Είμαι πεπεισμένη ότι η παρουσία του στην Τσεχία εν όψη των Ευρωεκλογών πρέπει να σχολιαστεί γιατί ο Τσέχος ψηφοφόρος ίσως να μην μπορεί να κατανοήσει ορισμένες πλευρές του πολιτικού φορέα που εκπροσωπεί. Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του πολύ συχνά παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ σαν η αριστερά με προοπτική, σαν αριστερά του μέλλοντος και αυτή η άποψη στηρίζεται σχετικά σχετικά υψηλά (αλλά μη σταθερά) εκλογικά ποσοστά που πήρε ο Σύριζα στις προηγούμενες εκλογές.
Ο Σύριζα είναι όμως τυπικός εκπρόσωπος της ρεφορμιστικής αριστεράς, η
οποία προσπαθεί να πείσει ότι το παρόν σύστημα είναι δυνατών να
καλυτερεύσει και να "εξανθρωπιστει". Ο Σύριζα είναι φορέας της ίδιας
ουσιαστικά πολιτικής που εκπροσωπεί η σοσιαλδημοκρατία. Στο παρελθόν
αυτό το κόμμα επανειλημμένες φορές επιβεβαίωσε πως τα συμφέροντα του
λαού δεν το αφορούν. Ο Αλέξης Τσίπρας παραβρίσκεται συχνά πυκνά στα
διεθνή φόρα των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Επίσης οι δηλώσεις του
κόμματος του δεν βρίσκουν αντιστοιχία στις πράξεις τους. Αυτός ο
πολιτικός φορέας για παράδειγμα υποστήριξε την συνθήκη του Μάαστριχ, της
Λισσαβόνας, ψήφισε υπέρ των μεταλλαγμένων, δεν έδειξε καμία αλληλεγγύη
και υποστήριξη όταν το τσέχικο κράτος προσπάθησε να απαγορεύσει την
κομμουνιστική νεολαία μας. Έκρινε ως θετική εξέλιξη τις αλλαγές στην
Ουκρανία, στη Συρία, στη βόρεια Αφρική κ.α.
Το σημερινό σύστημα υποστηρίζει τον Σύριζα διότι ξέρει καλά ότι δεν του είναι επικίνδυνος και στην πολιτική σκηνή πήρε την θέση του ΠΑΣΟΚ, του οποίου πολλά «τελειωμένα» στελέχη βρήκαν στο Σύριζα ανοιχτή αγκαλιά.
Η πολιτική την οποία εκπροσωπεί ο Αλέξης Τσίπρας, αποτελεί σήμερα μια εύκολη επιλογή για το μέσο ψηφοφόρο διότι στη ρητορική του επικαλείται συχνά το κοινωνικό αίσθημα, τη δημοκρατία και την ενότητα της αριστεράς. Αυτή η πολιτική είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της μεσαίας τάξης η οποία ζει την εξαφάνιση της και επίσης το κεφάλαιο ξέρει καλά, πόσο άσφαιρη είναι αυτή η ρητορική. Το κόμμα αυτό στην ελληνική πολιτική σκηνή πρακτικά απέδειξε ότι η «αριστερή» πολιτική του τελειώνει στις δηλώσεις και χωρίς δισταγμούς συνεργάζεται στο τοπικό και συνδικαλιστικό επίπεδο ακόμα και με την άκρα δεξιά προκειμένου να χτυπήσει τους κομμουνιστές.
Ο Σύριζα μέσω του Αλέξη Τσίπρα καλεί στην ένωση της αριστεράς, αλλά με την προϋπόθεση ότι οι συμμετέχοντες θα ανακαλέσουν την ταξική τους προσέγγιση και θα δείξουν ανοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.
Οι κομμουνιστές στην Ευρώπη έχουν όμως εμπειρίες και μπορούν να κρίνουν τι είναι και δεν είναι δυνατό να αλλάξει στα πλαίσια του παρόντος συστήματος. Υπενθυμίζω την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, τη συμμετοχή των Γάλλων ή Δανών κομμουνιστών στις κυβερνητικούς συνασπισμούς. Αυτές οι κυβερνήσεις αντί να προβούν σε ριζικά θετικές αλλαγές προς όφελος του εκμεταλλευομένων λαϊκών στρωμάτων, συνέχισαν και συνεχίζουν την ίδια αστική πολιτική . Η θεωρητικές τους προσπάθειες να "εξανθρωπίσουν" τον καπιταλισμό οδηγούν σε τελική ανάλυση ακόμα σε πιο αντιδραστική πολιτική.
Οι θετικές ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού δεν είναι εφικτές αν δεν θα αλλάξει η ουσία της κατοχής των μέσων παραγωγής .
Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με συνεργασίες και συμμετοχή σε αστικά κυβερνητικά σχήματα. Το ίδιο ουτοπικές είναι οι προσπάθειες να πειστεί η ολιγαρχία ότι πρέπει να είναι ποιο «ανθρώπινη» και δεν μπορούν να φέρουν ούτε μικροαλλαγές της αστικής νομοθεσίας.
Η μόνη λύση βρίσκεται στη καθολική και οργανωμένη καθολική υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται για τα αυτονόητα δικαιώματά τους.
Mgr. Věra Klontza Jaklová PhD
Το σημερινό σύστημα υποστηρίζει τον Σύριζα διότι ξέρει καλά ότι δεν του είναι επικίνδυνος και στην πολιτική σκηνή πήρε την θέση του ΠΑΣΟΚ, του οποίου πολλά «τελειωμένα» στελέχη βρήκαν στο Σύριζα ανοιχτή αγκαλιά.
Η πολιτική την οποία εκπροσωπεί ο Αλέξης Τσίπρας, αποτελεί σήμερα μια εύκολη επιλογή για το μέσο ψηφοφόρο διότι στη ρητορική του επικαλείται συχνά το κοινωνικό αίσθημα, τη δημοκρατία και την ενότητα της αριστεράς. Αυτή η πολιτική είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της μεσαίας τάξης η οποία ζει την εξαφάνιση της και επίσης το κεφάλαιο ξέρει καλά, πόσο άσφαιρη είναι αυτή η ρητορική. Το κόμμα αυτό στην ελληνική πολιτική σκηνή πρακτικά απέδειξε ότι η «αριστερή» πολιτική του τελειώνει στις δηλώσεις και χωρίς δισταγμούς συνεργάζεται στο τοπικό και συνδικαλιστικό επίπεδο ακόμα και με την άκρα δεξιά προκειμένου να χτυπήσει τους κομμουνιστές.
Ο Σύριζα μέσω του Αλέξη Τσίπρα καλεί στην ένωση της αριστεράς, αλλά με την προϋπόθεση ότι οι συμμετέχοντες θα ανακαλέσουν την ταξική τους προσέγγιση και θα δείξουν ανοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.
Οι κομμουνιστές στην Ευρώπη έχουν όμως εμπειρίες και μπορούν να κρίνουν τι είναι και δεν είναι δυνατό να αλλάξει στα πλαίσια του παρόντος συστήματος. Υπενθυμίζω την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, τη συμμετοχή των Γάλλων ή Δανών κομμουνιστών στις κυβερνητικούς συνασπισμούς. Αυτές οι κυβερνήσεις αντί να προβούν σε ριζικά θετικές αλλαγές προς όφελος του εκμεταλλευομένων λαϊκών στρωμάτων, συνέχισαν και συνεχίζουν την ίδια αστική πολιτική . Η θεωρητικές τους προσπάθειες να "εξανθρωπίσουν" τον καπιταλισμό οδηγούν σε τελική ανάλυση ακόμα σε πιο αντιδραστική πολιτική.
Οι θετικές ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού δεν είναι εφικτές αν δεν θα αλλάξει η ουσία της κατοχής των μέσων παραγωγής .
Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με συνεργασίες και συμμετοχή σε αστικά κυβερνητικά σχήματα. Το ίδιο ουτοπικές είναι οι προσπάθειες να πειστεί η ολιγαρχία ότι πρέπει να είναι ποιο «ανθρώπινη» και δεν μπορούν να φέρουν ούτε μικροαλλαγές της αστικής νομοθεσίας.
Η μόνη λύση βρίσκεται στη καθολική και οργανωμένη καθολική υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται για τα αυτονόητα δικαιώματά τους.
Mgr. Věra Klontza Jaklová PhD
(υποψήφια ευρωβουλευτής του Κ.Κ Τ.Μ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου