Η καπιταλιστική χώρα Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Τις τελευταίες βδομάδες/μήνες πριν συμβεί αυτό κρίνεται το πόσο χαμηλά θα έχει καταφέρει να σπρώξει τις οικονομικές απαιτήσεις των εργατοϋπαλλήλων που ζουν σε αυτή, ώστε έπειτα να έλθει η περιβόητη “ανάπτυξη”, στηριγμένη σε μισθούς πείνας και δικαιώματα γαλέρας.
Κρίνεται όμως και κάτι αλληλένδετο και εξ’ ίσου σημαντικό. Το πόσο γονατισμένοι, απομονωμένοι, ψυχολογικά χαντακωμένοι θα νιώθουν όλοι αυτοί οι εργατοϋπάλληλοι. Πόσο θα έχουν αποδεχθεί ως μοίρα τους και προσωπικό τους μονόδρομο ΑΥΤΗ την “ανάκαμψη”.
Αυτά κρίνονται σήμερα. Και την ώρα αυτή δε φτάνει να επιχειρηματολογείς μόνο ώστε να “μην πληρώσει” ο άλλος.
Σήμερα η απόλυτη, η επείγουσα ανάγκη είναι η συλλογικότητα. Η ταξική, η λαϊκή αγωνιστική συλλογικότητα και αλληλεγγύη.
Ναι, η μη πληρωμή των χαρατσιών μπορεί και πρέπει να γίνει κρίκος. Όμως, εκτός από κρίκος για πολιτικές εξελίξεις, γιατί όχι και για την πτώση της κυβέρνησης, πρέπει να σταθεί κρίκος, τουλάχιστον για ανθρώπους όπως οι σταθεροί αναγνώστες αυτού του μπλογκ, για την αναζωογώνηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Εμείς δε μπορούμε απλά να καλέσουμε κάποιον να μην πληρώσει, περιμένοντας έτσι “να ρίξει την κυβέρνηση των δοσίλογων ξεπουλημένων του ΠΑΣΟΚ”.
Εμείς δε μπορούμε να καλούμε κόσμο να προσφεύφει μαζικά στη δικαιοσύνη προκειμένου να μην πληρώσει ή να του επιστραφούν εκ των υστέρων κάποια χρήματα.
Εμείς πρέπει μαζί με κάθε ανακοίνωση που καλεί το λαό να μην πληρώσει, να έχουμε μαζί, να του μοιράζουμε και να συζητάμε μαζί του την αίτηση εγγραφής στο σωματείο του, το τί είναι, πού στοχεύει και γιατί πρέπει να ενισχύσει τώρα με τη παρουσία του, τις εμπειρίες του, τη δράση του, το ταξικό εργατικό κίνημα.
Εμείς πρέπει το επόμενο διάστημα να καταφέρουμε να συζητήσουμε με κάθε συνάδελφο στις δουλειές μας για το ποιό είναι το διακύβευμα των ημερών μας, να εξηγήσουμε ποιά είναι η δικιά του θέση σε όλα αυτά, πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει.
Εμείς πρέπει να χτυπήσουμε τις επόμενες μέρες/βδομάδες κάθε πόρτα στη πολυκατοικία, στη γειτονιά μας, να μπούμε σε κάθε σπίτι, να κάνουμε πράξη παντού κινήσεις σαν αυτή.
Είναι η στιγμή που πρέπει να σταθούμε όλοι μας αγωνιστικά παραδείγματα.
Να λιώσουμε στο περπάτημα “τις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μας“.
Να εμπνεύσουμε.
Να σπάσουμε τη μοιρολατρία.
Να οργανώσουμε.
Να οργανώσουμε.
Να οργανώσουμε.
Κι όταν τρώμε τα μούτρα μας να πεισμώνουμε.
Είναι η στιγμή να κάνουμε πράξη να λόγια του Γκόρκι:
Την “ηθική των αφεντικών” την αντιπάθησα όσο και την “ηθική των δούλων”.
Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου:
“Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται”
Κρίνεται όμως και κάτι αλληλένδετο και εξ’ ίσου σημαντικό. Το πόσο γονατισμένοι, απομονωμένοι, ψυχολογικά χαντακωμένοι θα νιώθουν όλοι αυτοί οι εργατοϋπάλληλοι. Πόσο θα έχουν αποδεχθεί ως μοίρα τους και προσωπικό τους μονόδρομο ΑΥΤΗ την “ανάκαμψη”.
Αυτά κρίνονται σήμερα. Και την ώρα αυτή δε φτάνει να επιχειρηματολογείς μόνο ώστε να “μην πληρώσει” ο άλλος.
Σήμερα η απόλυτη, η επείγουσα ανάγκη είναι η συλλογικότητα. Η ταξική, η λαϊκή αγωνιστική συλλογικότητα και αλληλεγγύη.
Ναι, η μη πληρωμή των χαρατσιών μπορεί και πρέπει να γίνει κρίκος. Όμως, εκτός από κρίκος για πολιτικές εξελίξεις, γιατί όχι και για την πτώση της κυβέρνησης, πρέπει να σταθεί κρίκος, τουλάχιστον για ανθρώπους όπως οι σταθεροί αναγνώστες αυτού του μπλογκ, για την αναζωογώνηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Εμείς δε μπορούμε απλά να καλέσουμε κάποιον να μην πληρώσει, περιμένοντας έτσι “να ρίξει την κυβέρνηση των δοσίλογων ξεπουλημένων του ΠΑΣΟΚ”.
Εμείς δε μπορούμε να καλούμε κόσμο να προσφεύφει μαζικά στη δικαιοσύνη προκειμένου να μην πληρώσει ή να του επιστραφούν εκ των υστέρων κάποια χρήματα.
Εμείς πρέπει μαζί με κάθε ανακοίνωση που καλεί το λαό να μην πληρώσει, να έχουμε μαζί, να του μοιράζουμε και να συζητάμε μαζί του την αίτηση εγγραφής στο σωματείο του, το τί είναι, πού στοχεύει και γιατί πρέπει να ενισχύσει τώρα με τη παρουσία του, τις εμπειρίες του, τη δράση του, το ταξικό εργατικό κίνημα.
Εμείς πρέπει το επόμενο διάστημα να καταφέρουμε να συζητήσουμε με κάθε συνάδελφο στις δουλειές μας για το ποιό είναι το διακύβευμα των ημερών μας, να εξηγήσουμε ποιά είναι η δικιά του θέση σε όλα αυτά, πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει.
Εμείς πρέπει να χτυπήσουμε τις επόμενες μέρες/βδομάδες κάθε πόρτα στη πολυκατοικία, στη γειτονιά μας, να μπούμε σε κάθε σπίτι, να κάνουμε πράξη παντού κινήσεις σαν αυτή.
Είναι η στιγμή που πρέπει να σταθούμε όλοι μας αγωνιστικά παραδείγματα.
Να λιώσουμε στο περπάτημα “τις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μας“.
Να εμπνεύσουμε.
Να σπάσουμε τη μοιρολατρία.
Να οργανώσουμε.
Να οργανώσουμε.
Να οργανώσουμε.
Κι όταν τρώμε τα μούτρα μας να πεισμώνουμε.
Είναι η στιγμή να κάνουμε πράξη να λόγια του Γκόρκι:
Την “ηθική των αφεντικών” την αντιπάθησα όσο και την “ηθική των δούλων”.
Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου:
“Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται”
Απόσπασμα κειμένου του "άθλιου" από το http://mygranma.wordpress.com/
βίντεο από LAKIS1934
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου