε χώρο που διαμορφώθηκε και εξοπλίστηκε από εθελοντές, στο παλιό εργατικό κέντρο. Ήδη έχουν μαζευτεί μεγάλες ποσότητες φαρμάκων και από προσφορές φαρμακείων αλλά κυρίως από τα φάρμακα που είχε ο καθένας στο σπίτι του.

Το κιόσκι των αλληλέγγυων πολιτών που δουλεύει στην πλατεία, βοηθάει τον κόσμο να πληρώνει μόνο το ρεύμα των λογαριασμών της ΔΕΗ, χωρίς να αναγκάζεται να πληρώνει το χαράτσι. Την ίδια στιγμή υπάρχει ομάδα 90 αποφασισμένων “μουτζαχεντίν” που δεν θα επιτρέψει σε κανένα συνεργείο να κόψει ρεύμα από σπίτια και μαγαζιά της πόλης και των χωριών μας. Υπάρχει ακόμα η συνεργασία με το σωματείο των ηλεκτρολόγων των ξενοδοχείων, ώστε να επιχειρούμε με μαζικό, κινηματικό και πανηγυρικό τρόπο την επανασύνδεση του ρεύματος.

Με λίγα λόγια στην κατάληψη της Νομαρχίας ζούμε στιγμές, που μερικά χρόνια πριν, ούτε να φανταστούμε δεν μπορούσαμε. Βέβαια καλό θα ήταν η αντίσταση αυτή να είχε αρχίσει πολύ πιο γρήγορα, ώστε να είχαμε αποφύγει την τελική επίθεση που δέχεται η κοινωνία μας από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Όμως (δυστυχώς) το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Γι' αυτό, έστω και αργά, έστω και τώρα, ανηφορίστε προς τη Νομαρχία. Θαρρώ πως ζούμε την αρχή μιας νέας ιστορικής περιόδου και τα ύστερα μιας περιόδου που θα συντριβεί με κρότο.

Ανταπόκριση του Βυσσινόκηπου από τη κατάληψη της Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου