Χάος, αθέμιτος ανταγωνισμός και ανθρωποφαγία
ή συνεννόηση, συναδελφική αλληλεγγύη και ανθρώπινα ωράρια;
ή συνεννόηση, συναδελφική αλληλεγγύη και ανθρώπινα ωράρια;
Μέσα στη κρίση πολλοί συνάδελφοι του εμπορικού κόσμου, ζητούν πανικόβλητοι αύξηση των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων τους.
Ο πανικός αυτός εντείνεται από την ανεπάρκεια του Εμπορικού Συλλόγου της πόλης να συζητήσει το πρόβλημα του ωραρίου, καθώς και από την ανυπαρξία οποιουδήποτε ελέγχου από την Επιτροπή Εμπορίου της Νομαρχίας.
Ατυχώς κάποιοι συνάδελφοι δεν εννοούν να μπουν στο χειμερινό ωράριο λειτουργίας με αποτέλεσμα να αποκομίζουν κάποια ελάχιστα οφέλη από την απογευματινή εργασία Δευτέρας, Τετάρτης και Σάββατου. Τα ολίγα που βγάζουν, προέρχονται από το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους ακολουθώντας το ωράριο, παραμένουν κλειστοί. Τα επιπλέον έσοδα τους δηλαδή είναι προϊόν αθέμιτου ανταγωνισμού.
Αγαπητοί συνάδελφοι, επικαλούμενος τη λογική, θέλω να σας επισημάνω ότι η μείωση του τζίρου μας προέρχεται από τα μειωμένα εισοδήματα των πελατών μας. Όσες ώρες παραπάνω κι αν δουλέψουμε, αυτά τα εισοδήματα δεν πρόκειται να αυξηθούν. Εκείνο που αυξάνεται είναι το ράγισμα της ενότητας του εμπορικού κόσμου. Μιας ενότητας που είναι απαραίτητη στις δύσκολες ώρες που έρχονται.
Η ανθρωποφαγία όπως όλοι ξέρουμε, θα ενισχύσει τους πιο ισχυρούς. Οι πολυεθνικές για παράδειγμα, θα επιτύχουν το αίτημά τους για κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, αν τα μικρότερα τοπικά σούπερ μάρκετ επιμείνουν να έχουν προνομιακά ανοικτά και τις Κυριακές. Δεν καταλαβαίνουν ότι ένα πρόσκαιρο άνοιγμά τους, θα τους εξασφαλίσει κάποιο κέρδος αρχικά, αλλά θα τινάξει στον αέρα το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη πλήρη επικράτηση του μεγάλου κεφαλαίου.
Αν πραγματικά κάποιοι μικρομεσαίοι θέλουν να βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους, ας προπαγανδίζουν το «ελεύθερο» ωράριο ως μοναδική λύση. Υπάρχουν όμως και οι συλλογικές διαδικασίες του εμπορικού κόσμου. Οι Γενικές μας Συνελεύσεις. Δεν μπορεί να αδιαφορούμε για αυτές. Ούτε να τις υποκαθιστούμε και να κάνουμε ότι μας γουστάρει.
Μερικοί συνάδελφοι, επικαλούνται το συμφέρον της πόλης. Να μην ερημώνει η πόλη το χειμώνα, μας λένε. Ακούστε συνάδελφοι. Όσο η οικονομική πολιτική θα πλήττει τα λαϊκά στρώματα, όσο η τουριστική κίνηση θα εξαρτάται μόνο από το ήλιο και τη θάλασσα, κι όσο η ψυχολογία του λαού μας θα παραμένει στο Ναδίρ… καμιά ανοιχτή αγορά δεν θα κατεβάζει «χαρούμενους καταναλωτές» στη πιάτσα. Θα κάνουμε παρέα με τα φαντάσματα τα απογεύματα του χειμώνα, αυξάνοντας απλά το λειτουργικό μας κόστος. Από την άλλη θα κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή τη δική μας, των παιδιών μας, αλλά και των υπαλλήλων μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι του Εμπορικού Συλλόγου, σας καλώ να προχωρήσετε άμεσα σε διενέργεια έκτακτης γενικής συνέλευσης, που θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό λόγο της περαίωσης, της αύξησης του ΦΠΑ, του συνταξιοδοτικού κλπ. Οι καιροί δεν μας περιμένουν άλλο και μερικά ζητήματα έχουν φτάσει στα όρια.
Βασίλης Χατζηδάκης
η αγορα εξ ορισμου δεν ειναι ιση,αλλο το μαγαζι στο κεντρο -αλλο στην περιφερια,αλλο ενοικιο ο ενας αλλο ο αλλος,αλλα ειδη πουλαει ο καθε ενας με διαφορετικη εποχικοτητα ,αλλες οι υποχρεωσεις του καθε εμπορου,για το χειμωνα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΩΡΑΡΙΟ τις καθημερινες εκτος κηριακης για οποιον θελει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν μπορεί να υπάρχει ένα ωράριο για κάθε κατάστημα. Ποιός θα το καθόριζε και με βάση ποια κριτήρια; Το συγκεκριμένο χειμερινό ωράριο βοηθάει όλα τα μικρομεσαία μαγαζιά που μπορούν να κάνουν το προγραμματισμό τους, τους υπαλλήλους που θα έχουν ανθρώπινο και σταθερό ωράριο και τους καταναλωτές που θα προγραμματίζουν τις αγορές τους με βάση ποιό κατάστημα προτιμάνε κι όχι ποιο βρίσκουν ανοικτό. Οι ανισότητες στις οποίες αναφέρεσαι είναι πολύ σωστές αλλά υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος εξισορόπησης. Η φορολογία δηλαδή με βάση μια κλίμακα που θα λαμβάνει υπόψη τα στοιχεία που βάζεις νομίζω ότι είναι σωστότερη λύση. Το ελεύθερο ωράριο απλά ευνοεί τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο. Αυτός μπορεί να παίζει ευκολότερα ελαχιστοποιώντας ποσοστά κέρδους, μειώνοντας το εργασιακό κόστος, έχοντας ελαστικά ωράρια στους εργαζομένους του κλπ. Αν λοιπόν έχουν μικροί - μεγάλοι όλοι ανοιχτά, οι μικροί θα εξαντλούν τη ζωτικότητά τους σε ένα ατέρμονο κυνήγι φαντασμάτων, ενώ οι μεγάλοι θα εξαντλούν τους υπαλλήλους τους, αφήνοντας απλήρωτη την υπερεργασία τους.Η επικράτηση στην άνιση μάχη είναι προφανής.
ΑπάντησηΔιαγραφή