ΙΤΑΛΙΑ
«'Η δέχεστε τη σφαγή των δικαιωμάτων σας ή η εταιρεία μεταναστεύει στο εξωτερικό». Αυτό το εκβιαστικό τελεσίγραφο απηύθυναν στους εργαζόμενους οι ιδιοκτήτες της αυτοκινητοβιομηχανίας «FIAT», επιβεβαιώνοντας ότι παντού το κεφάλαιο τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιεί για να τσακίσει τους εργαζόμενους. Τι ζητά λοιπόν από τους εργαζόμενους η εργοδοσία της «FIAT»;
Βάρδιες όλο το εικοσιτετράωρο, με μόνη διακοπή, τις Κυριακές. Οι ετήσιες υπερωρίες (απλήρωτες;) αυξάνονται από τις σημερινές 40 ώρες, στις 120. Οι παύσεις, στο ωράριο εργασίας, μειώνονται: έως τώρα, ήταν δύο, είκοσι λεπτών έκαστη. Θα γίνουν τρεις, δέκα λεπτών η κάθε μία. Προβλέπονται, επίσης, περικοπές στους μισθούς όσων εργαζομένων κάνουν χρήση αναρρωτικής άδειας, για να μπορούν να παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις και απεργίες. Την ίδια ώρα, η αυτοκινητοβιομηχανία του Τορίνου, έκανε γνωστό ότι το νέο της μοντέλο αυτοκινήτου, το «LO», πρόκειται να παραχθεί στη Σερβία, στην αυτοκινητοβιομηχανία του Κραγκούγεβατς, πρώην έδρα της «Ζάσταβα»... Είναι τραγική ψευδαίσθηση να πιστεύουν οι εργαζόμενοι ότι είναι δυνατόν μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού να ελέγξουν ή να εξευμενίσουν το κεφάλαιο θυσιάζοντας διαρκώς και μάλιστα εθελούσια τα δικαιώματά τους. Η λύση βρίσκεται στην οργάνωση της παραγωγής χωρίς μονοπώλια και καπιταλιστές από μια δική τους, λαϊκή εξουσία.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Όπως έχει συμβεί με όλα τα κατά καιρούς «θαύματα» σε διάφορες καπιταλιστικές χώρες, έτσι και πίσω από το «θαύμα» της γερμανικής οικονομίας βρίσκεται η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Απασχόλησης επιβεβαιώνουν ότι η ευρωστία των γερμανικών μονοπωλίων οφείλεται στο καθεστώς δουλεμπορίου και στην εργασιακή ζούγκλα που έχει επιβληθεί εδώ και κάμποσα χρόνια. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας του υπουργείου Απασχόλησης, μία στις τρεις νέες θέσεις εργασίας στη Γερμανία τον Ιούνη, αφορούσε «υπενοικίαση εργαζομένων» και μάλιστα σε ποσοστό 34,9%, από 26,2% τον περασμένο Γενάρη. Στο δουλεμπορικό καθεστώς της υπενοικίασης (leasing) δεν υπάρχουν δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Ούτε κατώτατος μισθός, ούτε ωράριο, ούτε συμβάσεις... Με αυτό τον τρόπο τα γερμανικά μονοπώλια κατάφεραν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους και ταυτόχρονα τα «εμπορικά πλεονάσματα» για τη Γερμανία, που όμως ισοδυναμούν με τα «εμπορικά ελλείμματα» των κρατών-μελών της ΕΕ στα οποία εξάγουν τα προϊόντα τους οι γερμανικές επιχειρήσεις... Συμπέρασμα; Οι λαοί δεν πρόκειται να δουν «φως» αν δεν αποτινάξουν το ζυγό του κεφαλαίου και δεν ανατρέψουν τη δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτό είναι και το αληθινό θαύμα...
Σταχυολογώντας ειδήσεις για τα δεινά της εργατικής τάξης σε 2 χώρες του καπιταλιστικού κέντρου, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
1) Από ότι φαίνεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας, μπαίνει σε φάση όξυνσης.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις έχουν αυξήσει τον ανταγωνισμό του κεφαλαίου. Το κυνήγι για την παγκόσμια επικράτηση, έχει ωθήσει στο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης που ανοργάνωτη, χωρίς έστω τους "φαντασιακούς" ή μη στυλοβάτες της και ηττημένη από τις ρεφορμιστικές της αυταπάτες αδυνατεί να συλλαβίσει μια ολιστική ιδεολογία αντεπίθεσης.
2)Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν πως αντίστροφα από όσα είχαν προβλέψει οι πεφωτισμένοι αστοί οικονομολόγοι και οι υμνητές του καπιταλισμού (που μιλούσαν ακόμα και για το τέλος της ιστορίας), η ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου των Κινέζων και άλλων τριτοκοσμικών εργατών, σε επίπεδα δυτικών εργατών, δεν έγινε ποτέ. Η παγκόσμια κοινωνία στην οποία όλοι θα είμασταν μια χαρούμενη μεσαία τάξη, έμεινε στα χαρτιά. Τα αποτελέσματα ήρθαν ακριβώς αντίστροφα. Η εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα όλων των χωρών, τείνουν να μοιραστούν τα ίδια δικαιώματα με αυτά που "απολαμβάνουν" οι Κινέζοι εργάτες...
3) Η επίθεση που δέχεται η Ελληνική εργατική τάξη δεν είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με την ιδιαίτερη "κρίση της Ελληνικής οικονομίας", μια που όπως βλέπουμε, τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια συμβαίνουν παντού. Έχω την εντύπωση ότι οι Ιμπεριαλιστές εκτίμησαν ότι στην Ελλάδα τα μέτρα δεν θα περνούσαν έτσι εύκολα... Δεν θα τους έφτανε απλά ένας νεοεκλεγμένος Γιωργάκης και η "επανάστση του αυτονόητου" που δήθεν υπερασπίζεται. Χρειαζόταν ένας δράκος (αυτός της πτώχευσης) και μια Τρόϊκα που θα εξασφάλιζε ότι τα αντιλαϊκά μέτρα, αποτελούν "άνωθεν" εντολές, μια Θεϊκή παρέμβαση που θα μας εξασφάλιζε το "Μάννα εξ ουρανών" δηλαδή τη συνέχιση του δανεισμού της Ελληνικής οικονομίας....
Συμπέρασμα: Τα μέτρα πέρασαν προς το παρόν και στην "ιδιαίτερη περίπτωση" της Ελλάδας, αλλά και παγκόσμια. Τι μας σώζει. Ότι η εξαθλίωση των μαζών απανταχού στο κόσμο, σπέρνει την αναγκαιότητα για την επαναστατική απελευθέρωσή τους. Η Ελλάδα εκτιμώ είναι ένας αδύναμος κρίκος... Ο Σεπτέμβρης που έρχεται είναι κοντά και όλοι πρέπει να παίρνουμε θέσεις μάχης σιγά σιγά. Ας ελπίσουμε οι πρωτοπορείες της εργατικής τάξης να αρθούν στο "ύψος των περιστάσεων"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου