Ζώντας την περιπέτεια της Μαρξιστικής αριστεράς στην Ελλάδα, γνώρισα τις βαθιές πληγές που άνοιξε το πείραμα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στο κόσμο του ΚΚΕ, στις κομματικές αλλά κύρια στις κνίτικες οργανώσεις του. Ένα βαθύ ψυχολογικό χάσμα ανοίχτηκε ανάμεσα στις δυνάμεις που παρέμειναν με το ΚΚΕ και όσους συντρόφους αποχώρησαν φτιάχνοντας το Νέο Αριστερό Ρεύμα (Ν.Α.Ρ.)
Χάσμα που δεν στηριζόταν μόνο σε ιδεολογικές διαφορές. Το ΝΑΡ για να επιβιώσει έπρεπε να στέκεται υπερβολικά αυστηρά απέναντι στο ΚΚΕ, κρατώντας σημαία επαναστατικής γραμμής (ακόμα κι όταν δεν την είχε) και να προωθεί τις νεολαιίστικες δυνάμεις του, σε δράσεις ακτιβίστικες που απέπνεαν "αριστερό οπορτουνισμό". Από την άλλη ενώ το ΚΚΕ ήξερε ότι υπήρχαν σωστά σημεία στη κριτική του ΝΑΡ για τις σοσιαλιστικές χώρες, επέλεξε να περιφρουρήσει (με μεγάλο κόστος) τα τιμαλφή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, και να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στο ΝΑΡ.
Πάντα θεωρούσα όταν ήμουν στο κόμμα και συζητούσαμε για πολιτικές συνεργασίες, ότι ο κοντινότερος χώρος ιδεολογικά, ήταν αυτός του ΝΑΡ. Όμως φυσιογνωμικά (τρόπος δράσης, διαπαιδαγώγηση μελών, στάση απέναντι στα κινήματα) η διαφορά μεγάλωνε με αποκορύφωμα το ΔΕΚΕΜΒΡΗ. Είμαι σίγουρος πως εκείνη την εποχή οι ΝΑΡίτες αισθανόταν να έχουν περισσότερα κοινά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο παρά με το ΚΚΕ.
Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο πραγματικά ξαφνιάστηκα. Πρόκειται για ένα άρθρο στην εφημερίδα ΠΡΙΝ (επιρροής ΝΑΡ), όπου ο συγγραφέας του, υπερασπίζεται το ΚΚΕ απέναντι στη πολυεπίπεδη επίθεση που δέχτηκε από την "συνεργασία των προθύμων" κονδυλοφόρων. Κονδυλοφόροι που έριχναν λάσπη παρέα με ακροδεξιά καθάρματα, εκπροσώπους του κεφαλαίου και φυσικά τον Μητσοτάκη. Ήταν σίγουρα μια μεγάλη προβοκάτσια εναντίον του ΚΚΕ. Γιατί μεγάλη είναι και η ζημιά που τους προκαλεί το ΚΚΕ με την αταλάντευτη ταξική του στάση.
Θεωρώ αυτό το άρθρο ότι έχει ιστορική σημασία και ανοίγει προοπτικές που μέχρι τώρα παρέμεναν ερμητικά κλειστές.
Του Κώστα Μάρκου - "Πριν"
Στα όρια της... εθνικής προδοσίας χαρακτηρίζουν ορισμένες πρόσφατες κινητοποιήσεις του ΚΚΕ τα φερέφωνα του συστήματος. Οι πολιτικοί υποστηρικτές της «τρόικας» της Νέας Τάξης και η βασική μερίδα των ΜΜΕ επιχειρούν να μας γυρίσουν στην εποχή που οι συνεργάτες κατοχικών και δικτατορικών κυβερνήσεων χρησιμοποιούσαν συνθήματα όπως «αλήτες, προδότες, κομουνιστές» για κάθε μαχητική δράση του μαζικού κινήματος.
Το ΠΑΜΕ, στο πλαίσιο των πρόσφατων απεργιακών κινητοποιήσεων έχει πραγματοποιήσει μια σειρά πετυχημένες συμβολικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίες, όπως πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για «τρομοκρατικές ενέργειες» κατά των τουριστών! Η συνδικαλιστική αυτή πρακτική καταδικάστηκε από την κυβέρνηση, τη Νέα Δημοκρατία, το ΛΑΟΣ κ.λπ.
Ακόμα και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε με απαράδεκτο τρόπο ως εξαλλοσύνη, την απεργιακή κινητοποίηση των ναυτεργατών, λες και εχθρός είναι
το ΚΚΕ, σε μια εποχή που απαιτείται η πιο πλατιά αγωνιστική ενότητα της Αριστεράς μέσα στο μαζικό κίνημα, συμψηφίζοντας άστοχα και ετεροχρονισμένα το περίφημο «χαΐδεμα
των αυτιών των κουκουλοφόρων» που είχε ατυχέστατα χρησιμοποιήσει η Α. Παπαρήγα τον
προπερασμένο Δεκέμβρη.
Φυσικά επιστρατεύτηκε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα «έκανε έκκληση στην Αριστερά να σεβαστεί την δημοκρατική νομιμότητα», καθώς «ανυπακοή σημαίνει πόλεμο».
Απέναντι στη δικαιολογημένη αντίδραση του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ Μάκη Μαϊλη, ο Κ. Μητσοτάκης λίγο - πολύ απαίτησε δήλωση νομιμοφροσύνης «εκτός αν θέλετε να βρεθείτε πάλι σε αντίθεση με τον έννομο τάξη», όπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε, μια έμμεση αναφορά στην προδικτατορική και χουντική περίοδο.
Ο Μ. Μαϊλης έκανε λόγο για δικτατορία του κεφαλαίου συμπληρώνοντας ότι «είμαστε αντίθετοι με το Σύνταγμα που το έχουμε καταψηφίσει».
Στη συνέχεια όλος ο μηχανισμός των ΜΜΕ, από τα αντιδραστικά μπλογκς μέχρι το τελευταίο ραδιόφωνο, αρπάζονται από την περί Συντάγματος αναφορά του Μ. Μαϊλη προκειμένου να την ερμηνεύουν ποικιλοτρόπως σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα.
Γνωστός πολιτικός συντάκτης μεγάλης δεξιάς εφημερίδας σε προσωπικό άρθρο του στην ιστοσελίδα των «Πρωταγωνιστών» έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ πρέπει «να κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου».
Αποκορύφωμα, αλλά και συνισταμένη των αντιδραστικών παρεμβάσεων είναι η απαίτηση να κηρυχτεί εκτός νόμου το πολιτικό μαζικό λαϊκό κίνημα, που το αναγνωρίζει τυπικά ακόμα και το αστικό σύνταγμα.
Η «αντιδημοκρατική εκτροπή» αποτελεί τον πυρήνα της αντιδραστικής μετάλλαξης όλου του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές δεν έχει θέση κανένας ενδοαριστερός εμφύλιος, είναι προφανώς χρεοκοπημένη και ανεπαρκής κάθε λογική κομματικής ιδιοκτησίας του μαχητικού πνεύματος των εργαζομένων.
Απαιτείται η κοινή δράση της Αριστεράς και των ευρύτερων αγωνιστικών δυνάμεων για την ανασυγκρότηση του μαζικού κινήματος και την ανατροπή της επίθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου