Με μια μεγάλη για τα δεδομένα του Αγίου, πορεία στο κέντρο της πόλης και συγκέντρωση έξω από τη Περιφερειακή Διοίκηση Λασιθίου, οι μαθητές, τα παιδιά μας, μπόρεσαν να υψώσουν το ανάστημά τους ενάντια σε μια πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον τους και καταστρέφει το παρόν τους.
Ότι δεν κατάφεραν οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων να πραγματοποιήσουν, μετά από εβδομάδες διαβουλεύσεων, δισταγμών και αλληλοσπαραγμών... το κατάφεραν τα παιδιά, με το χαμόγελό τους, τη σιγουριά του δίκαιου αγώνα τους και την αισιοδοξία ότι το μέλλον που τους ανήκει δεν θα ναι ίδιο, σαν το μαύρο κι άραχνο παρόν που τους παραδίνουμε.
Εμείς άλλοι ηττημένοι και κουρασμένοι, κι άλλοι υποταγμένοι και σιωπηροί, καλό θα ήταν να μην στριμώξουμε τα παιδιά μας στα στενά πλαίσια διαφόρων σκοπιμοτήτων.
Ας μην τους τραβήξουμε αυτιά σέρνοντάς τους δίπλα στην δική μας αδράνοια. Ας μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας μαζί τους, αφήνοντας την αφ υψηλού καθοδήγηση.
Τα παιδιά ήδη καταλαβαίνουν πολύ καλά τι αντιμετωπίζει η οικογένειά τους.Βλέπουν στην εκπαιδευτική καθημερινότητα τα προβλήματα να συσσωρεύονται.
Καταλαβαίνουν τη κρισιμότητα των καιρών.
Ο αγώνας τους για ΔΗΜΟΣΙΑ-ΔΩΡΕΑΝ-ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ είναι αγώνας όλων μας. Ας βρεθούμε δίπλα τους κι όχι απέναντί τους, με τα γνωστά επιχειρήματα τύπου " δεν ξέρουν γιατί παλεύουν".
Ας αναρωτηθούμε καλύτερα για κάτι πιο ουσιώδες που πρέπει να μας βασανίζει στη κατάσταση ζόφου που όλοι μας υφιστάμεθα:
Αλήθεια εμείς γιατί έχουμε ξεχάσει να παλεύουμε;
Ότι δεν κατάφεραν οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων να πραγματοποιήσουν, μετά από εβδομάδες διαβουλεύσεων, δισταγμών και αλληλοσπαραγμών... το κατάφεραν τα παιδιά, με το χαμόγελό τους, τη σιγουριά του δίκαιου αγώνα τους και την αισιοδοξία ότι το μέλλον που τους ανήκει δεν θα ναι ίδιο, σαν το μαύρο κι άραχνο παρόν που τους παραδίνουμε.
Εμείς άλλοι ηττημένοι και κουρασμένοι, κι άλλοι υποταγμένοι και σιωπηροί, καλό θα ήταν να μην στριμώξουμε τα παιδιά μας στα στενά πλαίσια διαφόρων σκοπιμοτήτων.
Ας μην τους τραβήξουμε αυτιά σέρνοντάς τους δίπλα στην δική μας αδράνοια. Ας μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας μαζί τους, αφήνοντας την αφ υψηλού καθοδήγηση.
Τα παιδιά ήδη καταλαβαίνουν πολύ καλά τι αντιμετωπίζει η οικογένειά τους.Βλέπουν στην εκπαιδευτική καθημερινότητα τα προβλήματα να συσσωρεύονται.
Καταλαβαίνουν τη κρισιμότητα των καιρών.
Ο αγώνας τους για ΔΗΜΟΣΙΑ-ΔΩΡΕΑΝ-ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ είναι αγώνας όλων μας. Ας βρεθούμε δίπλα τους κι όχι απέναντί τους, με τα γνωστά επιχειρήματα τύπου " δεν ξέρουν γιατί παλεύουν".
Ας αναρωτηθούμε καλύτερα για κάτι πιο ουσιώδες που πρέπει να μας βασανίζει στη κατάσταση ζόφου που όλοι μας υφιστάμεθα:
Αλήθεια εμείς γιατί έχουμε ξεχάσει να παλεύουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου