Με αφορμή την προβολή μιας ισραηλινής παιδικής εκπομπής
Το μεσημέρι της Τετάρτης 28/7 προβλήθηκε στην ΕΤ1 σε επανάληψη, στα πλαίσια της παιδικής εκπομπής Ουράνιο Τόξο, ισραηλινή παιδική εκπομπή για την άγρια φύση στα υψίπεδα του Γκολάν.
Δεν θα αναφερθούμε στο ζήτημα του μποϊκοτάζ του ισραηλινού απαρτχάιντ, το οποίο έχει ζητήσει από το 2005 σύσσωμη η παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών, ως ένα (μη βίαιο) τρόπο να επιβληθεί στο Ισραήλ να σεβαστεί τη διεθνή νομιμότητα, αν και θα ήταν ενδιαφέρον το ρητορικό ερώτημα αν η ελληνική κρατική τηλεόραση θα πρόβαλλε νοτιοαφρικανικές εκπομπές, έστω και παιδικές, την εποχή του ρατσιστικού καθεστώτος απαρτχάιντ…
Θα εξετάσουμε όμως με ποιόν τρόπο περνά η ισραηλινή προπαγάνδα προς την Ευρώπη, πώς παρουσιάζεται η ειδυλλιακή εικόνα του «πολιτισμένου» Ισραήλ, μέσα από τις πιο αθώες εκδηλώσεις της καθημερινότητας, όπως είναι οι παιδικές εκπομπές.
Καταρχήν είναι προφανές ότι οι ισραηλινές παιδικές εκπομπές παρουσιάζουν μια εντελώς στρεβλή εικόνα για τα παιδιά στις περιοχές υπό ισραηλινό έλεγχο. Χαμογελαστά παιδιά, συνήθως δυτικού παρουσιαστικού, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται στην καρδιά του αραβικού κόσμου, είναι στο επίκεντρο της προσοχής των μεγάλων όπως ακριβώς σε κάθε χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου. Αυτό φυσικά που δεν παρουσιάζεται είναι:
• τα περισσότερα από 300 παιδιά Παλαιστινίων που δολοφονήθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας κατά την επιχείρηση «Χυτό Μολύβι»,
• και όσα επέζησαν που αποτελούν την πλειονότητα του συλλογικά τιμωρούμενου πληθυσμού της αποκλεισμένης Λωρίδας,
• τα παιδιά της Δυτικής Όχθης που όταν δεν δολοφονούνται ή συλλαμβάνονται, αντιμετωπίζουν τον καθημερινό εξευτελισμό των checkpoints για να πάνε σχολείο ή της βίας των ισραηλινών εποίκων,
• τα 300 με 400 παιδιά που ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρει κανείς στις ισραηλινές φυλακές, να υφίστανται μαζικά και συστηματικά σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια,
• τα ορφανά παιδιά των νεκρών Παλαιστινίων, μαχητών ή αμάχων.
Ούτε φυσικά σε μια ισραηλινή παιδική εκπομπή εμφανίζεται η πραγματικότητα της ζωής των παιδιών των ξένων προσφύγων και μεταναστών, από την Αφρική ή την Ασία, που απελαύνονται τώρα μαζικά για να μην αλλοιωθεί ο εβραϊκός χαρακτήρας του κράτους του Ισραήλ. Και αν κάποιος ισχυριστεί ότι αυτά αφορούν παιδιά Παλαιστινίων ή ξένων και όχι Ισραηλινών, θα ήταν καλό να ρίξει μια ματιά σε μια μερίδα των Ισραηλινών παιδιών, των παιδιών των λεγόμενων «Αράβων του Ισραήλ», δηλαδή των Παλαιστινίων που δεν έφυγαν κατά την Νάκμπα (καταστροφή) του 1948. Ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι την παραμονή της προβολής της εκπομπής, 200 παιδιά Παλαιστινίων Βεδουίνων έμειναν άστεγα όταν οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας ισοπέδωσαν το χωριό Αλ Αρακίμπ στην έρημο Νάκαμπ (Νεγκέβ). Όλα αυτά τα παιδιά, που δεν έχουν δυτικό παρουσιαστικό και δεν είναι τόσο χαμογελαστά, δεν πρόκειται να τα δούμε ποτέ σε ισραηλινή εκπομπή, έστω και για μεγάλους, ενώ σπανίως τα βλέπουμε και στην ελληνική τηλεόραση γενικά…
Από εκεί και πέρα έχει αρκετό ενδιαφέρον η παρουσίαση μιας ισραηλινής εκπομπής για την άγρια φύση. Αφενός γιατί το Ισραήλ, παρότι προσπαθεί να το αποκρύψει, έχει τεράστια ευθύνη στην οικολογική καταστροφή της ευρύτερης περιοχής:
* έχει κατασκευάσει και αποθηκεύσει πυρηνικά όπλα
* μεταφέρει απόβλητα από τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Ντιμόνα σε εδάφη της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης (χωριό Νταχρίγια) μολύνοντάς τα
* έχει καταστρέψει εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη
* μολύνει περιοχές της Δυτικής Όχθης με απόβλητα από τους παράνομους εποικισμούς
* με τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας έχει οδηγήσει στην κατάρρευση του συστήματος αποχέτευσης και τη μόλυνση όλης της Λωρίδας, των ακτών της και των υδάτων της.
* έχει μολύνει περιοχές της Λωρίδας της Γάζας με χημικά όπως ο λευκός φώσφορος και ενδεχομένως με ακόμα πιο επικίνδυνα όπλα.
Από την άλλη πλευρά είναι μάλλον ειρωνικό να παρουσιάζεται το Ισραήλ ως προστάτης της άγριας πανίδας την ίδια στιγμή που εξοντώνει συστηματικά τους ιθαγενείς κατοίκους της περιοχής, δηλαδή τους Παλαιστίνιους. Λυπάμαι που το λέω, αλλά με τόσες δολοφονίες, βασανισμούς και εγκλεισμούς υπό απαράδεκτες συνθήκες, αν οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν άνθρωποι αλλά ζώα, θα είχαν ξεσηκωθεί σύσσωμες οι διεθνείς οργανώσεις δικαιωμάτων των ζώων, θα είχε προκληθεί κατακραυγή και γενικά το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας θα ήταν μεγαλύτερο…
Αλλά ακόμα και στην περίπτωση των αγρίων ζώων, οι Ισραηλινοί απέδειξαν τον πολιτισμό τους κατά την περίοδο των σφαγών στη Γάζα. Ο ζωολογικός κήπος της Γάζας σχεδόν σβήστηκε από τον χάρτη, και όπως αναφέρεται σε άρθρο του BBC, από τα 400 ζώα επέζησαν μόλις 10, αφού τα περισσότερα εξοντώθηκαν από τους βομβαρδισμούς, τους εν ψυχρώ πυροβολισμούς ή απλά από την πείνα.
Για το τέλος αυτού του κειμένου αφήσαμε την πιο εξοργιστική πλευρά της προβολής της ισραηλινής εκπομπής. Δεν επρόκειτο απλά για μια εκπομπή «από το Ισραήλ» όπως ανέφερε ο παρουσιαστής του Ουράνιου Τόξου κ. Χρήστος Δημόπουλος. Επρόκειτο για εκπομπή από τα Υψίπεδα του Γκολάν, κατεχόμενα συριακά εδάφη, από τον πόλεμο των 6 ημερών του 1967. Πως θα μας φαινόταν αν μια εκπομπή για το Ιράκ αναφερόταν ως «εκπομπή από τις ΗΠΑ»; Ή πως θα αντιδρούσε ο ιδιοκτήτης της ΕΤ1, δηλαδή το ελληνικό κράτος, αν μια άλλη κρατική τηλεόραση ευρωπαϊκού κράτους, παρουσίαζε μια παιδική εκπομπή από την Βόρεια Κύπρο, αναφέροντάς την ως «μια εκπομπή από την Τουρκία»; Τα Υψίπεδα του Γκολάν εκτός από στρατηγικής σημασίας περιοχή, την οποία το Ισραήλ έχει εποικίσει και έχει φροντίσει να προσαρτήσει πλήρως και διοικητικά από το 1981, είναι σημαντικά τόσο ως αρχαιολογικός χώρος, όσο και για την χλωρίδα και πανίδα τους. Για αυτό και το Ισραήλ τα εκμεταλλεύεται τουριστικά και οικοτουριστικά, και στα πλαίσια αυτά γυρίζονται τέτοιες εκπομπές όπως αυτή που προβλήθηκε. Όταν το Ισραήλ έχει αποδειχτεί ικανό να διαφημίζει τις βαρβαρότητες της κατοχής, ως τουριστική ατραξιόν, για εραστές της περιπέτειας, δεν είναι να απορεί κανείς το ότι προσπαθεί να προσελκύσει birdwatchers (παρατηρητές πουλιών) στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν…
Γ.Κ.
Σημ. Βυσσινόκηπου: Το κείμενο το αλίευσα από το πολύ ενδιαφέρον σάιτ
Το μεσημέρι της Τετάρτης 28/7 προβλήθηκε στην ΕΤ1 σε επανάληψη, στα πλαίσια της παιδικής εκπομπής Ουράνιο Τόξο, ισραηλινή παιδική εκπομπή για την άγρια φύση στα υψίπεδα του Γκολάν.
Δεν θα αναφερθούμε στο ζήτημα του μποϊκοτάζ του ισραηλινού απαρτχάιντ, το οποίο έχει ζητήσει από το 2005 σύσσωμη η παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών, ως ένα (μη βίαιο) τρόπο να επιβληθεί στο Ισραήλ να σεβαστεί τη διεθνή νομιμότητα, αν και θα ήταν ενδιαφέρον το ρητορικό ερώτημα αν η ελληνική κρατική τηλεόραση θα πρόβαλλε νοτιοαφρικανικές εκπομπές, έστω και παιδικές, την εποχή του ρατσιστικού καθεστώτος απαρτχάιντ…
Θα εξετάσουμε όμως με ποιόν τρόπο περνά η ισραηλινή προπαγάνδα προς την Ευρώπη, πώς παρουσιάζεται η ειδυλλιακή εικόνα του «πολιτισμένου» Ισραήλ, μέσα από τις πιο αθώες εκδηλώσεις της καθημερινότητας, όπως είναι οι παιδικές εκπομπές.
Καταρχήν είναι προφανές ότι οι ισραηλινές παιδικές εκπομπές παρουσιάζουν μια εντελώς στρεβλή εικόνα για τα παιδιά στις περιοχές υπό ισραηλινό έλεγχο. Χαμογελαστά παιδιά, συνήθως δυτικού παρουσιαστικού, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται στην καρδιά του αραβικού κόσμου, είναι στο επίκεντρο της προσοχής των μεγάλων όπως ακριβώς σε κάθε χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου. Αυτό φυσικά που δεν παρουσιάζεται είναι:
• τα περισσότερα από 300 παιδιά Παλαιστινίων που δολοφονήθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας κατά την επιχείρηση «Χυτό Μολύβι»,
• και όσα επέζησαν που αποτελούν την πλειονότητα του συλλογικά τιμωρούμενου πληθυσμού της αποκλεισμένης Λωρίδας,
• τα παιδιά της Δυτικής Όχθης που όταν δεν δολοφονούνται ή συλλαμβάνονται, αντιμετωπίζουν τον καθημερινό εξευτελισμό των checkpoints για να πάνε σχολείο ή της βίας των ισραηλινών εποίκων,
• τα 300 με 400 παιδιά που ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρει κανείς στις ισραηλινές φυλακές, να υφίστανται μαζικά και συστηματικά σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια,
• τα ορφανά παιδιά των νεκρών Παλαιστινίων, μαχητών ή αμάχων.
Ούτε φυσικά σε μια ισραηλινή παιδική εκπομπή εμφανίζεται η πραγματικότητα της ζωής των παιδιών των ξένων προσφύγων και μεταναστών, από την Αφρική ή την Ασία, που απελαύνονται τώρα μαζικά για να μην αλλοιωθεί ο εβραϊκός χαρακτήρας του κράτους του Ισραήλ. Και αν κάποιος ισχυριστεί ότι αυτά αφορούν παιδιά Παλαιστινίων ή ξένων και όχι Ισραηλινών, θα ήταν καλό να ρίξει μια ματιά σε μια μερίδα των Ισραηλινών παιδιών, των παιδιών των λεγόμενων «Αράβων του Ισραήλ», δηλαδή των Παλαιστινίων που δεν έφυγαν κατά την Νάκμπα (καταστροφή) του 1948. Ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι την παραμονή της προβολής της εκπομπής, 200 παιδιά Παλαιστινίων Βεδουίνων έμειναν άστεγα όταν οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας ισοπέδωσαν το χωριό Αλ Αρακίμπ στην έρημο Νάκαμπ (Νεγκέβ). Όλα αυτά τα παιδιά, που δεν έχουν δυτικό παρουσιαστικό και δεν είναι τόσο χαμογελαστά, δεν πρόκειται να τα δούμε ποτέ σε ισραηλινή εκπομπή, έστω και για μεγάλους, ενώ σπανίως τα βλέπουμε και στην ελληνική τηλεόραση γενικά…
Από εκεί και πέρα έχει αρκετό ενδιαφέρον η παρουσίαση μιας ισραηλινής εκπομπής για την άγρια φύση. Αφενός γιατί το Ισραήλ, παρότι προσπαθεί να το αποκρύψει, έχει τεράστια ευθύνη στην οικολογική καταστροφή της ευρύτερης περιοχής:
* έχει κατασκευάσει και αποθηκεύσει πυρηνικά όπλα
* μεταφέρει απόβλητα από τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Ντιμόνα σε εδάφη της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης (χωριό Νταχρίγια) μολύνοντάς τα
* έχει καταστρέψει εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη
* μολύνει περιοχές της Δυτικής Όχθης με απόβλητα από τους παράνομους εποικισμούς
* με τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας έχει οδηγήσει στην κατάρρευση του συστήματος αποχέτευσης και τη μόλυνση όλης της Λωρίδας, των ακτών της και των υδάτων της.
* έχει μολύνει περιοχές της Λωρίδας της Γάζας με χημικά όπως ο λευκός φώσφορος και ενδεχομένως με ακόμα πιο επικίνδυνα όπλα.
Από την άλλη πλευρά είναι μάλλον ειρωνικό να παρουσιάζεται το Ισραήλ ως προστάτης της άγριας πανίδας την ίδια στιγμή που εξοντώνει συστηματικά τους ιθαγενείς κατοίκους της περιοχής, δηλαδή τους Παλαιστίνιους. Λυπάμαι που το λέω, αλλά με τόσες δολοφονίες, βασανισμούς και εγκλεισμούς υπό απαράδεκτες συνθήκες, αν οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν άνθρωποι αλλά ζώα, θα είχαν ξεσηκωθεί σύσσωμες οι διεθνείς οργανώσεις δικαιωμάτων των ζώων, θα είχε προκληθεί κατακραυγή και γενικά το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας θα ήταν μεγαλύτερο…
Αλλά ακόμα και στην περίπτωση των αγρίων ζώων, οι Ισραηλινοί απέδειξαν τον πολιτισμό τους κατά την περίοδο των σφαγών στη Γάζα. Ο ζωολογικός κήπος της Γάζας σχεδόν σβήστηκε από τον χάρτη, και όπως αναφέρεται σε άρθρο του BBC, από τα 400 ζώα επέζησαν μόλις 10, αφού τα περισσότερα εξοντώθηκαν από τους βομβαρδισμούς, τους εν ψυχρώ πυροβολισμούς ή απλά από την πείνα.
Για το τέλος αυτού του κειμένου αφήσαμε την πιο εξοργιστική πλευρά της προβολής της ισραηλινής εκπομπής. Δεν επρόκειτο απλά για μια εκπομπή «από το Ισραήλ» όπως ανέφερε ο παρουσιαστής του Ουράνιου Τόξου κ. Χρήστος Δημόπουλος. Επρόκειτο για εκπομπή από τα Υψίπεδα του Γκολάν, κατεχόμενα συριακά εδάφη, από τον πόλεμο των 6 ημερών του 1967. Πως θα μας φαινόταν αν μια εκπομπή για το Ιράκ αναφερόταν ως «εκπομπή από τις ΗΠΑ»; Ή πως θα αντιδρούσε ο ιδιοκτήτης της ΕΤ1, δηλαδή το ελληνικό κράτος, αν μια άλλη κρατική τηλεόραση ευρωπαϊκού κράτους, παρουσίαζε μια παιδική εκπομπή από την Βόρεια Κύπρο, αναφέροντάς την ως «μια εκπομπή από την Τουρκία»; Τα Υψίπεδα του Γκολάν εκτός από στρατηγικής σημασίας περιοχή, την οποία το Ισραήλ έχει εποικίσει και έχει φροντίσει να προσαρτήσει πλήρως και διοικητικά από το 1981, είναι σημαντικά τόσο ως αρχαιολογικός χώρος, όσο και για την χλωρίδα και πανίδα τους. Για αυτό και το Ισραήλ τα εκμεταλλεύεται τουριστικά και οικοτουριστικά, και στα πλαίσια αυτά γυρίζονται τέτοιες εκπομπές όπως αυτή που προβλήθηκε. Όταν το Ισραήλ έχει αποδειχτεί ικανό να διαφημίζει τις βαρβαρότητες της κατοχής, ως τουριστική ατραξιόν, για εραστές της περιπέτειας, δεν είναι να απορεί κανείς το ότι προσπαθεί να προσελκύσει birdwatchers (παρατηρητές πουλιών) στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν…
Γ.Κ.
Σημ. Βυσσινόκηπου: Το κείμενο το αλίευσα από το πολύ ενδιαφέρον σάιτ
http://www.intifada.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=Greek
Να συμπληρώσω ότι ο Χρήστος Δημόπουλος αγαπάει τη δουλειά που κάνει και την κάνει σε πολύ καλό επίπεδο χρόνια τώρα. Επίσης είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες και ικανότητες. Για αυτό κρατώ επιφυλάξεις για το αν αυτή η προβολή του επιβλήθηκε ή απλά αν ο ίδιος στη λογική "δεν μπορώ να αποκλείσω καμιά χώρα" επέλεξε να προβάλει ένα τέτοιο ντοκυμαντέρ προφανούς πολιτικής σκοπιμότητας.
Να συμπληρώσω ότι ο Χρήστος Δημόπουλος αγαπάει τη δουλειά που κάνει και την κάνει σε πολύ καλό επίπεδο χρόνια τώρα. Επίσης είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες και ικανότητες. Για αυτό κρατώ επιφυλάξεις για το αν αυτή η προβολή του επιβλήθηκε ή απλά αν ο ίδιος στη λογική "δεν μπορώ να αποκλείσω καμιά χώρα" επέλεξε να προβάλει ένα τέτοιο ντοκυμαντέρ προφανούς πολιτικής σκοπιμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου