Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.

Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες, τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Μια κριτική σε ένα πολυδιαφημισμένο ντοκυμαντέρ... που έμεινε πολύ πίσω από την ανάγκη των εργαζομένων να κατανοήσουν την αιτία των δεινών τους.


Απόσπασμα από το σχόλιο του redfly planet


Συμπερασματικά το Debtocracy, βρίσκεται παγιδευμένο μεταξύ της διαχειριστικής λογικής των συμβιβασμένων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ... και της ακραίας συντηρητικής γραμμής, υπεράσπισης της αστικής νομιμότητας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να βαφτιστεί προοδευτικό, επειδή μας δείχνει μερικά συνθήματα αναρχικών γραμμένα σε τοίχους της Αθήνας ! Αλλά ακόμα και εαν το αξιολογήσουμε σύμφωνα με τις διαχειριστικές λύσεις που προτείνει, σίγουρα δεν μας προσφέρει τίποτα καινούργιο, σε σχέση με αυτά που ήδη γνωρίζουμε από τις αστικές δυνάμεις της χώρας. Η αναδιάρθρωση του χρέους με μερική διαγραφή του, είναι μια απο τις λύσεις που ήδη εξετάζονται ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ, όχι επειδή το χρέος βαραίνει τον προϋπολογισμό της χώρας και αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας, αλλά επειδή η καταστροφή κεφαλαίου είναι απαραίτητη για να "ανασάνει" το σύστημα !!! Έτσι και αλλιώς στον γκρεμό πάνε όλες οι Οικονομίες, οπότε θα μελετηθούν και όλες οι διαχειριστικές λύσεις με την σειρά, ανάλογα με τον βαθμό της ζημίας βεβαίως, για το Κεφάλαιο. Φυσικά και το ντοκυμαντέρ θα το παρακολουθήσει αρκετός κόσμος, η πλειοψηφία του οποίου νέοι, κυρίως μη ενημερωμένοι και ελάχιστα διαβασμένοι όσον αναφορά την πολιτική οικονομία, και οι οποίοι εύκολα θα παγιδευτούν απο τα αναδυόμενα ψευτοδιλήμματα του Debtocracy και απο την "εύκολη λύση" που παρουσιάζει. Εξάλλου με ένα κλικ, κάνεις την αλλαγή. Ψηφίζοντας ναι, στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Ούτε αγώνες, ούτε θυσίες, ούτε απεργίες, ούτε διαδηλώσεις, ούτε εξεγέρσεις, ούτε επαναστάσεις, όπως σου λένε οι κομμουνιστές .... Ένα κλικ και όλα θα γειάνουν ... Εσείς δεν θα το προτιμούσατε ? Μακάρι όμως να ήταν όλα τόσο απλά στην εξελικτική διαδιαδικασία του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά δυστυχώς οι αντιφάσεις του Καπιταλισμού λύνονται με έναν και μόνο τρόπο : ΕΞΕΛΙΞΗ σε ένα ανώτερο στάδιο ! Ξεπέρασμα των δομών και θεσμών της κοινωνίας μας, πολιτική και θεσμική ανατροπή της κυρίαρχης αστικής τάξης δια της Λαϊκής Επανάστασης, κατάργηση των ταξικών διαχωρισμών και επικράτηση της λογικής και της συνεργασίας, απέναντι στον ανταγωνισμό και την παράνοια του Καπιταλισμού. Εμείς αυτό, το ονομάζουμε ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Σε πρώτη φάση ....

Για να έχετε ίδιαν άποψη: http://www.youtube.com/watch?v=jqm9eXpe5Ho&feature=related

3 σχόλια:

  1. Βασίλη μέχρι να γίνει η λαϊκή επανάσταση τί πρέπει να κάνουμε; Δεν πρέπει να κάνουμε αγώνες;Δεν κάνουμε αγώνες για τη διατήρηση των μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας;
    Γιατί να μην κάνουμε αγώνα για να διαγραφεί το χρέος των πλουτοκρατών που δεν είναι δικό μας, σε τελική ανάλυση; Να διαγραφεί ένα τμήμα από το χρέος που μας το επισείουν ως μπαμπούλα για να επιβάλουν τα μονομερή και σκληρά μέτρα τους.
    Η πρόταση για διαγραφή του επαχθούς χρέος σημαίνει συνακόλουθα ότι θα αρθούν τα κάθε είδους μέτρα που επιβλήθηκαν με τη δικαιολογία της ανάγκης μείωσης του δημόσιου χρέους.

    Ειλικρινά, δεν το περίμενα από εσένα ότι θα λεγες πως η διαγραφή του επαχθούς χρέος είναι το ίδιο με την "αναδιάρθρωση" που σχεδιάζουν εδώ και μήνες οι πλουτοκράτες για να συνεχίσουν επ΄ αόριστο την πολιτική του μνημονίου στη χώρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα Γιώργη δεν συμφωνώ ότι η σημερινή κρίση είναι κρίση χρέους που θα διορθωθεί αν το τσεκουρώσουμε ή το διαγράψουμε. Είναι κρίση υπερσυσσώρευσης πλούτου σε πολύ λίγα χέρια που θα διορθωθεί μόνο με συνολική ανατροπή του συστήματος.
    Το χρέος της Ελλάδας μπορεί να το κουτσουρέψουν και οι ίδιοι οι κεφαλαοκράτες με σκοπό να σταθεροποιήσουν το σύστημά τους... Μέχρι και ο Σημίτης σήμερα σε συνέντευξη του στο Βήμα ζητά το ίδιο. Ο Γιωργάκης όχι ότι δεν το ζητά... απλά δεν το λέει για λόγους τακτικής. Και καλά αυτοί οι δύο. Ξέρουμε ότι αναντάμ παπαντάμ στηρίζουν το σύστημα με κάθε τρόπο. Εδώ βλέπουμε όμως και μια αριστερά που θέλει να λέγεται αντι-συστημική να έχει το ίδιο αίτημα. Με λίγα λόγια όσοι δεν θέλουν να ζυμώσουν, δέκα μέρες κοσκινίζουν.
    Γιώργη έλα να αρχίσουμε να ζυμώνουμε την προοπτική της νέας κοινωνίας, γιατί έγκαιρα πρέπει να ετοιμαστεί ο υποκειμενικός παράγοντας. Οι αντικειμενικές συνθήκες οδηγούν με εντατικούς ρυθμούς στην εξέγερση, και φοβάμαι ότι ήδη μας έχουν ξεπεράσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παλικάρια, ένα μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων, αυτό της αξίας της εργατικής δύναμης, απαξιώθηκε. Τα διάφορα σενάρια περί 'κουρέματος, αναδιάρθρωσης κι όπως αλλοιώς θέλετε πείτε το, του χρέους' είναι ζητήματα που αφορούν ενδοϊμπεριαλιστές αντιθέσεις, διατραπεζικά κόλπα, επιχειρηματιές κόντρες, που σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από τον στόχο τους. Να σχηματιστούν παντού ( στο εργοστάσιο, στο σχολειό, στα ξενοδοχεία, σ΄όλους τους χώρους δουλειάς ) λαϊκές επιτροπές αντίστασης, απειθαρχίας, που θάχουν στο νου τους και τον αγώνα για την απόκρουση της ακρίβειας, της ανεργίας, αλλά να δούμε το κακό μέχρι τη ρίζα του, τον καπιταλιστικό τρόπο αργάνωσης της παραγωγής, που πρέπει να ανατρέωουμε.Δεν είναι τυχαίο ότι βγήκε ο Σημίτης και μίλησε για ανδιάρθρωση, ενδιαφέρον δείχνει ο άνθρωπος για τις γερμανικές αξίες, έχει γραφεί επανειλημμένα η σχέση του με το γερμανικό κεφάλαιο. Στα σχέδια της ντόπιας ολιγαρχίας για κουρέματα κι αναδιαρθρώσεις για το ποια επιχείρηση ή ποια τράπεζα θα χάσει λιγότερα από το παραμύθι της αναδιάρθρωσης εγώ δεν δίνω δίφραγκο. Εγώ λέω εμπρός για μια πλατιά συμμαχία για να φτάσουμε στη ΛΑΊΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Σαν πρώτοβήμα σας καλώ στην ΠΡΩΤΟΜΟΓΙΑΤΙΚΗ συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Μαρίνα. Η κρίση δεν είναι κρίση χρέους, είναι κρίση διανομής του παραγόμενου από μας πλούτου. κρίση υπερσυσσώρευσης κερδών. Και σε τελευταία ανάλυση, να το περιγράψω πιο γραφικά:τι δουλιά έχει ο Αβσής που δεν έχει τρία ευρώ να πάρει τσιγάρα, με τα σαλόνια της άρχουσας τάξης; Δεν βλέπετε τον άλλο από τους Ποτάμους; Δεν έχει μούτρα να πει καλημέρα σ' ένα καφενείο. ΠΑΜΕ, ΡΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή